Pęknięcie nerki jako rzadkie powikłanie zabiegu ESWL (kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Ząbkowski

2010-12-01

Full Text Available Kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo (extracorporeal shock wave lithotripsy, ESWL należy do podstawowych metod leczenia kamicy nerkowej – zyskała ona szerokie zastosowanie jako metoda małoinwazyjna i skuteczna. Wraz ze wzrostem doświadczenia urologów wykonujących zabiegi litotrypsji oraz udoskonalaniem litotryptorów wzrasta skuteczność wykonywanych zabiegów. Autorzy przedstawiają niezmiernie rzadkie powikłanie po zabiegu ESWL pod postacią pęknięcia nerki i masywnego krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej. Siedemdziesięcioośmioletni pacjent z małopłytkowością, po zabiegu by-passów (coronary artery bypass graft, CABG, po implantacji układu stymulującego serca, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II, leczony doustnymi antykoagulantami został przyjęty do Kliniki Urologicznej 6 godzin po zabiegu ESWL w trybie pilnym z powodu pogarszającego się stanu ogólnego, narastających dolegliwości bólowych w lewej okolicy lędźwiowej i masywnego krwiomoczu. Po przeprowadzeniu badania podmiotowego, przedmiotowego i na podstawie wykonanych badań dodatkowych (tomografia komputerowa jamy brzusznej rozpoznano pęknięcie nerki z masywnym krwiakiem przestrzeni zaotrzewnowej. Chorego zakwalifikowano w trybie pilnym do leczenia operacyjnego. Śródoperacyjnie stwierdzono ogromny krwiak wypełniający przestrzeń zaotrzewnową wokół nerki lewej i schodzący do lewego dołu biodrowego oraz masywne krwawienie z całej powierzchni uszkodzonej nerki bez możliwości opanowania krwawienia. Wobec powyższego obrazu podjęto decyzję o wycięciu nerki lewej. Z uwagi na stwierdzone płaszczyznowe krwawienie w otaczających tkankach i brak pewności co do ostatecznej hemostazy zdecydowano wykonać packing – założono 6 serwet do przestrzeni zaotrzewnowej. We wczesnym okresie pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań. Pacjent krążeniowo, oddechowo i nerkowo wydolny. W 3. dobie od zabiegu w trybie planowym usuni

Czynniki ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u pacjentów leczonych szpitalnie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Iwanicka-Michałowicz

2009-06-01

Full Text Available POChP należy obecnie do najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. Najczęstszym czynnikiem, który odpowiada za rozwój POChP, jest palenie tytoniu, zarówno czynne, jak i bierne. Kolejnymi przyczynami warunkującymi rozwój POChP są narażenie zawodowe na pyły, substancje chemiczne, gazy drażniące. Czynnikiem ryzyka jest także wrodzony niedobór α1-antytrypsyny (czynnik genetyczny. Celem pracy była analiza czynników ryzyka warunkujących rozwój POChP. W badaniu wzięło udział 200 osób z rozpoznaniem POChP leczonych szpitalnie w latach 2005-2007. U wszystkich chorych przeprowadzono wywiad według kwestionariusza przygotowanego na potrzeby badania. Wyniki badania poddano analizie statystycznej. W badanej grupie było 76 kobiet (38% i 124 mężczyzn (62%. Średnia wieku mężczyzn wynosiła 66,1 roku, kobiet – 66,4 roku. Głównym czynnikiem ryzyka rozwoju choroby w badanej grupie było palenie tytoniu – stwierdzono je u 170 badanych (85%, przy czym 37,5% chorych było aktualnymi palaczami, a 47,5% byłymi palaczami. Średni czas trwania nałogu w grupie obecnych i byłych palaczy wyniósł 42 paczkolata (rozpiętość 1-160. POChP rozpoznano również u 30 osób nigdy niepalących papierosów (15%. Narażenie na bierne palenie wpracy i/lub wdomu podawało 175 chorych (87,5%. Narażenie na wdychanie szkodliwych substancji w środowisku pracy zgłaszało 150 badanych (75%. W związku z faktem, że nałóg palenia tytoniu jest zjawiskiem bardzo częstym wśród chorych na POChP, konieczne wydaje się zintensyfikowanie działań mających na celu upowszechnianie wiedzy na temat przyczyn i skutków POChP, realizację edukacji antytytoniowej oraz wdrożenie taniej i skutecznej metody badań przesiewowych.

Ocena czynności nerek u dzieci leczonych metodę ESWL - doniesienie wstępne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Straż-Żebrowska

2010-06-01

Full Text Available Kamica układu moczowego jest chorobą polegającą na tworzeniu się złogów w drogach moczowych w momencie zaburzenia równowagi pomiędzy promotorami i inhibitorami krystalizacji. Obecnie obserwuje się narastanie częstości występowania kamicy w społeczeństwach krajów wysoko uprzemysłowionych, w tym również w populacji dziecięcej. Problem ten dotyczy nawet 5% tej populacji, a coraz większą grupę stanowią dzieci w okresie niemowlęcym. Wśród metod leczenia wyróżniamy postępowanie zachowawcze lub zabiegowe. Leczeniu zachowawczemu najczęściej poddaje się złogi o średnicy do 5 mm, większe wymagają zastosowania metod inwazyjnych. Wśród metod zabiegowych wyróżniamy metody stosunkowo mało inwazyjne, takie jak: ESWL (kruszenie złogów falą generowaną pozaustrojowo, PCNL (przezskóma nefrolitotrypsja, LTRSL (endoskopowa litotrypsja. Obecnie znacznie rzadziej stosowane jest leczenie operacyjne. Zabieg ESWL poprzez działanie fali uderzeniowej powoduje dezintegrację złogu. Cel: Ocena bezpieczeństwa metody w aspekcie funkcji nerek u dzieci leczonych z powodu kamicy układu moczowego metodą ESWL. Materia! i metody: Badaniem objęto 16 dzieci (7 chłopców i 9 dziewczynek w wieku od 2,5 do 17,5 roku (średni wiek 9,5 roku. W ciągu 48 godzin przed wykonaniem zabiegu ESWL oznaczano morfologię krwi, wykładniki stanu zapalnego, stężenie parametrów nerkowych w surowicy (kreatynina, mocznik, cystatyna C, koagulogram. Wyliczano klirensy dla kreatyniny oraz cystatyny C. Mierzono wartości ciśnienia tętniczego. Ponownej oceny czynności nerek w oparciu o te same parametry dokonano w okresie od 1 do 5 miesięcy (średni czas 2,8 miesiąca po zabiegu. Wyniki: Średnie stężenia cystatyny C i kreatyniny oraz wartości klirensów kreatyniny i cystatyny C, mocznika, wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego nie wykazały istotnych statystycznie różnic przed i po zabiegu ESWL. Stwierdzono statystycznie znamienne

Analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia szyjnego u chorych na stwardnienie rozsiane leczonych interferonem beta, octanem glatirameru

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Sławomir Wawrzyniak

2010-09-01

Full Text Available Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, stanowi też główną przyczyną niepełnosprawności (nieurazowej w populacji młodych dorosłych. Lekami, które zgodnie z wynikami badań klinicznych mają wpływ na przebieg choroby, są: interferony beta (IFN-β-1a i IFN-β-1b oraz octan glatirameru (GA. Celem pracy była analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego (RM mózgu i rdzenia szyjnego u chorych z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego (RRSM u chorych w przebiegu 2-letniej terapii lekami immunomodulującymi (DMD: IFN-β-1b (250 µg, IFN-β-1a (44 µg, IFN-β-1a (30 µg oraz GA (20 mg. Badanie trwało 24 miesiące. Materiał kliniczny stanowiło 118 chorych z RRSM. Grupa chorych, u których włączono leczenie, to: 20 osób leczonych IFN-β-1a (30 µg, 40 – IFN-β-1b (250 µg, 33 – IFN-β-1a (44 µg i 25 – GA (20 mg. W badanej grupie przeważały kobiety – 66,1%. Średni wiek chorych wynosił 29,0±8,6 (18-50 roku; wartość EDSS w chwili rozpoczęcia leczenia – 2,3±0,9 pkt; roczny wskaźnik rzutów (ARR – 0,82. W badaniu stwierdzono podobny wpływ poszczególnych leków na oceniane parametry. Po dwóch latach leczenia wartość EDSS wyniosła 2,6±1,3 pkt (wzrost o 0,3 pkt. Zaobserwowano zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów (ARR do 0,55 (redukcja o 32,9%. Stwierdzono wyraźną różnicę progresji choroby w ocenie RM – po pierwszym roku progresję stwierdzono u 87,0% chorych, po drugim roku leczenia – u 42,9%. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że badane leki działają podobnie na postęp choroby, leczenie DMD wpływa stabilizująco na narastanie niesprawności tylko u części chorych, korzystny wpływ leczenia immunomodulującego obserwowano szczególnie w drugim roku leczenia, a obecność nowych rzutów choroby w trakcie kuracji jest najważniejszym klinicznym wykładnikiem braku odpowiedzi na

Czy pacjenci po przeszczepie nerki są świadomi konieczności stosowania ochrony przeciwsłonecznej?

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Wojas-Pelc

2011-07-01

Full Text Available Introduction. Organ transplant recipients are at 10-fold higher risk ofdeveloping basal cell carcinoma and up to 250-fold higher risk of developingsquamous cell carcinoma compared with the general population.Common risk factors include the type of immunosuppression, fair skin,male gender, older age and sunlight.Objective. To evaluate patients’ compliance with sunlight protectionbefore and after renal transplantation.Material and methods. The study covered 455 patients after renal transplantationaged 18-74 years. A special questionnaire was used to determineage, gender, place of residence, skin type (according to the Fitzpatrickclassification, hair and eye colour, and any episodes of sunburn.Outdoor occupation, frequency of sun exposure and residence in a hotclimate for a long time were taken into consideration for evaluation ofUV exposure. Information about use of sunscreens and protectiveclothes before and after the renal transplant procedure were also noted.Results. Before the renal transplant procedure only 20% of patientsavoided sun at midday (11 am - 4 pm compared to 64% of patientsafter renal transplantation. Sunscreens were used by 15.4% vs. 20% andprotective clothes 7.7% vs. 21.8% of patients respectively. After therenal transplant procedure 57.6% of patients started to use at least oneof the methods of skin cancer prophylaxis. After transplantation 44% ofpatients (p < 0.01 reported limiting time spent outdoors. 17.1% ofpatients started to use or used more frequently protective clothes(p < 0.0022 and 14.1% sunscreen creams (p < 0.0315 compared to thesituation before the surgical procedure. No sun protection such as protectiveclothes or sunscreen creams was still used by 78.2% and 80% ofpatients, respectively.Conclusions. There is insufficient protection against UV light amongpatients after renal transplantation, so further education is needed.

Finansowanie leczenia lekami biologicznymi chorych na reumatoidalne i młodzieńcze idiopatyczne zapalenia stawów w ramach programów zdrowotnych NFZ w latach 2004–2008

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej Śliwczyński

2010-02-01

Full Text Available Celem pracy była ocena realizacji obowiązujących w Polscew latach 2004–2008 programów leczenia lekami biologicznymichorych na reumatoidalne i młodzieńcze idiopatyczne zapaleniastawów. Leczenie jest prowadzone przez 81 ośrodków rozmieszczonychrównomiernie w całym kraju. W tym okresie leczonołącznie 8160 chorych. W 2008 r. leczonych było 2282 chorych, costanowi około 2% wszystkich chorych na reumatoidalne zapaleniestawów; 72% z nich stanowiły kobiety, najczęściej w wieku45–55 lat. Lekiem najczęściej stosowanym był etanercept, rzadziejinfliksymab, bardzo rzadko adalimumab i rituksymab. Pieniądzeprzeznaczane przez NFZ na ten rodzaj leczenia nie sąwykorzystywane w pełni, w 2008 r. nie wykorzystano 13,5%.W podsumowaniu podkreślono, że należy zwiększyć liczbę leczonychchorych poprzez poprawienie wykorzystania przeznaczanychnakładów, a następnie ich zwiększenie.

Lęk i depresja u kobiet leczonych z powodu niepłodności

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marta Makara-Studzińska

2010-12-01

Full Text Available The rate of depression among women during the life is about 21%. The level of anxiety and depression in infertilewomen seems to be similar to these experienced by women suffering from cancer or coronary disease.The aim of the study was to determine the intensity and the risk factors of anxiety and depression in womentreated because of sterility. The group consisted of 104 women treated of infertility. In the work we applied the followinginvestigative methods: questionnaire consisting of social and demographical data, Beck Depression Inventory(BDI, State and Trait Anxiety Inventory (STAI 33.65% women confirmed minor depression disorder, 10.58%moderate depression. The only essential variable which influenced anxiety and depression was the lack of familiarsupport. The high essential positive relationship was confirmed among the anxiety as a trait and the anxietysymptoms. Women with depression had more anxiety symptoms in comparison to women without depression.

Czynniki ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u pacjentów leczonych szpitalnie

OpenAIRE

Małgorzata Iwanicka-Michałowicz; Iwona Grzelewska-Rzymowska

2009-01-01

POChP należy obecnie do najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. Najczęstszym czynnikiem, który odpowiada za rozwój POChP, jest palenie tytoniu, zarówno czynne, jak i bierne. Kolejnymi przyczynami warunkującymi rozwój POChP są narażenie zawodowe na pyły, substancje chemiczne, gazy drażniące. Czynnikiem ryzyka jest także wrodzony niedobór α1-antytrypsyny (czynnik genetyczny). Celem pracy była analiza czynników ryzyka warunkujących rozwój POChP. W badaniu wzięło udział 20...

Ostre uszkodzenia nerek u dzieci leczonych na oddziale intensywnej terapii dziecięcej – prospektywna analiza epidemiologiczna

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jakub Malesza

2011-10-01

Full Text Available Wstęp: Ostre uszkodzenie nerek (acute kidney injury, AKI na oddziałach intensywnej terapii (OIT występuje bardzo często. Ocenia się, że powikłanie to dotyczy około 5-31% dorosłych oraz 4,5-10% dzieci w OIT. Struktura występowania AKI zależy od stopnia referencyjnego szpitala i liczby oddziałów zabiegowych. Cel pracy: Ocena częstości występowania ostrego uszkodzenia nerek na OIT trzeciorzędowego ośrodka pediatrycznego z zapleczem do prowadzenia leczenia nerkozastępczego. Metody: Badanie przeprowadzono jako badanie prospektywne i obserwacyjne, polegało na ocenie częstości występowania AKI w grupie chorych przyjętych na oddział. Do badania kwalifikowano chorych, którzy ukończyli 28 dni, a nie ukończyli 18 lat w dniu przyjęcia. Kryteriami wyłączania pacjentów były: wiek poniżej 1 miesiąca oraz powyżej 18. roku życia, śmierć pnia mózgu w chwili przyjęcia, pobyt na oddziale powyżej 24 godzin. Do oceny AKI zastosowano skalę RIFLE. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 198 pacjentów. Kryteria ostrego uszkodzenia nerek spełniło 26 osób (13,1%. Byli to głównie pacjenci po operacjach kardiochirurgicznych (88,5%. Śmiertelność w grupie pacjentów z AKI wyniosła 34,6%. Metody nerkozastępcze zastosowano w 30,7% przypadków AKI (dializę otrzewnową i ciągłe techniki leczenia nerkozastępczego. Śmiertelność w grupie pacjentów dializowanych wynosiła 88,8%. Podsumowanie: Badanie wykazało, że częstość występowania ostrego uszkodzenia nerek na OIT wielospecjalistycznego ośrodka referencyjnego jest wysoka i zależy od specyficznego profilu pacjentów z wysokim ryzykiem okołooperacyjnym. W takim ośrodku konieczne jest zapewnienie dostępności wszystkich metod leczenia nerkozastępczego.

Induction of osteoblast differentiation by selective activation of kinase-mediated actions of the estrogen receptor.

Science.gov (United States)

Kousteni, Stavroula; Almeida, Maria; Han, Li; Bellido, Teresita; Jilka, Robert L; Manolagas, Stavros C

2007-02-01

Estrogens control gene transcription by cis or trans interactions of the estrogen receptor (ER) with target DNA or via the activation of cytoplasmic kinases. We report that selective activation of kinase-mediated actions of the ER with 4-estren-3alpha,17beta-diol (estren) or an estradiol-dendrimer conjugate, each a synthetic compound that stimulates kinase-mediated ER actions 1,000 to 10,000 times more potently than direct DNA interactions, induced osteoblastic differentiation in established cell lines of uncommitted osteoblast precursors and primary cultures of osteoblast progenitors by stimulating Wnt and BMP-2 signaling in a kinase-dependent manner. In sharp contrast, 17beta-estradiol (E(2)) suppressed BMP-2-induced osteoblast progenitor commitment and differentiation. Consistent with the in vitro findings, estren, but not E(2), stimulated Wnt/beta-catenin-mediated transcription in T-cell factor-lacZ transgenic mice. Moreover, E(2) stimulated BMP signaling in mice in which ERalpha lacks DNA binding activity and classical estrogen response element-mediated transcription (ERalpha(NERKI/-)) but not in wild-type controls. This evidence reveals for the first time the existence of a large signalosome in which inputs from the ER, kinases, bone morphogenetic proteins, and Wnt signaling converge to induce differentiation of osteoblast precursors. ER can either induce it or repress it, depending on whether the activating ligand (and presumably the resulting conformation of the receptor protein) precludes or accommodates ERE-mediated transcription.

Czynniki ryzyka majaczenia alkoholowego u osób leczonych stacjonarnie w Polsce z powodu uzależnienia od alkoholu

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Aneta Michalska

2016-06-01

Conclusions: Previous episodes of alcohol withdrawal syndrome are the risk factors of delirium tremens attributable to the severity of alcohol dependence. In our opinion, the other risk factors, such as loss of consciousness, suicide attempts in the past and harmful use of other psychoactive substances, are nonspecific to alcohol dependence.

Ćwiczenia z narastającym oporem w usprawnianiu pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów leczonych operacyjnie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Agnieszka Prusinowska

2010-08-01

Full Text Available W artykule przedstawiono formę ćwiczeń czynnych oporowychwykorzystywanych do usprawniania pacjentów z rozpoznaniemreumatoidalnego zapalenia stawów po typowych zabiegach ortopedycznychw obrębie narządu ruchu. Forma ćwiczeń umożliwiausprawnianie pacjenta zarówno w warunkach klinicznych, jaki domowych. Jest atrakcyjna dla pacjenta, nie wymaga zakupu drogiegoi często skomplikowanego w obsłudze sprzętu.

Właściwości farmakologiczne i zastosowania kliniczne duloksetyny

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Sobów

2015-12-01

Full Text Available Duloksetyna jest lekiem z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny o bardziej zrównoważonym profilu farmakologicznego oddziaływania na transporter serotoninowy i noradrenergiczny niż powszechnie stosowana wenlafaksyna. W badaniach klinicznych udokumentowano jej skuteczność w leczeniu epizodów oraz zapobieganiu nawrotom depresji. Duloksetyna jest szczególnie interesującą opcją terapeutyczną u chorych depresyjnych z towarzyszącymi objawami bólowymi oraz lękowymi, została również przebadana w populacji chorych w wieku podeszłym. Poza leczeniem depresji lek może być stosowany w leczeniu uogólnionego zaburzenia lękowego, a poza psychiatrią także w leczeniu niektórych zaburzeń bólowych, zwłaszcza bolesnej neuropatii cukrzycowej. Choć w badaniach klinicznych weryfikowano kilka innych wskazań (takich jak fibromialgia, przewlekłe bóle pleców, bóle w przebiegu osteoarthritis czy wysiłkowe nietrzymanie moczu, nie mają one w Polsce statusu zarejestrowanych. Stosowanie duloksetyny nie wymaga podejmowania szczególnych środków ostrożności, z wyjątkiem pacjentów z chorobą alkoholową (lub innym uszkodzeniem wątroby, osób leczonych z powodu nadciśnienia tętniczego oraz chorych przyjmujących leki wpływające na hemostazę.

Charakterystyka etiologiczna udarów mózgu leczonych w Klinice Neurologii UM w Białymstoku z analizą czynników ryzyka

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Syta-Krzyżanowska

2010-03-01

Full Text Available Wstęp: W przeprowadzonych w Polsce badaniach epidemiologicznych stwierdzono utrzymujący się od kilkunastu lat wysoki współczynnik zapadalności na pierwszy w życiu udar mózgu, wzrastający wykładniczo z wiekiem oraz połączony z wciąż dużą śmiertelnością. Poznanie czynników ryzyka oraz wprowadzenie profilaktyki może istotnie zmniejszyć powyższe wskaźniki. Celem pracy było przeprowadzenie analizy epidemiologicznej pacjentów z udarem mózgu hospitalizowanych na Pododdziale Udarowym Kliniki Neurologii USK w Białymstoku. Uwzględniono w szczególności etiologię z czynnikami ryzyka oraz śmiertelnością w zależności od wieku i płci chorych. Materiał i metody: Rozpatrzono wszystkie przypadki pacjentów hospitalizowanych w Klinice Neurologii USK w Białymstoku z powodu udaru mózgu w ciągu pełnego roku kalendarzowego. Posłużono się ankietami prowadzonymi w ramach Narodowego Programu Profilaktyki i Leczenia Chorób Sercowo-Naczyniowych (POLKARD. Obliczenia statystyczne wykonywano przy użyciu programu Statistica w wersji 8.0. Wyniki: Przeanalizowano wyniki 408 pacjentów, w tym 185 (45,3% kobiet oraz 223 (54,7% mężczyzn z rozpoznanym: krwotokiem podpajęczynówkowym – 6,9%, krwotokiem śródmózgowym – 12,5% oraz udarem niedokrwiennym – 80,6%. Etiologię zatorową pochodzenia sercowego zdiagnozowano u 39,4%, zakrzep dużych naczyń u 35%, natomiast udar zatokowy u 11,6% pacjentów. Najczęstszym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu było nadciśnienie tętnicze (81,2%, następnie migotanie przedsionków i choroba niedokrwienna serca (38%. Zmarło 11,6% chorych z udarem niedokrwiennym mózgu oraz 21,5% z udarem krwotocznym. Średnia śmiertelność wyniosła 13,5%. Wnioski: Najczęstszym czynnikiem ryzyka udaru mózgu było nadciśnienie tętnicze, które szczególnie często współwystępowało z dodatkowym czynnikiem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu. Prowadzenie leczenia udaru mózgu w pododdziałach udarowych wiąże się z obniżeniem śmiertelności wczesnej.

Papillomavirus infection and prognosis in patients with cervical cancer treated with irradiation; Zakazenie wirusem Papilloma a rokowanie u chorych na raka szyjki macicy leczonych napromienianiem

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Szostek, S.; Klimek, M.; Urbanski, K.; Pudelek, J.; Kojs, Z.; Karolewski, K.; Jakubowicz, J.; Zgorniak-Nowosielska, I. [Collegium Medicum, Uniwersytet Jagiellonski, Cracow (Poland)]|[Centrum Onkologii, Instytut im. M. Sklodowskiej-Curie, Cracow (Poland)

1994-12-31

The frequency of HPV infections in the group of 39 patients with cervical cancer after radiotherapy has been assessed. HPV infections were observed in 61.5% of patients, 67% of them were infected with type HPV 16/18. There were 7 patients with mixed type of infection (HPV 16/18 and 31/33/35). It was confirmed, that HPV positive patients have lower total and disease-free 3-years survival. It appears, that HPV infection may be an additional prognostic factor. (author). 10 refs, 2 figs, 1 tab.

Czy szpital psychiatryczny jest (nadal instytucją totalną?

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Błażej Kmieciak

2017-06-01

Full Text Available Pół wieku temu Erving Goffman sformułował koncepcję szpitala psychiatrycznego jako instytucji totalnej. Zdaniem badacza w miejscu tym personel w pełni panuje nad pacjentem: jego czasem, życiem prywatnym, możliwością poruszania się. Szpital psychiatryczny to miejsce szczególne. Na jego terenie leczone są schorzenia, których objawów często nie potrafimy dostrzec i właściwie ocenić. Jest to również placówka unikalna pod kątem prawnym. Do oddziału psychiatrycznego – w pewnych okolicznościach – można przyjąć pacjenta bez jego zgody; można tam także zastosować przymus bezpośredni. W Polsce od 20 lat funkcjonuje ustawa o ochronie zdrowia psychicznego, której zapisy stoją na straży praw człowieka chorego/zaburzonego psychicznie. Celem ustawy było wprowadzenie standardów broniących praw i wolności pacjenta oddziału psychiatrycznego. W dokumencie uwzględniono ponadto zasady stosowania przymusu bezpośredniego wobec osób leczonych na oddziałach psychiatrycznych i pensjonariuszy domów pomocy społecznej, zasady przymusowego przyjęcia pacjenta do szpitala psychiatrycznego, zasady ochrony praw pacjenta szpitala psychiatrycznego (w tym kompetencje sądu opiekuńczego i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego oraz zasady dotyczące tajemnicy informacji związanych z pacjentem doświadczającym zaburzeń psychicznych. Warto rozważyć, czy pojawienie się podobnych dokumentów sprawia, że szpital psychiatryczny traci charakter totalny. Być może kluczowe są raczej elementy promujące konkretne formy relacji między personelem a pacjentem. Jakie zatem aspekty prawno-społeczne powinna uwzględniać odpowiedzialna polityka ochrony zdrowia psychicznego?

Ocena sprawności funkcjonalnej chorych na reumatoidalne zapalenie stawów na podstawie funkcjonalnego testu z wystandaryzowanym wyposażeniem

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Grażyna Bączyk

2011-02-01

Full Text Available Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS jest przewlekle postępującymprocesem zapalnym błony maziowej, doprowadzającym doniszczenia tkanek stawowych i okołostawowych, w wyniku czegodochodzi do zniekształceń i upośledzenia funkcji stawów, co w konsekwencjiprowadzi do trwałego kalectwa. Celem badań była ocenasprawności funkcjonalnej chorych na RZS. Materiały i metody: Grupę badaną stanowiło 120 chorych na reumatoidalnezapalenie stawów leczonych w poradni reumatologicznejw Poznaniu. Kobiety stanowiły 75% badanych. Średnia wiekubadanych to 52,15 roku (SD 12,73. Średni czas trwania chorobywynosił 13,47 roku, (SD 8,62 (tab. I.Objawy ze strony układu kostno-stawowego oceniano wg następującychzasad: czas trwania sztywności porannej, natężenie bólu wgskali VAS, bolesność uciskowa stawów z wykorzystaniem RitchieArticular Index, siła mięśniowa ręki na podstawie siły chwytu. Dooceny sprawności funkcjonalnej chorych wykorzystano funkcjonalnytest z wystandaryzowanym wyposażeniem (tab. II. Wyniki: Około 60% kobiet i 40% mężczyzn nie było zdolnych dowykonania takiego zadania, jak otwieranie słoika. Wykonanie większościzadań wymagało od badanych zastosowania pewnego rodzajupomocy technicznej albo wykonanie danej czynności odbywało siępowoli czy też z pomocą drugiej osoby (tab. III. Wnioski: Złe wyniki oceny funkcjonowania chorych na reumatoidalnezapalenie stawów, niezależnie od płci, świadczą o ograniczeniumożliwości wykonywania podstawowych aktywności życiowych.Wiązało się to z bólem stawów, czasem trwania objawu sztywnościporannej oraz słabą siłą mięśniową rąk.

Powikłania neurologiczne współistniejące z niewydolnością nerek

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Maria Łukasik

2010-03-01

Full Text Available Powikłania neurologiczne w przebiegu niewydolności nerek, zarówno te spowodowane mocznicą, jak i wynikające z jej leczenia, dotyczą ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego, jak również tkanki mięśniowej i stanowią przyczynę zwiększonej śmiertelności u chorych z niewydolnością nerek. Pacjenci z niewydolnością nerek są szczególnie narażeni na rozwój encefalopatii mocznicowej, encefalopatii nadciśnieniowej, chorób naczyniowych ośrodkowego układu nerwowego bądź zespołów otępiennych. W tej grupie chorych częściej niż w populacji ogólnej rozwijają się mono- i polineuropatie, a choroby nerek należą do częstszych przyczyn zespołu niespokojnych nóg. Pomimo ciągłego postępu terapeutycznego wciąż nie ma skutecznego leczenia wielu tych powikłań, m.in. encefalopatii mocznicowej, miażdżycy, neuropatii czy miopatii. Co więcej, wprowadzenie dializoterapii rozszerzyło spektrum komplikacji o otępienie dializacyjne, krwawienia śródczaszkowe, zespół nierównowagi dializacyjnej, encefalopatię Wernickego i osmotyczną mielinolizę. Leczenie immunosupresyjne stosowane zarówno w chorobach nerek, jak i u chorych po przeszczepie nerki przyczyniło się do rozwoju oportunistycznych infekcji i nowotworzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, ponadto niekiedy powikłane jest rozwojem odwracalnej tylnej leukoencefalopatii. Znajomość tych powikłań oraz ścisła współpraca między nefrologami i neurologami mogą przyczynić się do zmniejszenia śmiertelności i poprawy jakości życia chorych z niewydolnością nerek. Należy przy tym pamiętać, że także patologie, które prowadzą do niewydolności nerek (szczególnie choroby układowe tkanki łącznej czy cukrzyca, powodują uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a określenie rzeczywistej przyczyny bywa niemożliwe.

Molestowanie seksualne przed uzyskaniem pełnoletności a stan zdrowia i funkcjonowanie społeczne osób uzależnionych od opioidów leczonych substytucyjnie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Sylwia Fudalej

2016-03-01

Conclusion: The results of our study suggest the potential benefit to multifaceted treatment approach, which should specifically address sexual abuse and suicidal behaviour in opioid-dependent patients.

Jakość życia pacjentów leczonych systemowo z powodu raka płuca = The quality of life of patients treated with systemic due to lung cancer

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Natalia Gajewska

2016-12-01

• The most common and most troublesome symptom within the frameworks of the respiratory system was shortness of breath when climbing stairs.   Key words: lung cancer, quality of life, chemotherapy, symptoms