Thermohydraulic calculations in rectangular channels for RA-6 type reactors with transition regime

International Nuclear Information System (INIS)

Sillin, N; Vertullo, A.; Masson, V.; Hilal, R

2009-01-01

In August 2000 and within the framework of the RA-6 core conversion from high to low enrichment (20%), a preliminary analysis was performed to evaluate the maximum power that the reactor could operate with the new kernel without makeing substantial changes. This meant keeping intact, for example, the concrete shield of the pool and the nucleus inlet and outlet pipes embedded in the walls. Preliminary results indicated that for these boundary conditions a maximum power of about 3 MWt could be achieved. In August 2005 the project was resumed and new calculations performed taking as a starting point the ECBE plate fuel element(U3O8-Al). A core was developed with cooling channle widths of 2.6 mm for the control fuel elements and 2.7 mm for standard fuel elements. The thermo-hydraulic calculation puts in evidence that coolant flow into the core was in the transitional regime for the vast majority of configurations. While TERMIC code, used for thermo-hydraulic design, has been extensively tested and validated for use in research reactors under turbulent and laminar flows, this is not so for transition conditions. The transition regime is strongly dependent on conditions such as flow inlet characteristics, channel geometry, etc.. and therefore there are no reliable correlations for general use. For this reason we found it convenient to carry out experiments simulating the working conditions in order to adjust the code results with experimental data. In the present work we show the experimental results, the simulation of the experiences using the TERMIC code, and the adjustments made to the correlations used by the code so that it can be applied to the thermo-hydraulic design of the new core. [es

Directional sensitivity of differential pressure sensors of gas velocity used in manual gravimetric measurements of dust emissions from stationary sources / Czułość kierunkowa różnicowo-ciśnieniowych czujników prędkości gazu stosowanych w manualnych pomiarach grawimetrycznych emisji zanieczyszczeń pyłowych ze źródeł stacjonarnych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Szulikowski Jerzy

2015-09-01

Full Text Available Na potrzeby określania emisji zanieczyszczeń pyłowych do atmosfery z przemysłowych instalacji technologicznych często wykonywane są manualne pomiary rozkładu prędkości gazu w kanałach instalacji gazów odlotowych przy pomocy układów z różnicowo-ciśnieniowymi czujnikami prędkości. Celem jest ustalenie profi lu prędkości osiowej. Przepływy w przekrojach pomiarowych nie zawsze są współosiowe z biegiem kanału; cechują się różnymi kierunkami wektora prędkości w różnych punktach pomiarowych. Ustalanie rzeczywistych kierunków wektorów prędkości lokalnych, dające gwarancję dokładnego obliczenia prędkości osiowych, często nie jest możliwe z technicznego punktu widzenia i pomiar prędkości prowadzi się przy ustawieniu głowicy czujnika równoległym w stosunku do osi i ścian kanału. Wtedy wiedza o czułości kierunkowej zastosowanego czujnika prędkości pozwala albo na wyeliminowanie błędu pomiaru prędkości osiowej, albo na uwzględnienie go poprzez niepewność tego pomiaru. Dla specyfi cznych sytuacji dwuwymiarowej zmienności kierunku wektora prędkości wyznaczono charakterystyki czułości kierunkowej i w konsekwencji charakterystyki błędu trzech przyjętych do badań czujników: pyłowej sondy zerowej o funkcji anemometrycznej jako elementu pyłomierza grawimetrycznego i porównawczo - dwóch powszechnie stosowanych rurek spiętrzających: typu S i L.

Biomarkery uszkodzenia miąższu nerek

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Jung

2011-12-01

Full Text Available Ostre uszkodzenie nerek (acute kidney injury, AKI jest rozpoznawane w oparciu o stężenie kreatyniny w surowicy i upośledzenie filtracji kłębuszkowej (glomerular filtration rate, GFR. AKI, które zastąpiło w ostatnich latach termin ostra niewydolność nerek, jest rozpoznawane między innymi u pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych, w wyniku nefrotoksycznego uszkodzenia radiokontrastem podczas zabiegów naczyniowych i badań obrazowych, u pacjentów oddziałów intensywnej terapii, we wstrząsie septycznym. Stężenie surowiczej kreatyniny jest ciągle głównym testem diagnostycznym, chociaż zmienia się w przebiegu AKI później niż GFR, który stanowi dokładniejszy wskaźnik czynności nerek. Użyteczność stężenia kreatyniny jako obiektywnego parametru jest jednak ograniczona, ponieważ zależy ono od wielu czynników, w tym od stopnia nawodnienia, diety, masy ciała, masy mięśniowej, wieku, płci, stosowanych leków. Nowe badania zaprezentowały inne, bardziej użyteczne laboratoryjne markery AKI, możliwe do oznaczenia w surowicy i/lub w moczu. Należą do nich m.in. cystatyna C, NGAL, KIM-1, L-FABP i IL-18. Nowe biomarkery stwarzają większe możliwości we wczesnym wykrywaniu AKI, a także mogą określać stopień uszkodzenia nerek w przebiegu AKI. Mogą być również przydatne w prognozowaniu zagrożenia przewlekłą chorobą nerek (PChN w wyniku AKI lub z innych przyczyn. Celem opracowania jest przedstawienie przeglądu aktualnych doniesień dotyczących zastosowania nowych biomarkerów we wczesnym wykrywaniu AKI oraz progresji do PChN.

Analiza porównawcza wyników badania oczopląsu w teście kalorycznym uzyskanych przy użyciu metody ENG i VNG u osób zdrowych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Renata Pepaś

2010-03-01

Full Text Available Wprowadzenie: Najważniejszą obiektywną metodą oceny zaburzeń układu równowagi jest badanie oczopląsu. Badanie kaloryczne jako jedyny test obrazuje pobudliwość poszczególnych błędników, umożliwiając ocenę każdego z nich osobno. Cel pracy: Celem pracy jest analiza porównawcza wyników badania oczopląsu kalorycznego uzyskanych przy użyciu metody ENG i VNG u osób zdrowych. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 20 osób zdrowych, w tym 10 kobiet i 10 mężczyzn w wieku 22-26 lat. U wszystkich chorych przeprowadzono badanie podmiotowe oraz badanie przedmiotowe otoneurologiczne, badanie ENG i w odstępie 7-dniowym badanie VNG z kalibracją, oceną oczopląsu samoistnego oraz próbami kalorycznymi wg Hallpike’a. Test kaloryczny wykonano kalorymetrem powietrznym firmy HOMOTH, używając temperatury powietrza 30°C oraz 44°C, podawanych przez 40 s do ucha. Wyniki: W teście kalorycznym u żadnej osoby nie stwierdzono deficytu kanałowego wykraczającego poza granice przyjętych norm. Zaobserwowano niższe wartości średnie maksymalnej prędkości wolnej fazy oczopląsów w badaniu ENG niż VNG. Ponadto badanie VNG dodatkowo umożliwiło wyznaczenie wartości przewagi kierunkowej bezwzględnej oraz średniej pobudliwości błędników. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, iż badanie VNG w stosunku do badania ENG jest bardziej precyzyjne i umożliwia dokładniejsze opisanie próby kalorycznej wg Hallpike’a. W badaniu VNG analiza parametru przewagi kierunkowej bezwzględnej znacznie podnosi wartość próby kalorycznej wg Hallpike’a.

Calculated activities of some isotopes in the RA reactor highly enriched fuel significant for possible environmental contamination - Operational report; Radni izvestaj - Proracun aktivnosti nekih izotopa u visokoobogacenom uranskom gorivu reaktora RA, znacajnih sa gledista moguce kontaminacije okoline

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Bulovic, V; Martinc, R; Cupac, S [Institute of Nuclear Sciences Boris Kidric, Vinca, Beograd (Serbia and Montenegro)

1976-12-15

This report contains calculation basis and obtained results of activities for three groups of isotopes in the RA reactor 80% enriched fuel element. The following isotopes are included: 1) {sup 85m}Kr, {sup 87}Kr, {sup 88}Kr, {sup 131}J, {sup 132}J, {sup 133}J, {sup 134}J, {sup 135}J, {sup 133}Xe, {sup 138}Xe i {sup 138}Cs, 2) {sup 89}Sr, {sup 90}Sr, {sup 91}Sr, {sup 92}Sr, {sup 95}Zr, {sup 97}Zr, {sup 103}Ru, {sup 105}Ru, {sup 106}Ru, {sup 129m}Te, {sup 134}Cs, {sup 137}Cs, {sup 140}Ba, {sup 144}Ce, kao i 3) {sup 238}Pu, {sup 239}Pu i {sup 240}Pu. It was estimated that the fuel is exposed to mean neutron flux. The periodicity of reactor operation is taken into account. Calculation results are given dependent on the time of exposure. These results are to be used as source data for Ra reactor safety analyses. [Serbo-Croat] Izlozene su osnove i prikazani su rezultati izvedenog proracuna aktivnosti tri grupe izotopa u gorivnom elementu reaktora RA sa 80% obogacenim uranom - 235. Obuhvaceni su: 1) {sup 85m}Kr, {sup 87}Kr, {sup 88}Kr, {sup 131}J, {sup 132}J, {sup 133}J, {sup 134}J, {sup 135}J, {sup 133}Xe, {sup 138}Xe i {sup 138}Cs, zatim, 2) {sup 89}Sr, {sup 90}Sr, {sup 91}Sr, {sup 92}Sr, {sup 95}Zr, {sup 97}Zr, {sup 103}Ru, {sup 105}Ru, {sup 106}Ru, {sup 129m}Te, {sup 134}Cs, {sup 137}Cs, {sup 140}Ba, {sup 144}Ce, kao i 3) {sup 238}Pu, {sup 239}Pu i {sup 240}Pu. Pretpostavljeno je da se gorivo ozracuje na srednjem fluksu neutrona, a periodicnost rada reaktora je uvazavana. Rezultati proracuna, dati u numerickom obliku, sistematizovani su kao funkcija toka vremena ozracivanja goriva. Ovi rezultati bice korisceni kao izvorni podaci kod izrade sigurnosnih analiza za reaktor RA (author)

Ryzyko zdrowotne związane ze spożywaniem wody pitnej ze studni kopanych na przykładzie gminy Chmielnik

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Natalia Żurek

2016-12-01

Full Text Available Wstęp. W Polsce znaczny odsetek populacji pozyskuje wodę pitną ze studni kopanych, podatnych na zanieczyszczenia przemysłowe i rolnicze. Woda pochodząca z tzw. prywatnych ujęć wodnych, zgodnie z polskim prawodawstwem, nie podlega jednak ustawowej kontroli, a jej spo- żywanie naraża konsumentów na negatywne skutki zdrowotne. Celem pracy było oszacowanie wybranych parametrów fizykochemicznych wody pitnej ze studni kopanych oraz odniesienie uzyskanych wyników do norm ujętych w rozporządzeniu ministra zdrowia. Materiał i metody. W przeprowadzonych analizach 36 próbek wody studziennej z terenu gminy Chmielnik, zawartość azotanów (III i jonu amonowego badano za pomocą fotometru, odczyn i przewodność elektrolityczną miernikiem wieloparametrowym, mętność za pomocą turbidymetru, zaś stężenie chlorków oznaczono metodą miareczkową. Wyniki. Dla badanych parametrów chemicznych, tj. azotanów (III, chlorków i jonu amonowego nie stwierdzono przekroczeń dopuszczalnych norm, podobnie jak dla parametru fizycznego, tj. przewodności elektrolitycznej. Ponadnormatywne wartości odnotowano natomiast dla dwóch parametrów fizycznych, tj. odczynu (2 próbki i mętności (33 próbki. Wnioski. Wodę z badanych studni kopanych można określić jako bezpieczną dla konsumentów pod względem badanych parametrów chemicznych, dla których spodziewano się przekroczeń dopuszczalnych norm w związku z terminem poboru. Problem ponadnormatywnych wartości mętności dla większości kontrolowanych studni może być rozwiązany poprzez wprowadzenie prostych metod uzdatniania, natomiast wprowadzenie regularnych badań wszystkich parametrów jakości wody pitnej pozwoliłoby ustalić, czy przekroczone normy dla odczynu wiążą się z niedopuszczalnymi stężeniami wskaźników chemicznych, które nie były badane w niniejszej pracy.

Partial Factors in Modelling of Steel Structures Reliability According to Eurocodes / Współczynniki Częściowe W Eurokodowym Modelu Niezawodności Konstrukcji Stalowych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Stachura Zbigniew

2015-03-01

Full Text Available Stan graniczny nośności konstrukcji, projektowanej w tradycyjnym podejściu na podstawie efektów oddziaływań jest oceniany z niezawodnościowego modelu szeregowego. Kalibrację współczynników częściowych do nośności przeprowadza się wówczas na podstawie analizy niezawodności pojedynczego elementu konstrukcji (pręta lub węzła. Eurokod stalowy [4] wprowadził zasady projektowania bazujące na bardziej złożonych modelach nośności niż w [8], gdyż stan graniczny można ocenić na podstawie warunku stateczności technicznej podukładu konstrukcji lub w ogólności, jak przedstawia to warunek (2.1 - na podstawie punktu granicznego na ścieżce równowagi wyznaczonej dla nieidealnego modelu całej konstrukcji. Pojawia się pytanie, czy stosowanie do nośności wyznaczonej na podstawie bardziej złożonych modeli mechaniki konstrukcji współczynników częściowych wyspecyfikowanych do oceny nośności pojedynczych elementów prowadzi do bezpiecznych oszacowań. Kalibracja współczynników częściowych w metodzie stanów granicznych może być dokonana przy różnych założeniach wyjściowych. Model niezawodności i ogólne zasady przyjętego w eurokodach rozdziału docelowego wskaźnika niezawodności na składowe odnoszące się do ustalenia obliczeniowych oddziaływań i ich kombinacji oraz do ustalania nośności obliczeniowej zostały podane w eurokodzie [1]. W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące przyjęcia współczynników częściowych do nośności układu lub podukładu konstrukcyjnego. Opisano eurokodową procedurę wykorzystującą wyniki badań doświadczalnych do kalibracji współczynników częściowych do nośności.

Renovation and Modernization of Residential Structures in Gliwice Based on Survey of the Environment Built from the Years 1848-2014 / Renowacja I Modernizacja Struktury Mieszkaniowej W Gliwicach Na Podstawie Badań Ankietowych Środowiska Zbudowanego Z Lat 1848-2014

Science.gov (United States)

Cibis, Jerzy; Serdyńska, Joanna

2015-03-01

badanych zbiorów. Wyniki badań pozwalają wskazać prawidłowości dotyczące zakresu dokonywanych zmian w poszczególnych okresach i - pośrednio - dają przesłanki do oceny środowiska zbudowanego pod kątem spełnienia oczekiwań i potrzeb mieszkańców. Analiza przedstawionych założeń zwraca również uwagę na cykle życia mieszkania, jako elementu pierwotnego ulegającego transformacji podczas adaptacji, modernizacji i przebudowy środowiska mieszkaniowego do zmieniających się w czasie potrzeb użytkowych. Zakres wprowadzonych przez nich zmian w obrębie mieszkania pozwala ocenić trafność rozwiązań funkcjonalno-przestrzennych, technicznych i technologicznych, charakterystycznych dla okresu, w którym powstały.

Multi-Objective Optimization of Transmission Lines / Elektropārvades Līnijas Daudzkriteriālā Optimizācija

Science.gov (United States)

Berjozkina, S.; Sauhats, A.; Neimane, V.

2013-10-01

Introduction of new advanced electrical connections into a transmission grid reduces the capacity of existing overhead lines (OHLs). At the same time, designing & building of new OHLs and substations involves considerable technical, environmental and economical problems. The authors propose a concept of the multi-objective optimization for selection of transmission line routes, towers (their type, placement and geometry), of conductors, insulators, dampers, earthing and lightning protection systems, span lengths, etc.. The optimization is organized in five stages. At the first and second stages a search for optimum solutions is performed along with determination of the main impacting factors. The next two stages present a two-objective optimization based on Pareto's approach. At the last stage (exemplified by a case study), the probability of the restriction removal conditions is assessed, and preventive measures are identified. The presented approach uses a real line design and is intended for minimizing the total invested capital and maximizing the net present value. In the framework of this approach 20 alternatives have been elaborated, which can successfully be applied in the cases described in the paper. Elektropārvades tīklam rodas nepieciešamība pēc jauniem elektriskajiem pieslēgumiem, kas noved pie esošo gaisvadu līniju jaudas nepietiekamības. Viens no iespējamajiem pastāvošās problēmas risinājumiem ir jaunu gaisvadu līniju un apakšstacijas būvniecība. Gaisvadu līniju projektēšana ir saistīta ar ievērojamām tehniskām, vides un ekonomiskām problēmām. Darbā aprakstīta elektropārvades līnijas optimālās trases izvēles daudzkritēriju optimizācijas koncepcija, ieskaitot balstu tipa, balstu izvietojuma koordināšu, balstu ģeometrijas, vadu tipu un parametru, izolatoru tipu, vibroslāpētāju tipu, zibensaizsardzības un zemēšanas sistēmu, kā arī laidumu garumu izvēles optimizāciju. Optimizācijas uzdevums tiek organiz

Odzyskać liberalizm. Recenzja książki Andrzeja Walickiego "Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii", Warszawa: Universitas 2013

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Fidelis

2016-01-01

the original idea of individual freedoms. In this way, the dominant conservative elites in Poland are able to depict human rights and the welfare state as alien to the “Polish” tradition, supposedly exclusively Catholic and socially conservative. Walicki points to the need to recover the rich history of the Polish Left as well as to restore the original meaning and value of liberalism in shaping Polish democracy.   Odzyskać liberalizm. Recenzja książki Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii, Warszawa: Universitas 2013 Recenzja omawia najnowszą książkę Andrzeja Walickiego Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii (Warszawa: Universitas 2013. Książka to zbiór esejów, wywiadów oraz artykułów naukowych publikowanych przez A. Walickiego zarówno w czasopismach naukowych, jak i popularnych w latach 2001-2012. Tematyka prac dotyczy: historii projektu komunistycznego w szerszej, europejskiej perspektywie; znaczenia i spuścizny destalinizacji w Polsce ze szczególnym naciskiem na to, co sam autor nazywa „polską drogą od komunizmu” po 1956 roku; prawicowej, konserwatywnej polityki w Polsce po roku 1989; polityzacji pamięci komunizmu oraz możliwych dróg rozwoju polskiej lewicy jako niezbędnego elementu zdrowego systemu demokratycznego. Interesująca dyskusja naukowa jest często połączona z autobiograficznymi szkicami autora, który angażował się w życie intelektualne i społeczne powojennej Polski. Andrzej Walicki, prominentny intelektualista i historyk idei, studiował i pracował naukowo na Uniwersytecie Warszawskim do lat osiemdziesiątych, kiedy wyemigrował do Australii, a następnie do USA na Uniwersytet Notre Dame. Z tego punktu widzenia Walicki dostarcza nam wyjątkowego spojrzenia na Polską historię i kulturę, ukształtowanego zarówno przez polską, jak i amerykańską tradycję intelektualną i oba akademickie światy. Siłą książki jest koncentracja autora na roli j

Development and Experimental Study of Phantoms for Mapping Skin Chromophores

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Silapetere A.

2014-06-01

Full Text Available Mūsdienās multispektrālās attēlošanas iekārtas izmanto ādas parametru un fizioloģisko procesu aprakstīšanai gan pētniecības, gan diagnostikas nolūkiem. Iekārtu darbības uzlabošanai ir nepieciešams labāk saprast gaismas mijiedarbību ar audiem, kā arī veikt šo iekārtu kalibrēšanu ar ādas maketu. Redzamā un tuvā infrasarkanā optiskā diapazona spektroskopijā ir svarīgi ādas maketi, kas simulē audu slāņaino struktūru un ķīmiskās īpašības, kā arī maketi, kas ir bioloģiski līdzvērtīgi. Šajā pētījumā tika izveidots ādas makets no bioloģiskām un ķīmiski sintezētām struktūrām. Ādas maketa izveidei tika izmantota fibrīna matrica ar dermālo un epidermālo šūnu piejaukumu, lai imitētu ādas slāņaino struktūru. Fibrīna matrica tiek veidota no 0,47 ml asins plazmas, 0,4 ml fizioloģiskā šķīduma, 0,8 μl treneksāmskābes un 89,4 μl kalcija glukanāta. Izveidoto matricu ievieto šūnu inkubatorā, lai tā polimerizētos. Nākošais slānis tiek veidots ar dermālo šūnu piejaukumu (180-270 šūnas, un pēdējais fibrīna matriksa slānis tiek veidots ar epidermālo šūnu piejaukumu (270 šūnas un šūnu augšanu veicinošu serumu (FBS. Šūnu kultivēšanai nepieciešamas vismaz divas nedēļas. Šajā slāņainajā struktūrā ir iespējams pievienot ādas hromoforu simulējošus iekļāvumus. Optiskajā diapazonā no 450-900 nm ādas hromoforas, kurām ir visizteiktākais spektrs, ir bilirubīns, melanīns un hemoglobīns. Lai simulētu ādas hromoforu spektrālās īpašības, tika izmantots sintezēts bilirubīns, eritrocītu masa un nigrozīns. Lai izpētītu šī maketa iekārtu kalibrēšanas potenciālu, tika izveidoti 76 paraugi, kur katros 24 paraugos bija pievienots viens no absorbentiem ar dažādām koncentrācijām. Pilna ādas maketa audzēšanai nepieciešamas divas nedēļas, lai ātrāk tiktu iegūti pirmie rezultāti tika veidoti maketi bez dermālo un epiderm

Analysis of the beginning of the early flight phase of the ski jump in athletes with different performance levels [Analýza fáze přechodu do letu ve skoku na lyžích u skupin závodníků s různou výkonností

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Eva Janurová

2011-09-01

mezi závodníky s různou výkonností, ale i uvnitř skupin se srovnatelnou délkou skoku. CÍLE: Cílem studie bylo porovnat provedení zahájení přechodové fáze skoku mezi skupinami závodníků v severské kombinaci s různou výkonností. Určit rozdíly v provedení této fáze skoku mezi závodníky v severské kombinaci a ve skoku na lyžích. METODIKA: Odrazová a přechodová fáze skoku na můstku HS-134 m při závodech MS v klasickém lyžování v Liberci v r. 2009 byla zaznamenána s využitím tří kamer (50 Hz. Kamery byly umístěny tak, že jejich optické osy byly kolmé na rovinu pohybu závodníků. Vybrané body na těle a na lyžích závodníků byly vyhodnoceny manuálně. Ze souřadnic těchto bodů jsme určili základní úhlové a rychlostní charakteristiky pro polohu segmentů a lyží. Ze všech startujících závodníků v severské kombinaci jsme vybrali a porovnali skupiny, které dosáhly nejlepší (B, průměrné (M a nejkratší (P délky skoku. VÝSLEDKY: Nájezdová rychlost byla při porovnání skupiny závodníků severské kombinace (NC a skoku na lyžích (SJ významně vyšší u skupiny NC (p < 0,01. Skupina SJ měla na hraně můstku větší posun těla dopředu (p < 0,05. Velikost úhlové rychlosti v kolenním kloubu v úseku 0 až 5 m za hranou můstku byla vyšší u skupiny SJ (p < 0,05. Při porovnání skupin nejlepších závodníků v obou disciplínách byl nalezen rozdíl v poloze bérců na hraně můstku i v celém úseku za hranou. Skupina SJ se vyznačovala větším posunem dolních končetin dopředu (hrana, p < 0,05; 5 m za hranou, p < 0,01, úhlová rychlost v kolenním kloubu byla vyšší. V tomto parametru jsme také zjistili rozdíl mezi skupinami závodníků s průměrnou výkonností, s větší úhlovou rychlostí u skupiny SJ (p < 0,05. ZÁVĚRY: Závodníci ve skoku na lyžích mají ve sledovaném úseku za hranou můstku výhodnější aerodynamickou polohu těla, s v

Application of Relevance Maps in Multidimensional Classification of Coal Types / Zastosowanie Map Odniesienia W Wielowymiarowej Klasyfikacji Typów Węgla

Science.gov (United States)

Niedoba, Tomasz

2015-03-01

żdej cechy (współrzędnej) zostaje przyporządkowany punkt odniesienia reprezentujący tą cechę. Czyli przy danych 7-wymiarowych umieszczamy na płaszczyźnie 7 takich punktów odniesienia reprezentujących poszczególne współrzędne. Rozkład punktów reprezentujących przedstawiane wielowymiarowe dane odzwierciedla relacje pomiędzy tymi danymi a cechami. Im bardziej i-ta cecha występuje w danym obiekcie (czyli i-ta współrzędna ma większą wartość), tym bliżej powinien leżeć punkt reprezentujący dany obiekt względem punktu odniesienia reprezentującego i-tą cechę (współrzędną). W ten sposób każdy punkt odniesienia reprezentujący daną cechę, dzieli płaszczyznę na obszary bardziej oraz mniej zależne od cechy nr i (mniej oraz bardziej odległe od punktu odniesienia reprezentującego i-tą cechę). Dokładny opis algorytmu przedstawiono w podrozdziale 3 artykułu. Za pomocą omawianej metody dokonano wizualizacji danych dotyczących przedstawionych typów węgla. Uzyskane rezultaty przedstawiono na rysunkach 1-9. Widoki te pokazują sposób, w jaki 7-wymiarowe dane zostają przekształcone przy pomocy mapy odniesienia do dwóch wymiarów. Algorytm wizualizacji przy użyciu mapy odniesienia działa tak by pomimo znacznej redukcji liczby wymiarów, w jak największym stopniu odległości pomiędzy punktem reprezentującym konkretny wektor danych a punktami odniesienia zależały od współrzędnych tego wektora danych. W ten sposób na ekranie 2-wymiarowym, możemy zobaczyć istotne cechy danych 7-wymiarowych. Na rysunkach 1-4 widać, w jaki sposób wzrasta grupowanie punktów reprezentujących trzy różne klasy węgla (31, 34.2 oraz 35) wraz ze wzrostem parametru ITER. Widać, że punkty będące obrazami danych reprezentujących te same klasy węgla zaczynają zajmować osobne podobszary oraz zaczynają się grupować. Jednak w niektórych częściach przestrzeni obrazy punktów reprezentujących różne klasy węgla zachodzą na siebie. Przez

Laboratory Method for Evaluating the Characteristics of Expansion Rock Bolts Subjected to Axial Tension / Laboratoryjna Metoda Badania Charakterystyk Kotew Rozprężnych Poddanych Rozciąganiu Osiowemu

Science.gov (United States)

Korzeniowski, Waldemar; Skrzypkowski, Krzysztof; Herezy, Łukasz

2015-03-01

. Pomiar siły na stanowisku laboratoryjnym był wykonywany za pomocą czterech tensometrycznych czujników siły. Czujniki były rozmieszczone co 90 stopni na tarczy pomiarowej (Rys. 4). Całkowita siła rejestrowana podczas badań rozciągania żerdzi kotwowej była sumą wartości sił uzyskiwanych na poszczególnych czujnikach siły. Pomiar przemieszczeń elementów obudowy oraz wydłużenia żerdzi kotwowej był wykonywany za pomocą enkodera linkowego inkrementalnego. Enkoder przymocowany był na stałe do bloku siłowników (Rys. 6), natomiast linka enkodera przemieszczała się wraz z wysuwem tarczy pomiarowej (Rys. 6). W celu określenia odkształcenia materiału badanego elementu (żerdzi kotwowej) w badaniach zastosowano tensometry elektrooporowe typu kratowego (Rys. 7). Czujniki siły, przemieszczenia oraz odkształcenia zostały podłączone do uniwersalnego wzmacniacza pomiarowego QuantumX MX840, za pomocą wtyczek 15-pinowych. Podczas procesu rozciągania kotwy wyniki pomiarów siły, przemieszczenia oraz odkształcenia były rejestrowane na bieżąco za pomocą specjalistycznego programu z dziedziny technik pomiarowych "CATMAN - EASY". Wybór programu wynikał z możliwości współpracy z systemem operacyjnym MS Windows oraz połączenia komputera z uniwersalnym wzmacniaczem pomiarowym QuantumX MX840 poprzez kabel ethernetowy. Program umożliwiał bieżącą (on- -line) wizualizację i ocenę pomiaru. Ponadto po zakończeniu testu, tworzone były raporty dokumentujące wyniki pomiarów, które były zapisywane w rozszerzeniu pliku ASCII. Następnie dane były przesyłane do programu Microsoft Excel w celu analizy uzyskanych wyników. W badaniach zastosowano obudowę kotwową rozprężną, zainstalowaną w bloku symulującym górotwór o wytrzymałości skał na ściskanie wynoszącej 80MPa (Rys. 3), która była obciążana statycznie według ustalonego programu obciążenia uwzględniającego utrzymywanie zadanej osiowej siły rozciągającej w okre