Zastosowanie artefaktu świetlika w ultrasonograficznej diagnostyce kamicy moczowej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Placzyńska

2013-04-01

Full Text Available Artefakt świetlika jest zjawiskiem stosowanym w diagnostyce ultrasonograficznej przy użyciu kolorowego Dopplera. Obraz artefaktu świetlika zależy w dużym stopniu od ustawienia aparatu. Zwykle uwydatnia się przy niskich częstotliwościach transmitowanej wiązki ultradźwiękowej i wysokich ustawieniach skali Dopplera. Mimo coraz szerszego zastosowania w diagnostyce ultrasonograficznej artefakt ten wciąż pozostaje zjawi‑ skiem mało znanym. Bywa pomocny w rozpoznawaniu kamicy pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, ade‑ nomiomatozy pęcherzyka żółciowego oraz wszelkich zwapnień w innych narządach. Przy jego użyciu można też stwierdzić obecność gazów w jelitach czy metalowych ciał obcych. Najczęściej jednak artefakt migotania wykorzystywany jest do identyfikacji złogów w drogach moczowych. W porównaniu z badaniem radiologicz‑ nym jamy brzusznej i urografią badanie ultrasonograficzne z zastosowaniem artefaktu świetlika pozwala na wykrycie około 80% przypadków kamicy układu moczowego. Charakter struktury złogu, jego chropowa‑ tość i wielkość są najważniejszymi elementami uczestniczącymi w tworzeniu tego zjawiska. Artefakt migota‑ nia umożliwia wczesne wykrycie złogów, które nie dają cienia akustycznego, złogów małych rozmiarów oraz tych zlokalizowanych w moczowodzie. Przypuszcza się, że obecność lub brak migoczącego artefaktu koreluje również ze składem chemicznym kamienia. Badanie ultrasonograficzne z jednoczesnym zastosowaniem arte‑ faktu świetlika powinno być procedurą wstępną w rozpoznawaniu kamicy układu moczowego, monitorowa‑ niu ewolucji złogów oraz ocenie wydalania złogów poddawanych zabiegom ESWL.

Scyntygrafia kości w diagnostyce reumatoidalnego zapalenia stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Witold Tłustochowicz

2010-04-01

Full Text Available Celem pracy była ocena przydatności trójfazowej dynamicznejscyntygrafii kości w diagnostyce reumatoidalnego zapalenia stawów.Badaniem objęto 39 chorych hospitalizowanych i diagnozowanychz powodu dolegliwości stawowych. Przeprowadzono diagnostykęobejmującą: badanie podmiotowe, przedmiotowe, badania laboratoryjneoraz obrazowe, w tym trójfazową scyntygrafię kości z użyciemtechnetu 99m. Scyntygraficzne cechy zapalenia stawówstwierdzano, gdy obserwowano wzmożone gromadzenie znacznikawe wszystkich trzech fazach badania.Po ukończeniu diagnostyki rozpoznano u 13 chorych wczesne reumatoidalnezapalenie stawów, u 4 reumatoidalne zapalenie stawów(łącznie 17 pacjentów, a u 1 niezróżnicowane zapalenie stawów.Scyntygrafia kości wykazała cechy zapalenia stawów u 13spośród nich (72,2%, u 4 osób (22,2% wzmożone gromadzeniestwierdzono tylko w fazie statycznej, a u 1 pacjenta (5,6% uzyskanoprawidłowy wynik badania. U 21 chorych wykluczono chorobęzapalną stawów (u 19 rozpoznano fibromialgię, u 2 chorobęzwyrodnieniową. W grupie bez zapalenia stawów u 14 pacjentów(66,6% nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości w obraziescyntygraficznym, u 6 (28,6% występowało wzmożone gromadzenieznacznika w badaniu statycznym, a u 1 chorego (4,8% opisanoscyntygraficzne cechy zapalenia stawów.Wbadanej grupie czułość scyntygrafii dynamicznej kości w wykrywaniuzapalenia stawów wynosiła 72,2% (95% CI: 57,5–76,8, a swoistość 95,2% (95% CI: 82,8–99,1. Dodatni wynik badaniadynamicznego wskazuje z dużym prawdopodobieństwem naobecność zapalenia stawów [PPV 92,9% (95% CI: 74,2–98,7].Mniej wiarygodny był ujemny wynik badania [NPV 80% (95% CI:69,5–83,3]. Wyniki niniejszej pracy wskazują, że trójfazowa scyntygrafia dynamicznakości może mieć zastosowanie w diagnostyce reumatoidalnegozapalenia stawów.

Zastosowanie jakościowej analizy profilu wykonania skali ACE-III w diagnostyce różnicowej chorób otępiennych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Emilia J. Sitek

2017-03-01

Full Text Available Skala Addenbrooke’s Cognitive Examination III (ACE-III jest poszerzonym narzędziem przesiewowej oceny funkcji poznawczych, użytecznym we wczesnym wykrywaniu zaburzeń poznawczych, wstępnej diagnostyce różnicowej zespołów otępiennych oraz monitorowaniu postępu choroby. ACE-III ocenia uwagę i orientację, pamięć, fluencję słowną, funkcje językowe i wzrokowo-przestrzenne. Skala może być używana przez lekarzy i psychologów, zarówno jako narzędzie przesiewowe, jak i jako wstęp do kompleksowej oceny neuropsychologicznej. ACE-III zawiera również krótsze narzędzie, Mini-ACE, które w razie potrzeby może być stosowane niezależnie. W niniejszej pracy ACE-III porównano z innymi najbardziej popularnymi skalami przesiewowej oceny funkcji poznawczych: Mini-Mental State Examination (MMSE oraz Montrealską Skalą Oceny Funkcji Poznawczych (Montreal Cognitive Assessment, MoCA. Następnie omówiono przydatność kliniczną analizy profilu wykonania ACE-III w  diagnostyce różnicowej wybranych chorób neurozwyrodnieniowych. Zaprezentowano profile wykonania ACE-III typowe dla choroby Alzheimera (zarówno o wczesnym, jak i o późnym początku, zwyrodnienia czołowo-skroniowego, choroby Parkinsona, atypowych zespołów parkinsonowskich oraz otępienia naczyniopochodnego. Spośród atypowych wariantów choroby Alzheimera uwzględniono zanik korowy tylny, wariant logopeniczny afazji pierwotnej postępującej i wariant czołowy. Spośród podstawowych wariantów zwyrodnienia czołowo-skroniowego przedstawiono wariant behawioralny otępienia czołowo- -skroniowego oraz niepłynny i semantyczny wariant afazji pierwotnej postępującej. Wreszcie spośród zespołów parkinsonizm plus omówiono otępienie z ciałami Lewy’ego, zanik wieloukładowy, postępujące porażenie ponadjądrowe i zwyrodnienie korowo-podstawne.

Nieswoista nadreaktywność oskrzeli w diagnostyce astmy dziecięcej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jadwiga Kroczyńska-Bednarek

2010-09-01

Full Text Available Nadreaktywność oskrzeli (NO, która odzwierciedla skłonność dróg oddechowych do nadmiernego skurczu w odpowiedzi na różne nieswoiste i swoiste czynniki prowokacyjne, jest ściśle związana z astmą dziecięcą. Występuje u wszystkich dzieci, u których stwierdza się świszczący oddech. Chociaż NO jest przede wszystkim zasadniczą cechą astmy, znaczna część chorych również z innymi alergicznymi i niealergicznymi chorobami układu oddechowego wykazuje zwiększoną odpowiedź oskrzeli na histaminę, metacholinę lub bodźce fizyczne, takie jak wysiłek. Jest ona obecna również u młodych dorosłych osób z całkowitą remisją objawów, którzy „wyrośli” z astmy dziecięcej. Wiadomo, że NO odgrywa zasadniczą rolę w patogenezie astmy i może być wykorzystywana do potwierdzenia rozpoznania choroby, które przy nieobecności NO jest trudne do ustalenia. Nieswoista NO wiąże się z ciężkością i wynikiem przebiegu astmy, a tym samym uznawana jest za końcowy cel działań leczniczych. Wykazano, że bezobjawowa NO stanowi również czynnik ryzyka rozwoju astmy. Pomiar NO, zwłaszcza na bodźce bezpośrednie, jest powszechnie dostępny, dobrze wystandaryzowany i łatwy do wykonania. O ile czułość tych badań w rozpoznawaniu klinicznie istotnej astmy jest bardzo wysoka, o tyle cechuje je mała swoistość. NO oceniana dla czynników działających pośrednio poprzez pobudzanie uwalniania zapalnych mediatorów lub zakończeń nerwowych jest bardziej charakterystyczna dla astmy i ma większe właściwości różnicujące. W pracy przedstawiono przegląd aktualnej wiedzy na temat występowania nieswoistej NO u dzieci i jej przydatności w rozpoznawaniu i monitorowaniu leczenia astmy. Zawiera odpowiedzi na pytania: 1 Dlaczego NO jest czasem bezobjawowa? 2 Kiedy i jak najlepiej mierzyć NO u dzieci?

Wykrywanie białka prionu w płynach ustrojowych – nowe perspektywy w diagnostyce choroby Creutzfeldta-Jakoba

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Golańska

2013-11-01

Full Text Available Choroba Creutzfeldta-Jakoba (Creutzfeldt-Jakob disease, CJD należy do grupy chorób wywołanych przez priony, których diagnostyka nastręcza trudności ze względu na brak nieinwazyjnych metod umożliwiających przyżyciowe definitywne rozpoznanie. Rutynowe badania laboratoryjne wspomagające diagnostykę polegają na oznaczaniu obecności białka 14-3-3 w płynie mózgowo-rdzeniowym. Białko to jest jednak jedynie nieswoistym markerem rozpadu neuronów. Również badania obrazowe oraz EEG są niewystarczające do pewnego potwierdzenia rozpoznania. Obecnie duże nadzieje wiąże się z rozwojem czułych i swoistych metod wykrywania śladowych ilości nieprawidłowych konformerów białka PrPSc – markera jednoznacznie związanego z chorobami wywołanymi przez priony – znajdujących się w płynie mózgowo-rdzeniowym lub krwi chorych z CJD. W artykule omówiono opracowane w ostatnich latach metody, w których wykorzystuje się zdolność białka prionu do indukowania przekształcenia struktury przestrzennej cząsteczek PrPc w patologiczną izoformę PrPSc. Największe nadzieje na praktyczne zastosowanie budzi obecnie metoda konwersji indukowanej przez wytrząsanie (quaking-induced conversion, QuIC, oparta na amplifikacji nieprawidłowych konformerów białka prionu w warunkach in vitro z zastosowaniem oczyszczonego zrekombinowanego białka PrPc jako substratu. Omówiono zasadę metody, wyniki najnowszych badań nad jej optymalizacją oraz perspektywy wykorzystania w celach diagnostycznych i naukowych.

POChP a astma oskrzelowa - podobieństwa i różnice w diagnostyce i leczeniu w pracy Ratownika Medycznego

OpenAIRE

Nowak, Jakub

2015-01-01

Nierecenzowany artykuł poglądowy Przewlekła obturacyjna choroba płuc i astma oskrzelowa to choroby rozpowszechnione we współczesnym świecie, szczególnie w krajach o wysokim stopniu cywilizacji. Stopień cywilizacji, który niesie ze sobą zanieczyszczenie środowiska naturalnego, gwałtowny wzrost tempa życia nasila występowanie chorób dających objawy duszności. Duszność spowodowana zaistniałą sytuacją stresową, schorzeniami kardiologicznymi, jak również chorobami dróg oddechowych. POChP, a...

Choroba Alzheimera – rola badań immunohistochemicznych w diagnostyce choroby = Alzheimer's disease - the role of immunohistochemistry in the diagnosis of disease

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Beata Cichacz-Kwiatkowska

2016-02-01

Authors’ Contribution: A Study Design B Data Collection C Statistical Analysis D Manuscript Preparation E Funds Collection   Słowa kluczowe: badania immunohistochemiczne, choroba Alzheimera, wewnątrzkomórkowe zwyrodnienia włókienkowe typu Alzheimera, białkowe prekursor amyloidu.   Key words: immunohistochemistry, Alzheimer's disease, neurofibrillary tangles, amyloid precursor protein.   Glosariusz: Choroba Alzheimera – najczęstsza postać otępienia, nieuleczalna i postępująca choroba neurodegeneracyjna, po raz pierwszy opisana w 1906 przez Alois Alzheimer [1]   Glossary:  Alzheimer's disease (AD, also known as Alzheimer disease, the most common form of dementia, progressive neurodegenerative disease, first described by Alois Alzheimer in 1906 [1]   Streszczenie Choroba Alzheimera jest przewlekłą i postępującą chorobą neurodegeneracyjną, będącą zarazem najczęstszą przyczyną zespołu otępiennego. Skutki tej choroby dotykają zarówno samego pacjenta i jego otoczenie, przybierając wymiar zarówno społeczny jak i ekonomiczny. Częstość występowania otępienia towarzyszącego chorobie Alzheimera podwaja się co 4,5 roku u osób po 65. roku życia. U podłoża tego schorzenia leży zróżnicowana grupa zaburzeń związanych ze starzeniem się organizmu oraz interakcjami genetycznymi i środowiskowymi. Procesy neurodegeneracyjne obserwowane w przebiegu choroby Alzheimera prowadzą do upośledzenia morfologicznego i fizjologicznego neuronów oraz w konsekwencji ich śmierci. Doprowadza to bezpośrednio do upośledzenia kontroli poznawczej. W zmienionej patologicznie tkance nerwowej chorych stwierdzono obecność nieprawidłowych struktur, takich jak blaszki amyloidowe i zwyrodnienia włókienkowe (splątki neurofibrylarne. Sformułowano wiele hipotez starających się wyjaśnić procesy prowadzące do neurodegeneracji, najczęściej wymieniana jest teoria kaskady amyloidowej. Metody immunohistochemiczne pozwalają na wykrycie, zlokalizowanie i oznaczenie zmian neurodegeneracyjnych związanych z chorobą Alzheimera. Wykorzystywane są tutaj zarówno przeciwciała poli- jak i monoklonalne, a same badania charakteryzują się dużą czułością i swoistością.   Summary Alzheimer's disease is a chronic, progressive disease, which has been classified as a most frequent causes of dementia in the elderly population. The consequences of this disease affects the patient and his family and have a social and economic dimension. In the population over 65 years of age the incidence of dementias accompanying Alzheimer's disease doubles every 4.5 years. This disease is caused by a diverse group of genetic and environmental disorders associated with aging of the organism. Neurodegenerative processes seen during the Alzheimer's Disease result in impairment of neurons morphological and physiological functions causing their death. This leads directly to the impairment of patients cognitive functions. In the pathologically altered nerve tissue the presence of abnormal structures such as amyloid plaques and fibrillar degeneration (neurofibrillary tangles is revealed. Many hypotheses have been formulated trying to explain the processes leading to neurodegeneration, and the most often mentioned is the amyloid cascade theory. Immunohistochemistry can detect, locate and mark the changes related to the Alzheimer's disease neurodegeneration. They are used here both poly- and monoclonal antibodies, and the same tests are highly sensitive and specific.

Znaczenie laparoskopii w diagnostyce niepłodności w materiale Kliniki Ginekologii Operacyjnej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Kowalczyk-Amico

2010-04-01

Full Text Available Background: Laparoscopy is a useful tool in current fertility practice. Aim: The aim of this study was to evaluate the prevalence of different causes of infertility diagnosed by laparoscopyamong women referred to the Department of Obstetrics and Gynaecology, Medical University of Łódź. Material and methods: One hundred and sixty-eight patients who were diagnosed laparoscopically in 2008and 2009 were studied retrospectively. Frequency of the causes and findings were determined. Results: From the whole group of 285 women who underwent laparoscopy, 168 patients (59% were diagnosedlaparoscopically. Among this group 145 women (83% were referred for the invasive diagnostic proceduredue to primary infertility. The average age of primary infertile women was 30.8 years, secondary infertile women32.6 years. Endometriosis was diagnosed in 113 patients (67%. Thirty-eight women (23% were found to have Zroatubal disease; among these patients 36% had bilateral tubal blockage. Dense pelvic adhesions were morefrequent in secondary infertile women. Adhesiolysis was conducted in 26% of examined patients. Conclusions: Diagnostic laparoscopy is a valuable technique for complete assessment of female infertility.Endometriosis is the most probable cause of infertility in two of three women. Other common factors responsiblefor infertility are tubal disease, adhesions and polycystic ovaries.

Diagnostic difficulties in breast lesions after plastic operations with silicone application; Trudnosci w diagnostyce zmian sutka po operacjach plastycznych z zastosowaniem silikonu

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Cieslinska-Wilk, G; Borowski, M; Slomianko-Winnicka, M [Pomorska Akademia Medyczna, Szczecin (Poland)

1994-12-31

Breasts of 630 women in the age 24-78 have been prophylactically examined in the years 1992-1993. The examination included mammography, ultrasonography, physical examination and fine needle aspiration cytology (FNAC) of detected lesions. There were 3 patients after plastic augmentation of the breasts with application of silicone. These patients had persistent tenderness of their breasts, inflammatory reaction, cysts or lumps. The mammograms were not evaluable because of profuse shadow of silicone. Ultrasonography has proved more useful but only in detecting of cysts. Physical examination was also difficult because of the bulky implant. Only liquid silicone was aspirated when FNAC was attempted. The authors conclude that cosmetic implantation of foreign materials into breasts should be contraindicated, especially in the group of women with elevated risk of the breast cancer. (author). 7 refs, 3 figs.

Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Paweł Krzesiński

2012-07-01

Full Text Available Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegli‑ wości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choro‑ by wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego, nieoptymalną farmakoterapią i rzadszym leczeniem interwencyjnym. Autorzy przedstawiają przypadek chorego z zespołem metabolicznym (negującego dolegliwości dławicowe, diagnozowanego w kierunku choroby niedokrwiennej serca z powodu dyskretnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych. Wykonanie sekwencji nieinwazyjnych badań obrazo‑ wych (radioizotopowy test wysiłkowy, badanie echokardiograficzne z oceną kurczliwości metodą odkształce‑ nia dwuwymiarowego umożliwiło rozpoznanie i ocenę efektu leczenia zaawansowanej choroby wieńcowej. Szczególnie wartościową obserwacją było wystąpienie w trakcie fazy recovery radioizotopowego testu wysił‑ kowego opóźnionego uniesienia odcinka ST, co jest zjawiskiem bardzo rzadkim, a świadczącym o istotnym zwężeniu naczynia nasierdziowego. W opisywanym przypadku rozpoznanie choroby wieńcowej zostało usta‑ lone dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, których nieinwazyjny charakter gwarantuje bez‑ pieczeństwo pacjenta. Wykorzystanie tych wysoce wiarygodnych metod diagnostycznych umożliwiło wykry‑ cie krytycznego zwężenia tętnicy wieńcowej, którego konsekwencją hemodynamiczną mógł być w niedalekiej przyszłości ostry zespół wieńcowy, jako pierwsza manifestacja kliniczna choroby wieńcowej. W przypadku wątpliwości klinicznych, zwłaszcza u asymptomatycznych chorych wysokiego ryzyka sercowo‑naczyniowego, słuszne jest zatem podejście zindywidualizowane i korzystanie z wszelkich dostępnych badań obrazowych.

Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia

OpenAIRE

Paweł Krzesiński; Agnieszka Jaguś‑Jamioła; Grzegorz Gielerak; Stanisław Piszczek; Mirosław Dziuk; Andrzej Mazurek; Robert Ryczek; Andrzej Skrobowski

2012-01-01

Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegli‑ wości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choro‑ by wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego...

Diagnostyka przełyku Barretta

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jerzy Gil

2012-12-01

Full Text Available Przełyk Barretta jest zaliczany do stanów przednowotworowych przełyku będących powikłaniem wieloletniej choroby refluksowej przełyku. Jest on definiowany jako zamiana nabłonka wielowarstwowego płaskiego powy‑ żej linii Z w nabłonek walcowaty z metaplazją typu jelitowego. Obecność tego stanu przednowotworowego zwiększa ryzyko zachorowania na gruczolakoraka przełyku. Diagnostyka opiera się na wykonaniu badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego i pobraniu wycinków do badania histopatologicz‑ nego. Częstość wykonywania kontrolnych badań endoskopowych uzależniona jest od stwierdzenia dysplazji oraz stopnia zaawansowania zmian. Do oceny stopnia zaawansowania zmian endoskopowych używana jest Klasyfikacja Praska określająca proksymalny zasięg zmian okrężnych obejmujących cały obwód przełyku (C oraz proksymalny zasięg pojedynczych wypustek łososiowej błony śluzowej (M. Obie wartości podawa‑ ne są w centymetrach. W związku z coraz nowocześniejszym wyposażeniem pracowni endoskopowych zasto‑ sowanie znajdują nowoczesne techniki endoskopowe, które mają na celu minimalizację inwazyjności badań oraz zwiększenie ich czułości i swoistości w wykrywaniu patologii błony śluzowej przełyku. Obecnie używane lub testowane są następujące techniki: chromoendoskopia klasyczna i elektroniczna (chromoendoscopy, obra‑ zowanie wąską wiązką (narrow band imaging, NBI, autofluorescencja (autofluorescence, AFI, endoskopia wysokiej rozdzielczości (high resolution endoscopy, HRE, endoskopia z powiększeniem obrazu (magnifying endoscopy, ME, laserowa endomikroskopia konfokalna (confocal laser endomicroscopy, CLE. W pracy posta‑ ramy się scharakteryzować najważniejsze metody endoskopowe, które mogą być przydatne w diagnostyce i monitorowaniu przełyku Barretta.

Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne u pacjenta po skręceniu stawu skokowego – opis przypadku = The diagnosis and therapy in a patient after ankle sprains – case report

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jan Paweł Mieszkowski

2016-08-01

Streszczenie Wstęp: Skręcenia stawu skokowego zaliczane są do jednych z najczęściej spotykanych urazów kończyn dolnych. Pomimo częstości występowania, nadal wielokrotnie są one lekceważone, zarówno w aspekcie diagnostyki medycznej jak i zastosowania optymalnego postępowania leczniczego. Cel pracy: Usystematyzowanie wiedzy na temat postępowania terapeutycznego, u osoby po urazie stawu skokowego. Celem dodatkowym była analiza postępowania fizjoterapeutycznego oraz jego efektywności u pacjenta po skręceniu stawu skokowego. Metoda: W pracy przedstawiono epikryzę pacjenta z urazem stawu skokowego. Pacjent poddany był dwukrotnie diagnostyce klinicznej. Wykonano analizę chodu, ocenę zakresu ruchu w stawie skokowym, ocenę siły mięśniowej kończyn dolnych przy pomocy skali Lovette’a, testy funkcjonalne stopy (test uciskowy Thompsona, test Simmonda, test szufladki, test dwóch wag. Zastosowano metody zewnętrznej stabilizacji przy pomocy szyny gipsowej, metodę twardych tapów, a także terapię układu limfatycznego z wykorzystaniem metody kinesiology taping i drenażu limfatycznego. Wraz z ustąpieniem zmian obrzękowych, pacjenta poddano kompleksowej terapii fizjoterapeutycznej. Wyniki: Po zakończeniu terapii chód - izochroniczny, izometryczny, izotoniczny, poprawa w zakresie: ruchu w stawie skokowym dla zgięcia grzbietowego, podeszwowego, pronacji, supinacji stopy, wyniku testu dwóch wag oraz siły mięśniowej. Wnioski: W postępowaniu terapeutycznym u osoby po urazie stawu skokowego najważniejszą rolę odegrała diagnostyka radiologiczna i kliniczna, pozwalająca na postawienie wczesnej i właściwej diagnozy. Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne wpłynęło na poprawę zakresu ruchu w stawie skokowym, zniesienie dolegliwości bólowych oraz na poprawę stanu funkcjonalnego badanego.

Terapia indywidualna i rodzinna w pracy z dziećmi z lękiem nocnym

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Talarczyk

2014-06-01

Full Text Available W artykule została opisana terapia indywidualna i rodzinna, prowadzona w przypadku zgłaszanych przez rodziców zaburzeń snu u dzieci. Objawy dotyczyły dzieci w wieku 7–12 lat i polegały na trudnościach w zasypianiu bez fizycznej bliskości rodzica lub wybudzaniu się dziecka w nocy i odczuwaniu lęku oraz potrzeby bliskiej obecności rodzica. Prezentowany model psychoterapii został opracowany przez autorkę w oparciu o wieloletnią praktykę kliniczną. Terapia była prowadzona ambulatoryjnie: psychoterapia rodzinna w podejściu systemowym, natomiast terapia indywidualna dziecka – w podejściu behawioralno-poznawczym. Zarówno terapię indywidualną, jak i rodzinną prowadziła jedna terapeutka, co zgodnie z przyjętym założeniem, aby różne formy terapii realizowane były przez różnych terapeutów, może budzić kontrowersje. Autorka podaje powody uzasadniające prowadzenie psychoterapii dziecka i terapii rodzinnej przez jednego terapeutę, powołując się na wielopoziomowy integracyjny model terapii Larry’ego Feldmana. W wielopoziomowym modelu integracyjnym Feldman podkreśla, iż w problemach dziecięco-młodzieżowych szczególne znaczenie ma łączenie psychoterapii indywidualnej i terapii rodzinnej, zarówno w diagnostyce klinicznej, jak i w rozwiązywaniu problemów emocjonalnych, behawioralnych oraz interakcyjnych. Diagnostyczne rozmowy indywidualne wnoszą cenne informacje dotyczące obszarów intrapsychicznych, co umożliwia stawianie hipotez oraz ich weryfikowanie w procesie terapii indywidualnej. Natomiast konsultacyjno-diagnostyczne sesje rodzinne pozwalają na stawianie hipotez dotyczących relacji rodzinnych oraz ich udziału wrozwoju lub podtrzymywaniu problemów. Zdaniem autorki artykułu wpracy terapeutycznej z dziećmi i młodzieżą szczególnie cenne jest zwracanie uwagi zarówno na procesy intrapsychiczne, jak i interpersonalne, gdyż są one w okresie rozwojowym ze sobą ściśle powiązane, są te

Zakażenia pałeczkami Legionella pneumophila – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2011-12-01

Full Text Available Legionella pneumophila jest wewnątrzkomórkowym patogenem zasiedlającym środowiska wodne. Do zakażenia dochodzi drogą inhalacji zakażonego aerozolu, rzadziej poprzez aspirację. Rozprzestrzenianie się zachodzi drogą krwionośną, limfatyczną i przez ciągłość. Choroba rozwija się w postaci dwóch klinicznie odrębnych zespołów: choroby legionistów i gorączki Pontiac. Pozapłucne postaci legionelozy spotyka się niezmiernie rzadko. Powikłania mogą występować w postaci niedodmy, wysięku, zrostów, ropni płuc, ropniaków opłucnej, przetok oskrzelowo-opłucnowych, a w konsekwencji mogą prowadzić do niewydolności wielonarządowej. W diagnostyce zakażenia Legionella pneumophila stosuje się izolację i hodowlę bakterii uzyskanych z tkanek chorego na specjalnych podłożach, metody genetyczne bądź też testy serologiczne. W leczeniu skuteczne są antybiotyki z grupy makrolidów, a w ciężkiej postaci choroby także fluorochinolony. Leczeniem alternatywnym jest kombinacja trimetoprym + sulfametoksazol. W artykule przedstawiono opis przypadku 14-letniego chłopca, który został przyjęty do Kliniki z powodu gorączki, osłabienia, wymiotów, bólów brzucha i głowy. U dziecka wykonano serię badań wyjaśniających przyczynę dolegliwości. Stwierdzono podwyższone wykładniki stanu zapalnego z towarzyszącą leukopenią i trombocytopenią. W przebiegu choroby pojawiły się kaszel i wysypka. W badaniach dodatkowych wysunięto podejrzenie zajęcia układu sercowo-naczyniowego. Podejrzewając zakażenie atypowe, do leczenia dołączono makrolid, po którym uzyskano poprawę stanu klinicznego i ustąpienie objawów. Otrzymany później wynik badania w kierunku Legionella pneumophila wskazywał na możliwość zakażenia o tej etiologii.

Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego - doniesienie wstępne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Jobs

2010-06-01

Full Text Available Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzili po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL. Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materia! stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku, u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu - 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.

Ocena przydatności β-N-acetylo-D-glukozaminidazy i endogliny jako markerów molekularnych w diagnostyce nowotworów pęcherza moczowego u kobiet w wieku pomenopauzalnym

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Bernaciak

2011-06-01

Full Text Available The aim of the study was to evaluate the usefulness of mRNA expression of b-N-acetyl-D-glucosaminidase (MGEA5 and endoglin (CD105 for bladder cancer diagnosis and disease prognosis in postmenopausal women.Material and methods: Expression of MGEA5 and CD105 in mRNA with PCR real-time method was estimated in a urine specimen from 30 women with diagnosed bladder cancer. The control group consisted of 20 women with negative cancer history and no changes in the urine specimen and ultrasound examination of the bladder. For both estimated genes, cut-off, specificity and sensitivity were estimated.Results and conclusions: At a cut-off value of MGEA5 of 98.3 sensitivity was 85.2% and specificity 95%. Expression of MGEA5 was established in 27 of 30 (90% urine specimens taken from women with bladder cancer and in 100% (20 of 20 urine specimens from healthy women. Expression of CD105 was characterized by 100% sensitivity and 80% specificity. Cut-off was over 2.0. There was no CD105 expression in women with papillary urothelial neoplasms of low malignant potential (PUNLMP, in contrast to MGEA5 expression. Estimation of expression of both MGEA5 and CD105 in mRNA of urine specimens of postmenopausal women with urinary bladder may be a useful marker of diagnosis and prognosis of bladder carcinoma.

A methodological aspect of the {sup 14}C-urea breath test used in Helicobacter pylori diagnosis; Wybrany aspekt metodologiczny testu oddechowego z mocznikiem znakowanym stosowanego w diagnostyce zakazenia Helicobacter pylori

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Kopanski, Z.; Niziol, J.; Micherdzinski, J.; Wasilewska-Radwanska, M.; Cienciala, A.; Lasa, J.; Witkowska, B. [Szpital Wojskowy, Cracow (Poland)]|[Institute of Physics and Nuclear Techniques, Academy of Mining and Metallurgy, Cracow (Poland)]|[Institute of Nuclear Physics, Cracow (Poland)

1996-12-31

The main purpose of those investigations was optimisation of the performing time of the breath test with {sup 14}C-labelled urea which reveals Helicobacter pylori infection. It was analysed 117 species, preselected according to endoscopy and histopathology results, 56 of them have suffered from chronic gastritis and 61 from gastric ulcer disease. Using microbiology diagnosis (culture + IFP test) it was found that 86 species were H. pylori infected. This group of patients were next subject to investigations with the breath test with {sup 14}C-labelled urea. Measurements of radioactivity of breathe air have been carried out for 30 minutes. The obtained results allow us to maintain that the optimal time of duration of the test described above is 30 minutes. (author) 38 refs, 2 tabs, 1 fig

Ultrasonografia przezpochwowa w diagnostyce różnicowej zmian patologicznych w jamie macicy u kobiet bez krwawień po menopauzie – zależność od czasu trwania klimakterium

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Sławomir Jędrzejczyk

2010-10-01

Full Text Available Introduction: Endometrial polyps, submucous myomas, hyperplasia endometrium and endometrial cancer can proceed with or without bleeding or any other symptoms. All diseases can coexist with or lead to endometrial cancer. Aim: The aim of the study was to evaluate the usefulness of transvaginal sonography in the diagnosis of asymptomatic diseases in the uterus cavity in correlation with time after the last menstrual period. Material and methods: 59 postmenopausal women (min 1 year after menopause, without uterine bleeding, non HRT users, referred for hysteroscopy or D&C because of abnormal transvaginal sonography. Results: Average endometrium thickness in normal histopathology results was 8.8 ±4.5 mm (median 8 and was lower than in women with abnormal results (12.7 ±3.4 mm (median 13 (p 0.05. In a subgroup of 18 women after more than 14 years after menopause, the average endometrium thickness in normal histopathology results was 8.9 ±5.2 mm and in abnormal results it was 12.3 ±3.0 mm (p > 0.05. Conclusions: Usefulness of transvaginal sonography in the diagnosis of uterus cavity pathology in women without bleeding after menopause is higher until 5 years after menopause. Frequency of different pathologies existing in the uterus cavity depends on time since the last menstrual period. Endometrial thickness of up to 8 mm, as a single symptom in postmenopausal women without bleeding should be an indication for control TV ultrasound only. No histology is required.

Zastosowanie QEEG w psychiatrii z uwzględnieniem populacji rozwojowej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Martyna Wiśniewska

2016-09-01

Full Text Available Celem pracy jest omówienie metody QEEG w kontekście jej przydatności w stawianiu diagnozy psychiatrycznej oraz monitorowaniu skutków oddziaływań psychologicznych i/lub psychofarmakologicznych na podstawie przeglądu dostępnego piśmiennictwa. Autorki starały się określić zastosowania omawianej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży. QEEG polega na ilościowej analizie zapisu EEG za pomocą obróbki statystycznej sygnału. Metoda ta jest powszechnie wykorzystywana w celu przygotowania zaleceń terapeutycznych do treningu neurofeedback. Za granicą coraz częściej pisze się o próbach wdrażania QEEG w diagnostyce różnych chorób – także psychicznych. Większość doniesień nadal dotyczy zagadnień nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (porównanie skutków neurofeedbacku i oddziaływań farmakologicznych, odróżnianie podtypów choroby. Inne analizy odnoszą się do diagnozowania chorób psychicznych, różnicowania ich podtypów, przewidywania skutków leczenia farmakologicznego, porównania skuteczności poszczególnych metod leczenia. Popularne stają się badania nad pacjentami z depresją i schizofrenią. QEEG okazało się przydatne w ocenie skuteczności farmakoterapii depresji, według badaczy umożliwia też przewidywanie zachorowania na schizofrenię, różnicowanie jej podtypów i określanie skuteczności leczenia. Istnieją badania poświęcone analizie zmian w zapisie QEEG charakterystycznych dla uzależnienia od metamfetaminy i dla zaburzeń odżywiania. Mało jest natomiast analiz na temat użycia tej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży – z wyjątkiem badań, które odnoszą się do roli QEEG w terapii neurofeedback pacjentów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi czy skuteczności typów leków używanych w terapii tej choroby. Znaleziono jedną pracę poruszającą problematykę dzieci z autyzmem (w odniesieniu do treningu EEG biofeedback