Czynniki ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u pacjentów leczonych szpitalnie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Iwanicka-Michałowicz

2009-06-01

Full Text Available POChP należy obecnie do najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. Najczęstszym czynnikiem, który odpowiada za rozwój POChP, jest palenie tytoniu, zarówno czynne, jak i bierne. Kolejnymi przyczynami warunkującymi rozwój POChP są narażenie zawodowe na pyły, substancje chemiczne, gazy drażniące. Czynnikiem ryzyka jest także wrodzony niedobór α1-antytrypsyny (czynnik genetyczny. Celem pracy była analiza czynników ryzyka warunkujących rozwój POChP. W badaniu wzięło udział 200 osób z rozpoznaniem POChP leczonych szpitalnie w latach 2005-2007. U wszystkich chorych przeprowadzono wywiad według kwestionariusza przygotowanego na potrzeby badania. Wyniki badania poddano analizie statystycznej. W badanej grupie było 76 kobiet (38% i 124 mężczyzn (62%. Średnia wieku mężczyzn wynosiła 66,1 roku, kobiet – 66,4 roku. Głównym czynnikiem ryzyka rozwoju choroby w badanej grupie było palenie tytoniu – stwierdzono je u 170 badanych (85%, przy czym 37,5% chorych było aktualnymi palaczami, a 47,5% byłymi palaczami. Średni czas trwania nałogu w grupie obecnych i byłych palaczy wyniósł 42 paczkolata (rozpiętość 1-160. POChP rozpoznano również u 30 osób nigdy niepalących papierosów (15%. Narażenie na bierne palenie wpracy i/lub wdomu podawało 175 chorych (87,5%. Narażenie na wdychanie szkodliwych substancji w środowisku pracy zgłaszało 150 badanych (75%. W związku z faktem, że nałóg palenia tytoniu jest zjawiskiem bardzo częstym wśród chorych na POChP, konieczne wydaje się zintensyfikowanie działań mających na celu upowszechnianie wiedzy na temat przyczyn i skutków POChP, realizację edukacji antytytoniowej oraz wdrożenie taniej i skutecznej metody badań przesiewowych.

Jakość życia chorych z niewydolnością serca = Quality of life in patients with heart failure

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Beata Kowalczyk

2016-10-01

  Streszczenie: Wprowadzenie Przewlekła niewydolność serca jest poważnym problemem klinicznym, społecznym i ekonomicznym. W ostatnich latach częstość występowania tej choroby stale rośnie i znacząco ogranicza funkcjonowanie pacjentów w aspekcie bio-psycho-społecznym, obniżając poziom jego jakości życia. Cel pracy Ocena jakości życia pacjentów z niewydolnością serca. Materiał i metody Badaniem objęto 105 pacjentów z niewydolnością serca. Do jego przeprowadzenia wykorzystano anonimową ankietę własnego autorstwa, kwestionariusza AIS oraz kwestionariusza NHP. Przeprowadzono analizę statystyczną. Wyniki Najliczniejszą grupę stanowiły osoby ze średnim poziomem akceptacji choroby (56,2%. Najwięcej ankietowanych znajdowało się w II klasie w skali NYHA (56,2% i wykazywało średni i dobry (33 vs. 20 stopień akceptacji choroby. Analiza kwestionariusza NHP wykazała, iż w grupie pacjentów z dobrym poziomem akceptacji choroby poziom zaburzeń funkcji jest znacznie niższy niż w grupie pacjentów nie akceptujących chorobę (p<0,001. W grupie ankietowanych osób najbardziej zaburzona była energia życiowa (63,0 ± 42,2, a najmniej izolacja społeczna (20,0 ± 27,8. Wnioski Wyższy poziom jakości życia warunkuje lepszą akceptację choroby. Na stopień akceptacji choroby pacjentów wpływa: płeć, wiek, miejsce zamieszkania, stan cywilny, frakcja wyrzutowa lewej komory, klasa czynnościowa wg NYHA, konieczność wezwania pogotowia lub udania się na SOR, niektóre choroby współistniejące i wszystkie domeny jakości życia. Na akceptację choroby wpływają ujemnie ograniczenia ruchowe, wyobcowanie społeczne, reakcje emocjonalne i poziom energii.  Im niższa jakość życia tym niższy poziom akceptacji choroby. Słowa kluczowe: niewydolność serca, jakość życia, akceptacja choroby.           Abstract: Background Chronic heart failure is a serious clinical, social and economic problem.  In recent years, the

Macierzyństwo w stwardnieniu rozsianym – fakty i mity

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Łukasz Rzepiński

2013-04-01

Full Text Available Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM jest przewlekłą, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, która występuje blisko dwa razy częściej u kobiet. Szczyt zachorowań odnotowuje się między 2. a 4. dekadą życia, co przypada na okres największej zdolności rozrodczej pacjentek. Społeczny stygmat choroby, lęk przed niepełnosprawnością oraz brak dostatecznej informacji o wpływie ciąży na przebieg SM powoduje, że podjęcie decyzji o posiadaniu dziecka staje się szczególnie trudne. Tymczasem dostępne dane jednoznacznie potwierdzają korzystny wpływ macierzyństwa na przebieg SM. Ciąża jako jedyny stan fizjologiczny zdecydowanie zmniejsza wskaźnik rzutów choroby, a jednocześnie opóźnia okres osiągnięcia znaczącej niepeł- nosprawności u pacjentek z rzutowo-remitującą postacią SM. Wszystkie kobiety z rozpoznanym SM, które planują urodzenie dziecka, powinny również uzyskać wyczerpującą informację o wzroście prawdopodobieństwa rzutu choroby w okresie połogu. Jedna trzecia pacjentek doświadcza bowiem rzutu choroby w ciągu pierwszych trzech miesięcy po porodzie. Wiedza ta może pomóc we wcześniejszym zorganizowaniu pomocy przy opiece nad noworodkiem. Wiele kwestii, w tym – między innymi – wpływ laktacji na aktywność kliniczną SM oraz wpływ leków modyfikujących przebieg choroby na macierzyństwo, wymaga jednak dalszych badań.

Ocena wybranych zachowań zdrowotnych przez i po zdiagnozowaniu choroby wśród kobiet z nowotworem piersi w oparciu o Inwentarz Zachowań Zdrowotnych Juczyńskiego – badanie wstępne = Evaluation of selected health behaviors before and after the diagnosis among women with breast cancer based on the Health-Related Behaviour Inventory (HBI questionnaire developed by Juczyński - preliminary study

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Urszula Jolanta Bojakowska

2016-05-01

2. SKN przy Samodzielnej Pracowni Epidemiologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie       Słowa kluczowe: rak piersi, zachowania zdrowotne, profilaktyka Key words: brest cancer, health behaviors, prophylaxis   Abstrakt Cel pracy Celem pracy była ocena wybranych zachowań zdrowotnych przed i po leczeniu wśród kobiet  z nowotworem piersi. Materiał i metoda W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z techniką ankiety. Do realizacji badań posłużył kwestionariusz Inwentarz Zachowań Zdrowotnych (IZZ Juczyńskiego. Badaniami objęto 70 kobiet z rakiem piersi, w przedziale wieku między35 a77 rokiem życia zamieszkujących województwo lubelskie. Analizy statystyczne przeprowadzono w oparciu o program Statistica 10.0. Wyniki W oparciu o skalę IZZ przed chorobą wyniki niskie uzyskało 80% badanych, przeciętne – 11,4%, zaś wysokie – 8,6%. Po rozpoznaniu choroby wyniki niskie uzyskało 17,1%, przeciętne – 30%, a wysokie 52,9%.  Wskaźnik zachowań zdrowotnych dla ogółu badanych wyniósł  średnio 66,23 przed chorobą i 90,5 po rozpoznaniu. Po rozpoznaniu choroby we wszystkich kategoriach uzyskano wyższe wyniki niż przed. Wnioski Doświadczenia związane z chorobą mają istotny wpływ na wzrost ogólnego wskaźnika nasilenia zachowań zdrowotnych wśród kobiet z nowotworem piersi.  Po rozpoznaniu choroby we wszystkich analizowanych kategoriach zaobserwowano wyższy poziom deklarowanych zachowań zdrowotnych.         Abstract Aim The aim of this study was to evaluate selected health behaviors before and after diagnosis of the disease among women with breast cancer. Material and methods In the study the diagnostic survey method was applied in combination with the questionnaire technique. To conduct the research we used Juczyński’s inventory of health behaviours questionnaire. The survey included 77 women with breast cancer, aged from 35 to 77, living in the Lubelskie Voivodeship. The statistical analyses were conducted with

POSTĘPOWANIE ORAZ FARMAKOTERAPIA W OSTRYCH STANACH POWIKŁANIA CUKRZYCY W LECZENIU PRZEDSZPITALNYM

OpenAIRE

Piergies, Przemysław

2016-01-01

Praca przedstawia problematykę, często występującego schorzenia, jakim jest cukrzyca. Rokowanie w tej chorobie zależy od wielu czynników takich jak typ cukrzycy czy powikłania sercowo-naczyniowe, ale przede wszystkim od właściwego leczenia tej choroby. Obecnie dzięki wprowadzeniu nowoczesnych leków przeciwcukrzycowych oraz możliwości prowadzenia samokontroli choroba ta nie musi, tak jak dawnej, szybko prowadzić do ciężkiego kalectwa albo śmierci. Pacjenci chorzy na cukrzycę mogą prowad...

Aktywność fizyczna a choroby cywilizacyjne osób starszych = Physical activity and older people's civilization diseases

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Kotlarek

2015-09-01

1Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Instytut Kultury Fizycznej   Streszczenie Aktywność fizyczna wpływa pozytywnie na zdrowie każdego człowieka. Ruch nie tylko zapobiega, ale także jest sposobem na leczenie wielu chorób cywilizacyjnych. Celem pracy było zbadanie świadomości osób starszych w zakresie aktywności fizycznej, tego w jakim stopniu mają z nią do czynienia i czy ma ona wpływ na radzenie sobie z chorobami cywilizacyjnymi, jakie najczęściej dotykają osoby starsze, takie jak: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca czy miażdżyca. Aktywność fizyczna to nie tylko dyscypliny sportu, ale także prozaiczne porządki w ogrodzie czy też piesze wyjście na zakupy. Największą popularnością cieszą się wśród badanych takie formy aktywności jak: spacer, nordic walking i jazda rowerem. Wywnioskować można, że formy te wybierane są m.in. ze względu na mały wkład finansowy oraz niewielki stopień trudności. Większość badanych podejmuje ruch dla przyjemności i rozrywki, łącząc aktywność fizyczną z pożytecznym sposobem na spędzanie wolnego czasu. Aktywność fizyczna połączona z odpowiednią dietą stanowi nieodłączny element pomyślnej starości oraz jakości życia.   Słowa kluczowe: ruch, choroby, zdrowie, okres starości, aktywność fizyczna.       Abstract               Physical activity contributes to the health of every human being. Not only prevents movement, but also is a way to treat many of the diseases of civilization.             The aim of the study was to investigate the awareness of older people in terms of physical activity, the extent to which they have to deal with it, and whether it has an impact on coping with diseases connected with civilization, which most commonly affect the elderly, such as hypertension, diabetes or atherosclerosis.             Physical activity is not only sport, but also mundane chores in the garden, or walking out. The most

Wpływ aktywności fizycznej na sprawność funkcji poznawczych osób w podeszłym wieku i na przebieg choroby Alzheimera

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Gabryelewicz

2013-04-01

Full Text Available W miarę starzenia się społeczeństwa coraz więcej osób doświadcza związanego z wiekiem osłabienia pamięci i zaburzeń innych funkcji poznawczych. Dla części tych osób zaburzenia te mogą być zwiastunem otępienia. Wiadomo, że jego najczęstszą przyczyną jest choroba Alzheimera (Alzheimer’s disease, AD. Stosowane obecnie metody farmakologicznego zapobiegania i leczenia AD są mało skuteczne. Powoduje to, że podejmowane są próby terapii mających na celu spowolnienie przebiegu AD i opóźnienie początku objawowej fazy klinicznej choroby. Może to znacząco wpływać na zmniejszenie zapadalności na AD. Wyniki biologicznych, epidemiologicznych i randomizowanych badań kontrolowanych wskazują na korzystny wpływ regularnej aktywności fizycznej na zapobieganie występowaniu zaburzeń poznawczych u osób w podeszłym wieku i spowolnienie przebiegu AD. Okazuje się, że aktywność fizyczna, szczególnie w połączeniu z aktywnością umysłową i intensywną aktywnością społeczną, może być użyteczną, a przy tym tańszą i bezpieczniejszą metodą zapobiegania AD niż profilaktyka farmakologiczna. Dalszych badań wymaga określenie precyzyjnych zaleceń dotyczących rodzaju, czasu trwania i intensywności tych form terapii. Istnieje jednak szansa, że w bliskiej przyszłości będziemy mogli stosować potwierdzone zasady zapobiegania AD dotyczące zachowań dietetycznych, aktywności społecznej, umysłowej i fizycznej. Wymienione wyżej rodzaje interwencji niefarmakologicznych wpływają również pozytywnie na codzienne funkcjonowanie i ogólną jakość życia osób w podeszłym wieku i pacjentów z AD.

Nudności i wymioty

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Mokrowiecka

2010-12-01

Full Text Available Nudności są nieprzyjemnym, niebolesnym odczuciem silnej, nieodpartej potrzeby zwymiotowania, z kolei wymioty polegają na gwałtownym wydaleniu treści żołądka przez usta w wyniku silnych skurczów mięśni brzucha i klatki piersiowej. Nudności i wymioty mogą występować niezależnie od siebie, ale najczęściej są ze sobą powiązane. Nudności i wymioty powstają w odpowiedzi zarówno na bodźce fizjologiczne, jak i patologiczne. Zwykle jednak przewlekłe nudności i wymioty są objawem chorób przewodu pokarmowego lub innych narządów. Choroby przewodu pokarmowego i otrzewnej stanowią szeroką grupę chorób wywołujących nudności i wymioty, począwszy od nieżytu żołądkowo-jelitowego o ostrym infekcyjnym tle, przez zatrucie pokarmowe i nadwrażliwość pokarmową, do stanów ostrych – niedrożności jelita cienkiego lub/i grubego. Leki i toksyny, między innymi cytostatyki, są jedną z najczęstszych przyczyn nudności i wymiotów. Wśród innych przyczyn nudności i wymiotów można wymienić: choroby OUN prowadzące do zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego, choroby endokrynologiczne i metaboliczne (mocznica, kwasica ketonowa w cukrzycy, choroby tarczycy i przytarczyc oraz choroba Addisona, zawał ściany dolnej mięśnia sercowego, nudności i wymioty pooperacyjne. Nudności i wymioty jako choroby czynnościowe zostały ujęte w III kryteriach rzymskich w punkcie „Choroby czynnościowe żołądka i dwunastnicy”. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić czas trwania wymiotów, czas pomiędzy posiłkiem a wystąpieniem wymiotów, a także charakter treści wymiocin i inne objawy towarzyszące. Wywiad i badanie fizykalne dostarczają zwykle wystarczających informacji do postawienia prawidłowej diagnozy i ustalenia leczenia u większości chorych cierpiących na nudności i wymioty. Niektórzy pacjenci wymagają jednak badań laboratoryjnych, obrazowych i endoskopowych przed zastosowaniem odpowiedniej

Próba ukierunkowania rehabilitacji u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym w zależności od typu klinicznego choroby = The attempt conditions for the rehabilitation of patients with multiple sclerosis, depending on the type of clinical disease

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Wojciech Garczyński

2016-07-01

  Autor korespondencyjny:   dr n. o zdr. Wojciech Garczyński Indywidualna Praktyka Fizjoterapeutyczna ul. Biskupa Bandurskiego 71/17 71-685 Szczecin w.garczynski@gmail.com   Słowa kluczowe: rehabilitacja, stwardnienie rozsiane.   Key words: rehabilitation, multiple sclerosis.       WSTĘP. Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM jest to choroba o podłożu zapalno-demielinizacyjnym ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowych zmian. Etiopatogeneza związana jest z uwarunkowaniami genetycznymi i immunologicznymi. Stwardnienie rozsiane może mieć przebieg z rzutami lub bez. Forma kliniczna pierwotnie postępująca (PPMS stwardnienia rozsianego występuje bez rzutów, pozostałe formy kliniczne: rzutowo – remisyjna (RRMS, wtórnie postępująca (SPMS i postępująco – nawracająca (PRMS charakteryzują się pojawianiem się rzutów choroby, forma łagodna (BNMS może występować bez rzutów. CEL BADAŃ. Głównym celem podjętych badań było poszukiwanie zależności pomiędzy zróżnicowaniem funkcji fizycznych chorych na stwardnienie rozsiane a typem klinicznym schorzenia. Ewentualne znalezienie takich zależności w konsekwencji pozwoliłoby na wczesne ukierunkowanie procesu rehabilitacji dostosowanej do potrzeb pacjentów z określonym typem klinicznym  choroby. MATERIAŁ I METODA. W badaniu wzięło udział 313 osób ze zdiagnozowanym stwardnieniem rozsianym, przebywających na czterotygodniowych turnusach rehabilitacyjnych w Centrum Rehabilitacji dla Osób Chorych na Stwardnienie Rozsiane im. Jana Pawła II w Bornym Sulinowie. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem standaryzowanych kwestionariuszy, typowych do oceny funkcji u chorych na stwardnienie rozsiane (EDSS, MFIS, MDST, HADS, EQUI – SCAL. Do obliczeń statystycznych wykorzystano program Statistica 10 firmy StatSoft. WYNIKI. Uzyskano statystycznie istotne różnice w wieku zachorowania na stwardnienie rozsiane oraz w �

Ocena lokalnego i systemowego stanu zapalnego u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w okresie stabilnym i w zaostrzeniu

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Sylwia Kwiatkowska

2008-10-01

Full Text Available Wstęp: Przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP charakteryzuje ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe będące wynikiem nadmiernej reakcji zapalnej na wdychane pyły i gazy, głównie dym tytoniowy. W patogenezie tej choroby odgrywają rolę trzy czynniki: proces zapalny, stres oksydacyjny oraz zaburzenia równowagi pomiędzy proteinazami i antyproteinazami. W ostatnich latach coraz więcej danych wskazuje na obecność u chorych na POChP zmian pozapłucnych, takich jak wyniszczenie, osteoporoza czy depresja. Celem pracy była ocena stanu zapalnego lokalnego oraz systemowego u chorych na POChP. Ma te riał i me to dy: Badania przeprowadzono u 23 chorych na POChP dwukrotnie – w stabilnym okresie choroby oraz w zaostrzeniu. Grupę kontrolną stanowiło 16 asymptomatycznych palaczy papierosów. Analizie poddano: 1 w kondensacie powietrza wydechowego (kpw stężenie nadtlenku wodoru (H2O2 oraz prozapalnych cytokin TNF-a i IL-6; 2 w surowicy poziom TNF-a i IL-6. Wy ni ki: Stwierdzono, że u chorych na POChP w okresie stabilnym w kpw poziom H2O2 był znamiennie wyższy niż w grupie kontrolnej osób zdrowych. W trakcie zaostrzenia choroby ulegał on dalszemu wzrostowi (p0,05. Mierzalny poziom TNF-a zanotowano jedynie u chorych z zaostrzeniem POChP. Zarówno w okresie stabilnym, jak i w zaostrzeniu choroby poziom H2O2 w kpw korelował z FEV1% wartości należnej. Chorych na stabilną POChP charakteryzowało podwyższone w surowicy zarówno stężenie TNF-a, jak i IL-6 w porównaniu z grupą asymptomatycznych palaczy. W okresie zaostrzenia badane cytokiny nie ulegały istotnym zmianom (p>0,05. Wnio ski: U chorych na POChP wykazano obecność lokalnego stresu oksydacyjnego, który w trakcie zaostrzenia choroby ulegał dalszemu znamiennemu nasileniu. Obok reakcji w kompartmencie oddechowym chorzy ze stabilną postacią POChP charakteryzowali się obecnością systemowej reakcji zapalnej mierzonej poziomem TNF-a i IL-6 w surowicy

Poszukiwanie serologicznego markera reumatoidalnego zapalenia stawów – rys historyczny

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Elwira Biernacka

2011-10-01

Full Text Available Reumatoidalne zapalenie stawów jest najczęściej występującąprzewlekłą chorobą zapalną o nieznanej etiologii. Mimo ustalonychkryteriów diagnostycznych, rozpoznanie tej jednostki nastręczaduże problemy, zwłaszcza we wczesnej fazie choroby. Trwająwięc poszukiwania przeciwciał markerowych o dobrze ustalonejwartości diagnostycznej. Do niedawna jedynym laboratoryjnymkryterium diagnostycznym był tzw. klasyczny czynnik reumatoi -dalny klasy IgM, przeciwciało o bardzo dobrze poznanym i udokumentowanymudziale w patomechanizmie choroby. Od 2010 r. do -datkowym parametrem laboratoryjnym, który obok wysokiejswoistości i specyficzności ma także duże znaczenie prognostyczne,są przeciwciała dla cytrulinowanych białek ACPA. Głównym atutemtych przeciwciał jest to, że mogą one występować na wiele latwcześ niej przed pojawieniem się pierwszych objawów choroby.Zarówno czynnik reumatoidalny, jak i przeciwciała ACPA były rutynowooznaczane w Instytucie Reumatologii niemalże od momentupojawienia się wzmianek literaturowych na ich temat. Podejmowanotakże próby przeprowadzania własnych badań i wdrażania ichwyników do diagnostyki chorób tkanki łącznej. W artykule podjętopróbę prześledzenia historii tych badań.

Zastosowanie jakościowej analizy profilu wykonania skali ACE-III w diagnostyce różnicowej chorób otępiennych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Emilia J. Sitek

2017-03-01

Full Text Available Skala Addenbrooke’s Cognitive Examination III (ACE-III jest poszerzonym narzędziem przesiewowej oceny funkcji poznawczych, użytecznym we wczesnym wykrywaniu zaburzeń poznawczych, wstępnej diagnostyce różnicowej zespołów otępiennych oraz monitorowaniu postępu choroby. ACE-III ocenia uwagę i orientację, pamięć, fluencję słowną, funkcje językowe i wzrokowo-przestrzenne. Skala może być używana przez lekarzy i psychologów, zarówno jako narzędzie przesiewowe, jak i jako wstęp do kompleksowej oceny neuropsychologicznej. ACE-III zawiera również krótsze narzędzie, Mini-ACE, które w razie potrzeby może być stosowane niezależnie. W niniejszej pracy ACE-III porównano z innymi najbardziej popularnymi skalami przesiewowej oceny funkcji poznawczych: Mini-Mental State Examination (MMSE oraz Montrealską Skalą Oceny Funkcji Poznawczych (Montreal Cognitive Assessment, MoCA. Następnie omówiono przydatność kliniczną analizy profilu wykonania ACE-III w  diagnostyce różnicowej wybranych chorób neurozwyrodnieniowych. Zaprezentowano profile wykonania ACE-III typowe dla choroby Alzheimera (zarówno o wczesnym, jak i o późnym początku, zwyrodnienia czołowo-skroniowego, choroby Parkinsona, atypowych zespołów parkinsonowskich oraz otępienia naczyniopochodnego. Spośród atypowych wariantów choroby Alzheimera uwzględniono zanik korowy tylny, wariant logopeniczny afazji pierwotnej postępującej i wariant czołowy. Spośród podstawowych wariantów zwyrodnienia czołowo-skroniowego przedstawiono wariant behawioralny otępienia czołowo- -skroniowego oraz niepłynny i semantyczny wariant afazji pierwotnej postępującej. Wreszcie spośród zespołów parkinsonizm plus omówiono otępienie z ciałami Lewy’ego, zanik wieloukładowy, postępujące porażenie ponadjądrowe i zwyrodnienie korowo-podstawne.

Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Paweł Krzesiński

2012-07-01

Full Text Available Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegli‑ wości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choro‑ by wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego, nieoptymalną farmakoterapią i rzadszym leczeniem interwencyjnym. Autorzy przedstawiają przypadek chorego z zespołem metabolicznym (negującego dolegliwości dławicowe, diagnozowanego w kierunku choroby niedokrwiennej serca z powodu dyskretnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych. Wykonanie sekwencji nieinwazyjnych badań obrazo‑ wych (radioizotopowy test wysiłkowy, badanie echokardiograficzne z oceną kurczliwości metodą odkształce‑ nia dwuwymiarowego umożliwiło rozpoznanie i ocenę efektu leczenia zaawansowanej choroby wieńcowej. Szczególnie wartościową obserwacją było wystąpienie w trakcie fazy recovery radioizotopowego testu wysił‑ kowego opóźnionego uniesienia odcinka ST, co jest zjawiskiem bardzo rzadkim, a świadczącym o istotnym zwężeniu naczynia nasierdziowego. W opisywanym przypadku rozpoznanie choroby wieńcowej zostało usta‑ lone dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, których nieinwazyjny charakter gwarantuje bez‑ pieczeństwo pacjenta. Wykorzystanie tych wysoce wiarygodnych metod diagnostycznych umożliwiło wykry‑ cie krytycznego zwężenia tętnicy wieńcowej, którego konsekwencją hemodynamiczną mógł być w niedalekiej przyszłości ostry zespół wieńcowy, jako pierwsza manifestacja kliniczna choroby wieńcowej. W przypadku wątpliwości klinicznych, zwłaszcza u asymptomatycznych chorych wysokiego ryzyka sercowo‑naczyniowego, słuszne jest zatem

Wiedza kobiet leczących się z powodu osteoporozy na temat ogólnej wiedzy o chorobie i czynników jej ryzyka = Knowledge of women treated for osteoporosis on the general knowledge about the disease and its risk factors

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Pawlikowska-Łagód

2016-05-01

3Department of Pathology and Speech Rehabilitation, Medical University of Lublin           mgr Pawlikowska-Łagód Katarzyna1, dr n. o zdr. Janiszewska Mariola2, mgr Firlej Ewelina2, Dąbska Olga3, dr hab. n med. Sak Jarosław1 1Zakład Etyki i Filozofii Człowieka, Uniwersytet Medyczny w Lublinie 2Katedra Zdrowia Publicznego, Uniwersytet Medyczny w Lublinie 3Zakład Patologii i Rehabilitacji Mowy, Uniwersytet Medyczny w Lublinie   mgr Pawlikowska-Łagód Katarzyna1, dr n. o zdr. Janiszewska Mariola2, mgr Firlej Ewelina2, Dąbska Olga3, dr hab. n med. Sak Jarosław1 1Department of Ethics and Human Philosophy, Medical University of Lublin, Poland 2Faculty of Health Science, Medical University of Lublin, Poland 3Department of Pathology and Speech Rehabilitation, Medical University of Lublin           Słowa kluczowe: wiedza, osteoporoza, kobiety, czynniki ryzyka Keywords: knowledge, osteoporosis, women, risk factors   Streszczenie Osteoporoza stanowi jeden z istotnych problemów zdrowotnych, społecznych i ekonomicznych współczesnego świata. Jest chorobą obarczoną ryzykiem trwałego kalectwa i z powodu powikłań wcześniejszej śmiertelności.  Ryzyko zachorowania, dotyczące kobiet wzrasta głównie po 65 roku życia. Szacuje się, że na całym świecie osteoporoza dotyka 200 mln kobiet, z których około 20 – 25% dozna urazu w postaci złamania kości. Biorąc pod uwagę fakt wydłużenia życia statystycznej Polki, należy zauważyć, że spowoduje to wzrost liczby kobiet chorujących na osteoporozę oraz złamań będących jej następstwem. Zwiększą się koszta medyczne i  społeczne związane z leczeniem choroby i jej następstw. Bezsprzecznie możemy stwierdzić, że wiedza na temat osteoporozy a zwłaszcza czynników jej ryzyka i profilaktyki powinien być dobrze znany środowiskom związanym z opieką zdrowotną, a przede wszystkim osobom narażonym na jej rozwój i konsekwencje. W związku z powyższym zajmowanie się tematyk

Skuteczność ketoprofenu stosowanego miejscowo w postaci żelu

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Brygida Kwiatkowska

2013-04-01

Full Text Available Niesteroidowe leki przeciwzapalne są bardzo często stosowane w leczeniu bólu ostrego i przewlekłego. Wśród chorób, w których znajdują zastosowanie, wymienia się między innymi choroby reumatyczne, a szczególnie chorobę zwyrodnieniową, która jest trzecią co do częstości chorobą przewlekłą występującą w populacji ogólnej. Przy wyborze niesteroidowych leków przeciwzapalnych należy brać pod uwagę wiele czynników, takich jak wiek pacjenta, rodzaj choroby, rodzaj bólu (ostry, przewlekły, występowanie schorzeń współistnie‑ jących oraz leki przyjmowane przez chorego. Częstość choroby zwyrodnieniowej wzrasta z wiekiem – wystę‑ puje ona u około 50–60% osób >75. roku życia. W tej grupie wiekowej często występują również inne scho‑ rzenia i przyjmowane są leki, które w istotny sposób mogą ograniczać lub uniemożliwiać stosowanie ogólne niesteroidowych leków przeciwzapalnych. U takich chorych zalecane są przede wszystkim – w pierwszej linii – niesteroidowe leki przeciwzapalne podawane miejscowo. Ketoprofen w żelu cechuje największa siła działania przeciwbólowego i przeciwzapalnego oraz duży profil bezpieczeństwa. Ponieważ stężenie tego leku w postaci żelu w skórze, chrząstce stawowej i łąkotce jest duże, a w surowicy krwi małe, ketoprofen jest również zalecany w bólach urazowych.

Obiektywna ocena skuteczności leczenia etanerceptem pacjentów z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Urszula Bauerfeind

2010-06-01

Full Text Available Cel pracy: Celem pracy była obiektywna ocena skutecznościleczenia etanerceptem u pacjentów z młodzieńczym idiopatycz -nym zapaleniem stawów (MIZS. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 33 dzieciprzed i po zastosowaniu leczenia etanerceptem: po 6 mies.(33 dzieci, po roku (24 dzieci, po 1,5 roku (18 dzieci i po 2 latach(13 dzieci. Do badania wykorzystano Index Disease Activity ScoreDAS28, metodę sondażu diagnostycznego i systematyczną analizędokumentacji medycznej pacjentów zakwalifikowanych do programuleczenia biologicznego. Wyniki: Z analizy wynika, że przed rozpoczęciem terapii dziecichore na MIZS wykazywały znamiennie statystycznie wyższy średnipoziom aktywności choroby (X = 5,82 ±0,77 niż w 6. mies. trwanialeczenia (X = 2,65 ±1,03 (t = 2,48, p 0,05. Wnioski: Leczenie biologiczne u dzieci z MIZS powoduje znacznązmianę aktywności choroby w ocenie obiektywnej, przynosząckorzystne efekty terapeutyczne.

Sérové nádorové markery v době rozvoje molekulárně-biologických technik v onkologii

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Šimíčková, M.; Nekulová, M.; Pecen, Ladislav; Frgala, T.; Valík, D.

2007-01-01

Roč. 87, č. 5 (2007), s. 294-298 ISSN 0032-6739 Institutional research plan: CEZ:AV0Z10300504 Keywords : sérové nádorové markery * doporučení * monitorování průběhu choroby * predikce účinnosti léčby Subject RIV: BB - Applied Statistics, Operational Research

Czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α jako potencjalny osoczowy marker przebiegu stwardnienia rozsianego – badania wstępne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Justyna Kacperska

2014-07-01

Full Text Available Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM zaliczane jest do częstych przewlekłych chorób ośrodkowego układu nerwowego wiążących się z postępującą niepełnosprawnością. Dotyczy zwykle osób pomiędzy 20. a 40.rokiem życia, przy czym dwukrotnie częściej chorują kobiety. Mimo wieloletnich badań nadal bardzo mało wiemy na temat patogenezy tej choroby. Klinicznie można wyróżnić cztery jej postaci, do najczęściej występujących należą postać rzutowo-remisyjna, wtórnie postępująca oraz pierwotnie postępująca. Patogeneza SM jest procesem bardzo skomplikowanym, biorą w nim udział m.in.: uszkodzenie bariery krew–mózg oraz bariery krew – płyn mózgowo-rdzeniowy, wtórny przerost astrogleju, toczący się proces zapalny i szeroko pojęta neurodegeneracja. Szczególną rolę w rozwoju SM, głównie na jego wczesnym etapie, odgrywa proces zapalny, w którym biorą udział różne subpopulacje komórek zapalnych. Dotychczasowe badania wskazują na szczególny udział w tym procesie czynnika martwicy nowotworów alfa (TNF-α zaliczanego do cytokin prozapalnych. Cel badania: Celem niniejszej pracy była analiza stężenia TNF-α w osoczu pacjentów z SM w rzucie i remisji choroby oraz jego korelacja z parametrami klinicznymi przebiegu choroby w celu oceny roli TNF-α jako potencjalnego markera zaawansowania SM. Poszukując najważniejszych producentów TNF-α we krwi chorych z SM, analizowano również związek pomiędzy stężeniem TNF-α w osoczu i liczebnością leukocytów we krwi oraz ich subpopulacji. Materiał i metodyka: W badaniu wzięło udział 37 pacjentów z grup badanych (20 w grupie z rzutem i 17 w grupie z remisją choroby oraz 30 osób z grupy kontrolnej. Od pacjentów pobrano do odpowiednich probówek krew żylną w ilości 4 ml. Wirowano ją (5000 rpm, 20 min, 23ºC, a następnie ostrożnie usuwano górną warstwę z osoczem, zabezpieczano i przechowywano w temperaturze –80ºC do czasu

Przyczyny braku kontroli astmy oskrzelowej na podstawie literatury = Reasons for lack of asthma control based on the literature

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Dońka

2015-01-01

Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, Wydział Kultury Fizycznej, Zdrowia i Turystyki       Streszczenie   Brak kontroli astmy oskrzelowej najczęściej spowodowany jest nieprzestrzeganiem przez pacjentów zaleceń lekarskich (noncompliance. Trudności w kontroli astmy zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia stanu astmatycznego. Pacjenci z astmą niekontrolowaną korzystają częściej z wizyt lekarskich, są częściej hospitalizowani i częściej trafiają na Szpitalny Oddział Ratunkowy. Rozwiązaniem tego problemu jest objęcie pacjentów programem szkoleniowym dotyczącym terapii astmy i możliwości kontroli choroby.   Słowa kluczowe: astma oskrzelowa, kontrola choroby, przyczyny braku kontroli astmy.   Abstract   Lack of control of asthma is most often caused by failure patients' medical recommendations (noncompliance. The difficulties in the control of asthma, increase the likelihood of status asthmaticus. Patients with uncontrolled asthma often use the visits, they are more often hospitalized and more likely to get on Hospital Emergency Ward. The solution to this problem is to extend patient training program on asthma therapy and the ability to control the disease.   Keywords: asthma, diabetes control, reasons for the lack of asthma control.

Geneticky determinované choroby u border kolií

OpenAIRE

Trýznová, Alena

2014-01-01

The thesis deals with the description of genetically determined diseases affecting the Border Collie breed. The described diseases include Collie Eye Anomaly, Trapped Neutrophile Syndrome and Ceroid Lipofuscinosis. The individual sections describe their symptoms, history, therapy, diagnostics and genetic dispositions of individual diseases, genetic testing methods and numbers of tested individuals. The thesis deals with diseases that could not be diagnosed genetically until recently; however,...

Zakażenia pałeczkami Legionella pneumophila – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2011-12-01

Full Text Available Legionella pneumophila jest wewnątrzkomórkowym patogenem zasiedlającym środowiska wodne. Do zakażenia dochodzi drogą inhalacji zakażonego aerozolu, rzadziej poprzez aspirację. Rozprzestrzenianie się zachodzi drogą krwionośną, limfatyczną i przez ciągłość. Choroba rozwija się w postaci dwóch klinicznie odrębnych zespołów: choroby legionistów i gorączki Pontiac. Pozapłucne postaci legionelozy spotyka się niezmiernie rzadko. Powikłania mogą występować w postaci niedodmy, wysięku, zrostów, ropni płuc, ropniaków opłucnej, przetok oskrzelowo-opłucnowych, a w konsekwencji mogą prowadzić do niewydolności wielonarządowej. W diagnostyce zakażenia Legionella pneumophila stosuje się izolację i hodowlę bakterii uzyskanych z tkanek chorego na specjalnych podłożach, metody genetyczne bądź też testy serologiczne. W leczeniu skuteczne są antybiotyki z grupy makrolidów, a w ciężkiej postaci choroby także fluorochinolony. Leczeniem alternatywnym jest kombinacja trimetoprym + sulfametoksazol. W artykule przedstawiono opis przypadku 14-letniego chłopca, który został przyjęty do Kliniki z powodu gorączki, osłabienia, wymiotów, bólów brzucha i głowy. U dziecka wykonano serię badań wyjaśniających przyczynę dolegliwości. Stwierdzono podwyższone wykładniki stanu zapalnego z towarzyszącą leukopenią i trombocytopenią. W przebiegu choroby pojawiły się kaszel i wysypka. W badaniach dodatkowych wysunięto podejrzenie zajęcia układu sercowo-naczyniowego. Podejrzewając zakażenie atypowe, do leczenia dołączono makrolid, po którym uzyskano poprawę stanu klinicznego i ustąpienie objawów. Otrzymany później wynik badania w kierunku Legionella pneumophila wskazywał na możliwość zakażenia o tej etiologii.

Testy czynnoœci płuc i nadreaktywnoœæ oskrzeli w astmie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Grzelewska-Rzymowska

2009-09-01

Full Text Available Astma jest chorobą, która charakteryzuje się odwracalną obturacją oskrzeli i postępującym spadkiem wskaźników wentylacji. Podstawową rolę w rozpoznawaniu astmy odgrywają badania spirometryczne z oznaczeniem podstawowych wartości natężonej pojemności życiowej (FVC i natężonej objętości wydechowej 1-sekundowej (FEV1 oraz wynikiem testu odwracalności obturacji oskrzeli. W monitorowaniu przebiegu astmy zaleca się oznaczanie wskaźnika określanego jako szczytowy przepływ wydechowy (PEF, jednak jego czułość jest mniejsza niż wskaźnika FEV1. Fundamentalną cechą astmy jest nadreaktywność oskrzeli, która wskazuje na większy stopień odpowiedzi oskrzeli osób chorych niż zdrowych. Nadreaktywność oskrzeli można określić, stosując wziewne testy prowokacyjne z bronchospastycznymi substancjami (histaminą, metacholiną, 5-AMP. U dzieci bardzo użyteczny jest test wysiłkowy, który charakteryzuje się dużą swoistością, ale małą czułością. Leczenie astmy poprawia jej kliniczny przebieg, jak również wskaźniki wentylacji, które pozwalają określić także stopień zaawansowania choroby. U chorych z przebudową oskrzeli nie obserwuje się wzrostu wskaźników wentylacji. Przebudowa oskrzeli powoduje nieodwracalną obturację i jest typowa dla chorych o ciężkim przebiegu tej choroby. W ciężkiej astmie ujemny wynik daje też test odwracalności obturacji oskrzeli, podobnie uzyskuje się niskie wartości PEF. Nadreaktywność oskrzeli jest użyteczna w procesie diagnozowania astmy. Jej wartość łączy się z zapaleniem alergicznym oskrzeli oraz wskaźnikami wentylacji. Leczenie poprawia przebieg kliniczny choroby i wskaźniki wentylacji, jednak nie wpływa na nadreaktywność oskrzeli.

Etiologia, objawy i leczenie infekcyjnego zapalenia wsierdzia według aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Adamska-Wełnicka

2013-04-01

Full Text Available Infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW cechuje niejednorodny obraz kliniczny, z pogranicza przewlekłych, nie‑ sprecyzowanych chorób infekcyjnych, autoimmunologicznych, reumatologicznych oraz nowotworowych. Szybka diagnostyka i włączenie leczenia celowanego IZW są konieczne z uwagi na poważne rokowanie i bez‑ pośrednie zagrożenie życia pacjenta. W procesie IZW w obrębie zastawek serca tworzą się konglomeraty bak‑ terii, komórek zapalnych, płytek krwi i włóknika, zwane wegetacjami. Dotyczą najczęściej zastawek lewej strony serca. Wegetacje doprowadzają do miejscowej destrukcji wsierdzia oraz stanowią źródło zatorowości obwo‑ dowej. Najczęstszym objawem IZW jest gorączka, natomiast w badaniu przedmiotowym zwraca uwagę nowy szmer wysłuchiwany nad sercem, świadczący o uszkodzeniu zastawek lub nici ścięgnistych. Zdarza się, że pierwszym symptomem choroby są zaburzenia neurologiczne spowodowane udarem mózgu powstałym w mechanizmie zatorowym. W ostatnim czasie wzrasta liczba zachorowań na IZW związanych ze stosowa‑ nymi procedurami inwazyjnymi wewnątrzsercowymi z implantacją sztucznych zastawek oraz elektrod. Szczególną grupę chorych stanowią również narkomani, u których najczęściej dochodzi do zajęcia zastawek prawej strony serca. Głównym czynnikiem etiologicznym zapalenia wsierdzia są bakterie, wśród nich obecnie dominują zakażenia gronkowcowe. Rozpoznanie choroby opiera się na danych klinicznych, obrazie echokar‑ diograficznym oraz badaniach bakteriologicznych krwi. Leczeniem przyczynowym IZW jest antybiotykotera‑ pia wielolekowa prowadzona w warunkach szpitalnych. Konieczne jest ścisłe monitorowanie choroby i roz‑ ważenie wskazań do leczenia kardiochirurgicznego. Istotnym zagadnieniem są również metody zapobiegania zakażeniom wsierdzia. Zasady profilaktyki IZW na przestrzeni ostatnich lat uległy znacznym modyfikacjom. Infekcyjne zapalenie wsierdzia wciąż pozostaje

Związek pomiędzy typem alergenu a rozwojem choroby atopowej w grupie pacjentów leczonych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM w Warszawie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2011-07-01

Full Text Available Punktowe testy skórne to jedna z najpowszechniej stosowanych metod diagnostycznych we współczesnej alergologii, dzięki niej rozpoznajemy alergię natychmiastową, IgE-zależną. Diagnostycznie alergeny są stosowane w postaci standaryzowanych roztworów. Oceniana jest średnica powstałych bąbli, a także ich wielkość wzglę- dem kontroli dodatniej i ujemnej. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki punktowych testów skórnych przeprowadzonych w grupie 225 dzieci z objawami alergii w postaci astmy, alergicznego nieżytu nosa (ANN oraz atopowego zapalenia skóry (AZS. Oceniano związek pomiędzy typem alergenu a chorobą atopową oraz wiekiem dziecka. Najczęściej uczulającym alergenem w całej badanej grupie były roztocza kurzu domowego, stwierdzone u 81% pacjentów. Drugą co do częstości występowania alergię stanowiło uczulenie na pyłki traw (u 43%. W dalszej kolejności uczulały pyłki drzewa (33% i alergeny sierści kota (27%. Kolejność ta zmienia się w poszczególnych grupach wiekowych. Dla najmłodszej grupy pacjentów najczęściej stwierdzanym alergenem były pleśnie (54,3%, rzadziej odnotowywano – w równym stopniu – roztocza kurzu domowego oraz alergeny traw (po 43,5%. W grupie między 5. a 12. rokiem życia dominującym alergenem były roztocza kurzu domowego (90,7%, następnie pleśnie (50,4% i trawy (36%. U dzieci powyżej 12. roku życia również dominowały roztocza kurzu domowego (92%, rzadziej stwierdzano uczulenie – w równym stopniu – na trawy i pleśnie (po 58%. Najczęstszą manifestacją kliniczną był zespół współwystępowania astmy i ANN, rzadziej wystę- powały objawy astmy, a jeszcze rzadziej objawy ANN oraz zespół współwystępowania astmy i AZS. Najmniej liczną grupę stanowiły dzieci z objawami AZS. Rozkład najczęściej występujących alergenów w odniesieniu do manifestacji choroby atopowej wykazał, że wśród pacjentów z astmą oraz współistniejącymi astmą i ANN

Niedokrwistość chorób przewlekłych w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Justyna Fryc

2010-12-01

Full Text Available Niedokrwistość chorób przewlekłych stanowi jedno z najczęstszychzaburzeń hematologicznych obserwowanych u pacjentówz reumatoidalnym zapaleniem stawów. Stwierdza się ją takżew wielu innych procesach chorobowych, takich jak: nowotwory,choroby zakaźne i zapalne, niewydolność serca czy cukrzyca. Patogenezatego schorzenia nie jest jednak jeszcze w pełni poznana.W procesie rozwoju choroby rolę odgrywają mediatory stanuzapalnego, takie jak czynnik martwicy nowotworów α, interleukiny(IL-1, IL-6 i IL-10. Hepcydyna jest jednym z kluczowych białekw patogenezie niedokrwistości chorób przewlekłych, ponieważhamuje absorpcję żelaza oraz jego uwalnianie z makrofagów.W artykule przedstawiono patogenezę niedokrwistości choróbprzewlekłych u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów.Celem pracy jest także podsumowanie wyników ostatnio prowadzonychbadań dotyczących roli hamowania IL-6 u pacjentówz niedokrwistością chorób przewlekłych w przebiegu reumatoidalnegozapalenia stawów. Wykazano, że blokowanie receptora dlaIL-6 z użyciem tocilizumabu prowadzi do zwiększenia stężeniahemoglobiny w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.

Spojení doporučených postupů pro prevenci kardiovaskulárních chorob, diagnostiku a léčbu dyslipidemie, DM a hypertenze

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Peleška, Jan; Anger, Z.; Buchtela, David; Tomečková, Marie; Veselý, Arnošt; Zvárová, Jana

2005-01-01

Roč. 8, 3 Suppl. (2005), s. 40 ISSN 1211-9326. [Kongres o ateroskleróze /9./. 01.12.2005-03.12.2005, Špindlerův Mlýn] R&D Projects: GA AV ČR 1ET200300413 Institutional research plan: CEZ:AV0Z10300504 Keywords : formalizace lékařských doporučení * spojená doporučení pro kardiovaskulární choroby Subject RIV: BB - Applied Statistics, Operational Research

Najczęstsze choroby przeciążeniowe występujące u osób uprawiających balet = The most common disease occurring in the overload of people practicing balet

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Michalczak

2016-07-01

Katedra i Zakład Epidemiologii i Metodologii Badań Klinicznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie     Słowa kluczowe: choroby przeciążeniowe; balet; urazy sportowe. Key words: disease overload; ballet; sports injuries.       Abstrakt   Wprowadzenie: Przeciążenia narządu ruchu u osób uprawiających balet niewątpliwie  przyczyniają się do powstawania wielu chorób. Popularność medialna sportu, pogoń za rekordami, zwiększanie obciążeń treningowych do granic wytrzymałości organizmu doprowadziły do wzrostu liczby tzw. urazów sportowych. Po latach treningów dochodzi do degeneracji stawów i struktur kostnych, co objawia się bólem oraz ograniczeniami ruchów. Jak wykazują statystyki u zawodowych sportowców dysfunkcja stawów stanowi często problem już po 30-40 roku życia. Przyczyną są nie tyle urazy, co zużycie stawów związane z dużymi obciążeniami podczas treningu i zawodów. Cel pracy: Przedstawienie najczęściej występujących chorób przeciążeniowych narządu ruchu u osób uprawiających balet. Materiał i metody: Metodą badawczą była analiza i krytyka piśmiennictwa. Przedmiotem metody jest literatura medyczna z zakresu ortopedii i rehabilitacji. Stan wiedzy: Przeciążenia narządu ruchu zarówno statyczne jak i dynamiczne są najczęstszą przyczyną dolegliwości bólowych stawów kończyn dolnych. To właśnie powtarzające się przeciążenia doprowadzają do powstawania zmian zwyrodnieniowych oraz przyczyniają się do urazów mechanicznych tkanek miękkich (więzadeł, mięśni, torebki stawowej. Podsumowanie: Najczęstszymi chorobami wywołanymi przeciążeniami narządu ruchu są głównie: uszkodzenia łąkotek kolana, przewlekłe nawrotowe zapalenie torebki maziowej, zapalenie kaletek maziowych, uraz więzadeł pobocznych, uraz więzadeł krzyżowych, jałowa martwica guzowatości piszczeli oraz uszkodzenie ścięgna Achillesa.     Abstract   Introduction: Overload musculoskeletal patients practicing

Ocena lokalnego i systemowego stanu zapalnego u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w okresie stabilnym i w zaostrzeniu

OpenAIRE

Sylwia Kwiatkowska; Agnieszka Urbania; Urszula Szkudlarek; Marek Zięba

2008-01-01

Wstęp: Przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) charakteryzuje ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe będące wynikiem nadmiernej reakcji zapalnej na wdychane pyły i gazy, głównie dym tytoniowy. W patogenezie tej choroby odgrywają rolę trzy czynniki: proces zapalny, stres oksydacyjny oraz zaburzenia równowagi pomiędzy proteinazami i antyproteinazami. W ostatnich latach coraz więcej danych wskazuje na obecność u chorych na POChP zmian pozapłucnych, takich jak wyni...

POChP a astma oskrzelowa - podobieństwa i różnice w diagnostyce i leczeniu w pracy Ratownika Medycznego

OpenAIRE

Nowak, Jakub

2015-01-01

Nierecenzowany artykuł poglądowy Przewlekła obturacyjna choroba płuc i astma oskrzelowa to choroby rozpowszechnione we współczesnym świecie, szczególnie w krajach o wysokim stopniu cywilizacji. Stopień cywilizacji, który niesie ze sobą zanieczyszczenie środowiska naturalnego, gwałtowny wzrost tempa życia nasila występowanie chorób dających objawy duszności. Duszność spowodowana zaistniałą sytuacją stresową, schorzeniami kardiologicznymi, jak również chorobami dróg oddechowych. POChP, a...

Formalizace propojených doporučených postupů pro prevenci kardiovaskulárních onemocnění v dospělém věku, hypertenzi, diabetes mellitus, dyslipidemie, obezitu a kouření

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Peleška, Jan; Anger, Z.; Buchtela, David; Tomečková, Marie; Veselý, Arnošt; Zvárová, Jana

2006-01-01

Roč. 48, 4 suppl. (2006), s. 90-91 ISSN 0010-8650. [Výroční sjezd České kardiologické společnosti /14./. 07.05.2006-10.05.2006, Brno] R&D Projects: GA AV ČR 1ET200300413 Institutional research plan: CEZ:AV0Z10300504 Keywords : propojená doporučení pro kardiovaskulární prevenci a sdružené choroby * formalizace doporučení pomocí GLIF modelu * algoritmus kardiovaskulární diagnostiky a léčby Subject RIV: BB - Applied Statistics, Operational Research

Zastosowanie QEEG w psychiatrii z uwzględnieniem populacji rozwojowej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Martyna Wiśniewska

2016-09-01

Full Text Available Celem pracy jest omówienie metody QEEG w kontekście jej przydatności w stawianiu diagnozy psychiatrycznej oraz monitorowaniu skutków oddziaływań psychologicznych i/lub psychofarmakologicznych na podstawie przeglądu dostępnego piśmiennictwa. Autorki starały się określić zastosowania omawianej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży. QEEG polega na ilościowej analizie zapisu EEG za pomocą obróbki statystycznej sygnału. Metoda ta jest powszechnie wykorzystywana w celu przygotowania zaleceń terapeutycznych do treningu neurofeedback. Za granicą coraz częściej pisze się o próbach wdrażania QEEG w diagnostyce różnych chorób – także psychicznych. Większość doniesień nadal dotyczy zagadnień nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (porównanie skutków neurofeedbacku i oddziaływań farmakologicznych, odróżnianie podtypów choroby. Inne analizy odnoszą się do diagnozowania chorób psychicznych, różnicowania ich podtypów, przewidywania skutków leczenia farmakologicznego, porównania skuteczności poszczególnych metod leczenia. Popularne stają się badania nad pacjentami z depresją i schizofrenią. QEEG okazało się przydatne w ocenie skuteczności farmakoterapii depresji, według badaczy umożliwia też przewidywanie zachorowania na schizofrenię, różnicowanie jej podtypów i określanie skuteczności leczenia. Istnieją badania poświęcone analizie zmian w zapisie QEEG charakterystycznych dla uzależnienia od metamfetaminy i dla zaburzeń odżywiania. Mało jest natomiast analiz na temat użycia tej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży – z wyjątkiem badań, które odnoszą się do roli QEEG w terapii neurofeedback pacjentów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi czy skuteczności typów leków używanych w terapii tej choroby. Znaleziono jedną pracę poruszającą problematykę dzieci z autyzmem (w odniesieniu do treningu EEG biofeedback

Choroba Creutzfeldta-Jakoba − współczesne metody diagnostyki

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marianna Makowska

2013-11-01

Full Text Available Choroba Creutzfeldta-Jakoba (Creutzfeldt-Jakob disease, CJD należy do chorób wywoływanych przez priony (encefalopatii gąbczastych. Jest to postępująca, śmiertelna i nieuleczalna choroba o charakterze neurozwyrodnieniowym. Jej przyczyną jest akumulacja patologicznego białka prionu (scrapie, PrPSc w ośrodkowym układzie nerwowym. Choroba objawia się postępującym otępieniem, zaburzeniami mowy i wzroku oraz motoryki pod postacią mioklonii, ataksji oraz niedowładu kończyn i zaburzeń równowagi. Bezpośrednią przyczyną zgonu jest najczęściej odoskrzelowe zapalenie płuc. Okres inkubacji choroby wynosi zazwyczaj od kilku do kilkunastu lat, a zgon następuje najczęściej od kilku do kilkunastu miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów klinicznych. Trudności w przyżyciowym rozpoznawaniu choroby Creutzfeldta-Jakoba wynikają z braku swoistego markera umożliwiającego pewną identyfikację czynnika infekcyjnego oraz nie zawsze charakterystycznego obrazu klinicznego wymagającego różnicowania z innymi chorobami o charakterze otępiennym. Aktualnie jedyną pewną metodą rozpoznania jest przeprowadzenie badania neuropatologicznego. Klasyczna triada objawów neuropatologicznych występujących w przebiegu chorób wywoływanych przez priony obejmuje zmiany gąbczaste, rozplem astrogleju oraz utratę neuronów. Publikacja jest przeglądem aktualnych informacji na temat najnowszych metod diagnostycznych, w tym EEG, badań neuroobrazowych oraz laboratoryjnych, które znacznie poprawiły możliwość rozpoznania.

Nawracające obwodowe porażenie nerwu twarzowego – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Figlus

2014-07-01

Full Text Available Zespół Melkerssona–Rosenthala jest klasycznie definiowany jako triada objawów pod postacią nawracającego obwodowego porażenia nerwu twarzowego, obrzęku w obrębie twarzy oraz języka pofałdowanego. Etiologia choroby nie została jednoznacznie potwierdzona – prawdopodobnie jest wieloczynnikowa, z dominującym mechanizmem reakcji autoimmunologicznej o typie nadwrażliwości późnej. Istotny może być także wpływ infekcji, chorób ogólnoustrojowych oraz urazów. Nie wyklucza się również predyspozycji genetycznej. Postaci pełnoobjawowe są rzadkie, a przypadki niepełnoobjawowe stanowią problem zarówno diagnostyczny, jak i terapeutyczny, mimo coraz liczniejszych opisów przypadków klinicznych. W artykule zaprezentowano przypadek pacjenta z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego i językiem pofałdowanym, u którego rozpoznanie ustalono po 18 latach od wystąpienia pierwszego objawu choroby. Po przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej zdiagnozowano niepełny zespół Melkerssona–Rosenthala i włączono standardowe leczenie, nie uzyskując jednak satysfakcjonujących efektów terapeutycznych. W pracy zwracamy uwagę na heterogenny obraz kliniczny pacjentów, wynikający z kolejnego pojawiania się objawów, na różnorodne podejścia terapeutyczne, brak jednoznacznych wytycznych co do strategii leczenia oraz potrzebę współpracy lekarzy różnych specjalności w celu ustalenia tego rzadkiego rozpoznania.

Astma w badaniach spirometrycznych

OpenAIRE

Iwona Grzelewska-Rzymowska; Joanna Mikołajczyk; Jadwiga Kroczyńska-Bednarek

2010-01-01

Astma i POChP to choroby charakteryzujące się zmiennym zwężeniem dróg oddechowych określanym jako „obturacja oskrzeli". Obturacja wywołana jest przez zapalenie błony śluzowej i przebudowę, które wynikają z napływu komórek zapalnych oraz działania różnorodnych mediatorów i cytokin. W procesie zapalnym zaangażowane są różne struktury i procesy określane jako „jednostka nabłonkowo-mezenchymalna". Rozpoznanie astmy opiera się na wywiadzie, badaniu alergologicznym i ocenie wskaźników s...

Wpływ wysiłku fizycznego na funkcję układu oddechowego w twardzinie układowej

OpenAIRE

Stanisław Sierakowski; Ewa Gińdzieńska-Sieśkiewicz; Maciej Kaczmarski; Zenon Siergiejko; Grzegorz Siergiejko; Piotr Siergiejko; Justyna Fryc

2010-01-01

Cel: Powikłania ze strony układu oddechowego stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów z twardziną układową (TU). Tętniczenadciśnienie płucne i śródmiąższowa choroba płuc stanowią najistotniejszez nich. Pacjenci są jednak często zdiagnozowani dopierow późnym okresie choroby, dlatego też istotne jest opracowaniemetody diagnostycznej do wczesnego wykrywania tych powikłań.Celem pracy była ocena wpływu wysiłku fizycznego na zmiany parametrówoddechowych. Materiały i metody: Badania przeprowadzono...

Astma w badaniach spirometrycznych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Grzelewska-Rzymowska

2010-06-01

Full Text Available Astma i POChP to choroby charakteryzujące się zmiennym zwężeniem dróg oddechowych określanym jako „obturacja oskrzeli". Obturacja wywołana jest przez zapalenie błony śluzowej i przebudowę, które wynikają z napływu komórek zapalnych oraz działania różnorodnych mediatorów i cytokin. W procesie zapalnym zaangażowane są różne struktury i procesy określane jako „jednostka nabłonkowo-mezenchymalna". Rozpoznanie astmy opiera się na wywiadzie, badaniu alergologicznym i ocenie wskaźników spirometrycznych. Do podstawowych wskaźników stosowanych do właściwej interpretacji czynności płuc należą: FVC, FEV! i stosunek FEN^ do FVC. Stopień ciężkości zaburzeń wentylacji opiera się na ocenie wartości odsetka FEV! w stosunku do wartości należnej. Charakterystyczną cechą astmy jest zmienność objawów klinicznych i wskaźników spirometrycznych. Najważniejszym wskaźnikiem charakteryzującym obturację jest FEV1/FVC. Typowe wskaźniki spirometryczne to: prawidłowa FVC, obniżone FEV! i FEV1/FVC. Czasami FVC i FEV! są jednocześnie obniżone, a FEV1/FVC pozostaje w normie lub prawie w normie. Częścią badań funkcji płuc jest test odwracalności obturacji. Wzrost FEV! i/lub FVC >12% w stosunku do wartości wyjściowej i >200 ml stanowi dodatnią odpowiedź bronchodylatacyjną. Celem tego testu jest określenie, czy czynność płuc może poprawić się po wziewaniu 400 ^g salbutamolu lub po 2-8-tygodniowym leczeniu wziewnymi glikokortykosteroidami. Wskaźniki spirometryczne pozwalają ocenić ciężkość choroby i możliwość interwencji terapeutycznej. W celu diagnozowania astmy i oceny leczenia należy również dokonywać pomiaru nadreaktywności oskrzeli dróg oddechowych. Nadreaktywność oskrzeli jest bardzo czułym, lecz nieswoistym narzędziem dla celów diagnostycznych. Ujemny wynik testu wziewnego z metacholiną pozwala wykluczyć astmę, dodatni wynik testu potwierdza rozpoznanie astmy w w

Leczenie astmy wziewnymi glikokortykosteroidami i długo działającymi β2-agonistami – leczenie podtrzymujące i doraźne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Grzelewska-Rzymowska

2014-03-01

Full Text Available Autorzy przedstawiają niektóre problemy dotyczące wziewnego leczenia astmy kombinacją wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS i długo działających β2-agonistów (LAβA, określanego jako leczenie podtrzymujące i doraźne (LPiD. Od 2006 roku międzynarodowe zalecenia dotyczące terapii astmy i jej zapobiegania (GINA – Globalna Inicjatywa dla Astmy rekomendują małe dawki wGKS jako pierwszą linię leczenia chorych na łagodną, przewlekłą astmę (drugi stopień leczenia i średnie dawki wGKS lub kombinację wGKS z LAβA jako preferowane leczenie astmy umiarkowanej (trzeci stopień leczenia. Wziewne glikokortykosteroidy stanowią główne leki w astmie, ponieważ są skuteczne w kontrolowaniu objawów choroby i wskaźników spirometrycznych. Salmeterol i formoterol (LAβA wywierają przede wszystkim działanie rozszerzające oskrzela, które utrzymuje się ponad 12 godzin. Ta grupa leków jest bardzo ważna w leczeniu astmy, pozwala bowiem na zmniejszenie dawki wGKS. Fundamentalną cechą astmy jest zapalenie, które dotyczy dużych i małych dróg oddechowych (o średnicy mniejszej niż 2 mm. Zajęcie małych oskrzeli jest powiązane z ciężkością choroby. W badaniach epidemiologicznych wykazano, że astma nie jest dostatecznie kontrolowana nie tylko w badaniach klinicznych, ale również w real-life. Nowy model terapii astmy, wykorzystujący budezonid oraz formoterol, określony jako leczenie podtrzymujące i doraźne, okazał się skuteczny i dobrze tolerowany. Poprawiał podatność pacjentów na terapię, zmniejszał ryzyko jej przerwania i poprawiał kliniczny przebieg astmy. Technologia Modulate pozwoliła na zmniejszenie cząstek dwupropionianu beklometazonu i formoterolu (BDP/F w połączeniu, co umożliwiło uzyskanie homogennego rozkładu cząstek leku w całym drzewie oskrzelowym. Ostatnio ta superdrobnocząstkowa formulacja BDP/F była oceniana u chorych na astmę według modelu LPiD. Wykazano, że leczenie kombinacj

Poddawanie się badaniom profilaktycznym przez osoby z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C = Submission to preventive examinations by people with chronic hepatitis C

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marta Estera Kowalska

2016-07-01

2.      SKN przy Samodzielnej Pracowni Epidemiologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie     Streszczenie Wstęp Wirusowe zapalenie wątroby typu C stanowi jeden z głównych problemów zdrowia publicznego ze względu na długi okres bezobjawowy zakażenia wirusem HCV. Cel pracy Celem pracy była analiza zachowania zdrowotnego jakim jest poddawanie się badaniom profilaktycznym przed i po wykryciu choroby osób z wirusowym zapaleniem wątroby typu C. Materiał i metody Materiałem wykorzystanym do badań były odpowiedzi na pytania zamknięte zawarte w autorskim kwestionariuszu ankiety. W badaniu wzięło udział 200 osób z potwierdzonym zakażeniem HCV. Wyniki Przed wykryciem choroby badana grupa deklarowała, że poddawała się badaniom profilaktycznym sporadycznie, jedynie gdy zaistniały niepokojące objawy.   Słowa kluczowe: wirusowe zapalenie wątroby typu C, profilaktyka.       Summary Introduction Hepatitis C is a major public health problems due to the long latency period of infection with HCV (hepatitis C virus. Aim The aim of the study was to analyze the behavior of health which is to submission to preventive tests before and after the detection of the disease people with hepatitis C. Material and methods Material used for the study were answers to closed questions included in the original questionnaire survey. The study involved 200 people with chronic hepatitis C. Results Before detection of of the disease studied group declared that they give up preventive testing occasionally, only when any worrying symptoms. Keywords: hepatitis C, prevention.

Międzynarodowy konsensus dotyczący astmy u dzieci opracowany na podstawie International consensus on (ICON pediatric asthma

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Mierzejewska

2012-11-01

Full Text Available Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą dolnych dróg oddechowych u dzieci na całym świecie. Dostępne wytyczne ułatwiają podejmowanie decyzji leczniczych w populacji dziecięcej dotkniętej astmą. Postępowanie według ujednoliconych schematów niewątpliwie poprawia efekty, ale ich rozpowszechnianie i wdrażanie nadal stanowi duże wyzwanie. Międzynarodowa współpraca towarzystw medycznych (EAACI, AAAAI, ACAAI, WAO zaowocowała wydaniem konsensusu ICON dotyczącego astmy u dzieci. Autorzy dokumentu podkreślili kluczo‑ we informacje wspólne dla istniejących wytycznych, a także dokonali przeglądu oraz skomentowali różnice, dostarczając zwięzłych rekomendacji. Niniejsza praca systematyzuje informacje zawarte w tym dokumencie. Zasady leczenia astmy u dzieci są powszechnie akceptowane. Celem terapii jest kontrola choroby. W celu opty‑ malnego leczenia pacjenci oraz ich rodzice powinni być odpowiednio edukowani przez pracowników służby zdrowia. Istotne są również identyfikacja i unikanie czynników wyzwalających, a także regularna ocena i moni‑ torowanie choroby. Podstawę leczenia stanowi farmakoterapia. Optymalna farmakoterapia w większości przy‑ padków pomaga pacjentom kontrolować objawy i zmniejszyć ryzyko zachorowania w przyszłości. Leczenie zaostrzenia jest głównym punktem rozważań terapeutycznych zależnym od stosowanego leczenia przewlekłego. Dąży się do leczenia uzależnionego od fenotypu astmy, jednak ten cel nie został jeszcze osiągnięty.

Udział profesjonalistów i nieprofesjonalistów w działaniach samoopiekuńczych związanych bezpośrednio ze zdrowiem pacjentów z POChP

OpenAIRE

Kochman, Małgorzata; Lizak, Dorota

2014-01-01

Artykuł recenzowany / peer-reviewed article Praca została zaprezentowana podczas IV Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Człowiek w zdrowiu i chorobie, promocja zdrowia, leczenie i rehabilitacja”, 19-20 IX 2014, Tarnów Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP) należy do najczęściej występujących przewlekłych i postępujących chorób układu oddechowego. Objawy, które wstępują w początkowym jej okresie często są lekceważone, a dopiero towarzysząca jej duszność wysiłkowa występująca ju...

Wpływ cukrzycy na rozwój i funkcjonowanie dziecka

OpenAIRE

Buchnat, Marzena

2006-01-01

Choroba przewlekła, jaką jest cukrzyca, wpływa niekorzystnie na rozwój dziecka, powodując zmianę sposobu życia zarówno dla dziecka jak i jego rodziny. Jest źródłem wielu trudnych sytuacji, ponieważ wpływa na sposób funkcjonowania dziecka na różnych płaszczyznach. Jednak jak dalece choroba będzie zakłócać ten sposób funkcjonowania, zależy nie tylko od samej choroby, ale i od sposobu jej przyjęcia przez dziecko Cukrzyca szczególnie negatywne wpływa na kształtowanie się osobowości. Trzeba ...

Wpływ bisantracykliny WP 631 na komórki raka jajnika

OpenAIRE

Gajek, Arkadiusz

2016-01-01

Rak jajnika stanowi szósty najczęściej rozpoznawany nowotwór złośliwy w populacji kobiet na świecie. Stale utrzymująca się wysoka umieralność z powodu tej choroby, będąca najwyższą wśród nowotworów żeńskich narządów płciowych związana jest niewątpliwie z brakiem metod skutecznego wczesnego rozpoznawania. W większości przypadków choroba ta wykrywana jest w zaawansowanym stadium (III, IV), kiedy rokowanie dla pacjentek jest zdecydowanie mniej korzystne w porównaniu z wczesnymi ...

Obraz kliniczny mielopatii szyjnej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej Klimek

2010-03-01

Full Text Available Mielopatia szyjna zaliczana jest do chorób cywilizacyjnych związanych z wiekiem. Choć jej objawy były znane od dawna, dopiero wprowadzenie badań neuroradiologicznych pozwoliło na potwierdzenie tego schorzenia. Od roku 1928, kiedy to Stookey ogłosił teorię wyjaśniającą powstanie mielopatii szyjnej, następni badacze proponowali własne lub modyfikowali dotychczasowe hipotezy. Obecnie uważa się, że mielopatia szyjna jest wynikiem: 1 bezpośredniego ucisku kości, wyrośli lub zwapnianych tkanek na rdzeń; 2 zmian niedokrwiennych spowodowanych przez ucisk na naczynia zaopatrujące rdzeń; 3 powtarzających się urazów w czasie ruchu prostowania lub zginania szyi. Uważa się, iż do rozwoju mielopatii szyjnej dochodzi, kiedy następuje zwężenie kanału kręgowego o 30%. Rdzeń zostaje wówczas spłaszczony w wymiarze przednio-tylnym. Nieliczne badania anatomopatologiczne prowadzone w tych przypadkach wykazały, że na wysokości uszkodzenia następuje glikoza i demielinizacja rdzenia. Kolumny boczne rdzenia kręgowego są bardziej podatne na ucisk niż przednie czy tylne. Zmiany zwyrodnieniowe o charakterze osteofitów stwierdza się u 90% populacji po 60. roku życia. Początkowymi objawami są bóle głowy i karku, następnie bóle promieniują do barków i ramion, kończyny górne stają się słabsze, chory odczuwa parestezje, głównie w dłoniach. Po pewnym czasie mniej sprawne stają się także kończyny dolne i chory odczuwa je jako sztywne. Chód staje się powolny i niezgrabny. Występują zaburzenia w utrzymaniu moczu. W przebiegu choroby są obserwowane zaniki mięśni, głównie rąk. Stwierdza się upośledzenie czucia głębokiego i wibracji. Charakterystyczne jest wygórowanie odruchów głębokich. Spotykany jest nawet klonus rzepki, a także objaw Lhermitte’a. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę szereg chorób, ale decydujące znaczenie mają wyniki badań neuroradiologicznych. Trzeba pami

Strategie radzenia sobie z chorobą nowotworową w okresie chemioterapii = Coping strategies evaluated in oncological patients on chemotherapy treatment

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bożena Baczewska

2017-02-01

  1 Katedra Interny z Zakładem Pielęgniarstwa Internistycznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie 2 Katedra Psychoterapii i Psychologii Zdrowia Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II. OTS Lublin 3 Katedra i Zakład Pielęgniarstwa Neurologicznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie 4 Katedra Chirurgii i Pielęgniarstwa Chirurgicznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie       Słowa kluczowe: strategie radzenia sobie z chorobą, choroba nowotworowa, chemioterapia   Key words: strategies for coping with the disease, cancer, chemotherapy     Streszczenie Wstęp. Chemioterapia będąc długim procesem leczenia, niesie za sobą szereg skutków ubocznych. Wiele skutków ubocznych działania cytostatyków wpływa na psychikę człowieka. Pacjent w tym okresie stosuje różne strategie radzenia sobie z chorobą, które pozwalają mu przetrwać trudne chwile. Materiał i metoda. Badaniem objęto 123 pacjentów poddanych chemioterapii Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej w Lublinie. Zastosowano Skalę Przystosowania Psychicznego do choroby nowotworowej Mini-MAC oraz autorski kwestionariusz. Wyniki badań. Respondenci w 55,5% wykazują cechy zaabsorbowania lękowego. Zdecydowana większość pacjentów ukazuje cechy ducha walki (83,61%. Większość badanych (75,02% nie wykazuje objawów bezradności i beznadziejności. Badani w 79,55% stosują zachowania zakwalifikowane do strategii pozytywnego przewartościowania. Częściej styl konstruktywny stosowały kobiety niż mężczyźni. Największe nasilenie stylu destrukcyjnego zanotowano dla osób chorych na nowotwory: narządów rodnych (36,26,  pęcherza (36,26 oraz sutka/piersi (34,71. Jeśli chodzi o styl konstruktywny, zaistniał on w każdym rodzaju choroby nowotworowej. Wnioski. 1. W badanej grupie pacjentów, poddanych chemioterapii dominują strategie ducha walki i pozytywnego przewartościowania, które są sk

Strategie radzenia sobie z bólem pacjentów z przewlekłą chorobą internistyczną = Strategies of coping with pain in patients with chronic internal disease

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bożena Baczewska

2017-02-01

  1 Katedra Interny z Zakładem Pielęgniarstwa Internistycznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie 2 Katedra Psychoterapii i Psychologii Zdrowia Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II. OTS Lublin 3 Katedra i Zakład Pielęgniarstwa Neurologicznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie 4 Katedra Chirurgii i Pielęgniarstwa Chirurgicznego Wydział Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie     Streszczenie Wstęp. Ból jest cennym objawem diagnostycznym, jednak w chwili kiedy przybiera charakter przewlekły wpływa negatywnie na każdy aspekt życie człowieka, zarówno biologiczny, psychiczny, jak również nie pozwala na pełnienie dotychczasowych ról społecznych. Ból w chorobach internistycznych jest najczęściej wskaźnikiem zaostrzenia choroby i zmusza do podejmowania działań, których celem jest jego łagodzenie. Działania te określa się jako strategie radzenia sobie z bólem. Celem badań było określenie strategii radzenia sobie z bólem pacjentów z przewlekłą chorobą internistyczną. Materiał i metoda. Badaniami objęto 200 pacjentów chorujących na przewlekłe choroby internistyczne, leczonych w Klinice Gastroenterologii z Pracownią Endoskopową oraz pacjentów Poradni Gastroenterologicznej oraz Reumatologicznej Przyklinicznej Przychodni Specjalistycznej Samodzielnego Szpitala Klinicznego Nr 4 w Lublinie. W badaniach posłużono się standaryzowanymi narzędziami badawczymi. W celach badawczych wykorzystano Kwestionariusz Strategii Radzenia Sobie z Bólem (CSQ, Skala wizualno – analogowa VAS oraz Kwestionariusz Autorski.  Wyniki badań. W badanej grupie wystąpiły wszystkie strategie radzenia sobie z bólem, do najczęściej stosowanych strategii należały modlenie się, zwiększona aktywność behawioralna jak również deklarowanie radzenia sobie. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono istotny związek między nasileniem dolegliwości bólowych, wykszta

Jakość życia zależna od zdrowia u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Aleksandra Kapała

2010-04-01

Full Text Available Celem związanym z leczeniem reumatoidalnego zapalenia stawów(RZS jest poprawa zdrowia w wymiarze fizycznym, społecznym i psychicznymoraz dbałość o jakość życia zależną od zdrowia. Celembadania była analiza jakości życia zależnej od zdrowia (health-relatedquality of life – HRQoL pacjentów hospitalizowanych z powoduzaostrzenia RZS z uwzględnieniem chorób współistniejącychi wybranych parametrów biochemicznych. W badaniu brało udział 51osób, 42 kobiety i 9 mężczyzn. Średnia wieku wynosiła 62,5 roku (SD±12,6. Analizę HRQoL wykonano z użyciem kwestionariusza SF-36.Wyniki badania wykazały istotny statystycznie związek wybranychskal SF-36 z parametrami demograficznymi (starszy wiek, płeć żeńska,klinicznymi (czas trwania RZS, obecność choroby niedokrwiennejserca, osteoporozy, złamań patologicznych w przebiegu osteoporozy,choroby zwyrodnieniowej stawów, nowotworów złośliwych, biochemicznymi(OB, CRP, GFR, Hb, albuminy osocza i wizualną skaląanalogową (visual analogue scale – VAS. Nie wykazano istotnegostatystycznie związku pomiarów HRQoL z takimi zmiennymi, jakobecność cukrzycy, stężenie białek osocza, wskaźnik aktywnościchoroby (DAS28, wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI.Dodatkowo przeprowadzono analizę psychometryczną stosowanegoinstrumentu oceny HRQoL – SF-36, gdzie potwierdzono jego rzetelnośćoraz dobre parametry trafności, co wskazuje na przydatnośćtego instrumentu do oceny HRQoL u pacjentów z RZS. Otrzymanewyniki mogą być pomocne w dalszych badaniach nad HRQoL pacjentówz RZS i podejmowaniu decyzji ukierunkowanych na poprawęjakości życia.

Udar mózgu u 15‑letniej dziewczynki – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Maślany

2012-04-01

Full Text Available Udary mózgu należą do najczęstszych schorzeń populacji dorosłych, ale mogą występować również u dzieci. Wyróżniamy udary niedokrwienne, wynikające z okluzji naczynia, oraz krwotoczne, gdy dochodzi do pęknię‑ cia ściany naczynia. Przyczyny udarów i czynniki ryzyka są inne niż u dorosłych, jednak aż w połowie przy‑ padków nie udaje się ich ustalić. Najczęstszą przyczyną w tej grupie wiekowej są wrodzone wady serca i ukła‑ du krążenia. Inne istotne czynniki ryzyka to zaburzenia układu krzepnięcia, nabyte choroby serca, dysplazje naczyniowe, autoimmunologiczne zapalenia naczyń, a także zakażenia, urazy i zaburzenia metaboliczne. Objawy choroby w grupie pediatrycznej są często niespecyficzne i słabo wyrażone, stąd mogą stanowić pro‑ blem diagnostyczny. W pracy umówiono współczesne metody diagnostyczne, zarówno obrazowe, jak i labo‑ ratoryjne, a także rekomendacje postępowania leczniczego, które aktualnie opierają się na wytycznych opra‑ cowanych na populacji dorosłych. W artykule przedstawiono również opis przypadku 15‑letniej dziewczynki z zaburzeniami świadomości, u której w badaniu rezonansu magnetycznego głowy stwierdzono ognisko nie‑ dokrwienne w prawej okolicy czołowo‑skroniowej. W toku diagnostycznym rozpoznano u pacjentki wadę serca pod postacią ubytku przedsionkowo‑komorowego typu II (ASD II, przetrwały otwór owalny (PFO oraz tęt‑ niak przegrody międzyprzedsionkowej. Badania psychologiczne przeprowadzone po incydencie wykazały zaburzenia koncentracji, pogorszenie jakości pisma, rozumienia, zapamiętywania oraz pogorszenie ogólnej sprawności psychomotorycznej.

Choroba Creutzfeldta-Jakoba i jej odmiany

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Beata Sikorska

2011-04-01

Full Text Available Choroba Creutzfeldta-Jakoba jest najczęstszą chorobą wywoływaną przez priony. Heterogenna pod względem klinicznym, neuropatologicznym i molekularnym, może sprawiać spore problemy diagnostyczne. Chorobę Creutzfeldta-Jakoba dzieli się na 4 podstawowe postaci: sporadyczną, rodzinną, jatrogenną i wariant choroby CJD. Najczęstsza jest postać sporadyczna, którą z kolei dzielimy na 6 czystych i 3 mieszane podtypy. Typowa triada objawów obejmująca szybko postępujące otępienie, mioklonie i typowy zapis EEG nie jest charakterystyczna dla wszystkich podtypów CJD, a nasilenie i kolejność występowania objawów mogą być różne w poszczególnych podtypach. Podobnie jak inne choroby wywo- ływane przez priony, CJD jest chorobą nieuleczalną, prowadzącą do śmierci chorego. Rozpoznanie definitywnych postaci chorób wywoływanych przez priony jest nadal możliwe jedynie na podstawie badania histopatologicznego lub molekularnego. Obecnie jednak możliwości przyżyciowego rozpoznania CJD zwiększyły się, przede wszystkim dzięki rozwojowi badań obrazowych. Prawidłowa diagnostyka wymaga jednak wykonania wielu badań dodatkowych, przede wszystkim rezonansu magnetycznego o wysokiej czułości, badania EEG oraz badania płynu mózgowo-rdzeniowego na obecność białka 14-3-3. Nowe kryteria diagnostyczne obejmują obecność zmian w jądrach podstawy i korze mózgu w badaniu rezonansu magnetycznego. Pomimo że infekcyjność postaci sporadycznej jest niska, należy monitorować wszystkie przypadki i dokładnie zbierać wywiad, szczególnie dotyczący zabiegów neurochirurgicznych, okulistycznych i transfuzji krwi.

Navigace v reálném prostoru ve vývoji Alzheimerovy choroby

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Vlček, Kamil; Nedělská, Z.; Laczó, J.; Vyhnálek, M.; Hort, J.

2010-01-01

Roč. 14, Suppl.2 (2010), s. 51-54 ISSN 1211-7579 R&D Projects: GA MŠk(CZ) 1M0517; GA ČR(CZ) GA309/09/1053; GA ČR(CZ) GA309/09/0286 Institutional research plan: CEZ:AV0Z50110509 Keywords : mild cognitive impairment * spatial navigation * Alzheimer ’s Disease Subject RIV: FH - Neurology

Reumatoidalne zapalenie stawów – aspekty immunobiologiczne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Stefan Mackiewicz

2011-08-01

Full Text Available W trakcie ewolucji następują zmiany, których konsekwencją jestpowstanie wielu układów molekularnych determinujących przebiegchoroby. Pojawienie się reumatoidalnego zapalenia stawów(RZS jest uwarunkowane licznymi genami wrażliwości na chorobę.Czynniki środowiskowe modyfikują genom i stanowią impulsdo inicjacji choroby. Proces zapalny w RZS jest bardzo złożonyw wyniku interakcji komórki–geny–cząsteczki. Powstającyw przepływie sygnałów „chaos biologiczny” prowadzi do przekroczeniagranicy homeostazy i następstw patologicznych (ryc. 1.Mechanizmy obrony są słabo wykształcone. Dotychczasoweleczenie modyfikujące wpływa na obniżenie reaktywności biologicznejaktywnych komórek.

Zespół Noonan u 8-letniej pacjentki – opis przypadku = 8 - year - old patient with Noonan syndrome - case report

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Aleksandra Grabiec

2016-12-01

Kierownik: dr hab. n. med. prof. nadzw. Anna Janas-Naze               Adres do korespondencji: Aleksandra Szczepkowska Zakład Chirurgii Stomatologicznej UM w Łodzi 92-213 Łódź, ul. Pomorska 251 e-mail: aleksandra.szczepkowska@gmail.com tel. 42 675 75 71           Praca finansowana przez Uniwersytet Medyczny w Łodzi w ramach działalności statutowej nr 503/2-163-01/503-21-001       Streszczenie: W poniższej pracy opisano przypadek zespołu Noonan u 8- letniej dziewczynki.   Słowa kluczowe: zespół Noonan, rzadkie choroby genetyczne, znieczulenia ogólne     Abstract: The article presents the case of 7 year old girl with Noonan syndrome.   Key words: Noonan syndrome, rare genetic diseases, general anesthesia

Státní maturity nejsou lék, nýbrž symptom choroby

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Janoušek, Pavel

2010-01-01

Roč. 21, 275 /27. 11./ (2010), 38-40 ISSN 1210-1168 Institutional research plan: CEZ:AV0Z90560517 Keywords : literature * leaving examinations * education Subject RIV: AJ - Letters, Mass-media, Audiovision

Badania epidemiologiczne jako podstawa informacyjna rozpoznania chorób alergicznych układu oddechowego i skóry u dzieci w wieku 6–7 i 13–14 lat w rejonie grodzieńskim

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrei Shpakou

2015-03-01

Full Text Available Wstęp: Duże rozpowszechnienie, skutki medyczne i społeczne, wpływ na jakość życia oraz znaczący koszt chorób alergicznych uzasadniają liczne działania na rzecz ich profilaktyki. Nie ma wątpliwości, iż oficjalne statystyki mogą nie odpowiadać rzeczywistej częstotliwości występowania chorób alergicznych. Cel pracy: Celem pracy jest ocena częstotliwości występowania astmy i chorób alergicznych, głównych objawów alergicznych i oddechowych wśród miejskich i wiejskich dzieci w wieku 6–7 i 13–14 lat (w grupach wiekowych według badań ISAAC w rejonie Grodna. Materiał i metody: W badaniu kwestionariuszowym (na podstawie ankiety ISAAC wzięło udział 2187 rodziców dzieci w wieku 6–7 i 13–14 lat z Grodna i  jego okolic (1091 dzieci z miasta i 1096 ze wsi. Wśród nich 955 dzieci było w wieku 6–7 lat, a 1232 w wieku 13–14 lat. Wiedząc o tym, że astmę oskrzelową można podejrzewać u osób, które odczuwają duszności z towarzyszącymi świstami, uciskiem w klatce piersiowej lub kaszlem i chorobami alergicznymi (alergiczny nieżyt nosa i atopowe zapalenie skóry, przeanalizowano częstotliwość występowania tych objawów i chorób wśród dzieci. Wyniki: Wykazano niską częstotliwość występowania astmy wśród dzieci w  standaryzowanych grupach wiekowych. Rodzice 30 dzieci (1,37% badanych potwierdzają istnienie choroby u dzieci na podstawie jej zdiagnozowania przez lekarza. Wskaźnik występowania astmy wyniósł wśród dzieci miejskich 1,74% (19 osób, a wiejskich – 1,0% (11 dzieci. Po głębszej analizie odpowiedzi ustalono, że 60 dzieci (2,74% miało w ciągu ostatnich 12 miesięcy świsty w klatce piersiowej i napady kaszlu. Częstotliwość występowania alergicznego nieżytu nosa i atopowego zapalenia skóry wynosiła około 4% i 10%. Choroby te częściej spotykano u dzieci chorych na astmę. Wnioski: Ponieważ rozpoznawalność astmy u dzieci na

Rola aktywności ruchowej w zapobieganiu zaburzeniom poznawczym

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej W. Ziemba

2014-11-01

Full Text Available Regularna aktywność ruchowa wywołuje szereg zmian adaptacyjnych, zwłaszcza w układzie krążenia i przemianie materii. W licznych pracach na temat pojedynczego wysiłku i wzmożonej aktywności fizycznej pojawia się coraz więcej potwierdzeń ich korzystnego wpływu na kształtowanie funkcji poznawczych. U podstaw mechanizmów związanych z tym wpływem leżą zmiany anatomiczne i funkcjonalne, m.in. zwiększenie przepływu krwi przez mózg, angiogenezy i neurogenezy, objętości istoty szarej w korze czołowej i skroniowej. Wysiłek pobudza wydzielanie czynników troficznych, wśród których dla procesów poznawczych, plastyczności synaptycznej, poprawy szlaków sygnałowych neurogenezy i funkcji naczyniowych kluczowe są czynnik troficzny pochodzenia mózgowego i insulinopodobny czynnik wzrostowy. Aktywność ruchowa wywołuje wzmożoną ekspresję czynnika troficznego pochodzenia mózgowego, co pozytywnie wpływa na procesy energetyczne i aktywuje w mózgu wiele układów energetycznych, które korzystnie modyfikują potencjał synaptyczny przetwarzania informacji ważnych w kształtowaniu funkcji poznawczych. Wysiłek redukuje stan zapalny przez obniżenie we krwi stężenia cytokin prozapalnych, mogących się przyczyniać do rozwoju procesów neurodegeneracyjnych. Redukuje czynniki ryzyka zespołu metabolicznego, a zwłaszcza nadciśnienie i insulinooporność, więc zmniejsza ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności poznawczych, poprawia funkcjonowanie mózgu, opóźnia początek i spowalnia rozwój zaburzeń w chorobach neurodegeneracyjnych, a wśród nich w chorobie Alzheimera i chorobie Parkinsona. Za sprawą wymienionych mechanizmów aktywność ruchowa wydaje się niezbędna do zachowania prawidłowych funkcji poznawczych w każdym wieku.

Profilaktyka i leczenie niefarmakologiczne u dzieci z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym – rola pielęgniarki

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iga Grad

2011-12-01

Full Text Available Pierwotne nadciśnienie tętnicze (PNT jest coraz częściej rozpoznawane u dzieci i młodzieży. Występuje zwykle jako stan przednadciśnieniowy lub pierwsze stadium nadciśnienia tętniczego. Podobnie jak u dorosłych związane jest z otyłością, stylem życia i rodzinnym występowaniem choroby. Powikłania narządowe PNT stwierdza się u ponad 40% dzieci w momencie rozpoznania choroby. W terapii PNT istotne miejsce zajmuje postępowanie niefarmakologiczne, odnoszące się do modyfikacji stylu życia i zachowań związanych ze zdrowiem. Stosuje się je u dzieci z rozpoznanym stanem przednadciśnieniowym jako jedyną formę terapii, natomiast w nadciśnieniu tętniczym – jako leczenie uzupełniające. Niełatwy proces zmiany stylu życia wymaga współpracy personelu medycznego z pacjentami i ich rodzinami. Szczególną rolę powinna odgrywać pielę- gniarka ze względu na bezpośredni, ciągły kontakt z pacjentem i jego opiekunami. Konieczne jest wnikliwe monitorowanie osób z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i w stanie przednadciśnieniowym. Istotne są także promocja zdrowego stylu życia, wczesne identyfikowanie dzieci obarczonych ryzykiem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego oraz podejmowanie odpowiednich działań interwencyjnych w stosownym czasie. W pracy omówiono zasady profilaktyki i terapii nadwagi/otyłości (zmiana diety, aktywność fizyczna, nieprawidłowości snu, zaburzeń zachowania (tzw. wzór zachowania A. Podkreślono negatywny wpływ stosowania używek przez młodocianych na rozwój PNT. Przedstawiono reguły współpracy pielęgniarki z chorymi na PNT, niezbędne dla efektywności podejmowanych interwencji. Zwrócono uwagę na konieczność edukacji prozdrowotnej w placówkach oświatowych i na zajęciach pozaszkolnych.

Potrzeby i możliwości rehabilitacji chorych na stwardnienie rozsiane w Polsce

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej Potemkowski

2015-08-01

Full Text Available Specyfika stwardnienia rozsianego sprawia, że rehabilitacja pacjentów cierpiących na tę chorobę jest jednym z najtrudniejszych zadań rehabilitacji neurologicznej. Liczne objawy stwardnienia rozsianego znacznie obniżają jakość życia około 40 000 chorych żyjących w Polsce. Choć rehabilitacja nie zmniejsza istotnie częstości rzutów ani nie zatrzymuje progresji choroby, to – jeśli jest odpowiednio, nowocześnie prowadzona – poprawia nie tylko obiektywne wskaźniki, lecz także subiektywne samopoczucie i samoocenę, a w rezultacie daje możliwość wytworzenia pozytywnego obrazu siebie. Potrzeby polskich chorych są duże, ale dostępność rehabilitacji (zarówno ambulatoryjnej, jak i  stacjonarnej jest wysoce niesatysfakcjonująca. W związku z tym powinno się optymalizować jakość rehabilitacji prowadzonej przez chorych samodzielnie, w warunkach domowych. Duże znaczenie mają zatem wiedza pacjenta na temat wpływu rehabilitacji na chorobę i możliwych form leczniczych, jak również świadomość skutków zaniechania tej formy leczenia. Stwardnienie rozsiane, niezależnie od postaci, prowadzi do niepełnosprawności i obniżenia jakości życia, a to ogranicza samodzielność, niesie ze sobą ryzyko utraty pracy, utrudnia samoobsługę i swobodę w zakresie aktywności dnia codziennego. Istotna staje się rola rehabilitacyjnych zespołów terapeutycznych (specjaliści neurologii i rehabilitacji plus fizjoterapeuta, które powinny istnieć w każdej poradni diagnostyki i leczenia stwardnienia rozsianego. Ustalenie przez taki zespół ubytków funkcji oraz określenie celów i planu postępowania pozwoliłyby na zmniejszanie skutków postępu choroby.

Parametry oceny kontroli astmy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej M. Fal

2009-09-01

Full Text Available Nie ma jednoznacznego stanowiska, które z oznaczanych obecnie parametrów w przebiegu astmy najlepiej odzwierciedlają efektywność leczenia i mogą być powszechnie uznanymi kryteriami oceny tej choroby. Do tej pory najczęściej stosowano w tym celu parametry spirometryczne (FEV1, PEF, występowanie wybranych objawów choroby (nocne lub dzienne napady duszności, nocne przebudzenia oraz przyjmowanie „na ratunek” β2-agonistów. Nie odzwierciedlają one jednak w pełni złożonych procesów patogenetycznych leżących u podłoża astmy. Artykuł niniejszy przedstawia znaczenie iwzajemne korelacje innych parametrów, szczególnie monitorujących przebieg zapalenia alergicznego: eozynofilia w plwocinie, stężenie eozynofilowego białka kationowego (ECP w surowicy krwi i/lub w plwocinie, stężenie wydychanego tlenku azotu (eNO, nadreaktywność oskrzeli (PC20, PD20, parametry spirometryczne (FEV1, PEF, parametry jakości życia (częstość hospitalizacji, częstość i nasilenie zaostrzeń. Autorzy zwracają także uwagę na wzrastającą rolę oceny jakości życia pacjentów w monitorowaniu terapii astmy szczególnie wkontekście współpracy pacjenta irelacji pacjent – lekarz. Ocenie zostaje poddany szereg badań analizujących poszczególne parametry i zależności pomiędzy nimi. W podsumowaniu analizowany jest sposób właściwego kojarzenia parametrów z różnych grup wcelu uzyskania pełnego obrazu poziomu kontroli astmy, co jest szczególnie podkreślane przez GINA2006, i podjęcia właściwych decyzji terapeutycznych. Autorzy sugerują, że dla pełniejszej indywidualizacji leczenia konieczna jest jednoczesna ocena parametrów, co najmniej po jednym, z przedstawionych grup. Dalsze badania są konieczne dla uzyskania bardziej obiektywnych połączeń parametrów w ocenie leczenia i kontroli astmy.

Wpływ leptyny i adiponektyny na procesy chondrogenezy i osteoblastogenezy – znaczenie w patogenezie reumatoidalnego zapalenia stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Urszula Skalska

2011-04-01

Full Text Available Leptyna i adiponektyna to klasyczne adipokiny produkowane przezbiałą tkankę tłuszczową. Mają one działanie plejotropowe; ich rolębada się w takich chorobach, jak reumatoidalne zapalenie stawówczy choroba zwyrodnieniowa stawów. Dotąd nie wiadomo, jakidokładnie wpływ wywierają one na procesy chondrogenezyi osteoblastogenezy. Te dwa procesy są bardzo istotne z punktuwidzenia reumatoidalnego zapalenia stawów, gdyż w chorobie tejdochodzi do destrukcji chrząstki i kości stawowej. Istotne jestokreślenie, jaką rolę odgrywają adipokiny w reumatoidalnymzapaleniu stawów oraz w jaki sposób wpływają na różnicowaniekomórek mezenchymalnych. W niniejszej pracy przedstawionoobecną wiedzę na temat roli adiponektyny i leptyny w procesachosteogenezy i chondrogenezy (tab. I i II.

Czynniki ryzyka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u pacjentów leczonych szpitalnie

OpenAIRE

Małgorzata Iwanicka-Michałowicz; Iwona Grzelewska-Rzymowska

2009-01-01

POChP należy obecnie do najpoważniejszych problemów zdrowotnych na świecie. Najczęstszym czynnikiem, który odpowiada za rozwój POChP, jest palenie tytoniu, zarówno czynne, jak i bierne. Kolejnymi przyczynami warunkującymi rozwój POChP są narażenie zawodowe na pyły, substancje chemiczne, gazy drażniące. Czynnikiem ryzyka jest także wrodzony niedobór α1-antytrypsyny (czynnik genetyczny). Celem pracy była analiza czynników ryzyka warunkujących rozwój POChP. W badaniu wzięło udział 20...

Genetické pozadí vybrané dědičné choroby u psů

OpenAIRE

KUBIČKOVÁ, Miroslava

2015-01-01

The bachelor thesis is focused on hereditary hernia in dogs. It constitutes of a summary literature review of the most frequently occurring types of hernia. For comparison, there are included non-hereditary hernias. The thesis describes prevalence, clinical symptoms, methods of diagnosis and treatment. The work mentions the genetic basis of the disease, including the method of transmission to the next generation and the estimated heritability. It explains the notions that relate to this topic...

Powikłania neurologiczne współistniejące z niewydolnością nerek

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Maria Łukasik

2010-03-01

Full Text Available Powikłania neurologiczne w przebiegu niewydolności nerek, zarówno te spowodowane mocznicą, jak i wynikające z jej leczenia, dotyczą ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego, jak również tkanki mięśniowej i stanowią przyczynę zwiększonej śmiertelności u chorych z niewydolnością nerek. Pacjenci z niewydolnością nerek są szczególnie narażeni na rozwój encefalopatii mocznicowej, encefalopatii nadciśnieniowej, chorób naczyniowych ośrodkowego układu nerwowego bądź zespołów otępiennych. W tej grupie chorych częściej niż w populacji ogólnej rozwijają się mono- i polineuropatie, a choroby nerek należą do częstszych przyczyn zespołu niespokojnych nóg. Pomimo ciągłego postępu terapeutycznego wciąż nie ma skutecznego leczenia wielu tych powikłań, m.in. encefalopatii mocznicowej, miażdżycy, neuropatii czy miopatii. Co więcej, wprowadzenie dializoterapii rozszerzyło spektrum komplikacji o otępienie dializacyjne, krwawienia śródczaszkowe, zespół nierównowagi dializacyjnej, encefalopatię Wernickego i osmotyczną mielinolizę. Leczenie immunosupresyjne stosowane zarówno w chorobach nerek, jak i u chorych po przeszczepie nerki przyczyniło się do rozwoju oportunistycznych infekcji i nowotworzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, ponadto niekiedy powikłane jest rozwojem odwracalnej tylnej leukoencefalopatii. Znajomość tych powikłań oraz ścisła współpraca między nefrologami i neurologami mogą przyczynić się do zmniejszenia śmiertelności i poprawy jakości życia chorych z niewydolnością nerek. Należy przy tym pamiętać, że także patologie, które prowadzą do niewydolności nerek (szczególnie choroby układowe tkanki łącznej czy cukrzyca, powodują uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a określenie rzeczywistej przyczyny bywa niemożliwe.

Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego - doniesienie wstępne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Jobs

2010-06-01

Full Text Available Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzili po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL. Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materia! stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku, u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu - 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.

Czynniki ryzyka upadków i złamań kości u pacjentów chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Krzysztof Tomaszewski

2010-04-01

Full Text Available Cel pracy: Ocena czynników ryzyka i częstości występowaniaupadków i złamań kości u chorych na reumatoidalne zapaleniestawów (RZS. Materiał i metody: Do badania kwalifikowano pacjentów chorychna RZS (spełniających kryteria ACR z 1984 r.. Dane na temat stanuzdrowia zebrano na podstawie ankiety zawierającej Kwestio -nariusz Oceny Stanu Zdrowia (HAQ, pytań dotyczących chorób,przyjmowanych leków, upadków i złamań kości w okresie ostatnich12 miesięcy. Wyniki: Przebadano 167 kobiet (89,8% i 19 mężczyzn (średni wiek± SD 58,5 ±13,8 roku. Średni czas trwania choroby wynosił14,4 ±10,7 roku. Średnia wartość HAQ 1,36 ±0,76. Z grupy 186 osóbupadek przydarzył się 80 badanym (43%. U 28 chorych (35%upadek zakończył się złamaniem bądź złamaniami obwodowymi.Liczba upadków dodatnio korelowała z wynikiem HAQ (r = 0,32;p < 0,05 oraz czasem trwania choroby (r = 0,31; p < 0,05.Głównymi czynnikami ryzyka upadków w badanej grupie byłyzawroty głowy [iloraz szans (OR = 2,68], stosowanie lekówhipotensyjnych (OR = 2,27 i przeciwdepresyjnych (OR = 2,56,deformacje stóp (OR = 3,14 oraz wysoki wskaźnik HAQ(OR = 2,08. Czas trwania RZS (OR = 1,05 i wiek (OR = 1,04 praktycznienie wpływały na ryzyko upadków. Głównymi czynnikamiryzyka złamań kości w badanej grupie były osteoporoza (t-score< –2,5 (OR = 4,70, stosowanie leków hipotensyjnych (OR = 4,98,deformacje stóp (OR = 4,82, zawroty głowy (OR = 3,30 orazwysoki wskaźnik HAQ (OR = 3,12. Wnioski: Upadki są poważnym problemem w przebiegu RZS.Głównymi czynnikami sprzyjającymi upadkom i złamaniomu chorych na RZS są deformacje stóp, zawroty głowy, zażywanieleków obniżających ciśnienie tętnicze oraz wysoka wartość HAQ.

Zmiany w stawie szczytowo-obrotowym u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów – badanie obserwacyjne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Raczkiewicz

2010-10-01

Full Text Available Wstęp: Zmiany zapalne w kręgosłupie szyjnym występują u 25–80% chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS. W większościbadań podkreśla się brak związku między zgłaszanymi dolegliwościamia zmianami radiologicznymi w kręgosłupie. Cel pracy: Ocena postępu zmian w stawie szczytowo-obrotowymu chorych na RZS oraz próba znalezienia związku między zgłaszanymiobjawami ze strony kręgosłupa a progresją zmian radiologicznych. Materiały i metody: Do badania zakwalifikowano 100 chorych naRZS. Chorych oceniano na początku badania i po upływie 5 lat.Na pierwsze badanie składało się wypełnienie 7-punktowegokwestionariusza dotyczącego objawów bólowych lub sugerującychmielopatię, badanie przez lekarza neurologa oraz czynnościowezdjęcia kręgosłupa szyjnego uzupełnione o wynik badaniatomografii komputerowej i/lub rezonansu magnetycznego tegoodcinka. Po 5 latach ponownie przeprowadzono badanie kwestionariuszowe,badanie neurologiczne i zdjęcia radiologiczne. Wyniki: U połowy chorych stwierdzono obecność zmian w stawieszczytowo-obrotowym na początku badania. Nie znaleziono korelacjitych zmian z subiektywnymi objawami. Ponownemu badaniu poddano47 chorych. Progresję zmian radiologicznych stwierdzonou 23,4% z nich (u 10,6% pogorszenie, a u 12,8% nowe zmiany. U chorychz progresją zmian stwierdzono utrzymującą się wysoką aktywnośćchoroby w porównaniu z chorymi, którzy nie wykazywaliprogresji, i częściej stwierdzano u nich zmiany radiologiczne odpowiadająceIII lub IV okresowi wg Steinbrockera (p < 0,05. U chorychz progresją zmian obserwowano tendencję do wyższej punktacji w drugim badaniu kwestionariuszowym w porównaniu z chorymizaliczonymi do grupy bez progresji (p = 0,09. Wnioski: Ryzyko progresji zmian w stawie szczytowo-obrotowymjest większe u chorych z utrzymującą się wysoką aktywnością choroby.Powtórne badanie kwestionariuszowe subiektywnych objawówmoże być wskazówką do powtórzenia bada

Diagnostyczna funkcja arteterapii na oddziale psychiatrycznym dla młodzieży – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Agnieszka Gmitrowicz

2012-09-01

Full Text Available Opis przypadku klinicznego dotyczy analizy dynamiki obrazu psychopatologicznego u pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Młodzieżowej, w kontekście twórczości spontanicznej oraz inspirowanej w trakcie indywidualnych zajęć arteterapii. Proces rediagnozy – z choroby afektywnej dwubiegunowej na zaburzenia schizoafektywne – został zapoczątkowany w toku omawiania prac plastycznych pacjentki. W jej twórczości podczas kolejnej fazy depresyjnej bez objawów psychotycznych zaczęły występować: cechy znacznej dezorganizacji, symbole, deformacja postaci, kontaminacje, nieuzasadnione treścią podziały przestrzeni, zachwiania perspektywy, o kilka miesięcy wyprzedzające rozwój pełnoobjawowej psychozy o obrazie schizofrenii. Osiemnastoletnia pacjentka, chorująca od roku, początkowo była leczona z powodu manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Prezentowała podwyższony nastrój i napęd, przyspieszony tok myślenia, wypowiadała urojenia wielkościowe, posłannicze, skracała dystans, relacjonowała „wyostrzenie zmysłów”, „poszerzenie świadomości”, chciała „nieść światu piękno”. Relacjonowała, że od dawna obserwuje u siebie wahania nastroju – od stanów „depresji” z uczuciem smutku, wyczerpania, anhedonii, nadmierną sennością, znacznym spadkiem aktywności, myślami samobójczymi do stanów „euforii”, „hiperaktywności”. Krótko po wypisie pacjentka odstawiła leki i po kilku miesiącach trafiła ponownie na oddział z objawami epizodu depresji i tendencjami samobójczymi. W trakcie tej hospitalizacji pacjentce zaproponowano udział w indywidualnych zajęciach arteterapeutycznych z uwagi na jej spontaniczną twórczość plastyczną (w tym malowanie na ścianach oraz odmowę udziału w zajęciach grupowych. Zespół terapeutyczny, w skład którego wchodziła arteterapeutka, określił następujące cele arteterapii: diagnostyczny, komunikacyjny, integracyjny i katartyczny

Związki między reumatoidalnym zapaleniem stawów a zakażeniami układu moczowego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Pater

2011-12-01

Full Text Available Ryzyko rozwoju zakażenia układu moczowego (ZUM u chorych nareumatoidalne zapalenie stawów (RZS jest większe niż w podobnejpopulacji osób zdrowych. W pracy na podstawie wybranychdanych z piśmiennictwa przeanalizowano zależności między RZSa ZUM (tab. I. Na wyraźnie częstsze występowanie ZUM u chorychna RZS wpływają zaburzenia immunologiczne wynikające z samejchoroby oraz leczenie modyfikujące przebieg choroby lekami syntetycznymii biologicznymi.Występowanie ZUM w istotny sposób wpływa na zwiększonąumieralność chorych na RZS. W pracy przedstawiono równieżhipotezę łączącą patogenezę RZS z ZUM wywołanym przez Proteusmirabilis. Szybkie rozpoznanie i leczenie ZUM ma u chorychna RZS bardzo istotne znaczenie z uwagi na zwiększone ryzykowpływu przewlekania się procesu chorobowego na rozwój amyloidozyoraz zwiększone ryzyko zgonu z powodu ZUM.

Zaburzenia odżywiania u młodzieży

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Karolina Kierus

2012-12-01

Full Text Available Zaburzenia odżywiania o typie jadłowstrętu psychicznego, jadłowstrętu atypowego oraz bulimii zgodnie z aktu‑ alną wiedzą medyczną należą do poważnych zaburzeń psychicznych występujących u młodzieży w okresie doj‑ rzewania. Na zachorowanie najbardziej narażone są dziewczęta w wieku 14‑18 lat (w przypadku anoreksji, z tendencją do obniżania dolnej granicy wieku. Przyczyną tych zaburzeń jest nie tyle dążenie do uzyskania szczupłej sylwetki, ile zespół wielu czynników wpływających na rozwój emocjonalny dziecka, proces separacji – indywidualizacji, poczucie własnej wartości, akceptacja siebie i swojego ciała. Bardzo istotną rolę w rozwoju zaburzeń odżywiania u młodzieży odgrywają: dysfunkcja systemu rodzinnego, nadmiernie kontrolująca matka, stawiająca wysokie wymagania, oraz charakterystyczne cechy osobowości chorego, między innymi wygórowa‑ na ambicja, perfekcjonizm, silna wola, determinacja w dążeniu do osiągnięcia celu. Objawy jadłowstrętu psy‑ chicznego pojawiają się zazwyczaj skrycie, najczęściej rozpoczynają się od stopniowej rezygnacji z wybranych pokarmów z diety, np. słodyczy, pieczywa, mięsa, wprowadzania zasad „zdrowego żywienia” itp. W początko‑ wej fazie choroby ograniczanie jedzenia pełni funkcję czynnika wzmacniającego, dającego chorej poczucie kon‑ troli, satysfakcji czy nawet sukcesu. Zachowania bulimiczne przez długie miesiące pozostają niezauważone przez otoczenie chorego, gdyż najczęściej nie dochodzi do utraty masy ciała. U ponad połowy osób cierpią‑ cych na anoreksję pojawiają się myśli suicydalne oraz próby samobójcze, znaczna część chorych podejmuje także zachowania autodestrukcyjne. Leczenie pacjentów z zaburzeniami odżywiania jest długotrwałe. Oprócz prawidłowo prowadzonej terapii żywieniowej konieczne są stała opieka psychiatryczna, psychoterapia indywi‑ dualna, psychoedukacja opiekunów oraz terapia

Od ciężkości astmy do kontroli astmy. Metody oceny kontroli astmy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Joanna Mikołajczyk

2009-09-01

Full Text Available Według pierwszych wytycznych dotyczących postępowania w astmie leczenie astmy zależy od stopnia jej cięż- kości, określonej na podstawie objawów klinicznych i wskaźników czynności płuc. Ponieważ astma jest chorobą o zmiennym przebiegu, duże znaczenie ma jej ciągła ocena kliniczna i dostosowana do niej modyfikacja leczenia. Niestety, stopień ciężkości nie dopasowuje się elastycznie do odpowiedzi na leczenie. Biorąc ten fakt pod uwagę, światowi eksperci zalecają zmianę w postępowaniu z astmą, przedkładając uzyskanie klinicznej kontroli astmy nad ustaleniem stopnia jej ciężkości, wyróżniając astmę kontrolowaną, częściowo kontrolowaną i niekontrolowaną. Uzyskanie stanu pełnej kontroli astmy formułuje się w raporcie GINA 2006 jako główny cel leczenia. Kontrola astmy odnosi się do stopnia opanowania objawów i byłoby najlepiej, gdyby dotyczyła też markerów zapalenia i patofizjologicznych wykładników choroby. Określenie stopnia kontroli choroby zgodnie z obecnymi założeniami stanowi podstawę wyboru i modyfikacji leczenia – właściwe ustalenie stopnia kontroli astmy wpływa na skuteczność leczenia. Obecnie dostępnych jest wiele metod oceny kontroli astmy, wtym ocena parametrów klinicznych (objawy w ciągu dnia, objawy nocne, stosowanie leków rozszerzających oskrzela, ocena czynności płuc (PEF i FEV1, określenie zaawansowania zapalenia w drogach oddechowych (nieswoista nadreaktywność oskrzeli, stężenie tlenku azotu w powietrzu wydechowym, liczba eozynofili w plwocinie indukowanej. Dostępne są także subiektywnie oceniające kontrolę astmy kwestionariusze badawcze oraz szybkie testy kontroli astmy (ACT, ACQ, ATAQ. Z drugiej strony wciąż nie wypracowano jednoznacznego stanowiska, który z parametrów lub jakie połączenia parametrów najbardziej wiarygodnie określają kontrolę astmy. Ze względu na wieloczynnikową patogenezę astmy wydaje się, iż uzyskanie pe

Alergia – wzrastające zagrożenie XXI wieku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej M. Fal

2009-09-01

Full Text Available W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat obserwuje się stały wzrost częstości występowania chorób alergicznych. Schorzenia te stanowią obecnie istotny czynnik ekonomiczny w opiece zdrowotnej krajów rozwiniętych, zarówno w kontekście kosztów leczenia, jak i kosztów społecznych związanych z absencją chorobową i świadczeniami rentalnymi. Badania naukowe wskazują na efekt związany z szkodliwym wpływem środowiska oraz na efekt błędnych zachowań związanych ze zmianą stylu życia, w konsekwencji których dochodzi do rozwoju alergii. W artykule przedstawiono zagrożenia, jakie niosą ze sobą te choroby, w kontekście zdrowia społeczeństwa oraz najczęściej wymieniane przyczyny coraz częstszej zapadalności na choroby atopowe. Autorzy przedstawiają krótką analizę najważniejszych badań epidemiologicznych ostatnich dekad. Analizowane jest narastanie częstości występowania astmy, alergicznego nieżytu nosa, a także anafilaksji ze szczególnym uwzględnieniem reakcji na leki. Dane pochodzą z badań przeprowadzonych w wielu krajach, na różnych kontynentach i dotyczą zarówno osób dorosłych, jak i dzieci. W Midspan family study – badaniu przeprowadzonym w Szkocji, stwierdzono trzykrotny wzrost występowania astmy oraz pyłkowicy w ciągu dwudziestoletniego okresu obserwacji. Podobne wyniki uzyskano wśród młodzieży szkolnej w Sydney, gdzie miał miejsce czterokrotny wzrost zachorowań na astmę i pyłkowicę. W latach dziewięćdziesiątych dwukrotny wzrost występowania tych chorób zanotowano również u dzieci w Izraelu. Podobna tendencja dała się zauważyć w Chinach. Dodatkowo stwierdzono tu, że częstość występowania astmy jest większa na obszarach silnie zurbanizowanych. Ze zwiększonym ryzykiem występowania astmy związane było między innymi: gotowanie potraw przy użyciu gazu, duża wilgotność w pomieszczeniach mieszkalnych oraz używanie poduszek z tworzyw sztucznych. Czynnikiem

Podstawy immunopatogenetyczne i doświadczenia kliniczne zastosowania leków biologicznych w terapii przewlekłych kłębuszkowych zapaleń nerek u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Lidia Hyla-Klekot

2010-12-01

Full Text Available Zespół nerczycowy u dzieci, rozwijający się najczęściej na podłożu zmian minimalnych, ogniskowego szkliwienia kłębuszków nerkowych bądź w przebiegu chorób układowych, jest następstwem dysfunkcji układu immunologicznego. Pośrednim tego dowodem jest ustępowanie klinicznych i laboratoryjnych objawów choroby pod wpływem steroidów nadnerczowych oraz leków immunosupresyjnych. Występowanie steroidoopornych, alkiloopornych, a także steroido- i cyklosporynozależnych przypadków stwarza konieczność poszukiwania nowych form terapii. Dużą nadzieję wiąże się z grupą leków określanych mianem leków biologicznych. Ich działanie jest precyzyjnie ukierunkowane na wybrane ogniwa układu immunologicznego, zaangażowane w etiopatogenezę pierwotnych i wtórnych glomerulopatii. W nefrologii dziecięcej do chwili obecnej znalazł zastosowanie jedynie rytuksymab – chimeryczne przeciwciało monoklonalne przeciw antygenowi CD20 limfocytów B. Lek ten wywołuje deplecję limfocytów B, a w efekcie hamuje syntezę hipotetycznych czynników przepuszczalności białka czy też produkcję patologicznych autoprzeciwciał. Stosowanie rytuksymabu u dzieci uznawane jest za „terapię ratunkową”, dopuszczoną jedynie w przypadkach niepowodzenia innych form leczenia. Wskazania obejmują: steroidooporny zespół nerczycowy na podłożu FSGS, MCNS, nefropatie w przebiegu tocznia trzewnego, nawrót FSGS w nerce przeszczepionej. Pomimo zadowalających wyników leczenia biologicznego, raportowanych przez większość autorów, nie w pełni zrozumiały i przewidywalny jest zakres zaburzeń w układzie immunologicznym, indukowany jego podaniem. Wywoływanie i podtrzymywanie remisji zespołu nerczycowego nie pozostaje w prostej zależności ze stopniem i czasem trwania deplecji limfocytów B, a powodzenie leczenia bywa zależne od aktywności choroby, nasilenia białkomoczu i stosowanego uprzednio leczenia immunosupresyjnego. Pełna ocena

Ocena rozpowszechnienia dolegliwości reumatycznych wśród osób w przedziale wiekowym 18-25 lat = Assessment of the prevalence of rheumatic ailments among people aged 18-25 years

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Wioleta Kitowska

2016-01-01

  Streszczenie Wprowadzenie Choroby reumatyczne, wraz z innymi chorobami układu kostno-mięśniowego są jednymi z najpowszechniejszych schorzeń chronicznych na świecie. Czynniki usposabiające do chorób reumatycznych to czynniki genetyczne, zewnętrzne czynniki fizyczne oraz tzw. czynnik cywilizacyjny – efekt współczesnego „cywilizowanego” życia. Podejrzewa się, że choroby reumatyczne są odpowiedzialne za pochłanianie największego odsetka PKB ze wszystkich chorób. Materiał i metoda Badanie zostało przeprowadzone metodą sondażu diagnostycznego. Populację badaną stanowili studenci uczelni wyższych w przedziale wiekowym 18-25 lat.. Narzędziem zastosowanym do przeprowadzenia badania był autorski kwestionariusz, który był rozprowadzony techniką typu CAWI. Ilość respondentów łącznie wynosiła 308 osób. Wyniki Aż 38% osób deklarowało obecność na wizycie lekarskiej z powodu dolegliwości ze strony układu kostno-stawowego, które nie były wynikiem kontuzji. Większy odsetek kobiet (40% niż mężczyzn (30% bywało u lekarza. U większości osób nie występują zniekształcenia kości lub stawów, które nie są spowodowane urazem (59%. Więcej kobiet (31% niż mężczyzn (29% deklarowało istniejące zniekształcenia. Ponad połowa zarówno kobiet (50% jak i mężczyzn (52% doświadczyła w przeszłości poczucia sztywności stawu lub trudności w jego poruszaniu. Wnioski       U tzw. młodych dorosłych  (ang. young adults często występują objawy, które mogą być powiązane z chorobą reumatyczną. Mały odsetek osób jednak idzie z tego powodu do lekarza, a jeszcze mniejszy bada się w kierunku rozpoznania choroby reumatycznej. Niska frekwencja może wynikać z braku wiedzy na temat chorób reumatycznych. Możliwe jest to, że więcej osób dożywa, żeby zachorować w młodszym wieku.   Abstract Introduction Rheumatic diseases, along with other diseases of the musculoskeletal system are among the most common

Výskyt "žaludeční karditidy" u pacientů se symptomy refluxní choroby jícnu

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Lukáš, K.; Mandys, Václav; Mareček, P.; Vernerová, Z.; Šmejkalová, K.

2001-01-01

Roč. 55, č. 3 (2001), s. 92-98 ISSN 1210-7824 R&D Projects: GA MZd NK4729 Institutional research plan: CEZ:AV0Z5039906 Keywords : oesophageal reflux disease * esophagitis Subject RIV: EA - Cell Biology

Scintigraphic estimation of the duodeno-gastric reflux in the unclerous disease; Scyntygraficzna ocena refluksu dwunastniczo-zoladkowego w chorobie wrzodowej

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Kopanski, Z.; Cienciala, A.; Micherdzinski, J. [Szpital Wojskowy, Cracow (Poland); Brandys, J. [Uniwersytet Jagiellonski, Cracow (Poland); Zastepa, P.; Witkowska, B.

1993-12-31

The analysis includes 58 patients with an ulcer in the duodenum, 40 patients with an ulcer in the stomach, and 13 persons making up the control group. In all patients submitted to the ratio-isotopic estimation of the duodeno-gastric reflux as well as to the chromatographic determination of the concentration of bile acids and lysolecithin in the gastric juice, an almost identically frequent occurrence of the reflux of the duodeno gastric contents into the ulcer of the stomach and of the duodenum was confirmed. It was shown that half of the ulcers of the stomach originate without the participation of the duodeno gastric reflux. It was also established that the average total concentrations of bile acids and lysolecithin are very high in the gastric juice, and in some even statistically significant cases, in the ulcer of the stomach in comparison with the remaining analysed groups of patients. (author). 17 refs, 4 figs.

Angiogeneza w reumatoidalnym zapaleniu stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Kotulska

2011-02-01

Full Text Available Angiogeneza jest procesem powstawania nowych włosowatychnaczyń krwionośnych z uprzednio istniejących włośniczek. Angiogenezawystępuje w życiu pozapłodowym i jest regulowana przezzespół czynników proangiogennych i antyangiogennych (tab. I.Zwiększona angiogeneza towarzyszy kilku stanom chorobowym. Jestniezbędna dla wzrostu nowotworów złośliwych. Choroby nienowotworowe,w tym reumatoidalne zapalenie stawów, są także związanez nasiloną angiogenezą. Wykazano tworzenie nowych naczyńw zmienionej zapalnie błonie maziowej stawów, co jest najważniejszązmianą patologiczną u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.U chorych stwierdzono zaburzoną regulację czynników proangiogennychi hamujących ten proces. Leki hamujące zapalenie błonymaziowej bezpośrednio lub pośrednio ograniczają angiogenezę.Możliwe jest, że oddziaływanie na proces angiogenezy będzie stanowićjeden z mechanizmów terapeutycznych leków stosowanychu chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

Styl radzenia sobie ze stresem jako moderator związku lęku z neurotyzmem u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Michał Ziarko

2011-06-01

Full Text Available Lęk stanowi jedną z konsekwencji chorób przewlekłych, w tymreumatoidalnego zapalenia stawów (RZS. Wysoki poziom lękuobniża jakość życia pacjentów, prowadzi do zachowań antyzdrowotnychoraz może wpływać na gorszy przebieg choroby. Związekneurotyzmu z lękiem został dotąd dobrze udokumentowany. Neurotyzmstanowi cechę temperamentu, a więc w niewielkim stopniumożna ją modyfikować. Redukcja kosztów psychicznych ponoszonychprzez osoby o wysokim poziomie neurotyzmu wymagapoznania czynników, które mogłyby ograniczać wpływ neurotyzmuna poziom lęku (czynniki moderujące relację neurotyzm–lęk.Celem badania było określenie zmiennych moderujących relacjępomiędzy neurotyzmem a lękiem.W badaniach wzięło udział 100 osób chorujących na RZS (78 ko -biet i 22 mężczyzn. Zostali oni przebadani za pomocą kwestionariuszymierzących: poziom lęku, style radzenia sobie ze stresemoraz wymiary osobowości. Obliczono współczynniki korelacjir Pearsona pomiędzy mierzonymi zmiennymi oraz wykonano analizęmoderacji związku pomiędzy neurotyzmem a lękiem jakostanem za pośrednictwem stylów radzenia sobie ze stresem.Testowanie interakcji przeprowadzono metodą najmniejszych kwadratówi regresji logistycznej.Ustalono, że istnieje wprost proporcjonalny związek pomiędzyneurotyzmem a lękiem rozumianym jako stan (r = 0,63; p < 0,01(tab. I. Zaobserwowano, że związek ten nie zachodzi w przypadkuosób o wysokim neurotyzmie posługujących się unikowym stylem radzenia sobie ze stresem (R2 = 0,19; F = 7,00; p < 0,001 (ryc. 1oraz u osób poszukujących kontaktów towarzyskich (R2 = 0,22;F = 8,70; p < 0,001 (ryc. 2, tab. II.Wyniki wskazują, że silny neurotyzm zwiększa prawdopodobieństworeagowania podwyższonym poziomem lęku w obliczu pojawiającychsię objawów oraz zagrożeń będących konsekwencjąchoroby. Zaobserwowane zależności potwierdzają hipotezę, żetemperament jest czynnikiem ryzyka w rozwoju zaburze

A patient with WPW syndrome and coronary artery disease; Wspolistnienie zespolu WPW, choroby wiencowej i odcinkowych zaburzen kurczliwosci miesnia serca

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Zarebinski, M.; Krupienicz, A.; Marciniak, W.; Ostrowski, M. [Centralny Szpital Kliniczny, Wojskowa Akademia Medyczna, Warsaw (Poland)

1993-12-31

A 61-year-old patient with Wolff-Parkinson-White`s syndrome, and hypertension was admitted to the CCU, because of the first episode of substernal chest pain. ECG was deformed by Wolff-Parkinson-White`s syndrome, type B, with accessory pathway located on the right side, without evolution. Serum enzymes remained low. Echocardiography showed akinesis of the posterior wall and hypokinesis of the lateral wall (the same contraction disorders were described in previous echocardiographical examination 5 years ago), it was observed that the first portion of myocardium to contract was the base of the right ventricle. To elucidate the etiology of the contraction disorders, scintigraphy of the heart, using thallium 201, was performed, showing normal perfusion of the myocardium. To illustrate the dependence of the contraction disorders and abnormal depolarization pattern of the heart, echocardiographical examination was repeated, confirming the previous results, then 100 mg of Ajmaline was given to the patient intravenously, and echocardiographical examination was continued. Administration of the drug caused antidromic atrioventricular re-entrant tachycardia during which the lateral wall of the heart had been contracting properly. This case shows contraction disorders of the heart caused by the abnormal depolarization pattern, resulting from the presence of accessory pathway. It also illustrates the diagnostic difficulties in patients with Wolff-Parkinson-White`s syndrome and suspected myocardial infarction, at the same time showing that scintigraphy of the heart might be very helpful in such patients. This case confirms the usefulness of echocardiography for localization of the accessory pathway. (author) 3 refs, 4 figs

Wykrywanie białka prionu w płynach ustrojowych – nowe perspektywy w diagnostyce choroby Creutzfeldta-Jakoba

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Golańska

2013-11-01

Full Text Available Choroba Creutzfeldta-Jakoba (Creutzfeldt-Jakob disease, CJD należy do grupy chorób wywołanych przez priony, których diagnostyka nastręcza trudności ze względu na brak nieinwazyjnych metod umożliwiających przyżyciowe definitywne rozpoznanie. Rutynowe badania laboratoryjne wspomagające diagnostykę polegają na oznaczaniu obecności białka 14-3-3 w płynie mózgowo-rdzeniowym. Białko to jest jednak jedynie nieswoistym markerem rozpadu neuronów. Również badania obrazowe oraz EEG są niewystarczające do pewnego potwierdzenia rozpoznania. Obecnie duże nadzieje wiąże się z rozwojem czułych i swoistych metod wykrywania śladowych ilości nieprawidłowych konformerów białka PrPSc – markera jednoznacznie związanego z chorobami wywołanymi przez priony – znajdujących się w płynie mózgowo-rdzeniowym lub krwi chorych z CJD. W artykule omówiono opracowane w ostatnich latach metody, w których wykorzystuje się zdolność białka prionu do indukowania przekształcenia struktury przestrzennej cząsteczek PrPc w patologiczną izoformę PrPSc. Największe nadzieje na praktyczne zastosowanie budzi obecnie metoda konwersji indukowanej przez wytrząsanie (quaking-induced conversion, QuIC, oparta na amplifikacji nieprawidłowych konformerów białka prionu w warunkach in vitro z zastosowaniem oczyszczonego zrekombinowanego białka PrPc jako substratu. Omówiono zasadę metody, wyniki najnowszych badań nad jej optymalizacją oraz perspektywy wykorzystania w celach diagnostycznych i naukowych.

Příprava a in vitro studie chelatujících mikročástic pro terapii Wilsonovy choroby

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Kučka, Jan; Hrubý, Martin; Škodová, Michaela; Vetrík, Miroslav; Mattová, J.; Poučková, P.; Zadinová, M.

2013-01-01

Roč. 9, č. 1 (2013), 204 /3Po24/ ISSN 1336-7242. [Zjazd chemikov /65./. 09.09.2013-13.09.2013, Tatranské Matliare] R&D Projects: GA ČR GAP304/12/0950 Institutional support: RVO:61389013 Keywords : Wilson disease * chalating * polymer Subject RIV: FB - Endocrinology, Diabetology, Metabolism, Nutrition

Nijmegen breakage syndrome (NBS

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Chrzanowska Krystyna H

2012-02-01

-causing mutations in both alleles of the NBN gene are known. No specific therapy is available for NBS, however, hematopoietic stem cell transplantation may be one option for some patients. Prognosis is generally poor due to the extremely high rate of malignancies. Zespół Nijmegen (Nijmegen breakage syndrome; NBS jest rzadkim schorzeniem z wrodzoną niestabilnością chromosomową dziedziczącym się w sposób autosomalny recesywny, charakteryzującym się przede wszystkim wrodzonym małogłowiem, złożonymi niedoborami odporności i predyspozycją do rozwoju nowotworów. Choroba występuje najczęściej w populacjach słowiańskich, w których uwarunkowana jest mutacją założycielską w genie NBN (c.657_661del5. Do najważniejszych objawów zespołu zalicza się: małogłowie obecne od urodzenia i postępujące z wiekiem, charakterystyczne cechy dysmorfii twarzy, opóźnienie wzrastania, niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim do umiarkowanego oraz hipogonadyzm hipogonadotropowy u dziewcząt. Na obraz choroby składają się także: niedobór odporności komórkowej i humoralnej, który jest przyczyną nawracających infekcji, znaczna predyspozycja do rozwoju nowotworów złośliwych (zwłaszcza układu chłonnego, a także zwiększona wrażliwość na promieniowanie jonizujące. Wyniki badań laboratoryjnych wykazują: (1 spontaniczną łamliwość chromosomów w limfocytach T krwi obwodowej, z preferencją do rearanżacji chromosomów 7 i 14, (2 nadwrażliwość na promieniowanie jonizujące lub radiomimetyki, co można wykazać metodami in vitro, (3 radiooporność syntezy DNA, (4 hipomorficzne mutacje na obu allelach genu NBN, oraz (5 brak w komórkach pełnej cząsteczki białka, nibryny. Małogłowie i niedobór odporności występują także w zespole niedoboru ligazy IV (LIG4 oraz w zespole niedoboru NHEJ1. Rodzice powinni otrzymać poradę genetyczną ze względu na wysokie ryzyko (25% powtórzenia się choroby u kolejnego potomstwa. Możliwe jest

Rozpoznawanie depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona za pomocą różnorodnych narzędzi diagnostycznych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Krzysztof Pękala

2015-12-01

Full Text Available Choroba Parkinsona to zaburzenie neurodegeneratywne, którego głównymi objawami są te z zakresu motoryki i tzw. pozamotoryczne. Obie grupy symptomów w znaczący sposób wpływają na poczucie jakości życia chorego. Zaburzenia pozamotoryczne często bywają pomijane, niewłaściwie diagnozowane i źle leczone, co prowadzi do komplikacji w leczeniu, gorszego funkcjonowania pacjentów i ich opiekunów. Jednym ze współwystępujących zaburzeń jest depresja. Dużo jej objawów pojawia się również w chorobie Parkinsona, co stawia przed klinicystą czy badaczem i używanymi przez nich narzędziami dodatkowe wymagania. Istnieje wiele skal klinicznych i kwestionariuszy samoopisowych z powodzeniem wykorzystywanych w przesiewie, rozpoznaniu czy sprawdzaniu postępów terapii depresji. Należą do nich: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D, Geriatric Depression Scale (GDS, Beck Depression Inventory (BDI, Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR, Patient Health Questionnaire (PHQ, Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I, Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS, Zung Self-Rating Depression Scale (SDS, Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD, Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C, Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D, Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS. Z rozpoznawaniem depresji towarzyszącej chorobie Parkinsona najlepiej radzą sobie skale kliniczne, szczególnie skala Hamiltona oraz Montgomery–Åsberg. Ich przydatność i skuteczność jest duża zarówno w badaniach przesiewowych czy badaniu nasilenia objawów, jak i w stawianiu diagnozy. Podobne cechy ma kwestionariusz Becka. Nieco mniej badań w tym zakresie przeprowadzono na Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, choć jest to narzędzie obiecujące. Wersja kwestionariuszowa tego narzędzia, Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated, nie

Udział stresu w etiopatogenezie i przebiegu schizofrenii

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Adam Wysokiński

2016-09-01

Full Text Available Psychozy typu schizofrenii stanowią jeden z głównych problemów współczesnej psychiatrii. Wynika to z ich znacznego rozpowszechnienia w populacji ogólnej, ale również ze złożoności problemów psychiatryczno-psychologicznych, które składają się na obraz kliniczny schorzeń z tej grupy. Stan psychiczny osób chorych na schizofrenię jest wypadkową doświadczanych omamów, urojeń, objawów negatywnych, zaburzeń nastroju i zaburzeń funkcji poznawczych oraz działania rozmaitych stresorów. Wymienione objawy i zaburzenia wywierają przewlekły niekorzystny wpływ na funkcjonowanie zawodowe i rodzinne pacjentów, co nie tylko przekłada się na istotne pogorszenie jakości ich życia, lecz także eksponuje ich na rozmaite stresory psychospołeczne. Przewlekły nadmierny stres to zjawisko o potwierdzonej roli w wyzwalaniu pierwszego epizodu schizofrenii. Ponadto stres rzutuje na przebieg choroby –zwiększa ryzyko jej nawrotowości. Istotnym zadaniem lekarza psychiatry i psychologa jest zwrócenie uwagi na mechanizmy radzenia sobie ze stresem, jakimi dysponuje pacjent, gdyż dzięki nim będzie on w stanie skuteczniej radzić sobie w sytuacjach trudnych.

Advanced oxidation protein products — biological marker of oxidative stress = Zaawansowane produkty utleniania białek – biologiczne markery stresu oksydacyjnego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Cwynar

2016-09-01

  ABSTRACT Advanced oxidation protein products (AOPPs are mostly derivatives of oxidatively modified albumin. The results of many experimental studies confirm intensification of oxidative modifications of proteins and an increase in concentration of advanced oxidation protein products (AOPPs in different pathological conditions, particularly those with well documented involvement of oxidative stress in their etiopathogenesis, but also those where its role is not yet well understood. Currently intensive research is carried out on the possibility of using AOPPs as useful indicators for diagnosing, prognosis and monitoring of diseases.   Keywords: advanced oxidation protein products, autoimmune disease, oxidative stress   STRESZCZENIE Zaawansowane produkty utleniania białek (AOPPs, to najczęściej pochodne zmodyfikowanej oksydacyjnie albuminy. Wyniki licznych badań doświadczalnych potwierdzają nasilenie oksydacyjnych modyfikacji białek i wzrost stężenia zaawansowanych produktów utleniania białek (AOPPs w różnych stanach patologicznych, szczególnie tych o dobrze udokumentowanym udziale stresu oksydacyjnego w ich etiopatogenezie, ale także takich, w których jego rola nie jest jeszcze dobrze poznana.. Obecnie trwają intensywne badania nad możliwością wykorzystania AOPPs, jako użytecznych wskaźników do diagnozowania, prognozowania oraz monitorowania chorób.   Słowa kluczowe: zaawansowane produkty utleniania białek, choroby autoimmunologiczne, stres oksydacyjny

Skuteczność montelukastu w ambulatoryjnym leczeniu astmy oskrzelowej u pacjentów powyżej 15. roku życia w warunkach codziennej praktyki lekarskiej (real life study

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Izabela Kupryś‑Lipińska

2012-12-01

Full Text Available Astma oskrzelowa jest chorobą o podłożu zapalnym, dlatego leki o właściwościach przeciwzapalnych stanowią podstawę w terapii tej choroby. Takie działanie wykazują leki antyleukotrienowe. Leki te są rekomendowane przez ekspertów GINA w monoterapii alternatywnie do niskich dawek wGKS w 2. stopniu intensywności terapii lub jako terapia dodana do wGKS w wyższych stopniach intensywności leczenia astmy. Celem obecnego badania obserwacyjnego była ocena skuteczności montelukastu w warunkach codziennej praktyki lekarskiej u pacjentów ambulatoryjnych w wieku 15 lat i więcej, leczonych w Polsce z powodu przewlekłej astmy oskrzelowej. Do bada‑ nia włączono 11 250 pacjentów, u których lekarze z przyczyn medycznych niezależnych od udziału pacjenta w obserwacji włączyli montelukast w ostatnim miesiącu przed rozpoczęciem obserwacji. Dane były zbierane od pacjentów przez ich lekarzy prowadzących w ramach dwóch rutynowych wizyt lekarskich przeprowadzonych średnio w odstępnie 8 tygodni. Zastosowano jednolite, specjalnie przygotowane dla potrzeb badania kwestiona‑ riusze. średnia wieku uczestników badania wyniosła 36,79±15,62 roku (przedział od 15 do 90 lat. Kobiety sta‑ nowiły 52,09% respondentów. W chwili włączenia do obserwacji czas trwania astmy najczęściej wynosił między 2 a 5 lat. W 83,39% przypadków astma miała charakter atopowy. Przyczyną włączenia montelukastu u większo‑ ści pacjentów (58,74% była niedostateczna kontrola choroby, w 47,99% lekarze włączyli lek z powodu objawów astmy prowokowanych wysiłkiem, a w 40,85% wskazywali na istotny wpływ na decyzję współwystępowania aler‑ gicznego nieżytu nosa. W 11,35% przypadków montelukast stosowano w monoterapii, a u 87,6% badanych jako lek dodany do wziewnych glikokortykosteroidów. W ciągu 8 tygodni obserwacji istotnie wzrosła liczba pacjen‑ tów z całkowitą bieżącą kontrolą astmy z 8,22% (695 podczas pierwszej wizyty do

Poruchy prostorové paměti u Alzheimerovy choroby jsou detekovatelné již u pacientů s Mírnou kognitivní poruchou

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Laczó, J.; Hort, J.; Vlček, Kamil; Vyhnálek, M.; Bojar, M.; Vajnerová, O.; Holmerová, I.; Hořínek, D.; Kalina, M.; Bureš, Jan

69/102, č. 6 (2006), s. 431-437 ISSN 1210-7859 R&D Projects: GA ČR(CZ) GA309/05/0693; GA MŠk(CZ) 1M0517 Institutional research plan: CEZ:AV0Z50110509 Keywords : Alzheimer’s disease * Mild Cognitive impairment * spatial memory Subject RIV: FH - Neurology Impact factor: 0.045, year: 2006

Aktualna interdyscyplinarna opinia ekspercka w ramach programu „Dziecko i świat za pan brat” dotycząca proponowanych modeli rozwiązań odnośnie do kompleksowego podejścia do postępowania w ADHD

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Dr n. med. Mirosław Dąbkowski

2010-09-01

Full Text Available Leczenie ADHD opiera się na współpracy wszystkich osób z otoczenia dziecka: rodziców, nauczycieli, psychologów i lekarzy specjalistów. Ich zaangażowanie, a przede wszystkim wiedza na temat zaburzenia są niezbędne do tego, aby prawidłowo diagnozować i postępować w chorobie. Dlatego tak ważne jest, by dostarczać rzetelnych informacji wszystkim zainteresowanym osobom. Niniejsza opinia ekspercka dotycząca proponowanych modeli rozwiązań w postępowaniu w ADHD jest aktualnym materiałem ujmującym problem nadpobudliwości ruchowej z punktu widzenia osób bezpośrednio zaangażowanych w terapię i leczenie zaburzenia. Autorzy tego interdyscyplinarnego dokumentu, będący członkami Kapituły Programu „Dziecko i świat za pan brat”, nadali mu unikalną wartość opartą na wieloletnim doświadczeniu i praktyce. Nadrzędnym ich celem jest poinformowanie Czytelnika, że ADHD jest chorobą, którą moż- na i trzeba skutecznie leczyć. Zachowanie właściwej ścieżki diagnostycznej i terapeutycznej oraz ścisła współpraca środowisk najbliższych dzieciom dają bowiem szansę na stabilne funkcjonowanie w społeczeństwie.

The Lyme disease as the increasing health problem in Małopolskie voivodeship compared with Poland in 1998-2014

Science.gov (United States)

Bandoła, Katarzyna; Koperny, Magdalena; Seweryn, Michał; Żak, Jacek; Bała, Małgorzata M

Lyme disease is one of the most known tick borne diseases in Poland caused by spirochetes of the genus Borrelia burgdorferi. Most cases of Lyme disease are diagnosed in the northeastern Poland and the south of Poland, in Śląskie, Małopolskie, Podkarpackie voivodeship. The aim of the study was to evaluate epidemiological data of Lyme disease in Małopolskie voivodeship and other voivodeships in Poland and frequency analysis of the Lyme disease as an occupational disease. The authors analyzed prevalence from 1998 to 2014. Incidence of the Lyme disease was evaluated through review data from „Choroby zakaźne i zatrucia” Bulletin and Lyme disease as an occupational disease obtained data from the Nofer Institute of Occupational Medicine in Łódź. It is estimated that the number of Lyme disease cases in Poland increased 18 times between 1998 and 2014 year (2,0 to 36 per 100,000 population), in the same period it was over 35 times of sudden rise in Lyme disease incidence in Małopolskie voivodeship. In years 2005-2014 the number of cases of Lyme disease as an occupational disease fluctuated with a slight upward trend both in Poland and Małopolskie voivoideship. In Poland number of reported cases is systematically increasing. Podlaskie and Warmińsko- Mazurskie voivodeships are areas of high prevalence. Exponential increase in the number of cases is observed in southern Poland, especially in Małopolskie voivodeship from 2013.

Wpływ otyłości na wczesne zmiany miażdżycowe u dzieci z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Barbara Głowińska-Olszewska

2011-08-01

Full Text Available Wstęp: Przewlekłe choroby zapalne u dzieci (w tym młodzieńczeidiopatyczne zapalenie stawów – MIZS zostały uznane za jedenz czynników wysokiego ryzyka rozwoju przedwczesnej chorobyukładu sercowo-naczyniowego. Celem pracy była ocena zależnościmiędzy postacią MIZS, aktywnością choroby, czynnikami ryzykaa wczesnymi zmianami miażdżycowymi u dzieci z MIZS.Materiały i metody: Badaniem objęto 37 dzieci (średnia wieku 12,9roku z MIZS rozpoznanym co najmniej rok wcześniej. Grupę kontrolnąstanowiło 26 zdrowych dzieci (tab. I. U wszystkich badanychoznaczono: wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI,ciśnienie tętnicze, lipidogram, stężenie białka C-reaktywnego(C-reactive protein – CRP, fibrynogenu oraz insulinooporność(wskaźnik HOMA – homeostatic model assessment, jak równieżoceniono ultrasonograficznie grubość kompleksu IMT (intimamediathickness tętnic szyjnych wspólnych.Wyniki: U dzieci z MIZS w porównaniu z dziećmi zdrowymi wykazanowyższy wskaźnik SDS-BMI: 0,7 vs –0,02, p = 0,02; stężenieCRP: 0,39 vs 0,06 mg/dl, p = 0,008; fibrynogenu: 356 vs 205 mg/dl,p = 0,003; ciśnienie skurczowe krwi: 120 vs 111 mm Hg, p = 0,002;oraz bardziej nasilone zmiany miażdżycowe (IMT: 0,51 vs 0,43 mm,p = 0,001 (tab. II. U 9 dzieci z MIZS i współistniejącą otyłością/nadwagą (24% dzieci chorych stwierdzono wyższy wskaźnikHOMA: 3,4 w porównaniu z dziećmi zdrowymi – 1,8 (p = 0,04 orazszczupłymi dziećmi z MIZS – 1,7 (p = 0,04, jak również większestężenie triglicerydów i wyższą wartość ciśnienia skurczowegokrwi. Dzieci otyłe miały wyższy wskaźnik IMT: 0,54 vs 0,49 mm(p = 0,001 w porównaniu z dziećmi szczupłymi z MIZS (tab. III,ryc. 1. Analiza korelacji wykazała zależności między IMT a BMI(r = 0,32, p = 0,26, IMT a SDS-BMI (r = 0,38, p = 0,007, IMTa HOMA (r = 0,38, p = 0,035, CRP a BMI (r = 0,33, p = 0,009 orazCRP a ciśnieniem skurczowym krwi (r = 0,41, p = 0,004 (ryc. 2 i 3.Wyst

Występowanie i nasilenie zaburzeń lękowych i depresyjnych u kobiet z rakiem piersi przygotowywanych do leczenia chirurgicznego = Incidence and intensification of anxiety and depressive disorders at women with breast cancer prepared for the surgical treatm

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marta Łuczyk

2015-05-01

2 Department of the Internal Medicine with the Unit of Internal Nursing, Department of Health Sciences, Medical University of Lublin   Streszczenie Wstęp. Rozpoznanie choroby nowotworowej piersi wywiera szczególny wpływ na stan psychiczny kobiety. Jedną z negatywnych reakcji emocjonalnych u kobiet po rozpoznaniu choroby nowotworowej są zaburzenia lękowe, którym mogą towarzyszy zaburzenia depresyjne. Cel pracy. Ocena występowania i nasilenia zaburzeń lękowych i depresyjnych wśród kobiet z rakiem piersi oczekujących na zabieg operacyjny. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety z użyciem narzędzi: Szpitalnej Skali Oceny Lęku i Depresji (HADS, Skali wizualno – analogowej zaadoptowanej do oceny lęku, autorskiego kwestionariusza wywiadu. Do badań zakwalifikowano 150 kobiet z rakiem piersi. Wyniki. W grupie chorych z rakiem piersi przygotowywanych do leczenia chirurgicznego u 93 (62,00% osób wystąpiły zaburzenia lękowe, u 24 (19,33% chorych stwierdzono stany graniczne, u 28 kobiet (18,67% nie stwierdzono zaburzeń. Ponad 95% kobiet odczuwało niepokój przed chorobą nowotworową, a 89% badanych deklarowało odczuwanie lęku przed leczeniem chirurgicznym. Stwierdzono występowanie zaburzeń depresyjnych u 24 osób (16,00%, a u 39 (26,00% osób stwierdzono stany graniczne. U 58% (87,00% badanych kobiet nie stwierdzono zaburzeń. Wnioski. U badanych kobiet stwierdzono występowanie zaburzeń lękowych, natomiast w mniejszym stopniu zaobserwowano zaburzenia depresyjne. Prowadzenie badań oceniających występowanie lęku w okresie przedoperacyjnym powinno stać się rutynowym postępowaniem w przygotowaniu chorych do zbiegu operacyjnego. Słowa kluczowe: fobie, zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne, nowotwory sutka.   Abstract Introduction. Diagnosing cancer of the breast exerts special impact on the mental state of the woman. One of negative emotional reactions at women after diagnosing

Psychologiczne aspekty chorób alergicznych: trudności dorosłych pacjentów z astmą oskrzelową i atopowym zapaleniem skóry

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Paulina Albińska

2014-12-01

Full Text Available Celem pracy jest zaprezentowanie przeglądu badań na temat psychologicznego funkcjonowania dorosłych cierpiących na choroby alergiczne. Artykuł koncentruje się na dorosłych ze względu na istnienie małej liczby prac naukowych dotyczących zmiany manifestacji symptomów u pacjentów z wyżej wymienionymi chorobami, która może być traktowana jako pierwsze i ostatnie stadium marszu alergicznego, ponieważ jego objawowa manifestacja u dzieci zwykle przybiera postać atopowego zapalenia skóry, podczas gdy u dorosłych jest znana jako astma oskrzelowa. Analiza odpowiada na pytanie, czy wspólnej, alergiczno-zapalnej etiologii tych schorzeń odpowiadają podobieństwa doświadczanych trudności psychologicznych. Omówienie odwołuje się do polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu i uwzględnia kluczowe aspekty chorób psychosomatycznych – astmy i atopowego zapalenia skóry – czyli trudności ze snem, depresję, lęk, inne zaburzenia afektywne, zaburzenia zachowania i trudności poznawcze. Współwystępowanie zaburzeń psychicznych i somatycznych u chorych na alergię to niepodważalny dowód integralności somy i psyche, co rzadko dostrzegają osoby odpowiedzialne za system opieki zdrowotnej. Ignorują one tym samym ważny element procesu diagnostyczno-terapeutycznego, istotny dla wyzdrowienia pacjentów z astmą i atopowym zapaleniem skóry.

Chelatující makroporézní mikročástice jako potravinový doplněk pro léčbu Wilsonovy choroby

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Mattová, J.; Větvička, D.; Hrubý, Martin; Kučka, Jan; Králová, Jarmila; Poučková, P.; Zadinová, M.; Škodová, Michaela; Vetrík, Miroslav; Petřík, M.; Nový, Z.; Beneš, J.

2013-01-01

Roč. 9, č. 1 (2013), s. 122-123 /5P03/ ISSN 1336-7242. [Zjazd chemikov /65./. 09.09.2013-13.09.2013, Tatranské Matliare] R&D Projects: GA ČR GAP304/12/0950 Institutional support: RVO:61389013 ; RVO:68378050 Keywords : Wilson ´s disease * polymer Subject RIV: FB - Endocrinology, Diabetology, Metabolism, Nutrition

Twardzina ograniczona pęcherzowa – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Elżbieta Meszyńska

2011-01-01

Full Text Available Wprowadzenie: Pęcherze pojawiające się w obrębie zmian typu twardzinyograniczonej są rzadko opisywane. Etiologia ich powstawaniajest wieloczynnikowa. Najczęściej rozważany jest ucisk blaszek twardzinowychna naczynia limfatyczne. Twardzina pęcherzowa wymagaróżnicowania z liszajem twardzinowym i zanikowym, w którym u częścichorych obserwuje się występowanie pęcherzy. Cel pracy: Przedstawienie przypadku 41-letniej kobiety z twardzinąograniczoną (morphea, u której w 15. roku trwania choroby wystąpiłypęcherze w obrębie ognisk twardzinowych. Opis przypadku: U 41-letniej kobiety z trwającymi od 15 lat ogniskamimorphea wystąpiły nadżerki oraz pęcherze krwotoczne w obrębieognisk stwardniałych. Badanie histopatologiczne wykazało obrzękskóry właściwej oraz obecność pęcherzy podnaskórkowych. Badaniaimmunologiczne (metoda immunofluorescencji pośredniej i bezpośredniejbyły negatywne. Obraz kliniczny i histopatologiczny pozwoliłna rozpoznanie odmiany pęcherzowej twardziny ograniczonej (morpheabullosa. Zmiany pęcherzowe ustąpiły po 40 dniach leczeniacefalosporynami (cefuroksym. Wnioski: Morphea bullosa jest rzadką odmianą twardziny skórnej, którawymaga różnicowania z liszajem twardzinowym i zanikowym orazautoimmunologicznymi, podnaskórkowymi chorobami pęcherzowymi.Wykwity pęcherzowe w obrębie ognisk morphea mogą wystąpićnawet po wielu latach utrzymywania się typowych blaszek stwardnieniowych.

"Nerwy pańskie tu niewinne" - o problematyce choroby u Fryderyka Nietzschego ["Your nerves are here not at fault" - on the concept of illness in Nietzsche's philosophy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Przemyslaw Tacik

2013-03-01

Full Text Available The article propounds an interpretation of Nietzsche’s philosophy, in which the issueof illness would be instrumental. However, in contrast to any kind of reductionarybiographism, the illness should be conceived as inextricably intertwined with thethinking itself. Nietzsche’s own illness was initially nothing more than a personal problem, yet it soon influenced his whole life, forcing to forgo the academic career. Thus afflicted, the philosopher used his experience to develop a new view oncorporeality, diametrically opposed to Cartesianism. In the post-Cartesian model,objective thinking and illness have nothing in common; either corporal sufferingexerts no influence upon thoughts, or the mind sinks into pure insanity. Whoever losttheir faculties is still capable to stick to rationality, if only they accept the diagnosis,however subjectively unconvincing it would seem. Suspicious of the notion of truth,Nietzsche reverses the post-Cartesian model. Objective thinking, neatly separatedfrom illness, as well as rational diagnoses appear to him as a fetish supporting thosewho cannot deal with their own corporeality. They repress their weaknesses, assuming the unfounded belief in objective thinking, which can be practised irrespective ofpersonal malaise. However, Nietzsche’s suffering, which recurred irregularly and hadno detectable grounds, couldn’t be separated not only from thinking, but from lifeas such. The philosopher was thus lead to advance a concept of “diet”, construed asbroadly as possible, including the selection of food, lectures and embraced thoughts.The diet is the uttermost refutation of diagnosis, as it treats the mind and the bodyas a unity changing in time. The illness, which accompanies life inevitably, servesas a permanent yardstick of quality of our thoughts. Moreover, it gives us the opportunity to experience pure becoming.

Doporučení pro prevenci ischemické choroby srdeční a klinická realita v regionu městské nemocnice Čáslav

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Grünfeldová, H.; Hanuš, P.; Havelka, J.; Valenta, Zdeněk; Zvárová, Jana

2003-01-01

Roč. 45, 4 suppl. (2003), s. 24 ISSN 0010-8650. [Výroční sjezd České kardiologické společnosti /11./. 11.05.2003-14.05.2003, Brno] R&D Projects: GA MŠk LN00B107 Keywords : risk factors * atherosclerosis Subject RIV: BD - Theory of Information

Chirurgiczne leczenie zatoki włosowej z zastosowaniem Z-plastyki – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Dariusz Pakuła

2010-12-01

Full Text Available Wprowadzenie. Zatoka włosowa jest przewlekłym stanem zapalnymzlokalizowanym w szparze międzypośladkowej. Pomimo iż pierwszyopis chirurgicznego leczenia tej choroby pochodzi z 1847 roku, to jejterapia wciąż stanowi duże wyzwanie na oddziałach chirurgicznychw Polsce. Obecnie torbiel włosowa może być leczona zarówno zachowawczo,jak i chirurgicznie.Cel pracy. Przedstawienie przypadku chirurgicznego leczenia pacjentaz zatoką włosową oraz przegląd najnowszego piśmiennictwa odnoszącegosię do tego problemu.Opis przypadku. Chory 30-letni został przyjęty na Oddział ChirurgiiOgólnej i Naczyniowej Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala im.M. Pirogowa w Łodzi z powodu zatoki włosowej celem wykonaniaplanowego zabiegu operacyjnego. U chorego wykonano operacjędoszczętnego wycięcia zatoki włosowej z zastosowaniem Z-plastyki.Przebieg pooperacyjny był niepowikłany. Obecnie chory jest pod kontroląprzyszpitalnej poradni proktologicznej. Po 5 miesiącach odmomentu wykonania zabiegu operacyjnego u pacjenta nie stwierdzononawrotu zatoki włosowej.Wnioski. Wyniki chirurgicznego leczenia torbieli włosowej w Polscenadal nie są w pełni zadowalające ze względu na częste wznowy. Szerokiewycięcie zatoki włosowej, a następnie zastosowanie Z-plastykipozwala skutecznie leczyć pacjentów z tą chorobą. Autorzy artykułuuważają, że ze względu na dużą liczbę powikłań i nawrotów po chirurgicznymleczeniu zatoki włosowej zabiegi tego typu powinny byćwykonywane tylko w wysokospecjalistycznych placówkach.

Wybrane aspekty komunikacji terapeutycznej w kontekście kontaktu z pacjentem chorym psychicznie = Selected aspects of communication in the context of therapeutic contact with the patient mentally ill

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Piotr Paweł Biegański

2016-09-01

e-mail: malwina.tudorowska@gmail.com         Streszczenie: Komunikacja terapeutyczna jako część procesu porozumiewania się pomiędzy pacjentem a personelem medycznym jest istotnym elementem leczenia począwszy od diagnozy. Celem całego procesu jest wzmocnienie sfery psychicznej ze względu na różnorodność przebiegu choroby. Wsparcie terapeuty poprzez odpowiednie komunikowanie się nie jest procesem psychoterapeutycznym a reakcją na stan chorobowy pacjenta i jego sytuację życiową. Czynnikami wzmacniającymi tego typu komunikację są nawiązanie dobrych relacji oraz wprowadzenie interwencji terapeutycznych. Porozumiewanie się z pacjentem chorym psychicznie wymaga szczególnego zaangażowania poprzez otwartość, zrozumienie, akceptację. Należy minimalizować bariery wynikające z uwarunkowań fizycznych, społecznych tak aby budować zaufanie pacjenta tak aby proces komunikacji był jak najbardziej efektywny.   Słowa kluczowe: komunikacja, komunikacja terapeutyczna, choroba psychiczna Abstrakt: Therapeutic communication as part of the process of communication between the patient and the medical staff is an important element of treatment from diagnosis. The aim of the whole process is to strengthen the psychiatric due to the variety of the disease. Support therapist through appropriate communication is not a psychotherapeutic method but a reaction to the condition of the patient and his life situation. Factors reinforcing this type of communication is to establish good relations and the introduction of therapeutic interventions. Communication with the patient mentally ill requires special commitment through openness, understanding, acceptance. We should minimize the barriers stemming from the conditions of physical, social, in order to build the confidence of the patient so that the process of communication as effective as possible.   Key words: communication, therapeutic communication, mental illness

Zanik korowy tylny – obraz kliniczny, diagnostyka różnicowa i postępowanie

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Barczak

2014-11-01

Full Text Available Zanik korowy tylny (posterior cortical atrophy, PCA to rzadki zespół otępienny z dominującymi zaburzeniami percepcji wzrokowej i deficytem funkcji wzrokowo-przestrzennych. Charakteryzuje się wczesnym początkiem – zwykle przed 65. rokiem życia. Schorzenie to jest najczęściej uznawane za atypową postać choroby Alzheimera, określaną jako jej wariant wzrokowy. U pacjentów obserwuje się trudności z czytaniem, rozpoznawaniem twarzy, obiektów i otoczenia, problemy konstrukcyjne, niemożność jednoczesnego spostrzegania kilku obiektów i sięgania po przedmioty znajdujące się w zasięgu ręki. Wymienione deficyty prowadzą do – wcześniejszej niż u osób z chorobą Alzheimera – utraty samodzielności. Zaburzenia procesów poznawczych wynikają z dysfunkcji jednego lub dwóch głównych szlaków przetwarzających informacje wzrokowe w mózgu (grzbietowego, pozwalającego na lokalizację bodźca, bądź brzusznego, odpowiedzialnego za rozpoznanie bodźca, a następnie z zaniku kory płatów ciemieniowych i/lub potylicznych. Schorzeniu może towarzyszyć bardziej złożona symptomatologia neurologiczna i psychiatryczna. W pracy przedstawiono obraz kliniczny i kryteria diagnostyczne zaniku korowego tylnego, neuropsychologiczne metody użyteczne w procesie diagnozowania, główne problemy związane z różnicowaniem oraz możliwości oddziaływania farmakologicznego i niefarmakologicznego.

Kompleksowe postepowanie leczenicze nowotowrów gruczołu sutkowego = Comprehensive therapeutic treatments methods of mammary gland carcinoma

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jan Paweł Mieszkowski

2015-07-01

Mieszkowski Jan1, Pastwik Magdalena2, Stejbach Karolina2, Przybyłowicz Magdalena2, Pijankowska Edyta2     1. Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz, Polska 2. Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy   Autor do korespondencji: mgr farm. Jan Mieszkowski e-mail mieszkowskijan@gmail.com   Słowa kluczowe: gruczoł sutkowy, kancerogeneza, mammografia, chemioterapia, mastektomia. Key words: mammary gland, carcinogenesis, mammography, chemotherapy, mastectomy.   Streszczenie:             Nowotwory piersi są obecnie najczęściej diagnozowanym nowotworem wśród kobiet na świecie, z liczbą nowo zdiagnozowanych zachorowań w 2012 roku na poziomie 1 670 000 pacjentek.  Wśród zgonów z powodu chorób nowotworowych, nowotwór piersi jest pierwszą, w krajach mniej rozwiniętych i drugą (po nowotworach płuc w krajach rozwiniętych przyczyną zgonów kobiet. W Polsce obserwuje się ciągły wzrost zachorowań na nowotwory piersi. Najczęściej nowotwory piersi wykrywane są u kobiet w wieku 50 - 69 lat, jednak ostatnio obserwowany jest wyraźny wzrost zachorowań u kobiet młodszych.             W ostatnim dwudziestoleciu nowe strategie profilaktyczne pozwalają na wykrywanie rozwoju choroby we wczesnym jej stadium,  zwiększając znacząco szansę pacjentek na dłuższe życie lub wyzdrowienie. Niezmiennie jednak leczenie nowotworów piersi  pozostaje procesem długotrwałym i nie dającym gwarancji na zahamowanie rozwoju zmian chorobowych i wyzdrowienie. Skuteczność terapeutyczna stosowanych metod leczenia jest bardzo zróżnicowana i wymaga każdorazowo indywidualizacji, oraz zastosowania odrębnych strategii leczenia (chirurgia, farmakoterapia, fizjoterapia, psychoterapia, które pozwolą na poprawę ogólnego stanu zdrowia chorego, spowolnienie progresji choroby lub poprawę komfortu życia.             Niniejszy artykuł jest próbą usystematyzowania dostępnych metod diagnostyki i

Stosowanie zabiegów fizjoterapeutycznych u osób uprawiających balet po urazie sportowym oraz przeciążeniach narządu ruchu = The use of physical therapy in people practicing ballet trauma and sports overload the musculoskeletal system

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Michalczak

2016-07-01

      Słowa kluczowe: przeciążenie tkanek, balet, urazy sportowe. Keywords: overload tissue, ballet, sports injuries.     Streszczenie   Wprowadzenie: Każdy sportowiec poddawany jest obciążeniom. Są to obciążenia psychiczne i fizyczne i wzajemnie ze sobą powiązane. Zmiany stanu wytrenowania i poziomu formy sportowej, a także rozwój sportowy zawodnika to efekt długotrwałych zmian adaptacyjnych w organizmie człowieka pod wpływem treningu. Cel pracy: Ocena jakie zabiegi fizjoterapeutyczne najczęściej stosowane były u pacjentów po przebytym urazie sportowym Materiał i metody: Analizę przeprowadzono na losowo wybranych respondentach z grupy wiekowej od 12 do 38 roku życia, zamieszkałych na terenie województwa lubelskiego. Łącznie badaniem objęto grupę 20 osób. Wyniki: Proces patologii tkanek i urazów sportowych dotyczy 90% ankietowanych. 90% ankietowanych trening zawsze rozpoczyna od rozgrzewki, natomiast 10% badanych odpowiedziało, że czasami nie rozpoczynają treningu od rozgrzewki. Rehabilitacji po przeciążeniu tkanek objętych było 75%, przy czym w przychodni ambulatoryjnej rehabilitowanych jest 60% ankietowanych. W mniejszym stopniu pacjenci korzystają z usprawniania w domu - 10%  badanych. Najczęściej stosowanym zabiegiem była kinezyterapia - 75%. Masaż leczniczy również został uznany za często stosowany zabieg w patofizjologii tkanek - 15%. Rzadziej stosowanymi zabiegami okazały się prądy galwaniczne - 5% oraz ultradźwięki - 5%. U znacznej większości osób ankietowanych – 75% nie występowały choroby współistniejące. Wnioski: W badaniach stwierdzono wysoki odsetek osób, u których występują przeciążenia tkanek oraz urazy stawów, które spowodowane są zbyt częstym i długotrwałym treningom - 90% badanych. U znacznej większości osób badanych nie występowały choroby współistniejące, które mogłyby dodatkowo wpływać na powstawanie urazów tak jak np. osteoporoza - 75% os

Diagnostyka przełyku Barretta

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jerzy Gil

2012-12-01

Full Text Available Przełyk Barretta jest zaliczany do stanów przednowotworowych przełyku będących powikłaniem wieloletniej choroby refluksowej przełyku. Jest on definiowany jako zamiana nabłonka wielowarstwowego płaskiego powy‑ żej linii Z w nabłonek walcowaty z metaplazją typu jelitowego. Obecność tego stanu przednowotworowego zwiększa ryzyko zachorowania na gruczolakoraka przełyku. Diagnostyka opiera się na wykonaniu badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego i pobraniu wycinków do badania histopatologicz‑ nego. Częstość wykonywania kontrolnych badań endoskopowych uzależniona jest od stwierdzenia dysplazji oraz stopnia zaawansowania zmian. Do oceny stopnia zaawansowania zmian endoskopowych używana jest Klasyfikacja Praska określająca proksymalny zasięg zmian okrężnych obejmujących cały obwód przełyku (C oraz proksymalny zasięg pojedynczych wypustek łososiowej błony śluzowej (M. Obie wartości podawa‑ ne są w centymetrach. W związku z coraz nowocześniejszym wyposażeniem pracowni endoskopowych zasto‑ sowanie znajdują nowoczesne techniki endoskopowe, które mają na celu minimalizację inwazyjności badań oraz zwiększenie ich czułości i swoistości w wykrywaniu patologii błony śluzowej przełyku. Obecnie używane lub testowane są następujące techniki: chromoendoskopia klasyczna i elektroniczna (chromoendoscopy, obra‑ zowanie wąską wiązką (narrow band imaging, NBI, autofluorescencja (autofluorescence, AFI, endoskopia wysokiej rozdzielczości (high resolution endoscopy, HRE, endoskopia z powiększeniem obrazu (magnifying endoscopy, ME, laserowa endomikroskopia konfokalna (confocal laser endomicroscopy, CLE. W pracy posta‑ ramy się scharakteryzować najważniejsze metody endoskopowe, które mogą być przydatne w diagnostyce i monitorowaniu przełyku Barretta.

Zdrowie jamy ustnej u osób w podeszłym wieku zamieszkujących domy rodzinne i domy pomocy społecznej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Barczak

2016-12-01

Full Text Available Starzenie się populacji jest powodem powstawania wielu problemów ekonomicznych, socjologicznych, psychologicznych, politycznych i zdrowotnych. W ogólnym badaniu lekarskim, często problem zdrowia jamy ustnej jest pomijany lub traktowany bardzo pobieżnie. Ogólny stan zdrowia człowieka koreluje ze zdrowiem jego jamy ustnej. W przypadku choroby jednego układu, często dochodzi do pogorszenia funkcji innych narządów i w konsekwencji dochodzi do zaburzenia równowagi biologicznej całego organizmu. Zapobieganie próchnicy i chorobom przyzębia pozwala na utrzymanie własnego uzębienia i tym samym zapewnia prawidłową funkcję układu stomatognatycznego przez wiele lat. Celem pracy było określenie jak środowisko życia, warunki socjoekonomiczne i stan psychospołeczny wpływają na stan jamy ustnej ludzi starszych na podstawie dostępnego piśmiennictwa. Zachowania zdrowotne osób w wieku podeszłym są zróżnicowane i zależą od wielu czynników środowiskowych m.in. czy pacjenci są samodzielni, sprawni fizycznie i umysłowo, pozostają w warunkach swojego domu i rodziny, czy też przy braku zdolności do samodzielnego życia znajdują się w domach pomocy społecznej(DPS.Najczęściej to sytuacja materialna najbliższych i obowiązki życia codziennego najbliższej rodziny wpływają na decyzję o konieczności umieszczenia osoby starszej w DPS. Świadomość starszych pacjentów wzrasta, a ich potrzeby dotyczą nie tylko przywrócenia pełnej wydolności czynno- ściowej układu stomatognatycznego, lecz także estetycznego wyglądu i poczucia komfortu.

Zmiany sprawności funkcji poznawczych w trakcie suplementacji wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi omega-3 w grupie chorych na schizofrenię – przegląd systematyczny

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marta Grancow-Grabka

2016-09-01

Full Text Available Deficyt w obszarze funkcjonowania poznawczego jest stałym fenomenem opisywanym w populacji osób z rozpoznaniem schizofrenii – w okresie przedchorobowym, w trakcie pogorszeń, jak również między kolejnymi epizodami. Zaburzenie funkcjonowania poznawczego stanowi niezależny czynnik rokowniczy w schizofrenii. Badania wskazują, że właśnie od tego wymiaru patologii zależą takie wykładniki funkcjonowania pacjentów, jak: wyniki leczenia i rehabilitacji, współpraca w leczeniu, funkcjonowanie zawodowe, rodzinne i społeczne, zdolność do samodzielnej egzystencji oraz jakość życia. Dotychczasowe metody leczenia schizofrenii nie zapewniają wystarczającej poprawy w zakresie tego wymiaru choroby. W okresie ostatnich 25 lat testowano użyteczność wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 jako monoterapii oraz jako augmentacji leczenia przeciwpsychotycznego w schizofrenii. Uzyskane wyniki są niejednoznaczne, choć podkreśla się tzw. pozytywny trend uzyskiwanych wyników w zakresie poprawy objawowej. Stosunkowo rzadko oceniano wpływ suplementacji preparatami wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 na funkcjonowanie poznawcze osób z rozpoznaniem schizofrenii. Korzystny wpływ suplementacji wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi na funkcjonowanie poznawcze ma uzasadnienie teoretyczne. Wśród znanych działań tych substancji mogących wpływać na usprawnienie funkcji poznawczych należy wymienić: działanie immunomodulacyjne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, poprawę parametrów stresu oksydacyjnego, zmiany w zakresie neurotransmisji oraz wpływ na procesy plastyczności neuronalnej. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie systematycznego przeglądu wyników badań dotyczących zmian sprawności funkcjonowania poznawczego u osób z rozpoznaniem schizofrenii będących w trakcie suplementacji wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi omega-3.

Rola wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 w etiopatogenezie i leczeniu zaburzeń psychicznych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Pawełczyk

2010-12-01

Full Text Available Wielonienasycone kwasy tłuszczowe (WKT omega-3 są niezbędne do prawidłowego rozwoju i funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Stanowią istotny element strukturalny neuronalnych błon komórkowych oraz są źródłem aktywnych biologicznie substancji, które pełnią złożone funkcje sygnałowe oraz uczestniczą w przekazywaniu informacji wewnątrz komórek. Zaburzenia metabolizmu lipidów i WKT obserwuje się w przebiegu wielu zaburzeń i chorób psychicznych: schizofrenii, zaburzeń afektywnych, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, autyzmu i innych. Dysfunkcje te mają podłoże genetyczne i wraz z innymi nieprawidłowościami przyczyniają się do zwiększenia podatności na wystąpienie objawów psychopatologicznych danego zaburzenia. Ponadto dieta mieszkańców większości krajów europejskich nie zapewnia wystarczającej ilości WKT omega-3, które należą do substancji egzogennych, tj. niesyntetyzowanych w wystarczającej ilości w organizmie ludzkim. Co więcej, w przebiegu wielu zaburzeń psychicznych dochodzi do nadmiernej utraty długołańcuchowych WKT za pośrednictwem procesów ekscytotoksyczności i stresu oksydacyjnego, co dalej przyczynia się do uszczuplenia dostępnej puli WKT. W przypadku schizofrenii liczne badania eksperymentalne i kliniczne doprowadziły badaczy do sformułowania hipotezy wyjaśniającej rozwój tej choroby w oparciu o występowanie dysfunkcji metabolizmu lipidów. W pracy przedstawiono przegląd aktualnego piśmiennictwa oraz wyniki oryginalnych badań przeprowadzonych przez autorów zajmujących się problematyką zaburzeń metabolizmu WKT u chorych z wymienionymi wyżej zaburzeniami psychicznymi.

Ciąża i poród u chorych na stwardnienie rozsiane

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Małgorzata Czernichowska-Kotiuszko

2014-04-01

Full Text Available Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM jest główną przyczyną niepełnosprawności u młodych dorosłych i jak większość chorób autoimmunologicznych częściej dotyczy kobiet. Wpływ ciąży na przebieg SM wzbudza zainteresowanie od wielu lat, a w ostatnim okresie stanowi temat badań wieloośrodkowych. Ciąża to zwykle okres bardzo dobrego samopoczucia chorych, najczęściej bez rzutów. Wynika to ze zmiany reaktywności immunologicznej na korzyść reakcji przeciwzapalnych związanych z limfocytami Th2 i cytokinami antyzapalnymi (interleukina 4, 5, 6, 10, TGF-β. Po porodzie zmienia się reaktywność immunologiczna i aktywność choroby wzrasta. Większość badań nie wykazała ogólnego negatywnego wpływu ciąży na niesprawność długoterminową związaną z SM; stwardnienie rozsiane nie ma negatywnego wpływu na przebieg ciąży, porodu i stan dziecka, dlatego chore kobiety mogą planować potomstwo. Choroba nie zwiększa ryzyka powikłań w ciąży i podczas porodu ani wad wrodzonych u dziecka w porównaniu z populacją ogólną. Jednakże każda terapia immunomodulująca jest przeciwwskazana w ciąży. Jeśli pacjentka decyduje się na dziecko, powinna przerwać leczenie; zaleca się również przerwę od leków przed zajściem w ciążę. W pracy podsumowano dostępne informacje na temat klinicznych problemów dotyczących ciąży i porodu u chorych na SM oraz oceniono zagrożenia dla dziecka związane z podawaniem leków.

Zespół Melkerssona‑Rosenthala jako przyczyna nawracającego porażenia nerwu twarzowego u 10‑letniej dziewczynki

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Dorota Szałowska

2012-11-01

Full Text Available Nerw twarzowy jest siódmym, parzystym nerwem czaszkowym. Patogeneza schorzeń nerwu VII jest ściśle związana z jego przebiegiem. W każdej grupie wiekowej może wystąpić porażenie nerwu twarzowego – ośrod‑ kowe lub obwodowe. Wśród najczęstszych przyczyn porażenia nerwu VII wymienia się: porażenie idiopatycz‑ ne, porażenie pourazowe, porażenie po infekcji wirusowej, przejście stanu zapalnego na pień nerwu VII ze struktur ucha środkowego, zmiany nowotworowe, a także naczyniowe na przebiegu samego nerwu. Zespół Melkerssona‑Rosenthala jest rzadką przyczyną nawracającego porażenia nerwu twarzowego i choć występu‑ je zazwyczaj między 20. a 30. rokiem życia, to jego wczesne objawy mogą pojawić się w każdym wieku. Występowanie tego zespołu opisywane jest także w populacji pediatrycznej. W nieustalonej do końca etiolo‑ gii zespołu bierze się pod uwagę między innymi czynniki infekcyjne, alergiczne, immunologiczne i genetyczne. W zespole Melkerssona‑Rosenthala występuje charakterystyczna triada objawów klinicznych: nawracający obrzęk tkanek miękkich twarzy, porażenie nerwu twarzowego i bruzdy (pofałdowania na powierzchni języka (lingua plicata. Postać zespołu Melkerssona‑Rosenthala z pełną triadą wymienionych objawów występuje rzadko, najczęściej spotykane są postacie niepełne czy monosymptomatyczne. W pracy przedstawiono przy‑ padek 10‑letniej dziewczynki z nawracającym porażeniem nerwu twarzowego, bruzdami na języku i obrzę‑ kiem wargi, u której na podstawie badania przedmiotowego i podmiotowego rozpoznano zespół Melkersso‑ na‑Rosenthala. Zaostrzeniom choroby towarzyszyły nawracające zakażenia wirusem Herpes simplex.

Choroba refluksowa przełyku a astma oskrzelowa

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Patyk

2009-09-01

Full Text Available Astma oskrzelowa i choroba refluksowa przełyku są często współwystępującymi jednostkami chorobowymi. Uważa się, że refluks stanowi potencjalny czynnik wywołujący lub zaostrzający astmę. Hipoteza ta opiera się zarówno na przesłankach patofizjologicznych, jak i badaniach klinicznych. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że zakwaszanie dolnej części przełyku powoduje wzmożoną reaktywność oskrzeli. Powstało kilka teorii wyjaśniających to zjawisko, do najistotniejszych należą teoria nerwowa, zapalna i mikroaspiracji. Wykazano również, że nieswoiste testy nadreaktywności oskrzeli mogą indukować epizody refluksu, co przemawia za udziałem samej astmy w promowaniu GERD. Do osłabienia mechanizmów antyrefluksowych prowadzą związane z zaostrzeniami astmy wzrost ujemnego ciśnienia w klatce piersiowej oraz „pułapka powietrzna”, a także niektóre doustne leki rozszerzające oskrzela, zwłaszcza teofilina. Obie choroby mogą oddziaływać na siebie na zasadzie błędnego koła, co pociąga za sobą implikacje terapeutyczne. Nie ma jednak jednoznacznych danych z badań randomizowanych o skuteczności antyrefluksowej terapii farmakologicznej i chirurgicznej. Najnowsze dane z piśmiennictwa nie potwierdzają pozytywnych rezultatów takiej terapii w grupie astmy trudnej, w której dotąd rekomendowano wdrożenie leczenia dużymi dawkami IPP. Nadal brak jest przekonywają- cych danych dotyczących roli niekwaśnego i/lub żółciowego refluksu w astmie. Konieczne jest udoskonalenie i standaryzacja metod diagnostycznych oraz protokołów terapeutycznych pozwalających wyodrębnić grupę pacjentów, u których terapia antyrefluksowa przyniesie najlepsze efekty dla kontroli astmy.

Ropień tkanek miękkich podudzia wywołany przez Salmonella sp. u pacjentki z reumatoidalnym zapaleniem stawów leczonej adalimumabem

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Marek

2011-04-01

Full Text Available Stosowanie leków biologicznych, do których zalicza się m.in. przeciwciałaprzeciwko czynnikowi martwicy nowotworów α, może byćzwiązane ze zwiększoną zapadalnością na zakażenia o etiologiibakteryjnej, wirusowej czy grzybiczej.Supresja układu odpornościowego czasami zmienia typowy przebiegkliniczny infekcji w porównaniu z przebiegiem u osób immunokompetentnych.Obserwuje się tendencję do uogólnienia zakażeniai/lub nietypowego, skąpoobjawowego przebiegu.Przedstawiono przypadek 60-letniej kobiety chorej na reumatoidalnezapalenie stawów o agresywnym przebiegu od ok. 12 lat,obciążonej wieloletnią cukrzycą typu 2, leczonej adalimumabem,metotreksatem i prednizonem, przyjętej do szpitala z powodubolesnej zmiany o charakterze naciekowo-zapalnym na bocznejpowierzchni prawego podudzia. Przeprowadzona diagnostykadoprowadziła do rozpoznania ropnia tkanek miękkich prawegopodudzia o etiologii Salmonella sp. (ryc. 1, 2.Etiologia została potwierdzona badaniem bakteriologicznymwydzieliny uzyskanej po chirurgicznym nacięciu ropnia. Zastosowanoantybiotykoterapię zgodną z antybiogramem oraz leczeniemiejscowe (miejscowo działające leki odkażające i regularnawy mia na sączków, uzyskując bardzo dobry efekt kliniczny (ryc. 3.W cza sie diagnostyki i leczenia odstawiono metotreksat i adali -mumab.Powstanie ropnia było prawdopodobnie poprzedzone skąpoobjawowym,ograniczonym jedynie do stanów gorączkowych, zakażeniemSalmonella i bakteriemią. Należy również wziąć pod uwagęmożliwość nosicielstwa i reaktywacji zakażenia w wyniku stosowanychleków immunosupresyjnych. Z powodu wciąż rosnącej liczby chorych stosujących leki biologicznewarto zwrócić uwagę na to, że zakażenia w tej grupie chorychmogą mieć bardzo nietypowy przebieg oraz etiologię.Decyzja o ponownym stosowaniu leku z grupy leków modyfikującychprzebieg choroby, ewentualnie o ponownej kwalifikacji doleczenia biologicznego, będzie podjęta po zako

Wpływ wysiłku fizycznego na funkcję układu oddechowego w twardzinie układowej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Stanisław Sierakowski

2010-12-01

Full Text Available Cel: Powikłania ze strony układu oddechowego stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów z twardziną układową (TU. Tętniczenadciśnienie płucne i śródmiąższowa choroba płuc stanowią najistotniejszez nich. Pacjenci są jednak często zdiagnozowani dopierow późnym okresie choroby, dlatego też istotne jest opracowaniemetody diagnostycznej do wczesnego wykrywania tych powikłań.Celem pracy była ocena wpływu wysiłku fizycznego na zmiany parametrówoddechowych. Materiały i metody: Badania przeprowadzono wśród 32 pacjentów zezdiagnozowaną TU; 72% pacjentów miało postać ograniczoną TU,28% postać uogólnioną. Wykonywano pomiar zdolności dyfuzyjnejpłuc dla tlenku węgla (DLCO, natężonej pojemności życiowej (FVC,natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1 orazcałkowitej pojemności płuc (TLC w spoczynku oraz bezpośrednio pozakończeniu wysiłku fizycznego. Wyniki: Pod wpływem wysiłku fizycznego obserwowano wzrostDLCO od 59,7% do 68,1% wartości należnej (p < 0,005. Nie stwierdzononatomiast istotnych statystycznie zmian wartości FVC, FEV1oraz TLC. Wnioski: U chorych na TU zdolność dyfuzyjna płuc dla tlenku węglapo wysiłku fizycznym uległa istotnej statystycznie poprawiew porównaniu z wartościami spoczynkowymi. Związane jest toz koniecznością zapewnienia właściwego utlenowania krwi tętniczeji wynika m.in. ze zwiększenia pojemności łożyska naczyniowego.W klinicznej interpretacji wartości DLCO należy uwzględniać opróczstężenia hemoglobiny i objętości pęcherzykowej także wpływ wysiłkuoraz związane z nim zmiany wielkości objętości rzutu serca.

Nietrzymanie moczu a czynniki ryzyka i jakość życia kobiet w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w Kielcach

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Sławomir Dutkiewicz

2011-12-01

Full Text Available Wstęp: Jednym z najpoważniejszych problemów zdrowotnych jest nietrzymanie moczu (NTM. Częściej dotyczyon kobiet i dotyka ok. 3 mln kobiet rocznie. Cel pracy: Celem pracy była ocena czynników ryzyka NTM i wpływu tej dolegliwości na jakość życia kobietw Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w Kielcach. Materiał i metody: Badano 60 kobiet po 50. r.ż. z NTM [w większości (76,7% badanych 71.–90. r.ż.]. Wyniki: U badanych 60 (100% kobiet z NTM współwystępowały nadciśnienie tętnicze ze względną niewydolnościąukładu krążenia, oddechowego, również ruchowego, a u 46 (77% kobiet także choroby przewlekłe,jak: cukrzyca, stwardnienie rozsiane, choroba Alzheimera, udar mózgu, depresja. Stwierdzono, iż na NTM u tychkobiet nie wpłynęły czynniki: wykształcenie i rodzaj pracy. Występowanie NTM korelowało u badanych kobietz powtarzającymi się zakażeniami moczu, które istotnie zależały od wieku badanych (p = 0,05 oraz od przyjmowanychleków moczopędnych, antydepresyjnych, przeciw nadciśnieniu tętniczemu. Wykazano także zależnośćod miejsca zamieszkania. Stwierdzono też występowanie NTM u badanych kobiet, które w przeszłości miałyzabiegi operacyjne na narządach okolicy miednicy mniejszej, a także rodziły więcej niż cztery razy. Wnioski: 1. U badanych kobiet po 70. r.ż. stwierdzono częstsze w porównaniu z młodszymi występowaniedysurii, naglących parć na mocz i nawrotów zakażeń moczu. 2. Nietrzymanie moczu u badanych wiązało sięz wieloma czynnikami ryzyka predysponującymi, promującymi oraz urazowymi. 3. Nietrzymanie moczu znaczniepogorszyło jakość życia u wszystkich badanych kobiet.

Surgical site infection among patients after colorectal cancer surgery.

Science.gov (United States)

Banaszkiewicz, Zbigniew; Cierzniakowska, Katarzyna; Tojek, Krzysztof; Kozłowska, Elżbieta; Jawień, Arkadiusz

2017-02-28

Wstęp: Zakażenie miejsca operowanego występuje u 2,5-22,3% operowanych chorych. Jest ono wykładnikiem jakości leczenia na oddziałach zabiegowych i ma duży wpływ na jego koszt. Materiał i metodyka: Analizie poddano chorych, u których w obserwacji 30-dniowej wystąpiło zakażenie miejsca operowanego. Grupę wyjściową stanowiło 1581 chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego poddanych zabiegowi operacyjnemu w jednym ośrodku. Kryteriami wyłączającymi z badania były: brak wiarygodnej dokumentacji leczenia (szpitalnego lub ambulatoryjnego) i zgon chorego przed 30. dniem po operacji bez rozpoznanego zakażenia miejsca operowanego. Analizę statystyczną wykonano przy użyciu programu Statistica 10. Wyniki: Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 262 chorych (16,6%). Najczęściej występującym było zakażenie miejsca operowanego (198 pacjentów; 12,52%). Stwierdzono, że wystąpienie tego powikłania zależne było od zaawansowania klinicznego raka, wieku chorych, chorób współtowarzyszących (cukrzyca i choroby kardiologiczne). Ponadto zauważono, że powikłanie to występowało znamiennie częściej u chorych operowanych w trybie pilnym z powodu powikłań oraz u tych, u których wyłoniono stomię jelitową. Nie stwierdzono natomiast zależności wystąpienia tego powikłania od płci chorych i lokalizacji guza nowotworowego. Wniosek: U chorych po operacji raka jelita grubego największe zagrożenie wystąpienia zakażenia miejsca operowanego wystąpiło u chorych po 75. roku życia, obciążonych cukrzycą i chorobami kardiologicznymi, z dużym zaawansowaniem klinicznym raka, operowanych w trybie ostrego dyżuru, u których konieczne było wyłonienie stomii jelitowej (a szczególnie kolostomii).

Farmakogenetyczne uwarunkowania lekooporności w padaczce

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Alicja Kozera-Kępniak

2013-06-01

Full Text Available Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób ośrodkowego układu nerwowego, występującą u około 1% populacji na świecie. Charakteryzuje się występowaniem nawracających napadów o różnej symptomatologii. Szacuje się, że u 30% pacjentów mimo prowadzonego właściwego leczenia przeciwpadaczkowego nadal występują napady drgawkowe. Jest to tak zwane zjawisko lekooporności. W Polsce problem ten dotyczy około 100 000–120 000 chorych. Czynnikami predysponującymi do wystąpienia padaczki lekoopornej są: ujawnienie się choroby przed 1. rokiem życia, duża częstotliwość napadów przed rozpoczęciem leczenia oraz zmiany strukturalne mózgu, w tym wady rozwojowe kory mózgowej. Niekontrolowane napady padaczkowe pogarszają jakość życia chorych, zwiększając ryzyko urazów, wpływając negatywnie na samopoczucie fizyczne oraz funkcjonowanie psychospołeczne. Chociaż znane są potencjalne czynniki ryzyka, to nadal nie wiadomo, dlaczego u dwóch pacjentów z tym samym rodzajem padaczki lub tym samym typem napadów skuteczność leczenia lekami przeciwpadaczkowymi może być skrajnie różna. Wśród możliwych przyczyn tego zjawiska wymienia się czynniki genetyczne, zmieniające właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne stosowanych leków. Do grupy tych czynników zalicza się: genetycznie uwarunkowany polimorfizm niektórych enzymów mikrosomalnych (CYP2C9, CYP2C19, glikoproteiny P, białka MRP (multidrug resistance-associated protein oraz zaburzenia funkcji farmakodynamicznych receptorów GABA (GABAA i kana- łów jonowych. Wydaje się, że badania nad mechanizmami lekooporności mogą skutkować wprowadzeniem nowych strategii terapeutycznych. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie wpływu powyżej wymienionych czynników genetycznych na brak skuteczności leczenia w padaczce.

Aripiprazol: od wyjątkowego mechanizmu działania do szerokich zastosowań

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Sobów

2016-09-01

Full Text Available Efektywne, nastawione na możliwie kompletną poprawę objawową i funkcjonalną leczenie schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej pozostaje w dzisiejszym stanie wiedzy zadaniem trudnym. Uważa się, że kluczowe jest kompleksowe podejście do problemów pacjenta, a zastosowanie odpowiedniego leku przeciwpsychotycznego ma ten proces skutecznie wspomagać. Powszechnie obecnie stosowane nowoczesne leki przeciwpsychotyczne są podobnie skuteczne w zwalczaniu pozytywnych objawów psychozy schizofrenicznej oraz manii, natomiast znacznie różnią się w zakresie wpływu na pozostałe objawy, jak również pod względem tolerancji, akceptacji leczenia i szeroko rozumianej współpracy lekarz – pacjent. Aripiprazol wyróżnia się unikalnym mechanizmem działania – inaczej niż pozostałe leki przeciwpsychotyczne, jest częściowym antagonistą D2/D3 (oraz niektórych receptorów serotoninowych. Taki profil farmakologiczny pozwala na uzyskanie nie tylko znacznej, porównywalnej do innych leków przeciwpsychotycznych II generacji, skuteczności w leczeniu ostrej psychozy, ale także korzystnego wpływu na objawy afektywne, poznawcze i negatywne schizofrenii. Dodatkowymi korzyściami wynikającymi z profilu farmakologicznego leku są niskie ryzyko wywoływania parkinsonizmu, korzystny profil w zakresie wpływu na stan metaboliczny (praktycznie brak wpływu na masę ciała oraz niewywoływanie hiperprolaktynemii. Te korzystne cechy farmakologiczne powodują, że aripiprazol może być stosowany nie tylko w preferowanej monoterapii, ale także jako leczenie dodane, w tym w celu poprawy tolerancji innych leków. Nowsze badania wskazują na możliwości poszerzenia panelu wskazań, między innymi o depresję oporną na standardową farmakoterapię oraz zaburzenia zachowania u chorych z otępieniem.

Aktualne poglądy na temat roli witaminy D w patogenezie stwardnienia rozsianego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Magdalena Antczak

2013-04-01

Full Text Available Witamina D jest powszechnie znana ze swojej roli w gospodarce wapniowo-fosforanowej, ale wzrastająca ilość danych wskazuje na jej działania plejotropowe. Zaobserwowano pozytywną korelację między niedoborem witaminy D a występowaniem chorób autoimmunologicznych, w tym stwardnienia rozsianego, reumatoidalnego zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego układowego itp. Receptory witaminy D są obecne w szeregu tkanek i narządów, w tym w kościach, mięśniach, narządach rozrodczych, sercu, mózgu oraz w obrębie układu odporno- ściowego. Coraz lepiej poznawane działanie immunomodulujące witaminy D obejmuje wpływ zarówno na mechanizmy odporności wrodzonej, jak i adaptacyjnej, poprzez hamowanie proliferacji i cytotoksyczności limfocytów T, promowanie różnicowania limfocytów T regulatorowych oraz modulowanie działania makrofagów i komórek dendrytycznych. Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM jest chorobą autoimmunologiczną ośrodkowego układu nerwowego spowodowaną przez skomplikowane i w dużej mierze nieznane interakcje między predyspozycjami genetycznymi i czynnikami środowiskowymi. Badania epidemiologiczne wskazują, że ekspozycja na promieniowanie słoneczne i związany z nią poziom witaminy D są ważnymi czynnikami mogącymi wyjaśniać zróżnicowanie geograficzne częstości zachorowań na SM. Wyniki niektórych wstępnych obserwacji sugerują, że suplementacja witaminy D może zmniejszać ryzyko zachorowania na SM oraz modulować przebieg choroby i zmniejszać częstość jej nawrotów u pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią SM. Wyniki te skłoniły do podjęcia prób włączenia witaminy D jako składnika wspomagającego terapię SM. Obserwacje te wymagają dalszego potwierdzenia i badań klinicznych.

Peginterferon beta-1a – nowa postać interferonu beta-1a

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Zdzisław Maciejek

2015-11-01

Full Text Available W 2014 roku, po zakończeniu próby klinicznej III fazy ADVANCE, do leczenia postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego wprowadzono nową pegylowaną postać interferonu beta-1a o wydłużonym czasie działania. Do badania zakwalifikowano 1512 chorych ze 183 ośrodków z 26 krajów (500 uczestników przyjmowało placebo, 512 – peginterferon beta-1a w dawce 125 µg podawany podskórnie co 2 tygodnie, 500 – peginterferon beta-1a w dawce 125 µg podawany podskórnie co 4 tygodnie. Grupy były zbliżone pod względem wieku, płci, czasu trwania choroby i niepełnosprawności ocenianej w Expanded Disability Status Scale. Cel badania stanowiła ocena skuteczności i bezpieczeństwa pegylowanego interferonu beta-1a po 2 latach terapii w porównaniu z grupą placebo, która w drugim roku również otrzymywała ten lek. Skuteczność peginterferonu beta-1a podawanego co 2 tygodnie w porównaniu z placebo przejawiała się redukcją rocznego wskaźnika rzutów (o 37%, liczby nowych lub powiększonych ognisk T2-zależnych (o 67%, ryzyka wystąpienia rzutu (o 39% i ryzyka utrwalonej 12-tygodniowej progresji niepełnosprawności (o 33%. Najczęstsze działania niepożądane towarzyszące kuracji (94% chorych to odczyn w miejscu wkłucia, objawy grypopodobne, gorączka i bóle głowy. U 16% osób przyjmujących lek co 2 tygodnie i 22% otrzymujących go co 4 tygodnie odnotowano poważne objawy niepożądane (rzuty, zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych. Reasumując: leczenie peginterferonem beta-1a cechowały skuteczność, dobra tolerancja i bezpieczeństwo.

Niewydolność serca - definicja, klasyfikacja, epidemiologia, objawy i leczenie = Heart failure - definition, classification, epidemiology, symptoms and treatment

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Beata Kowalczyk

2017-02-01

  Streszczenie   W ciągu ostatnich 50 lat pojawiło się wiele określeń niewydolności serca. Dokonał się również znaczący postęp w postrzeganiu i leczeniu tej choroby. Skuteczność leczenia i rehabilitacji przekłada się na redukcję klasy NYHA i poprawę frakcji wyrzutowej lewej komory serca. Istotnie poprawiło się rokowanie chorych z umiarkowaną i ciężką postacią niewydolności. Kluczem do wczesnego rozpoznania niewydolności serca są jej objawy przedmiotowe i podmiotowe. Niestety pomimo ogromnego rozwoju medycyny niewydolność serca jest nadal poważnym problemem klinicznym, społecznym i ekonomicznym. Liczba zachorowań stale rośnie. W kompleksowej opiece nad pacjentem z niewydolnością serca oprócz leczenia farmakologicznego znaczącą rolę odgrywa odpowiednie przygotowanie chorego do życia z niewydolnością serca. Celem artykułu jest podsumowanie zagadnień definicji, klasyfikacji, epidemiologii, objawów i leczenia niewydolności serca.   Słowa kluczowe: niewydolność serca, definicja, klasyfikacja, epidemiologia, leczenie.     Abstract   In the last 50 years there have been many definitions of heart failure. It has been made significant progress in the perception and treatment of the disease. The effectiveness of treatment and rehabilitation translates into a reduction in NYHA class and improve the ejection fraction of the left ventricle. Significantly improved the prognosis in patients with moderate or severe heart failure. The key to early diagnosis of heart failure are its signs and symptoms. Heart failure unfortunately continues despite the enormous development of medicine is serious clinical, social and economic problem. The number of cases continues to grow. In the comprehensive care of patients with heart failure in addition to pharmacological treatment plays an important role adequate preparation of the patient to live with heart failure. Objectives of this article is a summary of issues of definition

PRACTALL – nowe zalecenia w leczeniu astmy u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Rafał Pawliczak

2009-09-01

Full Text Available Astma oskrzelowa jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego występującą u dzieci. Chociaż jej rozpoznawanie w większości przypadków oparte jest na wywiadzie i stosunkowo prostych badaniach dodatkowych, wydaje się, że choroba ta często pozostaje niezdiagnozowana przez lekarzy rodzinnych i pediatrów. Również leczenie astmy – choć stosunkowo proste – pozostawia wiele do życzenia. Taka sytuacja występuje nie tylko w Polsce, podobnie jest na całym świecie. W zależności od kraju lub kontynentu to samo dziecko chore na astmę może zostać poddane leczeniu różnego rodzaju. Dzieje się tak z wielu powodów, między innymi dlatego, że leczeniem astmy na świecie zajmuje się szerokie grono specjalistów, począwszy od lekarzy rodzinnych, przez pediatrów i pulmonologów, a na alergologach skończywszy. Dotychczasowe zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia astmy u dzieci stanowiły zaledwie część dokumentów poświęconych dorosłym pacjentom. Opublikowane niedawno zalecenia PRACTALL dotyczą diagnostyki i leczenia astmy oskrzelowej u dzieci. W niniejszej pracy zawarto omówienie tego ważnego konsensusu pediatrycznego, pierwszego ogólnoświatowego tak obszernego dokumentu poświęconego chorobie, która stanowi ważne wyzwanie dla lekarzy rodzinnych, pediatrów, pulmonologów dziecięcych i alergologów. Konsensus ten omawia i wprowadza do praktyki klinicznej większość najnowszych badań nad astmą oskrzelową i świstami u dzieci. Niektóre zmiany mają charakter nowatorski i przełomowy, gdy chodzi o diagnostykę i leczenie astmy dziecięcej. W poniższym artykule podjęto próbę omówienia najważniejszych elementów zaleceń PRACTALL.

Najczęściej występujące przyczyny i rodzaje alergii u dzieci w świetle aktualnej epidemiologii

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Dadas-Stasiak

2010-09-01

Full Text Available Alergia jest to nadmierna, swoista odpowiedź immunologiczna na czynniki zewnętrzne, która prowadzi do wystąpienia objawów chorobowych. W 1963 roku Coombs i Gell wprowadzili klasyfikację czterech typów reakcji alergicznej: reakcja typu natychmiastowego – typ I, reakcja typu cytotoksycznego – typ II, reakcja typu kompleksów immunologicznych – typ III, reakcja typu komórkowego – typ IV. W ostatnich latach obserwuje się zwiększenie zachorowalności na choroby o podłożu alergicznym u dzieci. Uważa się, że do 2015 roku co drugie dziecko będzie miało objawy alergii. W przeprowadzonych w latach 2006-2008 badaniach ECAP (Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce stwierdzono, że alergia pokarmowa występuje u około 13% dzieci w wieku 6-7 lat i 11% dzieci w wieku 13-14 lat, atopowe zapalenie skóry (AZS – u około 9% dzieci w obu grupach wiekowych, alergiczny nieżyt nosa (ANN – u 24% dzieci w wieku 6-7 lat i 30% dzieci w wieku 13-14 lat, a astma – u około 11% dzieci w obu grupach wiekowych. Do czynników wywołujących objawy alergiczne u dzieci należą przede wszystkim alergeny wziewne i pokarmowe. Znacznie rzadziej objawy alergii występują po ukąszeniach przez owady, po stosowanych lekach czy też po alergenach kontaktowych. W okresie niemowlęcym oraz wczesnodziecięcym dominują alergeny pokarmowe wywołujące objawy ze strony przewodu pokarmowego oraz skóry, w późniejszym wieku – alergeny wziewne, które są odpowiedzialne za wystąpienie objawów alergicznego nieżytu nosa oraz astmy. Wyróżnia się dwie grupy alergenów wziewnych: alergeny zewnątrzdomowe (pyłki roślin, zarodniki grzybów oraz wewnątrzdomowe (roztocza kurzu domowego, zarodniki grzybów, sierści zwierząt, alergeny karaluchów.

Depresja u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Brygida Kwiatkowska

2011-04-01

Full Text Available Depresja jest najczęstszym schorzeniem psychicznym występującymu pacjentów tzw. podstawowej opieki zdrowotnej i stwierdzasię ją u 12,5% chorych, a w przebiegu schorzeń przewlekłych jestroz poznawana wielokrotnie częściej.Do rozwoju depresji w przebiegu schorzeń przewlekłych przyczyniasię wiele czynników, takich jak: predyspozycje genetyczne, predyspozycjepsychiczne, długotrwale utrzymujący się stres orazzwiększenie stężeń cytokin prozapalnych w ośrodkowym układzienerwowym. Ośrodkowy układ nerwowy w wyniku działania cytokinprozapalnych aktywuje wiele zmian w układzie neuroendokrynnymi immunologicznym, określanych jako „zachowanie chorobowe” (sickness behaviour.W reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS depresja występujeu 13–65% chorych, ale tylko u 25% chorych jest rozpoznana. Tak częstewystępowanie depresji jest wynikiem utrzymywania się dużegostężenia cytokin prozapalnych wtym schorzeniu, powodującego zaburzeniaw zachowaniu. Depresja wpływa negatywnie na przebieg RZS,nasilając objawy somatyczne choroby. Z kolei wyniki leczenia depresjisą tym gorsze, im większa jest aktywność RZS, co powoduje zmniejszenieskuteczności leczenia podtrzymującego i zwiększa możliwośćwy stąpienia nawrotów depresji po pierwszym epizodzie. Udowadniato konieczność jednoczesnego intensywnego leczenia obu chorób i ichwczesnego rozpoznania. Rozpoznanie depresji może nastręczać dużotrudności z powodu nakładania się objawów wy stępujących zarównow depresji, jak i w RZS, takich jak: zmęczenie, brak apetytu, zmniejszeniemasy ciała, różnego typu dolegliwości bólowe itp. Nierozpoznanadepresja w przebiegu RZS, poza wpływem na nasilenie objawówchoroby, zmniejsza skuteczność stosowanej terapii, z uwagi na gorsząwspółpracę pacjenta i mniejsze zaangażowanie w leczenie. Zwiększato ryzyko myśli i prób samobójczych oraz skraca czas przeżycia pacjentówchorych na RZS.

Ból w klatce piersiowej – podobne objawy, a różne rozpoznania i przebieg kliniczny – opisy przypadków

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Kaźmierczak-Dziuk

2011-12-01

Full Text Available Ból w klatce piersiowej jest najczęstszym objawem chorób układu krążenia, może być jednak spowodowany zaburzeniami ze strony innych układów i narządów. Ustalenie przyczyny bólu nie jest łatwe, niemniej jednak kluczowe w procesie diagnostycznym. W różnicowaniu należy wziąć pod uwagę przede wszystkim choroby najczęściej występujące oraz te, które zagrażają bezpośrednio życiu i zdrowiu pacjenta. Są to stany związane z niedokrwieniem mięśnia serca: niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia serca. Podczas oceny chorego konieczne jest uwzględnienie przyczyn bólu w klatce piersiowej pochodzących z wnętrza klatki piersiowej (aorta, tętnica płucna, śródpiersie, przełyk, tchawica, oskrzela, opłucna, ze ściany klatki piersiowej (nerwy czuciowe, połączenia chrzęstno-kostne, kręgosłup, skóra, ze strony jamy brzusznej (żołądek, dwunastnica, trzustka, pęcherzyk żółciowy, a także dolegliwości o podłożu psychogennym. W procesie diagnostycznym należy brać pod uwagę charakter bólu, jego czas trwania, sytuacje prowokujące i zmniejszające ból, a także objawy towarzyszące. Do czasu zakończenia postępowania diagnostycznego chory z bólem w klatce piersiowej powinien być traktowany jak pacjent o istotnie podwyższonym ryzyku sercowo-naczyniowym. Dokładnie przeprowadzona diagnostyka różnicowa pozwala na ustalenie prawidłowego rozpoznania i włączenie odpowiedniego leczenia. W pracy przedstawiono opisy pięciu przypadków klinicznych chorych z bólem w klatce piersiowej. Pomimo podobnych objawów u każdego z prezentowanych pacjentów ustalono inne rozpoznanie, a przebieg kliniczny był w każdym przypadku zupełnie odmienny.

Psychologiczne trudności, wsparcie społeczne oraz radzenie sobie ze stresem u rodziców dzieci z chorobą nowotworową

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewelina Chrapek

2016-03-01

Full Text Available Choć w leczeniu chorób nowotworowych u dzieci odnotowano znaczące postępy, a tym samym realnie wzrosły szanse na przeżycie nieletnich pacjentów, jest to wciąż sytuacja kryzysowa nie tylko dla chorego, lecz także dla jego rodziny. Rodzice stają bowiem w obliczu szeregu wyzwań, dotyczących m.in. stałej opieki nad dzieckiem, inwazyjnego i długotrwałego leczenia, problemów finansowych, jak również trudności natury psychologicznej. Zgodnie z klasyfikacją DSM-IV nowotwór zdiagnozowany u dziecka może być przeżyciem o charakterze traumatycznym i prowadzić do wystąpienia objawów stresu pourazowego. Te i inne symptomy zaburzonego funkcjonowania emocjonalnego dziecka mogą z kolei poważnie zagrażać adaptacji rodziców do nowej sytuacji. Celem artykułu jest analiza wyników badań dotyczących psychologicznych trudności rodziców dzieci chorych onkologicznie oraz wsparcia społecznego, które te osoby otrzymują, i stosowanych sposobów radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Wnioski: Przegląd piśmiennictwa potwierdził zwiększone ryzyko wystąpienia objawów psychopatologicznych o obrazie depresji, lęku i traumy w omawianej grupie rodziców. Analiza wyników badań wykazała zależność poziomu nasilenia objawów od szeregu zmiennych, w tym od czasu, który upłynął od momentu diagnozy dziecka. Uzyskane dane podkreślają znaczenie wsparcia i umiejętności radzenia sobie ze stresem dla funkcjonowania emocjonalnego matki lub ojca podczas choroby dziecka. Stanowi to podstawę do ważnych działań praktycznych, ze szczególnym uwzględnieniem planowania terapii dla tej grupy rodziców.

Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego dotyczące stosowania leków biologicznych w łuszczycy zwyczajnej i stawowej (łuszczycowym zapaleniu stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jacek Szepietowski

2010-02-01

Full Text Available Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry dotyczącą około1–3% populacji rasy kaukaskiej. Wprowadzenie do leczenia tego schorzenialeków biologicznych, które cechują się dobrą skutecznościąi wysokim profilem bezpieczeństwa, spowodowało, że obecnie wieluchorych na łuszczycę może prowadzić normalny tryb życia. Z tegopowodu niezbędne jest, aby leki biologiczne były dostępne również dlapolskiej populacji pacjentów, zwłaszcza tych, u których inne metodyterapii okazały się nieskuteczne lub też nie mogą być stosowane. Obecnewytyczne opracowano w celu ułatwienia polskim dermatologomkwalifikowania pacjentów z łuszczycą do leczenia biologicznego i ichdalsze prowadzenie. Mamy nadzieję, że przedstawione wskazówkibędą cenną pomocą dla lekarzy, którzy dopiero rozpoczynają doświadczeniaz tą grupą leków.W polskich realiach ekonomicznych do leczenia biologicznego powinnibyć kwalifikowani pacjenci z łuszczycą zwyczajną o średnim lubdużym nasileniu, u których nie uzyskano poprawy po leczeniu z zastosowaniemprzynajmniej dwóch różnych metod tradycyjnej terapiiogólnej lub którzy mają przeciwwskazania do stosowania innychmetod terapii ogólnej. W przypadku łuszczycowego zapalenia stawówterapię lekami biologicznymi można rozważyć u pacjentów z jegoaktywną postacią, u których nie uzyskano wystarczającej poprawy pozastosowaniu przynajmniej dwóch przeciwreumatycznych leków modyfikujących przebieg choroby, podawanych w monoterapii lubpoliterapii. Autorzy nie rekomendują żadnego leku biologicznego jakopierwszego leku z wyboru. Decyzję tę lekarz podejmuje sam, w zależnościod indywidualnego przypadku i na podstawie bieżących danychpiśmiennictwa na temat ich skuteczności i bezpieczeństwa.

Depresja psychotyczna

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Zdanowicz

2017-06-01

Full Text Available Depresja psychotyczna jest ciężkim zaburzeniem afektywnym, często o niejednorodnym i zmiennym obrazie klinicznym. Od dawna wielu klinicystów zadaje sobie pytanie, czy jest ona odmianą depresji, czy może ze względu na swój przebieg i objawy psychopatologiczne powinna być uznawana za odrębną jednostkę chorobową. Depresja psychotyczna charakteryzuje się poczuciem winy, brakiem dobowych wahań nastroju, spowolnieniem psychomotorycznym lub agitacją; często towarzyszy jej wysoki poziom zaburzeń poznawczych, lęku, poczucia beznadziejności oraz hipochondrii i skarg somatycznych. Epizody depresji psychotycznej są dłuższe i wiążą się ze znacznym upośledzeniem funkcjonowania pacjenta. Wykazano, że około 30% osób, które w przebiegu choroby miały objawy psychotyczne, będzie je miało również w kolejnych nawrotach. Niezwykle ważnym zagadnieniem – ze względu na zachowania samobójcze – jest epizod depresji psychotycznej u kobiet w okresie połogu. Okazuje się, że samobójstwo to najczęstsza przyczyna śmierci kobiet w ciągu roku po urodzeniu dziecka; aż 70% pacjentek z przebytą psychozą poporodową odbiera sobie życie. Próbuje się to tłumaczyć gwałtownym spadkiem poziomu estrogenów i progesteronu, który może wpływać negatywnie na szlaki związane z regulacją nastroju. Leczenie depresji psychotycznej wiąże się z gorszą odpowiedzią na przyjmowane leki. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych farmakoterapia powinna obejmować stosowanie leku przeciwdepresyjnego w połączeniu z lekiem przeciwpsychotycznym, a ich wybór powinien być poprzedzony oceną stanu somatycznego, symptomów dominujących u danego pacjenta oraz możliwych interakcji z innymi lekami. W niektórych przypadkach klinicznych najskuteczniejszą formą leczenia są zabiegi elektrowstrząsowe.

Výskyt rizikových faktorů ischemické choroby srdeční u pacientů s akutním infarktem myokardu a jejich význam pro krátkodobou prognózu

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Monhart, Z.; Faltus, Václav; Grünfeldová, H.; Ryšavá, D.; Hubač, J.; Velimský, T.; Ballek, J.; Janský, P.

2007-01-01

Roč. 49, 4 suppl (2007), s. 73-74 ISSN 0010-8650. [Výroční sjezd České kardiologické společnosti /15./. 13.05.2007-16.05.2007, Brno] Institutional research plan: CEZ:AV0Z10300504 Keywords : ICHS * rizikové faktory * mortalita Subject RIV: BB - Applied Statistics, Operational Research

Nové možnosti terapeutické revaskularizace u ischemické choroby dolních končetin v rámci syndromu diabetické nohy autologní transplantací kmenových buněk

Czech Academy of Sciences Publication Activity Database

Svěcený, J.; Syková, Eva; Tichý, M.; Laštůvka, J.

2015-01-01

Roč. 154, č. 4 (2015), s. 161-167 ISSN 0008-7335 Institutional support: RVO:68378041 Keywords : lower extremity limb ischemia * stem cells * critical limb ischemia Subject RIV: FP - Other Medical Disciplines

Gruźlica – od diagnostyki do leczenia według standardów dla krajów Unii Europejskiej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Grzelewska-Rzymowska

2013-09-01

Full Text Available Autorzy przedstawiają dane epidemiologiczne odnoszące się do gruźlicy w niektórych krajach, w tym w Polsce. Gruźlica ciągle pozostaje priorytetowym wyzwaniem dla zdrowia publicznego. Obecnie stosowana chemioterapia jest skuteczna, ale długotrwała i kompleksowa. Poważny problem stanowią szczepy Mycobacterium tuberculosis oporne na leki przeciwprątkowe, szczególnie szczepy oporne na wiele leków (MDR-TB i te o rozszerzonej opor‑ ności (XDR-TB, oraz zakażenia HIV wśród chorych na gruźlicę. W październiku 2011 roku zostały sfinalizowane standardy dotyczące gruźlicy dla krajów Unii Europejskiej (European Union Standards for Tuberculosis Care, ESTC. Dokument ten pozostaje w zgodzie z definicjami i rekomendacjami WHO. ESTC składają się z czterech sekcji: diagnozowanie, leczenie, HIV i choroby współistniejące, zdrowie publiczne, które korespondują z Między‑ narodowymi Standardami Opieki nad Chorymi na Gruźlicę (ISTC z 2009 roku. W 2013 roku zostały opubliko‑ wane polskie rekomendacje. Autorzy komentują wszystkie odnoszące się do gruźlicy rekomendacje. Przedstawio‑ no objawy kliniczne gruźlicy i wybrane problemy gruźlicy utajonej (latent tuberculosis. Próbki wydzieliny oskrzelowej powinny być poddane badaniu mikroskopowemu, hodowli i testom lekowraźliwości. WHO rekomen‑ duje szybki test molekularny, który należy wykonać w dniu bakteriologicznej diagnozy gruźlicy. Wszyscy chorzy (w tym osoby zakażone HIV, którzy nie byli wcześniej leczeni i u których nie występują czynniki ryzyka oporności na leki, powinni otrzymywać przez 2 miesiące izoniazyd, ryfampicynę, pirazynamid i etambutol, a przez 4 miesiące izoniazyd i ryfampicynę. Niektóre standardy odnoszą się do gruźlicy dziecięcej. Infekcja wywołana przez Mycobacterium tuberculosis powinna zostać wykryta za pomocą testu tuberkulinowego lub testu uwalniania interferonu gamma (IGRA. Dzieci poniżej 5. roku życia i osoby zaka

Neuroprotekcyjne właściwości związków pochodzenia roślinnego: triterpeny pentacykliczne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Monika Orłowska-Majdak

2014-12-01

Full Text Available Ludzki mózg to struktura wykazująca ogromną zmienność w ciągu życia osobniczego. W pierwszym okresie zmiany budowy i czynności spowodowane są procesami rozwoju i dojrzewania. Następnie, dzięki niezwykłej plastyczności synaptycznej, poszczególne ośrodki mózgu przystosowują się do wymagań środowiska, w jakim człowiek funkcjonuje, i do stylu jego życia. Po 40. roku życia włącza się proces zaprogramowanej śmierci neuronów, czyli apoptozy, a w stanie choroby neurony mogą ginąć w procesie nekrozy lub aponekrozy. Neurogeneza na bazie miejscowych albo transplantowanych komórek macierzystych mózgu pełni funkcję naprawczą w powstałych uszkodzeniach, ale może także mieć związek z chorobami psychicznymi i neurologicznymi. U podstaw neuroprotekcji leżą procesy antyoksydacyjne, przeciwzapalne, antyapoptotyczne i przeciwdziałające destrukcyjnemu działaniu jonów wapnia. Wspierającą funkcję w działaniu neuroprotekcyjnym mogą mieć związki pochodzenia roślinnego, podawane w ramach fitoterapii. W ostatnich latach zwrócono uwagę na neuroprotekcyjne właściwości pentacyklicznych triterpenów i ich pochodnych. W pracy omówiono właściwości neuroprotekcyjne kwasu ursolowego, oleanolowego, maslinowego, asjatowego, betulinowego, bosweliowego oraz saponin triterpenowych pozyskiwanych z roślin Bupleurum i Panax ginseng. Saponiny ginseng dodatkowo nasilają neurogenezę w mózgu. Sugeruje się potencjał stosowania wymienionych związków w terapii wielu chorób neurologicznych i psychicznych – z kilkoma zastrzeżeniami: 1 kierunek działania może zależeć od dawki; 2 związki te mogą różnie działać na neurony różnych rodzajów; 3 mogą istnieć niekorzystne interakcje z innymi lekami stosowanymi równocześnie. Większość doświadczeń z użyciem triterpenów wykonano na zwierzętach bądź w hodowlach komórkowych, zagadnienie wymaga więc dalszych badań na ludziach.

Martwica kości szczęk związana ze stosowaniem bifosfonianów. Opis przypadków

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Wojciech Leśniak

2013-06-01

Full Text Available Bifosfoniany należą do silnych inhibitorów osteoklastów. Znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób przebiegających ze wzmożoną resorpcją kości: osteoporozy, choroby Pageta i osteogenesis imperfecta. Leki te zmniejszają adhezję komórek nowotworowych do kości, ograniczają osteolizę wywołaną nowotworem i hiper‑ kalcemię. Zmniejszają dolegliwości bólowe w szpiczaku mnogim i w przerzutach do kości. Powszechnie panu‑ jące przekonanie o bezpieczeństwie spowodowało rozszerzenie wskazań do ich stosowania. Pacjenci onkolo‑ giczni przyjmujący bifosfoniany dożylnie, w wysokich dawkach są bardziej narażeni na działania niepożądane terapii niż pacjenci przyjmujący je doustnie. Jednym z najpoważniejszych powikłań jest martwica kości szczęk. W 2003 roku opisano po raz pierwszy związek pomiędzy terapią bifosfonianami a martwicą kości szczęk. W piśmiennictwie znajdujemy coraz więcej przykładów tego działania niepożądanego, także po stosowaniu leków doustnie. Mogą pojawiać się ból, obrzęk, owrzodzenie, odsłonięcie kości, przetoki, złamania patologiczne, uciążliwe dla pacjenta i obniżające jakość życia. Leczenie martwicy kości szczęk jest trudne i rzadko przynosi spodziewany efekt. Główną rolę odgrywa leczenie zachowawcze i redukcja objawów. Odstawienie bifosfonia‑ nów nie ma bezpośredniego wpływu na przebieg martwicy kości szczęk, ze względu na kumulację leku w kości. Istotne jest przygotowanie pacjenta przed rozpoczęciem podawania bifosfonianów, wymagające stałej współ‑ pracy pomiędzy lekarzami onkologami, ortopedami i chirurgami szczękowo-twarzowymi. Higiena jamy ustnej i leczenie chorób współistniejących stanowi ważny element postępowania. Celem pracy jest przedstawienie trzech przypadków martwicy kości szczęk u pacjentów poddanych leczeniu bifosfonianami.

Łagodne zaburzenia poznawcze – aktualny problem geriatryczny = Mild cognitive impairment – current geriatric issue

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Oliwia Beck

2016-04-01

  Streszczenie Artykuł przedstawia aktualny stan wiedzy dotyczący łagodnych zaburzeń poznawczych (Mild Cognitive Impairment, MCI. Termin ten, początkowo uważany za stan przejściowy pomiędzy prawidłowym funkcjonowaniem poznawczym a objawami choroby Alzheimera (Alzheimer’s disease, AD, obecnie oznacza heterogenną grupę widocznych i obiektywnych deficytów kognitywnych u pacjentów bez rozpoznanego otępienia. Deficyty te, choć zauważalne zarówno dla osób nimi dotkniętych, jak i ich otoczenia, są na tyle nieznaczne, że nie wpływają na podstawowe czynności życia codziennego i zdolność do samodzielnej egzystencji. Rozpowszechnienie MCI szacuje się na 15 – 30% wśród osób powyżej 60 roku życia; rośnie ono wraz z wiekiem. Łagodnym zaburzeniom poznawczym – zwłaszcza ich postaci amnestycznej - przypisuje się podwyższone ryzyko rozwinięcia się otępienia, wynoszące 10 – 15% rocznie (przy 1 – 2% dla populacji ogólnej. Z tego powodu identyfikacja osób z MCI jest obecnie najważniejszą strategią opóźniania postępu otępień i zapobiegania im.   Słowa kluczowe: łagodne zaburzenia poznawcze, funkcjonowanie poznawcze, wiek podeszły, otępienie       Summary The article describes current state of knowledge on Mild Cognitive Impairment (MCI. The term, initially considered a transitional state between normal cognitive aging and mild Alzheimer’s disease (AD, currently covers heterogenous group of noticeable and objective cognitive deficits in patients without the diagnosis of dementia. These deficits, although apparent for both afflicted persons and their environment, do not interfere substantially with basic activities of daily living nor result in inability to live independently. The prevalence of MCI is estimated between 15 and 30% in individuals over 60 years old. Subjects with MCI constitute a high risk group because they develop dementia at a rate of 10% to 15% per year compared with 1% to 2% per year in the general

Postępowanie z chorym po zawale serca

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Kalina Niedolaz

2011-10-01

Full Text Available Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca na podłożu miażdżycy tętnic wieńcowych, stanowi niezwykle istotny problem kliniczny. Jej bezpośrednim i często nieuchronnym następstwem jest zawał mięśnia serca. Zawał najczęściej jest spowodowany zamknięciem tętnicy wieńcowej w wyniku uszkodzenia blaszki miażdżycowej (jej pęknięcia lub erozji z następowym wytworzeniem dystalnego zakrzepu i powoduje zniszczenie prawidłowo działającego mięśnia sercowego. Chory po przebytym zawale mię- śnia serca należy do grupy pacjentów obciążonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, a więc zagrożony jest wystąpieniem kolejnych incydentów, takich jak zawał, udar mózgu i zgon. Prawidłowe postępowanie po przebytym zawale pozwala na istotną redukcję ryzyka i korzystnie wpływa na rokowanie. Prewencja wtórna po zawale serca obejmuje postępowanie niefarmakologiczne, czyli modyfikację stylu życia, i leczenie farmakologiczne. Największe znaczenie ma wyeliminowanie czynników ryzyka, tj. zaprzestanie palenia papierosów, prawidłowa kontrola ciśnienia tętniczego i normalizacja poziomu cholesterolu, a także redukcja nadwagi i systematyczna aktywność fizyczna. Świadomość pacjentów i zaangażowanie lekarzy są decydujące dla osiągnięcia korzystnych efektów prewencji wtórnej po zawale serca. Artykuł przedstawia zasady, którym powinien podlegać każdy chory po zawale mięśnia serca, uwzględnia zalecenia dotyczące postępowania niefarmakologicznego, wytyczne dotyczące odpowiedniej farmakoterapii według aktualnych standardów. W pracy uwzględniono również zasady postępowania z chorym po zawale w sytuacjach szczególnych, jakimi są choroby współistniejące, takie jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, dysfunkcja lewej komory i niewydolność serca, przewlekła choroba nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Trudności terapeutyczne u pacjenta z ciężką postacią młodzieńczego zapalenia skórno-mięśniowego powikłanego uogólnioną wapnicą

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Joanna Szymańska-Kałuża

2011-08-01

Full Text Available Młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe (MZSM to najczęstszaidiopatyczna miopatia zapalna wieku dziecięcego. Do charakterystycznychobjawów tej choroby należą: osłabienie mięśni, głównieobręczy barkowej lub biodrowej, oraz zmiany skórne w postaciobrzęku twarzy, heliotropowego zabarwienia powiek, zmian plamisto-rumieniowych na twarzy i klatce piersiowej. W badaniachlaboratoryjnych typowe dla MZSM są podwyższone wskaźnikiostrej fazy, wysoka aktywność enzymów mięśniowych (aminotransferaz,kinazy kreatynowej oraz dehydrogenazy mleczanowej,a także czasami obecność przeciwciał anty-Jo1. Badanie elektromiograficznewykazuje cechy pierwotnego uszkodzenia mięśni,a w obrazie histopatologicznym wycinka skórno-mięśniowegoodnotowuje się nacieki zapalne. U dzieci często obserwowane sątakże ogniska zwapnień w tkankach miękkich, prowadzące doatrofii mięśni i przykurczów stawowych.Leczeniem I rzutu u pacjentów z MZSM są glikokortykosteroidy,w przypadku nieskuteczności tej terapii stosuje się leki immunosupresyjnelub leki biologiczne, w tym immunoglobuliny.W pracy przedstawiono przypadek pacjenta z ciężkim przebiegiemMZSM powikłanego wapnicą, z uwzględnieniem objawów klinicznychi możliwości leczenia. Omówiono również trudności w doborzenajskuteczniejszej farmakoterapii dla tego pacjenta. U chorego– obecnie 14-letniego chłopca – występowały uogólnione zmianyskórne oraz bardzo gwałtownie narastające liczne złogi soli wapniaw skórze, tkance podskórnej, powięziach i mięśniach, które pojawiły się po 3 latach od wystąpienia pierwszych objawów chorobowych(ryc. 1–8. U chłopca z powodu wybitnie ciężkiego przebieguchoroby prowadzono agresywną konwencjonalną terapię(glikokortykosteroidy, metotreksat, cyklosporyna, pamidronian,która nie przynosiła zadowalających rezultatów i poprawy stanuklinicznego. Na podstawie doniesień z piśmiennictwa światowegopodjęto próbę leczenia

Ocena poziomu lęku i depresji u rodziców dzieci z zespołem nerczycowym – sposoby radzenia sobie z nimi i metody wsparcia

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Monika Pawlak-Bratkowska

2013-06-01

Full Text Available Wstęp i cele pracy: Idiopatyczny zespół nerczycowy w wieku rozwojowym przebiega nawrotowo i trwale zmie‑ nia życie dzieci oraz ich rodziców. Celem badania była ocena poziomu lęku i depresji u rodziców dzieci z zespo‑ łem nerczycowym. Materiał i metodyka: Badanie zaplanowano jako przekrojową próbę kliniczną wśród rodzi‑ ców dzieci chorujących na zespół nerczycowy w odniesieniu do rodziców dzieci zdrowych. Wszyscy badani (46 rodziców wypełniali: ankietę dotyczącą przebiegu choroby u dziecka, kwestionariusz STAI (Inwentarz stanu i cechy lęku, kwestionariusz Skali depresji Becka, kwestionariusz Skali kontroli emocji (CECS. Grupę kontrolną stanowiło 20 rodziców dzieci zdrowych. Wyniki: Rodzice dzieci z zespołem nerczycowym charakteryzowali się istotnie wyższym poziomem depresji (Skala depresji Becka 8,7 vs 4,9, t = 2,18, p < 0,05. U ojców zaobserwo‑ wano wyższe subiektywne uczucie kontrolowania własnych reakcji w porównaniu z matkami – wyższy wynik CECS, suma u ojców (55,1 vs 47,2, t = 2,53, p < 0,05. U matek odnotowano wyższe wskaźniki zarówno w ska‑ lach mierzących poziom lęku jako cechy (STAI – cecha 45,7 vs 36,1, t = 3,19, p < 0,05 i stanu (STAI – stan 42,8 vs 33,4, t = 2,8, p < 0,05, jak i w kwestionariuszu badającym poziom depresji (10,62 vs 4,86, t = 2,66, p < 0,05. Rodzice, którzy wykazywali tendencję do obwiniania się o chorobę dziecka, podczas jej pierwszego epizodu uzyskali statystycznie istotny wyższy wynik w testach badających poziom depresji. Wnioski: Rodzice dzieci cierpiących na zespół nerczycowy charakteryzowali się istotnie wyższym poziomem depresji niż rodzice dzieci zdrowych. Ważne wydaje się objęcie szczególną opieką matek, mającą na celu obniżenie poziomu lęku i objawów depresji, oraz ojców skłonnych do tłumienia przeżywanych emocji.

Leczenie otępienia przy współistniejących schorzeniach internistycznych – wybrane zagadnienia

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Alicja Klich-Rączka

2012-12-01

Full Text Available Celem poniższej pracy było przedstawienie dylematów związanych ze stosowaniem leków poprawiających funkcje poznawcze przy obecności innych schorzeń u ludzi starszych. Ze względu na powszechną w starości polipatologię otępienie, będące jednym z najistotniejszych problemów medycznych w tym okresie życia, rzadko występuje jako pojedyncze schorzenie – zwykle współistnieje z innymi chorobami. Leczenie otępienia jest zwykle połączone z terapią innych jednostek chorobowych, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem interakcji lekowych oraz działań niepożądanych. Dodatkowo ryzyko tych działań wzrasta z powodu zmian w farmakokinetyce wynikających z gorszej dystrybucji leków w organizmie oraz pogarszającej się z wiekiem wydolności wielonarządowej, czego konsekwencją może być upośledzony metabolizm i wydalanie leków. Spośród stosowanych w leczeniu otępienia inhibitorów acetylocholinesterazy interakcje najczęściej dotyczą donepezilu, co spowodowane jest jego metabolizmem w wątrobie przy udziale cytochromu P450, który równocześnie uczestniczy w metabolizmie wielu innych leków wykorzystywanych w terapii różnych schorzeń wieku starczego. Przeciwwskazaniami do stosowania inhibitorów acetylocholinesterazy są przede wszystkim: ciężka niewydolność wątroby, zespół chorego węzła zatokowego, zaburzenia rytmu i przewodnictwa, czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, choroby powodujące utrudnienie odpływu moczu, napady drgawkowe, astma oskrzelowa/przewlekła obturacyjna choroba płuc. Działania niepożądane leków występują u kilku do kilkudziesięciu procent pacjentów, a u części z nich stanowią przeciwwskazania do kontynuowania terapii. Problem interakcji lekowych i działań niepożądanych jest często marginalizowany w leczeniu starszych pacjentów z otępieniem.

Nieswoista nadreaktywność oskrzeli w diagnostyce astmy dziecięcej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jadwiga Kroczyńska-Bednarek

2010-09-01

Full Text Available Nadreaktywność oskrzeli (NO, która odzwierciedla skłonność dróg oddechowych do nadmiernego skurczu w odpowiedzi na różne nieswoiste i swoiste czynniki prowokacyjne, jest ściśle związana z astmą dziecięcą. Występuje u wszystkich dzieci, u których stwierdza się świszczący oddech. Chociaż NO jest przede wszystkim zasadniczą cechą astmy, znaczna część chorych również z innymi alergicznymi i niealergicznymi chorobami układu oddechowego wykazuje zwiększoną odpowiedź oskrzeli na histaminę, metacholinę lub bodźce fizyczne, takie jak wysiłek. Jest ona obecna również u młodych dorosłych osób z całkowitą remisją objawów, którzy „wyrośli” z astmy dziecięcej. Wiadomo, że NO odgrywa zasadniczą rolę w patogenezie astmy i może być wykorzystywana do potwierdzenia rozpoznania choroby, które przy nieobecności NO jest trudne do ustalenia. Nieswoista NO wiąże się z ciężkością i wynikiem przebiegu astmy, a tym samym uznawana jest za końcowy cel działań leczniczych. Wykazano, że bezobjawowa NO stanowi również czynnik ryzyka rozwoju astmy. Pomiar NO, zwłaszcza na bodźce bezpośrednie, jest powszechnie dostępny, dobrze wystandaryzowany i łatwy do wykonania. O ile czułość tych badań w rozpoznawaniu klinicznie istotnej astmy jest bardzo wysoka, o tyle cechuje je mała swoistość. NO oceniana dla czynników działających pośrednio poprzez pobudzanie uwalniania zapalnych mediatorów lub zakończeń nerwowych jest bardziej charakterystyczna dla astmy i ma większe właściwości różnicujące. W pracy przedstawiono przegląd aktualnej wiedzy na temat występowania nieswoistej NO u dzieci i jej przydatności w rozpoznawaniu i monitorowaniu leczenia astmy. Zawiera odpowiedzi na pytania: 1 Dlaczego NO jest czasem bezobjawowa? 2 Kiedy i jak najlepiej mierzyć NO u dzieci?

Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ludmiła Bartoszewicz

2009-09-01

Full Text Available Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.

Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ludmiła Bartoszewicz

2009-03-01

Full Text Available Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.

Gruźlica płuc u 27-letniej kobiety

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Kamilla Tymińska

2009-09-01

Full Text Available Rozstrzenie oskrzeli to utrwalone, nieodwracalne, różnokształtne nieprawidłowe rozszerzenia oskrzeli – oskrzela są pogrubione i poszerzone oraz mają zmiany zapalne. U około 50% chorych przyczyna rozstrzeni oskrzeli pozostaje nieznana. Mukowiscydoza jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, dziedziczoną autosomalnie recesywnie. W większości jej przypadków dochodzi do zajęcia układów pokarmowego i oddechowego. Chlamydophila pneumoniae to bakteria przenoszona drogą kropelkową, wywołująca głównie ostre infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych. Następstwem zakażenia mogą być uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i zmiany sprzyjające rozwojowi astmy, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardła i zapalenia zatok. Według raportu WHO w roku 2006 zanotowano 9,2 miliona nowo rozpoznanych przypadków gruźlicy, z czego 7,7% dotyczyło chorych zakażonych wirusem HIV. Głównym celem światowego programu kontroli gruźlicy jest zmniejszenie zachorowalności i umieralności z powodu tej choroby do 2015 roku. DOTS (Directly Observed Treatment Short-course, czyli strategię krótkich kursów nadzorowanego leczenia, uważa się za najbardziej wydajną ekonomicznie w zwalczaniu gruźlicy. Opis przypadku dotyczy 27-letniej kobiety z astmą oskrzelową, która do końca nigdy nie została zdiagnozowana – pacjentkę przyjęto do szpitala z powodu nawracających napadów duszności. Pomimo wdrożonego leczenia antybiotykami i glikokortykosteroidami stan kliniczny chorej, a także obraz radiologiczny uległy pogorszeniu. Na podstawie wykonywanych badań podejrzewano chlamydiowe zapalenie płuc, idiopatyczne rozstrzenie oskrzeli oraz późną postać mukowiscydozy. W badaniach plwociny początkowo nie stwierdzono żadnych patogenów. Ostatecznie badanie bronchoaspiratu metodą BACTEC wykazało obecność prątków gruźlicy. Stan chorej po 6 miesią- cach leczenia przeciwprątkowego według zalecanego przez

Polski rejestr chorych na stwardnienie rozsiane – stan obecny, perspektywy i problemy

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Waldemar Brola

2015-08-01

Full Text Available Stwardnienie rozsiane jest postępującą zapalno-demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej etiologii, dotykającą przede wszystkim ludzi młodych i stanowiącą najczęstszą przyczynę niesprawności neurologicznej w tej grupie wiekowej. Szacuje się, że w Polsce na stwardnienie rozsiane choruje około 40 000 osób, a rocznie stwierdza się około 2000 nowych przypadków. Wskaźniki te oparte są jedynie na statystykach Narodowego Funduszu Zdrowia i nie zawierają wielu istotnych danych, m.in. na temat postaci i przebiegu choroby, stopnia niepełnosprawności, rodzaju leczenia czy jakości życia chorych. W większości krajów europejskich takie informacje są zbierane przez narodowe rejestry chorych, często funkcjonujące już od lat. Polska była pod tym względem białą plamą na mapie świata i największym państwem o tak dużej liczbie chorych, w którym nie wprowadzono żadnej bazy danych. Wzorem innych krajów w 2013 roku powołano ogólnopolski rejestr chorych na stwardnienie rozsiane, którego celem było opisanie podstawowych parametrów epidemiologicznych zebranych ze wszystkich ośrodków zajmujących się leczeniem stwardnienia rozsianego. W artykule przedstawiono założenia polskiego Rejestru Chorych ze Stwardnieniem Rozsianym (RejSM i omówiono wyniki z regionu świętokrzyskiego, który jest najbardziej zaangażowany w zbieranie danych. Na dzień 31 grudnia 2013 roku chorobowość w tym rejonie Polski określono na 109,1/100 000, a zapadalność w latach 2011–2013 – na 4,1/100 000/rok. Wskaźniki te są wyższe od dotychczas publikowanych polskich danych. Przedstawiono również wstępną analizę samooceny jakości życia pacjentów oraz ograniczenia i problemy związane z dalszym rozwojem rejestru.

Ekspresja kinazy Jak3 i aktywacja białka Stat3 u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów i spondyloartropatie zapalne

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Andrzej Steciwko

2010-08-01

Full Text Available Wstęp: Układ przekaźnikowy Jak/Stat (kinaza tyrozynowaJanus/sygnał transdukcji i aktywacji transkrypcji jest wykorzystywanyprzez wiele cytokin, czynników wzrostu i hormonów regulującychmechanizmy transkrypcji genów oraz aktywacji, proliferacji,różnicowania i apoptozy komórek. Wyniki dotychczasowych badańwskazują, że kinaza Jak3 odgrywa istotną rolę w patogeneziereumatoidalnego zapalenia stawów (RZS. Cel pracy: Ocena ekspresji Jak3 oraz aktywacji Stat3 w leukocytachkrwi obwodowej (LKO i komórkach płynu stawowego (KPSu chorych na RZS i spondyloartropatie zapalne (SpaZ oraz analizazwiązku badanych parametrów ze wskaźnikami aktywności chorobyużywanymi w praktyce klinicznej. Ponadto analizie poddanozależności między ekspresją Jak3 a aktywacją Stat3. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 19 chorych na RZSoraz 22 chorych na SpaZ (zesztywniające zapalenie stawów, łuszczycowezapalenie stawów, spondyloartropatia niezróżnico wana.Grupę kontrolną stanowiły 23 zdrowe osoby. W badanych grupachw LKO metodą immunocytochemiczną oznaczono ekspresję kinazyJak3 i aktywację białka Stat3. Tą samą metodą oznaczono ekspresjęJak3 i aktywację Stat3 u 11 chorych na RZS i u 12 chorych na SpaZw KPS. U chorych zostały oznaczone warto ści parametrów stanuzapalnego oraz wskaźników aktywności choroby DAS28 i BASDAI.Wykonano rentgenogramy stawów zajętych procesem chorobowym. Wyniki: Ekspresja Jak3 oraz aktywacja Stat3 były znacząco wyższeu chorych na RZS i SpaZ w porównaniu z grupą kontrolną. War to -ści te były wyższe w KPS niż w LKO. U chorych na RZS zaobserwowanododatnią korelację między aktywnością Stat3 w KPSa wartością CRP. Nie wykazano korelacji między ekspresją Jak3a aktywacją Stat3. Wnioski: Funkcja Jak3 i Stat3 jest związana z procesem immunolo -gicznym w przebiegu RZS i SpaZ. Wydaje się, że zablokowanie ichfunkcji może stanowić cel terapeutyczny w obydwu grupach chorych.

Ocena przydatności kryteriów Williamsa w rozpoznawaniu atopowego zapalenia skóry w praktyce lekarza pediatry

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Zbigniew Samochocki

2009-09-01

Full Text Available O trudnościach w rozpoznawaniu AZS u dzieci świadczy stosowanie wielu różnych metod diagnostycznych. Jedną z nich są kryteria zaproponowane przez Williamsa iwsp. Celem pracy było określenie przydatności kryteriów Williamsa iwsp. wrozpoznawaniu AZS u dzieci poprzez ocenę porównawczą z kryteriami Hanifina iRajki. Badaniami objęto 166 pacjentów Poradni Dermatologicznej (67 chłopców i 99 dziewczynek w wieku od 4 do 15 lat (średnio 10,3 roku, którzy niezależnie od zmian skórnych zgłaszali świąd skóry. Poddano ich badaniu klinicznemu i procedurom zawartym w kryteriach Hanifina i Rajki. Dokonano analizy statystycznej wyników. U 108 dzieci rozpoznano AZS, a u 58 – świerzb, łojotokowe zapalenie skóry, zapalenie skóry z podrażnienia, łuszczycę, trądzik młodzieńczy oraz pokrzywkę. U wszystkich chorych naAZS wykazano suchość skóry. Zajęcie typowych okolic podawane wwywiadzie, początek zmian skórnych <2. roku życia, czynne zmiany w przegubach i osobnicze obciążenie atopią obserwowano odpowiednio u 96,3% (104/108, 71,3% (77/108, 67,6% (73/108 i 64,3% (70/108 pacjentów. Wszystkie te cechy występowały statystycznie istotnie częściej (p<0,001 wporównaniu z grupą dzieci, u których nie rozpoznano wyprysku atopowego. Stosując kryteria Williamsa i wsp., u 3/108 chorych wykazano fałszywie ujemne wyniki, a u 2/58 – fałszywie dodatnie. Czułość i swoistość tej metody badawczej wynosiła odpowiednio 97,2% i 96,6%. Wnioski: 1. Kryteria diagnostyczne Williamsa i wsp. są bardzo pomocne w praktyce lekarza pediatry w rozpoznawaniu AZS u dzieci powyżej 3. roku życia. 2. Suchość skóry i potwierdzenie wwywiadzie obecności zmian wypryskowych o typowej lokalizacji są najbardziej przydatne w rozpoznawaniu AZS u dzieci. 3. W przypadkach wątpliwych rozszerzenie granicy wieku wystąpienia pierwszych zmian skórnych z 2 do 5 lat zwiększa wykrywalność choroby.

The role of brain magnetic resonance imaging in the diagnosis of pantothenate kinase deficiency (previously Hallervorden-Spatz disease): case report; Znaczenie badania tomografii rezonansu magnetycznego mozgowia w diagnostyce deficytu kinazy pantotenowej (dawniej choroby Hallervordena-Spatza) - opis przypadku

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Gizewska, M; Bieleninik, A; Adamczyk, T; Walczak, M [II Klinika Chorob Dzieci Pomorskiej Akademii Medycznej, Szczecin (Poland); Cyrylowski, L [Zaklad Diagnostyki Obrazowej i Radiologii Interwencyjnej Pomorskiej Akademii Medycznej, Szczecin (Poland); Abramczyk, G [Oddzial Noworodkow, Patologii i Intensywnej Terapii, Samodzielnego Publicznego Specjalistycznego ZOZ ' ' Zdroje ' ' , Szczecin (Poland); Nowacki, P [Klinika Neurologii Pomorskiej Akademii Medycznej, Szczecin (Poland)

2005-07-01

Panthotenate kinase deficiency is a rare metabolic disorder from the group of neuroaxonal dystrophy. It is characterized by symptoms of extrapiramidal system impairment, general dystonia, progressive gait disturbances, limbs rigidity, dyskinesias, choreoatetotic movements, dysarthria and progressive dementia. On the brain MRI, T2 - weighted images demonstrate typical, symmetrical '' eye of the tiger '' sign with hyperintensive signals from the central parts of the pallidum, surrounded by low signals in the pallidum and accompanied by hypointensity in substantia nigra resulting from iron deposition. We present a case of 13.5 year old boy with gait disturbances, increase muscles tone, dysartria, aggressive behavior and learning difficulties progressing from the early childhood. In the differential diagnosis a number of inborn errors of metabolism was excluded. Finding on the brain MRI in T2- weighted images typical picture of '' eye of the tiger '' led to a diagnosis of panthotenate kinase deficiency. In subsequent years of observation, despite attempts of baclofen and calcium panthotenate treatment, progression of pyramidal-extrapyramidal syndrome is observed. In children with symptoms of progressive extrapyramidal tract impairment, a sign of '' eye of the tiger '' with hyperintensive signals from the central parts of the pallidum, surrounded by low signals in the remaining part of the pallidum and accompanied by similar lesions in substantia nigra is typical for panthotenate kinase deficiency - a rare neurodegenerative disorder of central nervous system. (author)

Nasiona szałwii hiszpańskiej (Salvia Hispanica L. jako źródło składników wykazujących dobroczynny wpływ na ludzki organizm = Chia seeds (Salvia hispanica L. as a source of ingredients with beneficial influence on human organism

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Grzegorz Dąbrowski

2015-09-01

  Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Katedra Przetwórstwa i Chemii Surowców Roślinnych Pl. Cieszyński 1, 10-726 Olsztyn e-mail: grzegorz.dabrowski@uwm.edu.pl   Abstrakt Nasiona szałwii hiszpańskiej były jednym z najważniejszych źródeł pożywienia cywilizacji środkowoamerykańskich z czasów przedkolumbijskich. Z żywieniowego punktu widzenia bardzo interesujący jest ich skład chemiczny. Zawierają one duże ilości polienowych kwasów tłuszczowych. Najbardziej wartościowy jest kwas α-linolenowy, który ma między innymi zdolność zapobiegania chorobie wieńcowej i cukrzycy. Obecność kwasów fenolowych, tokoferoli i flawonoidów pomaga zapewnić stabilność oksydacyjną tłuszczu z nasion szałwii. Zawierają one duże ilości frakcji błonnika pokarmowego. Zawartość nierozpuszczalnej frakcji błonnika jest od 4 do 5 razy wyższa niż frakcji nierozpuszczalnej. Stosunek ten jest korzystny i może odgrywać rolę przy obniżaniu poziomu cholesterolu we krwi. Frakcja białkowa nasion szałwii zawiera duże ilości aminokwasów egzogennych i może być źródłem bioaktywnych peptydów. Słowa kluczowe: Salvia hispanica L., polienowe kwasy tłuszczowe, włókno pokarmowe, przeciwutleniacze, białka.   Abstract Chia (Salvia hispanica L. seeds were one of the most important sources of food for Central American civilizations in pre-Columbian times. The chemical composition of chia seeds is very interesting from nutritional point of view. It contains large amounts of polyunsaturated fatty acids. Most valuable is α-linoleic acid that can be helpful in between in coronary heart disease or diabetes prevention. The presence of phenolic acids, tocopherols and flavonoids helps to provide oxidative stability of oil from chia seeds. Chia seeds contain large amounts of dietary fiber. Content of insoluble fraction of dietary fiber is 4-5 times higher than soluble. It is good proportion and it can be helpful in lowering cholesterol content in blood

Toksyczna nekroliza naskórka u pacjenta z chorobą afektywną dwubiegunową leczonego lamotryginą

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Tomasz Pawełczyk

2010-06-01

Full Text Available Zespół Stevensa-Johnsona (SJS i toksyczna nekroliza naskórka (TEN należą do potencjalnie zagrażających życiu manifestacji odczynów polekowych, których wystąpienie jest praktycznie niemożliwe do przewidzenia. Uważa się, że SJS i TEN mają podobną patogenezę, która dotychczas nie została dokładnie poznana, jednak prawdopodobnie wiąże się z indukcją odpowiedzi immunologicznej przez lek, w wyniku czego dochodzi do apoptozy keratynocytów na drodze swoistej cytotoksyczności komórkowej, humoralnej lub nieswoistej odpowiedzi immunologicznej mediowanej przez układ dopełniacza. Sądzi się, że SJS/TEN może powstawać także na drodze nieimmunologicznej: idiosynkrazji, nietolerancji lub reakcji rzekomoalergicznej. Za większość polekowych odczynów skórnych są odpowiedzialne sulfonamidy, antybiotyki beta-laktamowe oraz leki przeciwpadaczkowe. Leki należące do tej ostatniej grupy są powszechnie stosowane w psychiatrii, a największym ryzykiem wywołania SJS/TEN obarczone są karbamazepina, lamotrygina, walproinian. Autorzy pracy przedstawiają przypadek 28-letniego mężczyzny leczonego z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej, u którego w 12. dobie po włączeniu do leczenia lamotryginy wystąpiły rumieniowo-obrzękowe zmiany śluzówkowo- -skórne mające tendencję do zlewania i szybkiego uogólniania, prowadząc do martwicy i spełzania pozornie niezmienionego naskórka (dodatni objaw Nikolskiego. Znacznie nasilone były zmiany śluzówkowe, występowały liczne, głę- bokie owrzodzenia w obrębie jamy ustnej, nosowej oraz spojówek, co uniemożliwiało przyjmowanie pokarmów drogą enteralną. W badaniach dodatkowych obserwowano istotny wzrost niespecyficznych markerów stanu zapalnego (CRP, hipoproteinemię, hipokaliemię, podwyższone wartości D-dimerów oraz nieznacznie podwyższone wartości aminotransferazy alaninowej. Pomimo szybkiej diagnozy i odstawienia leku podejrzewanego o związek przyczynowy

Skuteczność kliniczna doustnego preparatu Souvenaid® jako wsparcia niefarmakologicznego osób z chorobą Alzheimera – przegląd badań

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Barczak

2017-08-01

Full Text Available Choroba Alzheimera wiąże się nie tylko ze zmianami w zakresie funkcji poznawczych, zachowania i codziennego funkcjonowania, lecz także z obecnością zmian niedoborowych. Niezależnie od związanych z otępieniem czynników prowadzących do niedożywienia sama choroba powoduje brak substancji potrzebnych do procesu synaptogenezy. Klasyczną farmakoterapię mogą wspomóc specyficzne interwencje dietetyczne, przyczyniające się do pozytywnych zmian w zakresie neuroprzekaźnictwa. Jednym z takich rozwiązań jest specjalistyczny doustny preparat odżywczy Souvenaid®, zawierający unikalną kombinację składników odżywczych  – Fortasyn Connect™, która wspomaga tworzenie nowych połączeń synaptycznych. Dostępne dane wskazują na bezpieczeństwo i korzystny wpływ preparatu na stan poznawczy pacjentów z łagodnym zaawansowaniem otępienia w chorobie Alzheimera. Efekt ten potwierdzono zarówno w randomizowanych, wieloośrodkowych, europejskich badaniach z podwójnie ślepą próbą, jak i w polskim badaniu obserwacyjnym z udziałem 12 osób. W przypadku bardziej zaawansowanych stadiów otępienia przyjmowanie preparatu Souvenaid® nie przynosi wprawdzie korzyści poznawczych, ale wpływa na wzrost poziomu składników odżywczych u pacjentów. LipiDiDiet, ostatni projekt badający wpływ preparatu Souvenaid® na stan poznawczy osób z chorobą Alzheimera, u których nie rozpoznano jeszcze otępienia, dostarczył niejednoznacznych danych, ponieważ nie stwierdzono istotnych różnic między grupą badawczą a kontrolną w ocenach pierwszorzędowych; wykazano jednak, iż systematyczne przyjmowanie preparatu przez osoby z najmniejszym stopniem zaawansowania zmian wiązało się z lepszymi wynikami ocen drugorzędowych. Trwająca 2 lata faza badania potwierdziła, że jest to bezpieczna substancja, a sama forma preparatu i łatwość jego przyjmowania mogą mieć korzystny wpływ na stan odżywienia pacjent

Ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Hanna Zielińska-Bliźniewska

2012-11-01

Full Text Available Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie losowo wybranych 100 chorych, w tym 65 kobiet w wieku 20–76 lat i 35 mężczyzn w wieku 20–73 lat, leczonych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na 2 grupy: I – badaną, liczącą 50 chorych z zawrotami głowy pochodzenia szyjnego, II – porównawczą, składającą się z 50 zdrowych osób, bez zawrotów głowy. U wszystkich chorych przeprowadzono szczegółowy wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, otoneurologiczne, fizykalne oraz rutynowe badania laboratoryjne. Każdy chory był konsultowany neurologicznie, okulistycznie i internistycznie oraz miał wykonywane USG naczyń doczaszkowych, tomografię komputerową odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy. U wszystkich pacjentów zastosowano indywidualnie dobrany cykl ćwiczeń, uwzględniający dotychczasowy przebieg choroby oraz ewentualne przeciwwskazania, obejmujący relaksację poizometryczną mięśni okołokręgosłupowych w odcinku szyjnym przez okres 2 miesięcy. Obiektywna ocena skuteczności zastosowanej terapii odbywa- ła się (przed rozpoczęciem terapii oraz po 2 tygodniach, po miesiącu i po 2 miesiącach za pomocą liniowych pomiarów czynnego zakresu ruchomości szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej według testu Lovetta w skali punktowej i oceny zawrotów głowy według kryteriów Silvoniemiego. Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pod wpływem kompleksowych ćwiczeń w grupie badanej nastąpiła znaczna poprawa ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa oraz siły mięśniowej. Wnioski: Zarówno w badaniach obiektywnych (pomiar ruchomości czynnej szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej, jak i subiektywnych (ocena wg

Znaczenie witaminy D w chorobach atopowych u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Agnieszka Rustecka

2013-04-01

Full Text Available Alergia stanowi istotny problem w dzisiejszym świecie. Często jej podłożem jest atopia, czyli uwarunkowana genetycznie predyspozycja do nadmiernej produkcji przeciwciał klasy IgE. Do najczęstszych chorób alergicz‑ nych wieku rozwojowego należą: atopowe zapalenie skóry, astma, alergiczny nieżyt nosa, alergiczny nieżyt spo‑ jówek, alergie pokarmowe i pokrzywki. Udowodniony wpływ na rozwój chorób atopowych mają czynniki gene‑ tyczne, zakażenia wirusowe oraz czynniki środowiskowe. Ostatnio duże zainteresowanie wzbudza rola niedoboru witaminy D (cholekalcyferolu w rozwoju tego rodzaju schorzeń. Witamina D oraz jej aktywne meta‑ bolity i syntetyczne analogi są tradycyjnie stosowane w postaci preparatów doustnych w celu regulowania homeostazy wapniowo-fosforanowej. Witamina D, wytwarzana w skórze z prekursora steroidowego, jest nie‑ aktywnym biologicznie prohormonem. W organizmie ulega dwustopniowej enzymatycznej hydroksylacji (w wątrobie i nerkach do utworzenia głównej aktywnej formy hormonalnej. Biologicznie najwyższą aktywność wykazuje metabolit 1,25(OH2D. W celach diagnostycznych oznacza się stężenie 25(OHD i 1,25(OH2D. Badania wykonane na dużych populacjach wskazują na ścisłą korelację pomiędzy długotrwałym niedoborem witaminy D a zaburzeniami metabolicznymi. Niedobór cholekalcyferolu w surowicy zwiększa ryzyko rozwoju choroby o podłożu autoimmunologicznym lub infekcyjnym. Jego działanie, wykraczające poza gospodarkę mineralną, wynika z pobudzenia pozanerkowego receptora dla witaminy D (VDR. Sugeruje się związek między spożyciem witaminy D przez kobiety w ciąży a ryzykiem wystąpienia chorób atopowych u ich dzieci. W świetle ostatnich badań cholekalcyferol jest czynnikiem immunoprotekcyjnym w chorobach autoimmunologicznych, ogranicza odpowiedź immunologiczną typu Th1 i przesuwa ją w stronę dominacji odpowiedzi typu Th2. Z niektórych przytoczonych publikacji wynika, że w

Influence of some drugs, used in coronary artery disease on in vitro labelling red blood cells with technetium {sup 99m}Tc; Wplyw wybranych lekow, stosowanych w chorobie niedokrwiennej serca na wiazanie technetu {sup 99m}Tc przez erytrocyty in vitro

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Poniatowicz-Frasunek, E. [Katedra i Zaklad Medycyny Nuklearnej, Akademia Medyczna, Lublin (Poland)

1997-12-31

In some patients investigated by radionuclide ventriculography poor labeling efficiency of red blood cells with technetium {sup 99m}Tc is observed. Among possible mechanisms responsible for this phenomenon, the pharmacological treatment applied to the patients should be taken into consideration. The aim of the study was to define the effect of selected drugs used in CAD on technetium binding efficiency by erythrocytes in vitro. Blood samples were obtained from 40 normal individuals receiving no medication. The effect of the following drugs were examined: Aerosonit, Isoptin, Bemecor, Dopegyt, Enarenal, Binazin, Furosemid, Aspirin, Vitamin E and Propranolol. Only Enarenal and Vitamin E proved to have no effect on technetium binding efficiency. The most expressed reduction was observed in experiments with Aerosonit, Furosemid and Propranolol and the smallest changes were found in blood samples with Bemecor, Binazin and Aspirin. The results of the study suggest that pharmacological treatment may influence the quality of scintigraphic images obtained with radioisotope ventriculography. For that reason the medicines applied to the patients should be as much as possible reduced or withdrawn for at least several days before examination. (author) 23 refs, 4 figs, 2 tabs

Realizacja „Programu zapobiegania zaburzeniom depresyjnym dla dzieci i młodzieży” w województwie łódzkim

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Justyna Felcenloben

2015-10-01

Full Text Available Zaburzenia depresyjne stanowią istotny czynnik ryzyka zachowań samobójczych wśród nastolatków. Wykazano, że u młodocianych pacjentów po próbach samobójczych z rozpoznaną depresją występują określone czynniki ryzyka, w tym trudności szkolne i w relacjach z rówieśnikami. W programach prewencji samobójstw podkreśla się potrzebę wczesnego wykrywania zaburzeń depresyjnych i szybkiego wdrażania odpowiednich strategii terapeutycznych. Prezentowany w artykule „Program zapobiegania zaburzeniom depresyjnym dla dzieci i młodzieży” został opracowany w Departamencie Polityki Zdrowotnej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego. Realizowany jest corocznie od 2010 roku przez podmioty wyłaniane w otwartych konkursach ofert. Główne cele Programu to zmniejszenie częstości występowania pełnoobjawowej depresji przez zidentyfikowanie u badanych dzieci czynników predysponujących do jej wystąpienia oraz redukcja tych czynników za sprawą zastosowanej interwencji, czyli uczestnictwa w zajęciach warsztatowych. Za cele szczegółowe autorzy uznali m.in. nabycie pożądanych umiejętności społecznych, nazywania i wyrażania odczuwanych emocji, poznanie technik radzenia sobie ze stresem, poprawę samooceny, a także podniesienie stanu wiedzy dzieci i ich rodzin na temat depresji, metod jej profilaktyki i leczenia, co może być szczególnie przydatne w przypadku pojawienia się lub nawrotu choroby. Analiza efektywności Programu obejmowała lata 2010–2013. Każdego roku Programem obejmowano ponad 0,5% populacji województwa łódzkiego w wieku 11–16 lat, łącznie w ciągu czterech lat przebadano ponad 2% populacji w tej grupie wiekowej. Do warsztatów terapeutycznych zakwalifikowano niemal co drugiego ucznia z ryzykiem depresji (20% nastolatków przebadanych w pierwszym etapie programu, u co piątego dziecka stwierdzono konieczność dalszej diagnostyki bądź terapii w poradni zdrowia

Brak związku polimorfizmu –590 C/T genu IL-4 oraz –1082 A/G genu IL-10 z rozwojem atopowego zapalenia skóry

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Sysa-Jędrzejowska

2010-09-01

Full Text Available Wprowadzenie: Atopowe zapalenie skóry (AZS jest przewlekłą,zapalną dermatozą, często współistniejącą z innymi chorobami atopowymi,takimi jak astma, alergiczny nieżyt nosa bądź spojówek. Wśródwielu czynników etiopatogenetycznych podłoże genetyczne, obejmującepolimorfizmy i mutacje w genach kodujących białka zaangażowanew prawidłową budowę bariery naskórkowej oraz odpowiedź immunologiczną,jest przedmiotem wielu prac badawczych. W patogenezieAZS szczególną rolę przypisuje się cytokinom Th2-zależnym, w tyminterleukinom 4 i 10 (IL-4 i IL-10. Cel pracy: Ocena polimorfizmów regionu promotorowego –590 C/Tgenu IL-4 oraz 1082 A/G genu IL-10 u pacjentów z AZS zamieszkującychteren województwa łódzkiego. Materiał i metodyka: Grupę badawczą stanowiło 163 chorych na AZS,u których rozpoznanie choroby ustalono na podstawie kryteriów Hanifinai Rajki, natomiast grupę kontrolną 204 zdrowych wolontariuszy.Nasilenie procesu chorobowego u wszystkich chorych oceniono przyużyciu skali Rajki i Langelanda. Analizę wariantów polimorficznychw regionie promotorowym genów IL-4 i IL-10 przeprowadzono metodąRFLP-PCR z wykorzystaniem enzymów restrykcyjnych do wykrywaniazmian w sekwencji DNA. Wyniki: Nie wykazano istotnych statystycznie różnic w rozkładziegenotypów polimorfizmów –590 C/T dla IL-4 oraz –1082 A/G genuIL-10 między grupą pacjentów a grupą kontrolną (p > 0,05 dla wszystkichporównań. W badanych polimorfizmach genów kodujących IL-4i IL-10 rozkład genotypów nie różnił się statystycznie istotnie w grupiepacjentów mających łagodny przebieg AZS od chorych z AZS o umiarkowanymi ciężkim przebiegu. Nie stwierdzono (p > 0,05 równieżzwiązku między badanymi polimorfizmami genów IL-4 i IL-10 a wczesnymzachorowaniem na astmę. Wnioski: Brak pozytywnej korelacji między obecnością polimorfizmówgenów IL-4 oraz IL-10 a rozwojem AZS w badanej grupie chorychmoże świadczyć o odmienno

Porównanie stężeń tlenku azotu w powietrzu wydychanym i pH kondensatu powietrza wydychanego u dzieci chorych na astmę i zdrowych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2009-12-01

Full Text Available Istotą astmy jest proces zapalny toczący się w śluzówce drzewa oskrzelowego. Parametry oceniające nasilenie tego procesu stosowane do tej pory są mało obiektywne i trudne do uzyskania, zwłaszcza u dzieci. Możliwość rzetelnej oceny intensywności tego procesu wpłynęłaby na dokładniejszą diagnozę pacjenta i zobiektywizowałaby postępowanie lecznicze. W ostatnim okresie ukazało się wiele prac poświęconych poszukiwaniu takich narzędzi, które w łatwy, nieinwazyjny i tani sposób odzwierciedlą stan zapalny w układzie oddechowym. Za jeden z takich wykładników uznawany jest pomiar stężenia tlenku azotu (NO w wydychanym powietrzu. Jego stężenie zależy od aktywności iNOS – enzymu aktywowanego między innymi przez czynniki zapalne. Oznacza się go metodami chemiluminescencyjnymi. Wzrost stężenia sugeruje nasilenie zapalenia oskrzeli. Innym markerem stanu zapalnego branym pod uwagę w wielu badaniach jest pH kondensatu powietrza wydychanego (KPW, który jest pochodną płynu pokrywającego powierzchnię pęcherzyków płucnych. Spośród wielu substancji w nim rozpuszczonych oznaczanie jego pH jest najłatwiejszą metodą analizy KPW. Zauważono, że pH tego płynu spada w chorobach przebiegających z nasileniem stanu zapalnego w płucach. Obie wymienione metody są stosunkowo tanie i proste do zastosowania (również w populacji dziecięcej. Celem niniejszego badania była ocena stężeń NO w powietrzu wydychanym i pH KPW u dzieci z rozpoznaną astmą w okresie zaostrzenia choroby i porównanie tych wyników z wartościami uzyskanymi w grupie dzieci zdrowych. Do badań włączono 26 dzieci w wieku od 8 do 17 lat. Pomiędzy obiema grupami dzieci – zdrowych i chorych, uzyskano statystycznie znamienną różnicę wyników zarówno stężenia NO w powietrzu wydychanym, jak i pH KPW. W przypadku zaostrzenia astmy stężenie NO rosło, a pH KPW malało, oba parametry korelowały ze sobą. Wyniki te pozostają w zgodzie

Astma łagodna – od patogenezy do leczenia

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Grzelewska-Rzymowska

2009-09-01

Full Text Available Autorzy przedstawiają charakterystykę astmy łagodnej przewlekłej, metody diagnozowania i optymalne leczenie. Globalna Inicjatywa dla Astmy (GINA podaje, że astma łagodna charakteryzuje się objawami występującymi częściej niż raz w tygodniu, lecz rzadziej niż codziennie, objawami nocnymi występującymi częściej niż dwa razy w miesiącu, lecz rzadziej niż co tydzień, prawidłową czynnością płuc (FEV1 lub PEF‡80% między napadami astmy. Pacjenci z łagodną, przewlekłą astmą tworzą dużą grupę chorych, którzy rzadko z powodu swoich dolegliwości korzystają z pomocy lekarzy, chociaż czasami doświadczają ciężkich napadów duszności. Niektóre badania udowodniły, że łagodną astmę jest trudno rozpoznać, ponieważ wskaźniki wentylacji są w normie, a test odwracalności obturacji oskrzeli wypada ujemnie. Badania indukowanej plwociny i bioptatów oskrzeli udowodniły, że wskaźniki zapalenia oraz remodeling dróg oddechowych są związane z ciężkością choroby. W astmie łagodnej następstwa długotrwałego zapalenia często są takie same jak w astmie umiarkowanej. Większość dużych badań, które zajmowały się wpływem wziewnych kortykosteroidów na astmę łagodną, wykazała dużą skuteczność tej terapii. Pierwszą publikacją było badanie OPTIMA. W tym badaniu wyodrębniono dwie grupy chorych, u których przez rok oceniano skuteczność samego budezonidu w porównaniu z połączeniem budezonidu i formoterolu. Obserwowano znaczne zmniejszenie wskaźnika ciężkich zaostrzeń przypadających na jednego pacjenta na rok, dziennych i nocnych objawów astmy. Drugie badanie oceniające leczenie wziewnymi kostykosteroidami określono jako START. Badano w nim wpływ wczesnego leczenia budezonidem w łagodnej przewlekłej astmie, świeżo wykrytej. Leczenie budezonidem znacząco zmniejszyło liczbę zaostrzeń wymagających nagłych interwencji lub leczenia szpitalnego. W ostatnio publikowanej pracy

Porównanie wpływu stosowania kompleksu lipidowego PCSO-524™ z Perna canaliculus oraz oleju z ryb na intensywność bólu odczuwanego przez pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych i/lub biodrowych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marek Zawadzki

2011-08-01

Full Text Available Cel: Porównanie wpływu zażywania opatentowanego, stabilizowanego CO2 oleju z nowozelandzkich małży zielonych Perna canaliculus(PCSO-524™ oraz oleju z ryb [zawierającego standaryzowanąmieszaninę kwasu eikozapentaenowego (eicosapentaenoicacid – EPA – 18%, i kwasu dokozaheksaenowego (docosahexaenoicacid – DHA – 12%] na łagodzenie bólu, zmiany w wyznacznikachjakości życia i bezpieczeństwo u pacjentów z chorobą zwyrodnieniowąstawów kolanowych i/lub biodrowych.Materiały i metody: U 50 pacjentów w wieku powyżej 50 lat, którzypodpisali świadomą zgodę na udział w powyższym badaniu, leczonychw Poradni Reumatologicznej Akademickiego Szpitala Klinicznegowe Wrocławiu, stosowano kapsułki Lyprinol® zawierającePCSO-524™ lub kapsułki z olejem z ryb. Badanie przeprowadzonometodą podwójnie ślepej próby. U wszystkich uczestników badaniarozpoznano chorobę zwyrodnieniową dużych stawów obwodowych.Charakterystykę grup przedstawiono w tabelach I i II.Tuż przed rozpoczęciem badania oraz w 4., 8. i 12. tygodniu jegotrwania od pacjentów zbierano informacje dotyczące intensywnościodczuwanego bólu za pomocą wizualnej skali analogowej(VAS; oceny stanu zdrowia z zastosowaniem kwestionariuszaoceny stanu zdrowia; ogólnego stanu zdrowia i subiektywnej ocenyprzebiegu choroby. Aby określić bezpieczeństwo stosowania suplementów, przed rozpoczęciem badania i po jego zakończeniuprzeprowadzono analizę parametrów morfologii krwi, OB, poziomuAlAT oraz badania moczu.Wyniki: U pacjentów, którym podawano PCSO-524™, zaobserwowanoistotne obniżenie intensywności odczuwanego bólu związanegoz chorobą zwyrodnieniową stawów oraz ogólną poprawęjakości życia (tab. III–V, ryc. 1 i 2. U chorych z tej grupy nie wystąpiłyżadne działania niepożądane. W grupie pacjentów leczonycholejem z ryb zaobserwowano statystycznie istotną mniejszą poprawę(p < 0,05. Dodatkowo u niektórych z nich wystąpiły objawyniepo

Występowanie i nasilenie distresu u pacjentów z nowotworem złośliwym w okresie przygotowania do leczenia chirurgicznego = The occurrence and severity of distress in cancer patients during preparation for surgery

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Marta Łuczyk

2016-07-01

  Streszczenie Wstęp. Pacjent z rozpoznanym nowotworem złośliwym, który oczekuje na zabieg operacyjny odczuwa różnego rodzaje emocje. Jedną z nich jest distres będący reakcją na zagrożenie związaną z diagnozą zagrażającej życiu choroby oraz koniecznością jej leczenia. Jeżeli distres przekracza możliwości adaptacyjne ustroju może działać szkodliwie na organizm [1].   Cel pracy. Ocena występowania i nasilenia distresu u chorych na nowotwory złośliwe w okresie przygotowania do zabiegu chirurgicznego. Materiał i metoda. Badaniem objęto 101 osób z rozpoznanym nowotworem złośliwym zakwalifikowanych do leczenia chirurgicznego. Do badań wykorzystano autorski kwestionariusz wywiadu oraz Termometr distresu. Wyniki. U ponad połowy pacjentów z rozpoznanym nowotworem złośliwym w okresie przygotowania do zabiegu chirurgicznego występowało niewielkie nasilenie distresu, u części chorych nasilenie distresu było znaczne. U pacjentów z nasilonym poziomem distresu najczęściej wskazywanymi problemami były trudności w pracy i szkole, w relacjach z partnerem oraz poddenerwowanie i zmęczenie. Na występowanie i nasilenie distresu u pacjentów onkologicznych przygotowywanych do zabiegu chirurgicznego nie mają wpływu czynniki społeczno-demograficzne oraz rodzaj rozpoznanego nowotworu.   Słowa kluczowe: nowotwór złośliwy, distres, termometr distresu, leczenie chirurgiczne nowotworów.       Summary Admission. A patient diagnosed with a malignant tumor that is pending surgery feels different kinds of emotions. One of them is the distress that is a reaction to the threat associated with the diagnosis of a life-threatening disease and the need for its treatment. If the distress exceeds the capabilities of the adaptive system can cause harm to the body [1]. Aim of the study. To estimate the prevalence and severity of distress in cancer patients during preparation for surgery. Material and methods. The study involved 101 people

Polimorfizmy genu reduktazy metylenotetrahydrofolianowej a skuteczność leczenia i działania niepożądane w trakcie terapii metotreksatem u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Jacek Szechiński

2010-04-01

Full Text Available Wstęp: Obecnie dużą nadzieję wiąże się z indywidualizacją leczeniachorych na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS. Opróczczynników klinicznych pomocna w ustaleniu indywidualnych zaleceńmoże być predyspozycja genetyczna. Celem pracy było okreś -lenie roli i wpływu polimorfizmów genu reduktazy metyleno -tetrahydrofolianowej: MTHFR C677T i A1298C na skutecznośći działania niepożądane w trakcie terapii metotreksatem (MTXchorych na RZS. Materiał i metody: Badaniem zostało objętych 273 chorych na RZSspełniających kryteria American Rheumatism Association (ARAz 1987 r. Wszyscy chorzy byli leczeni MTX (15–25 mg tygodniowominimum 6 miesięcy lub lek został u nich odstawiony wcześniejz powodu wystąpienia działań niepożądanych. Oceniano klinicznąi biochemiczną aktywność choroby. Biorąc pod uwagę działanianiepożądane, wyróżniono trzy grupy chorych: bez działań niepożądanych,z lekkimi i średnimi oraz ciężkimi działaniami niepożądanymi.Genomowe DNA było izolowane z limfocytów krwi obwodowej,a następnie amplifikowane metodą reakcji łańcuchowejpolimerazy (polymerase chain reaction – PCR. W kolejnym etapieprodukty reakcji zostały poddane działaniu enzymów restrykcyjnych. Wyniki: Ostateczne wyniki analizowano w grupie 240 chorych.Dobrą odpowiedź na leczenie stwierdzono w 6. miesiącu u 33%,umiarkowaną poprawę u 43%, a brak poprawy u 24% chorych.Działania niepożądane wystąpiły łącznie u 53% chorych, a u 16,5%były przyczyną odstawienia leku. Badając skuteczność terapii MTXw zależności od badanych polimorfizmów, nie wykazano istotnościstatystycznej. Biorąc pod uwagę wszystkie działania niepożądane,to istotnie statystycznie częściej występowały one u chorychz genotypem MTHFR 677TT i 677CT w porównaniu z 677CC(OR = 1,97, p < 0,01. Częściej stwierdzono zwiększenie aktywnościaminotransferaz u chorych z genotypem MTHFR 677CT i 677TTw porównaniu z MTHFR 677CC (p = 0

Wpływ diety na występowanie chorób nowotworowych = The impact of diet on the occurrence of tumor diseases

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Hanna Pudło

2015-09-01

3   Słowa kluczowe: dieta, nowotwory, zachorowanie. Key words: diet, cancer, disease.   Streszczenie   Od wielu lat w Polsce obserwuje się szybki wzrost zachorowań na nowotwory. Zachorowalność na nowotwory wzrasta na całym świecie.  Komitet Ekspertów WHO, podsumowując stan wiedzy o epidemiologii nowotworów złośliwych, stwierdził, że znaczna ich część jest wynikiem stylu życia i środowiska. Ocenia się, że ok. 20–30 % wszystkich nowotworów złośliwych to nowotwory dietozależne, w rozwoju których istotne znaczenie mają czynniki żywieniowe. Celem pracy jest analiza żywieniowych czynników występowania nowotworów oraz identyfikacja zagrożeń wynikających z diety. Znajomość czynników ryzyka występowania raka może umożliwić stworzenie zaleceń żywieniowych w terapii antynowotworowej. Liczne badania potwierdzają wpływ diety na powstawanie oraz rozwój choroby nowotworowej dlatego istotna wydaje się profilaktyka chorób nowotworowych poprzez szerzenie wiedzy na temat właściwych zachowań zdrowotnych, w tym również odpowiednich nawyków żywieniowych. Ryzyko występowania raka może być modyfikowane poprzez m. in utrzymanie prawidłowej masy ciała, spożywania odpowiedniej ilości warzyw i owoców, unikanie alkoholu. Należy dążyć do wprowadzania edukacji żywieniowej już u dzieci i młodzieży co może pozwolić na ograniczenie występowania nowotworów dieto zależnych. Badania dowodzą, że osoby z wysokim poziomem wiedzy na temat profilaktyki chorób nowotworowych podejmują korzystniejsze zachowania zdrowotne.   Abstract For many years Poland has seen a rapid increase in the incidence of cancer. The incidence of cancer is increasing worldwide. WHO Expert Committee, summing up the state of knowledge about the epidemiology of malignant tumors, said that much of it is the result of lifestyle and environment. It is estimated that approx. 20-30% of all malignant cancers diet related, the development of which are

Pielęgnacja i usprawnianie osób z paraplegią i tetraplegią = Care and improvement of people with paraplegią and tetraplegią

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Pietkun

2016-08-01

4 Kujawska Szkoła Wyższa we Włocławku   Abstrakt   Urazy kręgosłupa i rdzenia kręgowego stanowią problem leczniczy z uwagi na występujące po najczęściej wypadku poważne zaburzenia funkcji całego organizmu. Według danych statystycznych zjawisko występowania urazów kręgosłupa i rdzenia kręgowego częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet oraz osób młodych między 16 a 30 rokiem życia. Analizując dane ponad połowa urazów powstaje podczas wypadków komunikacyjnych, następnie upadków z wysokości, urazów sportowych ale również jest wynikiem nieleczonej osteoporozy bądź nowotworów. Uraz najczęściej obejmuje odcinek szyjny rdzenia oraz rdzenia na pograniczu piersiowo-lędźwiowym. Późne następstwa urazów rdzenia kręgowego można przedstawić również jako zmiany w obrębie jakości życia. Na szeroko rozumianą jakość życia składają się: warunki mieszkaniowe, stan cywilny i rodzinny, sytuacja finansowa, kształcenie, zarobkowanie, uprawianie sportu i podejmowanie innych form rekreacji. Celem pracy jest przedstawienie jakości życia pacjenta po urazie kręgosłupa jak również elementów profilaktyki i rehabilitacji, możliwości powrotu pacjentów do aktywności życiowej sprzed urazu, jaki jest czas powrotu, jak na jakość życia wpływa wiedza o chorobie.   Słowa kluczowe: uraz kręgosłupa, powikłania, pielęgnacja chorego, rehabilitacja.   Summary   Injuries to the spinal column and spinal cord are a medical problem due to the most frequently occurring case of severe disorders of the body. According to statistics the phenomenon of spinal injuries and spinal cord injury affects more men than women, and young people between 16 and 30 years old. Analyzing data on more than half of the injuries produced during traffic accidents, followed by falls from a height, sports injuries but also is the result of untreated osteoporosis or cancer. The injury usually involves the cervical core and the core on the border of the

Rola otyłości w patogenezie chorób alergicznych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Grad

2009-09-01

Full Text Available W ostatnich latach wzrosła zachorowalność na astmę i inne choroby alergiczne. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie liczby pacjentów z nadmierną masą ciała i podwyższoną wartością wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI. Wydaje się, że mimo odmiennego patomechanizmu astmy i otyłości istnieje wspólne ogniwo patogenetyczne rozwoju tych chorób. Bierze się pod uwagę rolę czynników środowiskowych, dietetycznych, genetycznych i infekcyjnych. Wyniki większości badań epidemiologicznych potwierdzają związek nadwagi i otyłości z ryzykiem wystąpienia astmy zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Podkreśla się rolę wysokiej urodzeniowej masy ciała i większych przyrostów masy ciała w pierwszym roku życia. Natomiast występowanie alergicznego nieżytu nosa i alergicznego zapalenia spojówek koreluje ujemnie z masą ciała. Nie obserwowano związku otyłości z częstością występowania atopowego zapalenia skóry. Tkanka tłuszczowa jako narząd endokrynny produkuje dużo różnych cytokin, hormonów, czynników wzrostu. Jest źródłem czynników prozapalnych, między innymi IL-6, TNF-a, TGF-b, leptyny, rezystyny. Leptyna jest produkowana przez adipocyty, jej stężenie koreluje z masą tkanki tłuszczowej, może ona intensyfikować zapalenie oraz odgrywać ważną rolę w rozwoju płuc. Podwyższone stężenie leptyny w surowicy jest uważane za czynnik prognostyczny rozwoju astmy. Adiponektyna ma właściwości przeciwzapalne, jej stężenie maleje w otyłości i koreluje ujemnie ze wskaź- nikiem BMI. W rozwoju astmy u osób otyłych biorą również udział rezystyna, eotaksyna, białko aP2 oraz żeńskie hormony płciowe. Rola czynników genetycznych nie jest do końca poznana. Dotychczas wyodrębniono 4 regiony chromosomalne związane ze zwiększoną podatnością na zachorowanie na astmę i otyłość. Efekt ochronny mają czynniki dietetyczne, takie jak antyoksydanty i mikroelementy. Otyłość pogarsza

Rola otyłości w patogenezie chorób alergicznych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Grad

2008-10-01

Full Text Available W ostatnich latach wzrosła zachorowalność na astmę i inne choroby alergiczne. Jednocześnie obserwuje się zwiększenie liczby pacjentów z nadmierną masą ciała i podwyższoną wartością wskaźnika wagowo-wzrostowego (BMI. Wydaje się, że mimo odmiennego patomechanizmu astmy i otyłości istnieje wspólne ogniwo patogenetyczne rozwoju tych chorób. Bierze się pod uwagę rolę czynników środowiskowych, dietetycznych, genetycznych i infekcyjnych. Wyniki większości badań epidemiologicznych potwierdzają związek nadwagi i otyłości z ryzykiem wystąpienia astmy zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Podkreśla się rolę wysokiej urodzeniowej masy ciała i większych przyrostów masy ciała w pierwszym roku życia. Natomiast występowanie alergicznego nieżytu nosa i alergicznego zapalenia spojówek koreluje ujemnie z masą ciała. Nie obserwowano związku otyłości z częstością występowania atopowego zapalenia skóry. Tkanka tłuszczowa jako narząd endokrynny produkuje dużo różnych cytokin, hormonów, czynników wzrostu. Jest źródłem czynników prozapalnych, między innymi IL-6, TNF-a, TGF-b, leptyny, rezystyny. Leptyna jest produkowana przez adipocyty, jej stężenie koreluje z masą tkanki tłuszczowej, może ona intensyfikować zapalenie oraz odgrywać ważną rolę w rozwoju płuc. Podwyższone stężenie leptyny w surowicy jest uważane za czynnik prognostyczny rozwoju astmy. Adiponektyna ma właściwości przeciwzapalne, jej stężenie maleje w otyłości i koreluje ujemnie ze wskaź- nikiem BMI. W rozwoju astmy u osób otyłych biorą również udział rezystyna, eotaksyna, białko aP2 oraz żeń- skie hormony płciowe. Rola czynników genetycznych nie jest do końca poznana. Dotychczas wyodrębniono 4 regiony chromosomalne związane ze zwiększoną podatnością na zachorowanie na astmę i otyłość. Efekt ochronny mają czynniki dietetyczne, takie jak antyoksydanty i mikroelementy. Otyłość pogarsza

Przydatność rokownicza nowych markerów w przewlekłej skurczowej niewydolności serca = The prognostic usefulness of new markers in chronic systolic heart failure

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Agnieszka Surowiec

2015-08-01

  Streszczenie Przewlekła skurczowa niewydolność serca (PNS jest chorobą o złożonej symptomatologii. PNS dzieli się na skurczową oraz na niewydolność serca (NS z zachowaną frakcją wyrzutową. Choroba ta występuje u około 1-2% dorosłych w krajach rozwiniętych, natomiast u osób >70 roku życia odsetek ten stanowi >10%. Niewydolność serca stanowi jedną z wiodących przyczyn śmierci i niepełnosprawności na świecie, ponadto charakteryzuje się stale rosnącą zapadalnością. W przebiegu tej choroby w mięśniu sercowym dochodzi do niekorzystnych zmian, które mogą zostać zatrzymane lub nawet cofnięte poprzez wczesne, odpowiednie i zintensyfikowane leczenie. Chorzy na PNS stanowią niejednorodną grupę, a wpływ na stężenie peptydów natriuretycznych mają różne czynniki kliniczne, takie jak wiek, płeć, funkcja nerek, funkcja tarczycy, indeks masy ciała oraz niedokrwistości. Ponadto ocena stężenia peptydów natriuretycznych nie charakteryzuje wszystkich mechanizmów, które stanowią podłoże niewydolności serca. Zarówno chorzy ze skurczową PNS jak i chorzy z zachowaną frakcją wyrzutową mają podobne objawy, ale różne przyczyny patofizjologiczne NS oraz odmienną odpowiedź na leczenie. Na skutek tych wszystkich ograniczeń peptydów natriuretycznych w dalszym ciągu poszukuje się nowych markerów, które w lepszy i dokładniejszy sposób będą oceniały rokowanie chorych na PNS w praktyce klinicznej. Celem pracy jest przedstawienie roli wybranych nowych markerów w stratyfikacji ryzyka chorych z przewlekłą skurczową niewydolnością serca.   Abstract Chronic systolic heart failure (CHF is a disease with complex symptomatology. Chronic CHF can divided into systolic and heart failure (NS with preserved ejection fraction. Approximately 1-2% of adults suffer from the disease in the developed countries, whereas it affects >10% of  patients > 70 years of age. Heart failure is one of the leading causes of death and

Determinanty zakresu praktyki pielęgniarskiej w opiece nad pacjentami nieprzytomnymi = Determinants of the scope of nursing practice in the care of unconscious patients

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Barbara Ślusarska

2015-11-01

  Słowa kluczowe: pacjent nieprzytomny, stan funkcji życiowych, różnorodność symptomatologii, praktyka pielęgniarska.   Keywords: unconscious patient, state of vital functions, variety of symptomatology, nursing practice.   Streszczenie   Wstęp. Sprawowanie opieki pielęgniarskiej nad pacjentem nieprzytomnym to złożony i długotrwały proces. Wymaga znajomości uwarunkowań tego stanu oraz samodzielności pielęgniarki w zakresie działań dostosowanych do potrzeb pacjenta nieprzytomnego. Cel. Określenie zakresu symptomów determinujących opiekę wobec pacjentów nieprzytomnych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Materiał i metody. Analizie empirycznej poddano dokumentację szpitalną grupy 101 pacjentów nieprzytomnych, hospitalizowanych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii (OAIT w Lublinie w okresie jednego roku. Badania prowadzono metodą retrospektywnej analizy źródłowej dokumentacji medycznej i pielęgniarskiej. Wyniki. Najczęstszą przyczyną stanu nieprzytomności były: urazy (31,68% oraz zaburzenia świadomości w przebiegu choroby podstawowej (26,73% i inne czynniki zewnętrzne (21,78%. W analizowanej grupie 55,45% zachowało pełną wydolność oddechową, u 31,68% była zastosowana intubacja, a w przypadku 12,87% założono rurkę tracheostomijną W zakresie funkcji układu moczowego tj. wydalanie moczu u 83,17% osób było kontrolowane poprzez założony cewnik do pęcherza moczowego, natomiast u 16,83% pacjentów zastosowano pieluchomajtki. W zakresie funkcji wydalania stolca u 62,38% stolec był normalny, u 18,81% wystąpiła biegunka i u 18,81% osób wystąpiły zaparcia. Wnioski. Wyniki badań wykazały zróżnicowany stan zdrowia pacjentów nieprzytomnych, który determinuje przedmiot praktyki pielęgniarskiej. Analiza symptomów zarejestrowanych retrospektywnie wśród pacjentów nieprzytomnych wskazuje na dominację obszarów deficytu samoopieki oraz ryzyka powikłań wynikających z braku aktywno

Profilaktyka cukrzycy typu 2 w grupie osób starszych = Type 2 diabetes prevention among elderly people

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anna Mirczak

2016-12-01

Cukrzyca typu 2 jest poważną chorobą przewlekłą występującą powszechnie w grupie osób starszych. Późna diagnoza oraz niewłaściwe leczenie prowadzi do poważnych  powikłań takich jak choroby układu krążenia, neuropatia, zespół stopy cukrzycowej i amputacji, niewydolność nerek oraz ślepota, których leczenie jest bardzo kosztowne. Cukrzyca typu 2 jest uwarunkowana czynnikami genetycznymi oraz środowiskowymi (niewłaściwy styl życia. Coraz powszechniejsze wstępowanie cukrzycy w społeczeństwie wynika jednak głównie z nadwagi, otyłości brzusznej oraz niskiej aktywności fizycznej. Badania pokazują, że poprzez modyfikacje stylu życia (dieta, aktywność fizyczna można opóźniać i zapobiegać występowaniu cukrzycy w grypach ryzyka. W tym procesie niezwykle ważne są trzypoziomowe działania profilaktyczne. Profilaktyka pierwszej fazy oznacza zapobieganie cukrzycy poprzez zmianę stylu życia u osób zdrowych, profilaktyka drugiej fazy to zapobieganie występowaniu powikłaniom cukrzycy u osób z grupy ryzyka, natomiast profilaktyka trzeciorzędowa skierowana jest do osób chorych i polega na wczesnym wykrywaniu i odpowiednim leczeniu powikłań cukrzycy. Jednakże, pomimo iż cukrzyca jest chorobą często występującą wśród seniorów, wciąż brakuje badań klinicznych dotyczących specyfiki leczenia w tej grupie wiekowe, jak również doniesień na temat działań prewencyjnych. Celem pracy było przedstawienie zasad profilaktyki cukrzycy w grupie osób starszych na podstawie analizy dostępnej literatury. Dotychczasowe badania wskazują, że skuteczną metodą profilaktyki cukrzycy wśród seniorów jest optymalizacja poziomu glukozy we krwi poprzez zdrową dietę, aktywność fizyczną, kontrolę wartości trójglicerydów i ciśnienia tętniczego krwi, zmniejszenie masy ciała i unikanie używek.   Abstract Type 2 diabetes is one of the most common chronic diseases among the elderly and is also a very serious health

Postawy studentów wybranych szkół wyższych Polski wschodniej wobec cukrzycy = Attitudes of students from east Poland's selected academies towards diabetes

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Olga Dąbska

2016-12-01

4Zakład Profilaktyki Chorób Przewodu Pokarmowego, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach   Słowa kluczowe: cukrzyca, stosunek do choroby, opinia publiczna   Streszczenie Wstęp. Czynnikami, które w znacznym stopniu kreują przekonania i zachowania zdrowotne ludności są posiadana wiedza oraz postawy społeczne, rozwijające się pod wpływem otaczającego środowiska. Przejawianie antyzdrowotnych zachowań, związanych w dużym stopniu z postępem cywilizacyjnym oraz niski poziom wiedzy diabetologicznej wśród młodych ludzi sprawia, iż stanowią oni grupę, która w sposób szczególny narażona jest na rozwój cukrzycy. Cel pracy. Poznanie postaw studentów wybranych szkół wyższych Polski wschodniej wobec cukrzycy. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono na grupie 150 studentów. Narzędzie badawcze stanowiła ankieta Badanie Postaw Wobec Cukrzycy DAS3 Centrum Badań i Szkoleń na Temat Cukrzycy Uniwersytetu Michigan. Analizy materiału badawczego dokonano przy użyciu programu Microsoft Office Excel. Wyniki. Znaczna część badanych (74% jest zdania, iż cukrzyca dotyka prawie każdej dziedziny życia diabetyka, a 89% sądzi, że choroba ta zmienia podejście do życia. Odnośnie roli chorego w procesie terapii 77% ankietowanych zgadza się, że osoby z cukrzycą są najważniejszymi członkami zespołu opieki diabetologicznej. Z kolei 89% studentów uważa, iż pracownicy medyczni powinni nabyć kompetencje w zakresie sprawowania funkcji edukatora diabetologicznego. Wnioski. Postawy studentów w większości podkreślają istotę najbliższego otoczenia w walce z chorobą. Badani twierdzą, że wszystkie typy cukrzycy są wielce uciążliwe dla życia chorego. Ankietowani byli zgodni, co do konieczności doskonalenia umiejętności edukatorskich i komunikacyjnych przez personel medyczny.       Key words: diabetes, attitude towards medical condition, public opinion   Summary Introduction. Knowledge (or lack thereof and social attitudes

Opieka prenatalna nad matką dziecka niepełnosprawnego = Prenatal care for the mother of a disabled child

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Lucyna Szefczyk-Polowczyk

2015-06-01

  Słowa kluczowe: badania prenatalne, matka, ciąża, niepełnosprawność. Key words: prenatal tests, mother, pregnancy, disability.   Streszczenie Wprowadzenie i cel pracy: Dla większości rodziców wykonanie badań prenatalnych wiąże się z poczuciem bezpieczeństwa psychicznego związanego z prawidłowym przebiegiem ciąży. Diagnostyka prenatalna oferuje szerokie spektrum badań możliwych do przeprowadzenia na różnych etapach zaawansowania ciąży w celu wczesnego rozpoznania wad wrodzonych. Matka z rozpoznaną ciążą ryzyka powinna zostać objęta opieką specjalistyczną w ośrodku o najwyższym stopniu referencyjności, wówczas szanse na przeżycie, a nawet wyleczenie płodu wzrastają. Równie ważne jest zaspokojenie potrzeby informacji dotyczącej aspektów medycznych, ale także praktycznych możliwości uzyskania pomocy (psychologicznej, finansowej, dostępu do rehabilitacji itp.. Celem pracy była ocena istoty badań prenatalnych w diagnostyce niepełnosprawności dziecka oraz ocena dostępności do wsparcia psychologicznego i merytorycznego dla matek po otrzymaniu diagnozy. Materiał i metodyka: Badanie zostało przeprowadzone w pierwszym kwartale 2015 roku wśród matek dzieci niepełnosprawnych. Metodą badawczą w niniejszej pracy był sondaż, techniką badawczą-ankieta. Autorskim anonimowym kwestionariuszem ankiety objęto grupę 60 osób. Wyniki: Większość badanych kobiet przyznała, że ciąża była planowana. Niepokój budzi fakt, iż po otrzymaniu diagnozy znacznej grupie kobiet nie udzielono jakiegokolwiek wsparcia psychologicznego oraz nie poinformowano gdzie po porodzie można szukać pomocy związanej z leczeniem oraz rehabilitacją dziecka. Wnioski: W większości przypadków diagnoza o chorobie dziecka uzyskana podczas badania prenatalnego miała wpływ na dalszy przebieg ciąży. Ankietowane kobiety przyznają, iż nie uzyskały wystarczającego/bądź żadnego wsparcia psychologicznego oraz merytorycznego ze strony

Wpływ wybranych cech społeczno–demograficznych na zachowania zdrowotne w zakresie profilaktyki raka piersi w populacji kobiet pracujących z makroregionu lubelskiego

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Urszula Jolanta Bojakowska

2015-09-01

    Słowa kluczowe: rak piersi, profilaktyka, zachowania zdrowotne. Key words: breast cancer, prophylaxis, health behaviors.   Streszczenie Wprowadzenie i cel pracy Rosnąca liczba zachorowań na raka piersi oraz negatywne następstwa choroby stały się jednym z największych wyzwań w dziedzinie opieki zdrowotnej w skali całego świata. Celem pracy była analiza wpływu wybranych cech społeczno – demograficznych na zachowania zdrowotne w zakresie profilaktyki raka piersi wśród kobiet pracujących w makroregionie lubelskim. Materiał i metody. Narzędziem badawczym była ankieta własnego autorstwa, skonstruowana wyłącznie na potrzeby badania. Obejmowała ona 34 pytania z zakresu wiedzy i zachowań zdrowotnych kobiet. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego. Wyniki. Większość kobiet (70,8% uważała, że najlepszą metodą wykrywania raka piersi jest badanie mammograficzne. Kobiety mieszkające w dużym mieście znacznie częściej uczęszczały na kontrolne wizyty lekarskie, których celem było zbadanie piersi, niż mieszkanki wsi. Kobiety z wyższym wykształceniem rzadziej deklarowały umiejętność samobadania piersi, a tylko 31,4% wykonywała badanie regularnie. Kobiety z wyższym wykształceniem (40% rzadziej korzystają z badania USG i badania mammograficznego, a mieszkające w dużym mieście częściej niż pozostałe.   Wnioski. Znaczna część badanych kobiet nie korzysta regularnie z kontrolnych wizyt lekarskich, których celem jest badanie piersi. Większość kobiet potrafi wykonać samobadanie piersi, jednak mieszkanki dużych miast przeprowadzają badanie z większą regularnością. Kobiety z badanej grupy wiedzą kiedy i jak często należy wykonywać badanie mammograficzne. Mieszkanki dużych miast częściej korzystają z badań profilaktycznych, a z wyższym wykształceniem rzadziej niż pozostałe.    Summary   Background and aim Growing number of breast cancer cases and negative succession of the disease

Zespół Metaboliczny cz. II: Epidemiologia zespołu metabolicznego w Polsce i na świecie = Metabolic Syndrome part II: Epidemiology of metabolic syndrome in Poland and in the World

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Paweł Kalinowski

2016-05-01

2. Oddział Kardiologii – Pododdział Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Al. Kraśnicka 100, 20-718 Lublin   Słowa kluczowe: zespół metaboliczny, insulinooporność, choroby sercowo-naczyniowe, choroba niedokrwienna serca Key words: metabolic syndrome, insulin resistance, cardio-vascular diseases, coronary heart disease   Streszczenie Zespół metaboliczny jako czynnik ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych i cukrzycy typu 2, jak pokazują liczne badania, jest znacznie rozpowszechniony zarówno w Polsce jak i w Europie oraz na innych kontynentach. Od lat prowadzone są badania, która definicja zespołu metabolicznego ma najlepszą wartość prognostyczną i diagnostyczną. W zależności od kryteriów stosowanych w różnych definicjach, a także od charakterystyki badanej populacji, częstość występowania zespołu metabolicznego jest różna. Niezależnie od kryteriów jest ona wysoka i wciąż rośnie. Celem pracy było przedstawienie rozpowszechnienia zespołu metabolicznego w Polsce i innych krajach, jako czynnika ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego na podstawie danych dostępnych z piśmiennictwa. Według badań przeprowadzonych w Polsce zespół metaboliczny dotyczy około 20% dorosłej populacji, czyli około 5,8 miliona mieszkańców Polski, częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Na świecie problem ten może dotyczyć nawet 33% populacji Stanów Zjednoczonych, 27% populacji Chin, w Europie zawiera się pomiędzy ok. 15% (Francja do około 34 % populacji (Włochy, Finlandia. Zespół metaboliczny wiąże się ze zwiększoną częstością występowania cukrzycy, zdarzeń sercowo-naczyniowych i śmiertelności, według wielu badań 2,5-krotnie zwiększa ryzyko wystąpienia zawału mięśnia serca, powoduje 1,5-krotny wzrost śmiertelności całkowitej i 2-krotny wzrost incydentów sercowo-naczyniowych.   Summary As numerous studies have shown

Rola pielęgniarki w opiece nad pacjentem z atopowym zapaleniem skóry = Nurse’s role in taking care of a patient with atopic dermatitis

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Karolina Filipska

2016-01-01

3Wydział Kultury Fizycznej, Zdrowia i Turystyki, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy   Słowa kluczowe: atopowe zapalenie skóry, psychologiczne aspekty chorób, świąd, rola pielęgniarki. Keywords: atopic dermatitis, psychological aspects of diseases, itching, nurse’s role.   Streszczenie Wstęp. Atopowe zapalenie skóry (AZS, ang. atopic dermatitis jest chorobą alergiczną o przewlekłym i nawracającym przebiegu. Toczący się proces chorobowy dotyczy naskórka i skóry właściwej. AZS to najpowszechniej występująca przewlekła choroba zapalna dzieci, której patogeneza nie jest do końca poznana. Uznaje się, że na rozwój choroby składają się czynniki genetyczne, immunologiczne, oraz środowiskowe. Cel. Przedstawienie roli pielęgniarki w opiece nad pacjentem z atopowym zapaleniem skóry. Materiał i metody. Dokonano przeglądu 43 doniesień naukowych – artykuły badawcze i poglądowe oraz literatura współczesna - obejmujących swą tematyką rolę pielęgniarki w opiece nad pacjentem z atopowym zapaleniem skóry. Posługując się słowami kluczowymi: atopowe zapalenie skóry, psychologiczne aspekty chorób, świąd rola pielęgniarki przeszukano bazy bibliograficzne  Ebsco, ScienceDirect, SpringerLink, Medline. Wyniki. Zadania pielęgnacyjno-opiekuńcze wynikają z poszczególnych symptomów AZS. Wśród założeń opieki pielęgniarskiej wymienia się: zmniejszenie świądu i suchości skóry;  zminimalizowanie zaburzeń sennych; obniżenie ryzyka wtórych nadkażeń bakteryjnych, wirusowych lub grzybiczych; oraz kompleksowa edukacja chorego i jego rodziny w celu szybszej rekonwalescencji i wydłużenia okresów remisji. Wnioski. AZS wpływa negatywnie na domenę fizyczną, psychiczną i społeczną chorego. Ze względu na swoją przewlekłość oraz szerokie roz­powszechnienie należy do jednego z największych wyzwań zarówno dla pielęgniarki jak i całego zespołu terapeutycznego. Skuteczne leczenie dermatologiczne, w

Programowanie żywieniowe - wpływ odżywiania kobiet w ciąży na zdrowie dziecka = Nutritional programming - the impact of nutrition of pregnant women on the health of their children

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Hanna Pudło

2016-08-01

1 Department of Dietetics, School of Public Health, Medical University of Silesia in Katowice   Słowa kluczowe: ciąża, dieta, programowanie żywieniowe, hipoteza Barkera, przewlekłe choroby niezakaźne.   Programowanie żywieniowe to istotna zależność między odżywianiem się kobiet w ciąży, a jakością życia dziecka w przyszłości. Nieprawidłowy bilans energetyczny oraz ilość składników odżywczych w całodziennej racji pokarmowej mogą znacząco wpłynąć na rozwój płodu. Długofalowe badania epidemiologiczne potwierdzają występowanie tzw. “krytycznych okresów” w trakcie rozwoju wewnątrzmacicznego, w których żywienie odgrywa znaczącą rolę. David Barker jako pierwszy opisał zjawisko programowania metabolizmu płodu analizując związek między niską masą urodzeniową a występowaniem chorób sercowo-naczyniowych, insulinooporności, otyłości i cukrzycy typu 2 w wieku dorosłym. Aby wytłumaczyć tą zależność powstało kilka hipotez m.in. “oszczędnego fenotypu” (z ang. thrifty phenotype, która tłumaczy wpływ niedożywienia w okresie ciąży na występowanie zaburzeń funkcjonalnych i strukturalnych komórek beta wysp trzustkowych, nefronów oraz kardiomiocytów. Oporność na insulinę i zaburzenia tolerancji glukozy mogą być programowane podczas tzw.  “ratowania płodu” (z ang. fetal salvage. Długotrwały niedobór energii i składników odżywczych prowadzi do zmian adaptacyjnych, które mają na celu dostarczenie glukozy do mózgu kosztem innych organów. Niska masa urodzeniowa postnatalnie doprowadza  do wzrastania kompensacyjnego w pierwszych dwóch latach życia, co tłumaczy hipoteza „dogonić wzrost” (z ang. catch-up growth. Natomiast niedobór kwasu foliowego zwiększa ryzyko występowania wad cewy nerwowej u dziecka. Dobrze zbilansowana dieta kobiety ciężarnej może zmniejszyć ryzyko rozwoju chorób i poprawić jakość życia dziecka. Wskazane jest opracowanie programów edukacyjnych

Korzyści z podejmowania regularnej aktywności fizycznej przez osoby starsze = The benefits of regular physical activity for the elderly

Directory of Open Access Journals (Sweden)

U. Kaźmierczak

2015-01-01

3Wydział Kultury Fizycznej, Zdrowia i Turystyki, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy   Słowa kluczowe: regularna aktywność fizyczna, osoby starsze.   Keywords: regular physical activity, elderly.   Abstrakt W państwach rozwiniętych i rozwijających się coraz większą grupę społeczeństw stanowią seniorzy. Świadomość problemu spowodowała podjęcie powszechnej dyskusji ekspertów i praktyków z dziedzin medycznych na temat konieczności działań niezbędnych dla zapewnienia społeczeństwom pomyślnej starości. Od dawna wskazuje się, że brak aktywności ruchowej jest dla zdrowia niebezpieczny. Starzeniu się układu sercowo-naczyniowego towarzyszy dużo niekorzystnych zmian strukturalnych, czynnościowych i biochemicznych. Za typowe dla tego okresu zmiany uważa się osłabienie możliwości relaksacji włókien mięśniowych, co może być przyczyną rozkurczowej niewydolności serca. Trening zdrowotny – jest rodzajem aktywności fizycznej wykonywanej z powodów medycznych. Celem jest uzyskanie efektów fizycznych oraz psychicznych przeciwdziałających zmniejszaniu się zdolności adaptacyjnych organizmu. Eksperci przekonują osoby starsze o korzyściach płynących z aktywnego fizycznie stylu życia. Bogate piśmiennictwo poruszające tematykę medycznych aspektów procesu starzenia, mówi o niezaprzeczalnym znaczeniu ruchu dla toczących się w ludzkim ciele procesów inwolucyjnych. Aktywność fizyczna odpowiednio dozowana jest w stanie wyraźnie zmniejszyć negatywny wpływ tych zmian i jak najdłużej pozwolić utrzymać zdrowie fizyczne, psychiczne i społeczne. Zauważono, że systematycznie dozowany wysiłek fizyczny zmniejsza ryzyko wystąpienia wielu chorób np. cukrzycy, miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca. Liczne badania naukowe i bogate piśmiennictwo gerontologiczne przedstawiają najnowsze doniesienia specjalistów o tym, jak należy prawidłowo przygotować i prowadzić trening fizyczny z osobami starszymi

Wpływ muzykoterapii receptywnej na ciśnienie tętnicze krwi podczas zabiegów masażu leczniczego u pacjentów po przebytym udarze mózgu = Impact of receptive music therapy on blood pressure during healing massage on patients after stroke

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Adam Tadych

2016-10-01

istotne znaczenie muzykoterapii w profilaktyce wystąpienia wtórnego udaru mózgu, przez redukcję lub wyeliminowanie jednego z głównych czynników powstania choroby jakim jest nadciśnienie tętnicze. Słowa kluczowe: muzykoterapia, masaż leczniczy, udar mózgu, rehabilitacja, nadciśnienie tętnicze Summary                 Music therapy has its roots in the ancient times when the sounds of nature surrounding the man provoked him to imitate them and process  in different ways to create a pleasant melodies. Continuous technological progress offers new opportunities to diagnose, and new tools for scientists to carry out research confirming the efficacy of music therapy as a method which is a part of modern medicine.                 The aim of this study is to define the effect of music stimulation in stroke patients, undergoing the therapeutic massage therapy.                 The study included 40 patients (20 women and 20 men after a stroke ( left or right-sided, treated in the Department of Rehabilitation. The mean age of them was 71 ± 7 years. Patients were divided into two groups of 20 persons. In both groups, treatment including the therapeutic massage therapy was carried out for five days. In addition, the experimental group was subjected to a receptive music therapy with the works from the repertoire of Kenny G, Katherine Jenkins and Andrea Bocelli. In the control group treatment was carried out without playing music. Everyday during the study, both before and after the therapy, blood pressure  rate of the patients were monitored.                 The analysis of the results indicates a decrease in blood pressure rate in the experimental group as opposed to the parameters observed in the control one. The results also indicate, as statistically important, the achievement of a long-term decrease in systolic blood pressure in the experimental group.                 The following study

Związek między zachowaniami żywieniowymi a występowaniem otyłości u młodzieży ponadgimnazjalnej Zespołu Szkół Chemicznych w Bydgoszczy. Zachowania żywieniowe i otyłość u młodzieży ponadgimnazjalnej

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Agnieszka Pluta

2015-05-01

2WOZ "GRYF-MED" w Bydgoszczy   Adres do korespondencji / Address for correspondence dr n. o zdrowiu Agnieszka Pluta Zakład Pielęgniarstwa Społecznego, Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu ul. Łukasiewicza 1, Bydgoszcz 85-801 e-mail: agnieszkapluta@poczta.onet.pl   Streszczenie Wprowadzenie. Pozytywne zachowania żywieniowe warunkują zdrowy styl życia dzieci i młodzieży. Nieprawidłowe zachowania żywieniowe są przyczyną wielu zaburzeń i chorób zarówno w wieku szkolnym jak i dorosłym. Wśród najczęściej występujących zaburzeń jest otyłość, która warunkuje szereg innych schorzeń jak na przykład cukrzyca, choroby układu sercowo-naczyniowego, osteoporoza czy wady postawy.  Dzieciństwo jest okresem najwłaściwszym na ukształtowanie pozytywnych zachowań. Materiał i metoda.  Badaniami objęto liczbę 100 uczniów klas maturalnych Zespołu Szkół Chemicznych w Bydgoszczy. W pracy jako narzędzie badawcze wykorzystano kwestionariusz ankiety własnego autorstwa oraz analizę formularzy sprawozdawczych z przeprowadzonych badań przesiewowych i profilaktycznych badań lekarskich. Cel. Celem niniejszej pracy była analiza zachowań żywieniowych i ich wpływ na występowanie otyłości u młodzieży ponadgimnazjalnej. Wyniki. Młodzież płci męskiej stanowiła większość w badanej grupie – 54 osoby (54,0%. Większość uczniów, to osoby o wartości prawidłowej wskaźnika BMI – 51,0%. Poniżej tej wartości odnotowano 9,0% uczniów, powyżej 40,0% uczniów, z czego większość to osoby z nadwagą – 35,0%. Średnia wartość wskaźnika BMI u mężczyzn była istotnie statystycznie wyższa niż u kobiet 24,80±3,49 vs 22,82±3,88; p<0,05. Co piąty uczeń nie spożywał śniadania przed wyjściem do szkoły nigdy – 20,0%. Połowa ankietowanych zabierała codziennie do szkoły II śniadanie. Większość uczniów spożywało 4-5 posiłków dziennie – 72,0%. Co dwudziesty uczeń zjadał mniej

Ocena nawyków higienicznych u młodzieży w wieku licealnym = The rating of hygiene habits in people of secondary school age

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Dominik Olejniczak

2015-08-01

ą zadowalające. Można stwierdzić, że licealiści dbają o swoją higienę osobistą. Prawie każdy z nich codziennie myje zęby oraz całe ciało. Ponad połowa ankietowanych chodzi kontrolnie do dentysty, oraz stosuje różne dodatkowe preparaty do mycia jamy ustnej, co prowadzi do poprawy stanu uzębienia. Zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia w przyszłości poważniejszych problemów  z zębami.     Respondenci dbają o mycie rąk po wyjściu z toalety lub przyjściu do domu. Obniża to ryzyko zapadnięcia na infekcje i choroby, wynikające z braku zachowania higieny.   Słowa kluczowe: higiena, zachowania zdrowotne, młodzież.   Abstract   Introduction Taking care of your hygiene is a key element in human life. Allows you to stay healthy and reduce the risk of certain diseases. From an early age man learns basic personal hygiene. Over the years, taking care of the hygiene of the hands, face and body becomes more important. Matherial and methodes In the study, 417 high school students participated, including 226 women and 191 men. All respondents were aged 17-19 years, and almost 80% of them lived in the city more than 500 thousand. residents. The survey questionnaire was used author of the paper. It included 21 questions on the test problem, and three questions on age, gender and place of residence of individuals. The results were statistically analyzed using Pearson Chi2 test. The differences were considered statistically significant those for which the probability of p <0.05. Results The vast majority of high school students taking a bath - every day 60% of the respondents. No high school student respondent does not bathe twice a week. More than half of the 55% of respondents said that washing your hair every day. None of the respondents did not answer it at all does not wash hair. When asked how often respondents brush their teeth, more than half of the 54% said that brushing teeth twice a day. Conclusions Hygienic behavior of high school students are

Poziom uzależnienia od nikotyny oraz motywacja do zaprzestania palenia tytoniu w wybranej grupie Polaków = Level of nicotine addiction and motication for qutting smoking in chosen group of Poles

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Katarzyna Sawicka

2015-08-01

ższym, - bardziej zmotywowane do rzucenia palenia są kobiety, - wiek, wykształcenie i status zawodowy nie wpływają na motywację do zaprzestania palenia, - osoby, u których zdiagnozowano chorobę częściej były uzależnione od nikotyny niż osoby zdrowe, - występowanie choroby wśród badanych nie wpływa na motywację do zaprzestania palenia, - osoby, które palą dłużej są częściej uzależnione od nikotyny niż osoby palące krócej, - okres palenia papierosów nie wpływa na motywację do rzucenia nałogu, - czynnik zdrowotny ma największy wpływ na zerwanie z nałogiem palenia tytoniu przez palaczy.   Słowa kluczowe: palenie tytoniu, uzależnienie, motywacja do rzucenia palenia.   Abstract Introduction: Smoking is a serious social and economic health problem in Poland and worldwide [16]. Numerous anti-smoking actions taken by the World Health Organization (WHO do not bring expected results. Smoking is still universal thing, causing serious consequences for the public health [1]. Materials and methods: The study was conducted from July up to August 2014. Individuals smoking cigarettes constituted the examined group from 25 - 70 of year of age. Respondents expressing desire for the participation in the study received the set consisting of the author's certificate and the standardized tool: the nicotine addiction test according to Fagerström and of motivation test for ceasing smoking according to Dr. Nina Schneider. Smoking tobacco test according to Fagerström measures the intensity of biological dependence on nicotine. The questionnaire consists of 7 questions, for every of reply, it was possible to receive from 0 to 3 points. The maximum number of points reaches 12. The test of motivation for ceasing smoking according to Nina Schneider is used for the measurement of the readiness to quit the habit. It consists of 12 questions which the respondent answers as: "yes" or "not". Majority of the reply "yes" proves the motivation for the treatment, majority of the

Wpływ rehabilitacji neurologicznej na funkcjonowanie pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu – analiza retrospektywna = The influence of neurological rehabilitation on the functioning of patients after ischemic stroke – a retrospective analysis

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Krystian Kałużny

2016-12-01

autorski kwestionariusz ankiety sondażowej zawierającym wybrane elementy skali Barthel. Wyniki: W badanej grupie statystycznie istotnie częściej występowały osoby ze środowiska wiejskiego, u których stwierdzono współistniejące choroby tj. nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków, cukrzyca, choroba niedokrwienna serca i inne. Wśród pacjentów przekazanych bezpośrednio z Centrum Leczenia Udarów Mózgu do Kliniki Rehabilitacji u ponad połowy pacjentów zaobserwowano poprawę funkcjonowania w przeciągu 1 miesiąca pobytu, natomiast z pacjentów korzystających z rehabilitacji wtórnej poprawę funkcjonalną zaobserwowano tylko u co czwartego pacjenta. Wnioski: 1   Rehabilitacja neurologiczna istotnie wpływa na funkcjonowanie pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu. 2   Rehabilitacja wdrożona we wczesnym okresie po udarze niedokrwiennym mózgu ma znamiennie wyższą efektywność co przekłada się na większą poprawę stanu funkcjonalnego pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu. 3   Zastosowanie metody PNF i NDT-Bobath istotnie wpływa na poprawę stanu funkcjonalnego pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu.       Abstract Introduction: The functioning of patients after ischemic stroke is a source of interest to many researchers and a huge challenge for modern medicine. According to the World Health Organization (WHO, stroke is the third leading cause of death (after heart disease and cancer and the leading cause of severe disability in the population of people over the age of 45, which would have important clinical consequences, social and economic. Aim: The aim of this study was to assess the effectiveness of the applied neurological rehabilitation of patients after ischemic stroke, the assessment of the functioning of patients after ischemic stroke underwent neurological rehabilitation and assessment of the impact of additional factors on the effectiveness of neurological rehabilitation. Material and methods: The study group