WorldWideScience

Sample records for bencilpenicilina fenoximetilpenicilina ampicilina

  1. Desarrollo tecnológico de la suspensión oral de fenoximetilpenicilina 125 mg

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    María de los Ángeles Lorenzo

    1997-08-01

    Full Text Available Se describió el desarrollo tecnológico de una formulación de fenoximetilpenicilina suspensión oral 125 mg para uso pediátrico, utilizando la vía seca que se inicia con la mezcla del principio activo con los sabores, estabilizadores, edulcorantes y lubricantes hasta lograr un producto estable y con las características que lo hacen adecuado para el uso que se destina. Se estudió la estabilidad del producto terminado desde el punto de vista tecnológico y químico con resultados satisfactorios. El medicamento diseñado cumple con los requisitos más actuales para su comercialización y forma parte del surtido estable de producción de la Empresa Farmacéutica "8 de Marzo".The technological development of an oral formulation containing 125 mg of phenoxymethylpenicillin oral suspension for pediatric use is described. The formulation was obtained by a dryness procedure which is initiated mixing the active ingredient with flavours, stabilizings, edulcorates and lubricants until attaining a stable product having the characteristics which make the product being adequate for being used. The stability of the end product was studied from the technological and chemical point of view with satisfactory results. The drug produced complies with the most current requirements for its commercialization and forms part of the stable stock of "8 de Marzo" Pharmaceutical Enterprice.

  2. Uso da ampicilina sódica e cloranfenicol no controle de contaminantes na micropropagação de bananeira 'Thap maeo'

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Gustavo Alves Pereira

    2014-06-01

    Full Text Available A micropropagação vem sendo desenvolvida e aperfeiçoada para elevar a taxa de multiplicação de plantas em curto espaço de tempo e melhorar a qualidade da produção de mudas. Contudo, a contaminação microbiana é um dos maiores problemas desta técnica. Este trabalho teve por objetivo avaliar a eficiência da descontaminação de explantes de bananeira durante o estabelecimento in vitro, com o uso dos antibióticos ampicilina sódica e cloranfenicol adicionados ao meio de cultura. O delineamento experimental utilizado foi o inteiramente casualizado constituído de cinco tratamentos e cinco repetições, sendo cada repetição representada por cinco explantes em diferentes concentrações de ampicilina sódica e cloranfenicol por vinte minutos. Os antibióticos foram adicionados separadamente ao meio de cultura em concentrações de 0, 5, 10, 15 e 20 mg L-1. Os dados foram submetidos à análise de variância e as médias comparadas pelo teste F e análise de regressão. Foram avaliadas as porcentagens de contaminação por bactérias, fungos e oxidação dos explantes. Os resultados permitiram concluir que os antibióticos apresentaram controle sobre contaminantes endógenos nos explantes de banana 'Thap maeo'. A concentração de 20 mg L-1 dos antibióticos ampicilina sódica e cloranfenicol proporcionou redução de 70% na infecção por bactérias e fungos.

  3. Evaluación del efecto del ácido nalidíxico, ampicilina, kanamicina, penicilina G y polimixina B en los cultivos de promastigotes de leishmania

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Sofía Duque Beltrán

    1992-06-01

    Full Text Available Se evaluó el efecto de diferentes concentraciones de ácido nalidíxico, ampicilina, kanarnicina, penicilina G y polimixina B, sobre la población de promastigotes de Leishmania braziliensis braziliensis , Leishmania donovani chagasi y Leishmania mexicana amazonensis in vitro. La penicilina G y la ampicilina se pueden utilizar hasta concentraciones de 1000 ug/ml y 500 ug/ml respectivamente en cultivo de promastigotes de cualquier cepa de Leishmania sin que éstos se afecten. La polimixina B disminuye la población de prosmastigotes por lo cual es preferible no usarse en cultivos de Leishmania. El ácido nalidíxico y kanamicina pueden ser utilizados in vitro pero teniéndose en cuenta la especie de Leishmania y la concentración de anfimicrobiano recomendado para la misma.

  4. Antibioticoprofilaxia com ampicilina na rotura prematura das membranas: estudo randomizado e duplo cego Ampicillin prophylaxis in premature rupture of membranes: randomized and double-blind study

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    José Elias Soares da Rocha

    1999-06-01

    Full Text Available Objetivos: avaliar se o uso profilático da ampicilina pode evitar ou reduzir a morbidade infecciosa materna e perinatal decorrente da ruptura prematura das membranas (RPM e prolongar a gestação em pacientes portadoras dessa complicação. Métodos: estudo prospectivo, randomizado e duplo-cego, avaliando 121 gestantes portadoras de RPM, divididas em dois grupos. O grupo tratado (61 gestantes recebeu ampicilina e o grupo controle (60 gestantes recebeu placebo, nas mesmas condições de horário, tempo de uso, embalagem e cor das cápsulas. Como parâmetros de infecção materna considerou-se a morbidade febril materna (índice térmico, presença de corioamnionite e/ou endometrite. Os parâmetros neonatais avaliados foram o índice de Apgar (1° e 5° minutos, colonização bacteriana do conduto auditivo e hemocultura. Para a análise estatística foram utilizados os testes: exato de Fisher, Wilcoxon e o chi². Resultados: o uso da ampicilina não prolongou a gestação, não reduziu a morbidade febril puerperal e nem as taxas de corioamnionite e/ou endometrite. Quanto à morbidade infecciosa perinatal também não foi possível demonstrar nenhuma redução decorrente do uso da ampicilina nem influência sobre as condições de nascimento. Estes dados foram consistentes em casos de RPM com até 72 horas de evolução, pois o limitado número de casos com tempo maior de evolução não permitiu uma análise estatística isenta de erro tipo II. Conclusões: com base nos resultados desse trabalho foi possível concluir que o uso profilático de ampicilina em gestantes com RPM com até 72 horas de evolução não reduz a morbidade infecciosa materna nem perinatal. No entanto, a presença de Streptococcus agalactiae do grupo B em hemocultura de recém-nascido do grupo controle indicou a necessidade imperiosa de antibioticoterapia para as gestantes colonizadas por esse microrganismo.Purpose: to evaluate whether prophylactic use of ampicillin could

  5. Eficácia e segurança de Sultamicilina (Ampicilina/Sulbactam e Amoxacilina/Clavulanato no tratamento das infecções de via aéreas superiores em adultos: um estudo multicêntrico, aberto e randomizado Efficacy and safety of Sultamicillin (Ampicillin/Sulbactan and Amoxicillin/Clavulanic Acid in the treatment of upper respiratory tract infections in adults: an open-label, multicentric, randomized trial

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    João Batista Ferreira

    2006-02-01

    Full Text Available As IVAS em crianças e adultos são os motivos mais freqüentes de consulta médica e os que mais demandam o uso de antibióticos. A crescente resistência bacteriana causada pela produção das beta-lactamases constitui um dos mais sérios problemas atuais. A Sultamicilina é uma pró-droga dupla da ampicilina e do sulbactam, um potente inibidor de beta-lactamases que pode fazer frente a estas dificuldades. OBJETIVO: avaliar a eficácia, segurança e tolerabilidade da Ampicilina/Sulbactan comparada à Amoxacilina/Ácido Clavulânico no tratamento de IVAS, em adultos. METODOLOGIA: 102 pacientes com diagnóstico de IVAS foram randomizados em dois grupos recebendo Ampicilina/Sulbactan ou Amoxacilina/Clavulanato por 10 dias. Foram avaliados 10 e 30 dias após para análise da resposta terapêutica. RESULTADOS: Não houve diferença entre os grupos com relação à proporção de pacientes curados ao final do tratamento (visita 2 ou do estudo (visita 3. No grupo que recebeu Amoxacilina/Clavulanato, as proporções de cura foram de 61.7% e 93.2% nas visitas 2 e 3, comparadas a 64.4% e 97.4%, respectivamente, no grupo que recebeu Ampicilina/Sulbactan. A proporção de pacientes que experimentou pelo menos um evento adverso foi semelhante nos dois grupos (p = 0.940. A diarréia foi significativamente mais freqüente no grupo Amoxacilina-Clavulanato (70.6% do que no grupo Ampicilina/Sulbactan (29.4%, (p=0.0164. CONCLUSÕES: A Ampicilina/Sulbactan é tão segura e eficaz quanto a Amoxacilina/Clavulanato no tratamento empírico de IVAS em adultos. A ocorrência significativamente menor de quadros de diarréia no grupo recebendo Ampicilina/Sulbactan necessita confirmação em estudos posteriores.Upper respiratory tract infections are the most common causes of medical visits in children and adults, demanding massive use of antibiotics. Bacterial resistance caused by beta-lactamase is one of the most serious problems in this matter. Sultamicillin, a double

  6. Desarrollo tecnológico de la formulación de cápsulas de ampicilina 250 y 500 mg

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    María Antonia Serrate

    1997-08-01

    Full Text Available Se describió el desarrollo tecnológico para la formulación de cápsulas de ampicilina trihidratada, reutilizando los finos que se obtienen de la tecnología por vía seca y que representan el 30 % de ésta. Se utilizó la vía húmeda por las características del fino obtenido y se logró un producto actualizado y con las características adecuadas para su uso. Las cápsulas de 250 y 500 mg fueron sometidas a estudio de estabilidad a temperaturas controladas y se determinaron las características físicoquímicas que debe cumplir el granulado. Esta reutilización de los finos, producto de la vía seca, logra un aprovechamiento óptimo de la materia prima que se dedica a esta producción.The technological development to produce the formulation of capsules of ampicillin trihydrate using again the products obtained through the dry procedure representing the 30 % of it, is described. A wet procedure was used because of the characteristics of the powder obtained and a current product was obtained having the proper characteristics for its use. Capsules of 250 and 500 mg were subjected to stability studies at controlled temperature and the physical and chemical characteristics that may comply with the granulate were also determined. This reutilization of fine products through the dry procedure makes it possible to attain an optimun use of the raw material employed for this production.

  7. Staphylococcus aureus ampicillin-resistant from the odontological clinic environment Staphylococcus aureus resistente à ampicilina em ambiente de Clínica Odontológica

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Wagner Luis de Carvalho Bernardo

    2005-02-01

    -lactamase através de discos de CefinaseTM e resistência a ampicilina, eritromicina (7 isolados e tetraciclina (1 isolado, sugerindo a existência de isolados multirresistentes. A avaliação do MIC de oxacilina através dos ensaios de Etest® mostrou padrões de susceptibilidade o que sugere a inexistência do gene mecA gene no DNA cromossômico. Estes resultados apontam para a necessidade de um maior conhecimento sobre os meios de contaminação e propagação deste microrganismo dentro da clínica odontológica.

  8. Resistencia antimicrobiana de Salmonella, Shigella y Vibrio cholerae: Perú 1997-2002

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Isabel Arias B

    2004-10-01

    Full Text Available La resistencia a los antimicrobianos es un problema de salud pública, en este caso se presentan los resultados de la resistencia antimicrobiana de Salmonella, Shigella y Vibrio cholerae entre los años 1997 y 2002 de las cepas confirmadas por el Instituto Nacional de Salud, procedentes de los laboratorios referenciales regionales de las diferentes direcciones de salud del Perú. La confirmación se realizó mediante bioquímica y serotipificación; para las pruebas de sensibilidad se utilizó el método de disco difusión. Se evaluaron un total de 542 cepas de Salmonella, 1034 de Shigella y 603 de Vibrio cholerae. La resistencia de Shigella frente a ampicilina muestra un promedio de 74,4% durante los 6 años; cloramfenicol con 65,9 %, cotrimoxazol con 72,2 %. En Salmonella se observa un promedio de 3,46 % para ampicilina; 2,83 % para cloranfenicol; en gentamicina 3,9 % y cotrimoxazol 1,1. V. Cholerae entre 1997 y 1999 mostraron promedios de resistencia de 19 % a cotrimoxazol, 12,1 % a tetraciclina y 10,2 % a ampicilina. A partir del año 2000, no se reportaron casos, por lo que se recibieron pocas cepas de esta especie. Se evidencia el problema de resistencia de Shigella frente a ampicilina, cloramfenicol y cotrimoxazol.

  9. Perfil de suscetibilidade a antimicrobianos de amostras Campylobacter spp isoladas de diferentes espécies animais em Minas Gerais

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Cristiane Pinheiro Toscano de Brito

    2017-05-01

    Full Text Available padrão de sensibilidade de 45 amostras de Campylobacter spp, incluindo 16 amostras de C. jejuni, 8 de C. coli e 21 C. fetus, isoladas de diferentes espécies de animais do Brasil, foi determinado para doze antimicrobianos. Todas as amostras de Campylobacter spp foram sensíveis à gentamicina, sulfadiazina e sulfametoxazol. C. jejuni e C. coli foram também sensíveis ao cloranfenicol, enquanto todas as amostras de C. fetus foram sensíveis à canamicina. Cefoperazona mostrou o maior percentual de resistência entre C. jejuni (68,75%, seguido pelo ácido nalidíxico (31,25%, ampicilina (37,50%, tetraciclina (37,50%, eritromicina (12,50% e canamicina (6,25%. Similarmente, cefoperazona também exibiu o maior percentual de resistência entre as amostras de C. coli (75,00%, seguido pelo ácido nalidíxico (50,00%, tetraciclina (50,00%, eritromicina (37,50%, ampicilina (12,50% e canamicina (12,50%. Entre os isolados de C. fetus, ácido nalidíxico apresentou maior taxa de resistência (85,71%, seguido de cefoperazona (71,43%, tetraciclina (42,86%, ampicilina (19,05%, cloranfenicol (9,52% e eritromicina (4,76%. Assim, os nossos resultados mostraram que a maioria das amostras de Campylobacter spp isolados de animais foram sensíveis à gentamicina, cloranfenicol, canamicina e sulfonamidas. No entanto, uma proporção elevada das amostras apresentou susceptibilidade reduzida ao ácido nalidíxico, ampicilina, cefoperazona e tetraciclina. Além disso, C. coli e C. fetus mostraram uma alta porcentagem de amostras resistentes a múltiplas drogas.

  10. Actividad del (2E-3-(2, 3-dimetoxifenil-1-(4-metilfenil prop-2-en-1-ona en presencia del poli(ácido maleico-co-2-vinil-pirrolidona sobre un aislamiento clínico de Staphylococcus aureus productor de β-lactamasas = Activity of (2E-3-(2, 3-dimetoxifenil-1-(4-metilfenil prop-2-en-1-ona in the presence of poli(maleic acid-co-2-vinyl-pyrrolidone on a b-lactamase producing clinical isolate of Staphylococcus aureus

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Arenas Fernández, Tatiana

    2012-01-01

    Full Text Available Introducción: debido a la problemática actual de fármaco-resistencia hacia los antibióticos b-lactámicos, se ha hecho necesario, en busca de una solución, trabajar con nuevas moléculas con potencial farmacológico, así como utilizar novedosos sistemas poliméricos como matrices o excipientes farmacéuticos.Objetivo: evaluar la actividad antibiótica de la ampicilina, combinada con un compuesto sintético de tipo chalcona, denominado (2E-3-(2,3-dimetoxifenil-1-(4-metilfenilprop-2-en- 1-ona, sobre un aislamiento clínico de Staphylococcus aureus resistente a penicilinas, en presencia de una matriz polimérica hidrosoluble denominada poli(ácido maleico-co-2-vinilpirrolidona.Materiales y métodos: el compuesto sintético y la matriz polimérica se obtuvieron por métodos descritos en la literatura. Se usó un aislamiento clínico de Staphylococcus aureus resistente a penicilinas y se hicieron ensayos de actividad antibiótica por la técnica de macrodilución en caldo, de la cual se obtuvieron las concentraciones inhibidoras mínimas de los compuestos evaluados.Resultados: la mezcla ampicilina-chalcona muestra un efecto antibiótico menor que el de su referente ampicilina-sulbactam. No obstante, cuando se utiliza la matriz polimérica en combinación con la ampicilina-chalcona se aprecia un incremento significativo de la actividad antibiótica, evidenciado en que la concentración inhibidora mínima es la mitad de la del referente comercial.

  11. Isolamento e determinação de sensibilidade e resistência a antimicrobianos de cepas bacterianas presentes na cloaca de Trachemys scripta elegans (Wied, 1839 criadas em cativeiro em Petrolina, PE

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Fernando B. da Silva Sobrinho

    Full Text Available RESUMO: Este estudo isolou e determinou o perfil de sensibilidade e de resistência a antimicrobianos de cepas bacterianas isoladas da cloaca de Trachemys scripta elegans (T. s. elegans criadas em cativeiro. Após 120 dias de adaptação, amostras de swab cloacal obtidas de 20 animais adultos foram cultivadas e, após a identificação dos patógenos através de testes bioquímicos, submetidas ao teste de suscetibilidade a nove antimicrobianos. Enterobacter aerogenes (85%; Shigella spp. (10% e Edwadsiella spp. (5% foram isolados e identificados. Os isolados de E. aerogenes foram sensíveis à gentamicina (86%, enrofloxacina (79%, estreptomicina (50%, sulfazotrim (36% e ampicilina (29% e resistentes a penicilina (100%, eritromicina (93%, cefalexina (86% ampicilina (71% e sulfazotrim (64%. Isolados de Shigella spp. apresentaram sensibilidade à gentamicina (100%, enrofloxacina (50%, doxicilina (50%, estreptomicina (50%, ampicilina (50%, penicilina (50% e sulfazotrim (50% e resistência a doxicilina (50%, estreptomicina (50%, ampicilina (50%, penicilina (100%, cefalexina (50% e sulfazotrim (50%, enquanto que os de Edwardsiella spp. foram sensíveis apenas à gentamicina (100% e altamente resistentes (100% aos demais antimicrobianos. Os resultados sugerem a participação de T. s. elegans na cadeia epidemiológica, como reservatório de patógenos importantes, como E. aerogenes, Shigella spp. e Edwardisiella spp., tornando importante a adoção de medidas preventivas pelo risco zoonótico que apresentam e corretas de tratamento e de controle em cativeiros e domicílios, assim como de estudos que enfoquem as características de sensibilidade e de resistência antimicrobiana dos isolados cloacais, pois a multirresistência a drogas pode ser transmitida aos humanos e comprometer o tratamento de indivíduos com doenças graves.

  12. Fagotipagem de cepas de Staphylococcus aureus resistentes a antibióticos, isoladas de leite

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Wanderley Pereira de Araújo

    1998-01-01

    Full Text Available A partir de amostras de leite cru foram isoladas 201 cepas de S. aureus, as quais foram submetidas a provas de resistência a antibióticos pelo método dos discos impregnados com os seguintes antibacterianos: amicacina, ampicilina, cefalotina, cefoxitina, cloranfenicol, clindamicina, oxacilina, penicilina, tetraciclina, tobramicina e vancomicina. Com exceção de 88 (43,8%, 90 (44,8%, 24 (11,9% e 40 (19,9% cepas resistentes à penicilina, ampicilina, cloranfenicol e tetraciclina, respectivamente, a maioria das 201 cepas (95% ou mais foi sensível aos antibióticos utilizados. As cepas resistentes a estes quatro antibióticos foram fagotipadas, empregando-se os Conjuntos Básicos Internacionais de bacteriófagos para cepas de origem humana e bovina, verificando-se que houve predomínio de cepas sensíveis a fagos dos grupos III e III/NC do conjunto básico humano e a fagos dos grupos III, IV e da associação III/IV do conjunto bovino.

  13. Actividad “in vitro” de 10 antimicrobianos frente a bacterias anaerobias: Estudio multicéntrico, 1999-2002 “In vitro” activity of ten antimicrobial agents against anaerobic bacteria. A collaborative study, 1999-2002

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M. Litterio

    2004-09-01

    Full Text Available Se evaluó la actividad de ampicilina, ampicilina-sulbactama, cefoxitina, ceftriaxona, imipenem, piperacilina, piperacilina-tazobactama, clindamicina, metronidazol y azitromicina frente a 166 cepas de bacterias anaerobias aisladas en 8 hospitales de Buenos Aires. Se estudiaron: Bacteroides grupo fragilis (65, Fusobacterium spp. (26, Prevotella spp. (21, Porphyromonas spp. (10, Clostridium difficile (10, otros clostridios (12 y cocos gram-positivos (22. Las CIMs se determinaron usando el método patrón de dilución en agar recomendado por el NCCLS, documento M11-A5. Los antibióticos más activos fueron metronidazol y piperacilina-tazobactama que exhibieron valores de CIM90£ 2 µg/ml y £ 4 µg/ml frente a los microorganismos gram-negativos y £ 2 µg/ml y £ 8 µg/ml frente a los microorganismos gram-positivos, respectivamente. Entre los b-lactámicos el orden de actividad frente a bacilos gram-negativos fue: imipenem > piperacilina > cefoxitina > ceftriaxona > ampicilina. En gram-positivos la actividad decreciente fue: piperacilina> imipenem > cefoxitina > ceftriaxona > ampicilina. La mayoría de las especies estudiadas mostraron distintos niveles de resistencia con clindamicina y azitromicina. Sin embargo, el 90% de las cepas de Fusobacterium nucleatum y Por-phyromonas spp. fue inhibido por una concentración de 0,125 µg/ml de clindamicina y azitromicina, respectivamente.The antimicrobial activity of ampicillin, ampicillin-sulbactam, cefoxitin, ceftriaxone, imipenem, piperacillin, piperacillin-tazobactam, clindamycin, metronidazole, and azitromycin was assesed against 166 strains of anaerobic bacteria recovered from eight hospitals in Buenos Aires. The strains studied were Bacteroidesfragilis group (65, Fusobacterium spp. (26, Prevotella spp. (21, Porphyromonas spp. (10, Clostridium difficile (10, other clostridia (12, and gram-positive cocci (22. The MICs were determined by the agar dilution method according to NCCLS document M11-A5

  14. Evaluación de la susceptibilidad antimicrobiana de cepas de Salmonella spp. aisladas del beneficio porcino en Colombia / Evaluation of antimicrobial susceptibility of Salmonella spp. strains isolated from pork carcasses on Colombia

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Paula M. Bermúdez D

    2014-01-01

    Full Text Available Objetivo: el estudio buscó establecer patrones de resistencia antimicrobiana de 155 cepas de Salmonella spp., aisladas de la superficie de canales de cerdo, procedentes de plantas de beneficio en Colombia. Metodología: mediante el método de difusión en disco (Bauer et. Kirby, 1966 se evaluaron nueve antimicrobianos: Amoxicilina y ácido clavulánico (30 ug, Ampicilina (10 ug, Ceftiofur (30 ug, Ciprofloxacina (5 ug, Cloranfenicol (30 ug, Florfenicol (30 ug, Gentamicina (10 ug, Sulfadiazina y Trimetoprim (25 ug y Tetraciclina (30 ug. Resultados: los resultados confirmaron la presencia de cepas multiresistentes de Salmonella spp. de origen porcino, mostrando 30 patrones diferentes de multiresistencia; el más común fue Ampicilina, Amoxicilina, Cloranfenicol, Florfenicol y Tetraciclina en el 16,77% (n=26 de las cepas. Tetraciclina y Florfenicol fueron los antimicrobianos menos efectivos en el 94,84% (n=147 y 47,74% (n=74 de cepas resistentes, respectivamente. Discusión: se deben consolidar los sistemas de monitoreo, y de vigilancia y control de las resistencias antimicrobianas para prevenir, con un enfoque de cadena productiva, la diseminación de cepas multiresistentes en alimentos de origen animal, como parte integral del sistema de gestión de inocuidad de los alimentos en Colombia. - Objetivo: el estudio buscó establecer patrones de resistencia antimicrobiana de 155 cepas de Salmonella spp., aisladas de la superficie de canales de cerdo, procedentes de plantas de beneficio en Colombia. Metodología: mediante el método de difusión en disco (Bauer et. Kirby, 1966 se evaluaron nueve antimicrobianos: Amoxicilina y ácido clavulánico (30 ug, Ampicilina (10 ug, Ceftiofur (30 ug, Ciprofloxacina (5 ug, Cloranfenicol (30 ug, Florfenicol (30 ug, Gentamicina (10 ug, Sulfadiazina y Trimetoprim (25 ug y Tetraciclina (30 ug. Resultados: los resultados confirmaron la presencia de cepas multiresistentes de Salmonella spp. de origen porcino, mostrando

  15. Perfil de sensibilidade aos antimicrobianos e eficácia de sanitizantes frente aos isolados de Salmonella spp. oriundos de carcaças suínas no Rio Grande do Sul

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Fernanda Lucia Colla

    2014-04-01

    Full Text Available Os objetivos do trabalho foram avaliar o perfil de sensibilidade a antimicrobianos e a eficácia de três sanitizantes frente a isolados de Salmonella spp. oriundos de carcaças na tecnologia de abate de suínos. Avaliaram-se 120 amostras, das quais 39 foram positivas para Salmonella spp. Os princípios ativos testados foram penicilina G 10 U, amoxicilina + ácido clavulânico 30mcg, ampicilina 10mcg, cloranfenicol 30mcg, tetraciclina 30mcg, estreptomicina 10mcg, neomicina 30mcg, gentamicina 10mcg, enrofloxacina 5mcg, sulfazotrim 25mcg, sulfonamida 300mcg e trimetropima 5mcg. Nos testes com sanitizantes utilizaram-se clorexidina, amônia quaternária e ácido peracético com tempos de contato de um, cinco, 10 e 15 minutos. Os índices de resistência aos antimicrobianos foram de 100% para penicilina, 94,9% para tetraciclina, 89,7% para trimetropima e 87,2% para ampicilina. Nenhum dos princípios ativos foi 100% eficaz frente aos isolados testados, observando-se melhor ação para amoxicilina+ácido clavulânico (86,7%, neomicina (86,7% e cloranfenicol (64,1%. Nos testes de eficácia dos sanitizantes, o ácido peracético a 0.5% foi efetivo a partir de 10 minutos (94,6% e 15 minutos (97,3% de contato; amônia quaternária a 1% por 10 minutos (89,2% e 15 minutos (97,3% e clorexidina a 0.5% por 10 minutos (70,3% e 15 minutos de contato (72,8%. Todas as amostras testadas apresentaram multirresistência e seis (15,3% apresentaram resistência à ampicilina, cloranfenicol, estreptomicina, sulfonamida e tetraciclina (denominado grupo ACSSuT, indicando a necessidade de monitorar a propagação da resistência aos antimicrobianos em Salmonella spp. oriundas de suínos. O sanitizante mais efetivo frente aos isolados testados foi o ácido peracético a 0.5% por 15 minutos, reforçando a necessidade de monitorar também a efetividade de produtos sanitizantes frente aos isolados de Salmonella spp.

  16. Comparación del efecto de penicilina versus eritromicina para la prevención de infección neonatal por estreptococo grupo B en portadoras activas luego de rotura prematura de membranas ovulares de pretérmino

    OpenAIRE

    Rojas C,Nevenka; Carvajal,Jorge A

    2014-01-01

    Objetivo: Comparar la incidencia de infección neonatal por estreptococo grupo B (SGB) en portadoras activas de SGB con rotura prematura de membranas ovulares de pretérmino (RPMP) luego de profilaxis con penicilina y eritromicina. Métodos: Pacientes diagnosticadas con RPMP entre el año 2004-2009 fueron tratadas con eritromicina (grupo eritromicina), ampicilina, amoxicilina o amoxiclavulánico (grupo penicilina) o sin antibióticos (grupo control) de acuerdo con los protocolos del Departamento en...

  17. Vigilancia de la resistencia a los antibacterianos en Argentina. Programa WHONET, 1995-1996

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alicia Rossi

    1999-10-01

    Full Text Available La Organización Mundial de la Salud ha puesto en marcha un programa para la vigilancia de la resistencia a los antibacterianos, denominado WHONET, que se desarrolló en Argentina mediante una red de 23 laboratorios de instituciones hospitalarias públicas y privadas sometidos a programas nacionales e internacionales de control de calidad. Entre enero de 1995 y diciembre de 1996 se determinó por el método de difusión en agar la sensibilidad a los antibacterianos de 16 073 aislados clínicos consecutivos, siguiendo las recomendaciones del Comité Nacional de Estándares para Laboratorios Clínicos (National Committee for Clinical Laboratory Standards: NCCLS de los Estados Unidos de América. Más de la mitad de los aislados urinarios de Escherichia coli fueron resistentes a la ampicilina, y más de 30% a la trimetoprima-sulfametoxazol. Cuando se comparó la sensibilidad de los aislados urinarios de pacientes ambulatorios y hospitalizados, se observó una marcada diferencia en los perfiles de actividad (porcentaje de microorganismos resistentes aislados en pacientes hospitalizados frente a pacientes ambulatorios de la gentamicina (8% frente a 2%, la norfloxacina (6% frente a 2% y las cefalosporinas de tercera generación (18% frente a 10%. Los aislados de Klebsiella pneumoniae recuperados de hemocultivos presentaron resistencia a las cefalosporinas de tercera generación y a la gentamicina en 71 y 60% de los casos, respectivamente. La proporción de Staphylococcus aureus resistentes a la oxacilina fue de 39%. Cerca de la mitad de los aislados de Enterococcus spp. presentaron resistencia de alto nivel a los aminoglucósidos, pero no se detectó resistencia a los glicopéptidos. En nuestro medio, la ampicilina y la trimetoprima-sulfametoxazol no fueron apropiadas para el tratamiento de las diarreas; Shigella flexneri presentó mayor porcentaje de aislados resistentes a ambos fármacos (87 y 74%, respectivamente que Shigella sonnei (47 y 71

  18. Análisis de elementos genéticos móviles en "Enterococcus faecium": coste biológico e impacto en la diversificación clonal

    OpenAIRE

    Santos Tedim Sousa Pedrosa, Ana Sofía

    2016-01-01

    La prevalencia de infecciones hospitalarias causadas por especies del género Enterococcus ha sido baja desde su descripción como patógenos oportunistas al inicio del siglo XX, hasta finales de los años 70s, coincidiendo con la aparición de las primeras cepas resistentes a antibióticos. La especie Enterococcus faecium es actualmente uno de los principales patógenos nosocomiales debido en parte a la alta prevalencia de cepas resistentes a ampicilina y vancomicina. La estructura poblacional de E...

  19. Variational calculus (optimal control applied to the optimization of the enzymatic synthesis of ampicillin

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Marcelo Perencin de Arruda Ribeiro

    2005-06-01

    Full Text Available In this work, optimal control techniques were used to optimize the feed of reactants during the enzymatic synthesis of ampicillin in a semi-batch reactor. Simulation results showed that a semi-batch integrated reactor (with product crystallization might achieve 88% 6-APA (6-aminepenicillanic acid conversion and 92% of PGME (phenylglycine methyl ester yield, with a productivity between 3.5 and 5.5 mM min-1.A síntese enzimática de ampicilina oferece menor impacto ambiental em relação ao processo utilizado atualmente pela indústria farmacêutica. Mas seu rendimento e produtividade devem ser melhorados para tornar essa rota competitiva. Alguns estudos empíricos para otimizar a rota enzimática de síntese de antibióticos beta-lactâmicos vêm sendo realizados. Entretanto, a utilização sistemática de métodos matemáticos de otimização nesse processo não é encontrada na literatura. Neste trabalho, utilizaram-se técnicas de controle ótimo para otimizar a alimentação de reagentes na síntese enzimática de ampicilina em reator operando em batelada alimentada. Resultados simulados mostram que, em reator integrado (com precipitação dos produtos operado em batelada alimentada, conversões de 6-APA e rendimento de EMFG de 88% a 92% são factíveis, assim como produtividades entre 3,5 e 5,5 mM.min-1.

  20. Prevalência de Aeromonas ssp em fezes diarréicas de crianças menores de 5 anos de idade na cidade de Goiânia, Goiás, no biênio 1995 - 1996

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Idalina Thiomi Inumaru Nojimoto

    1997-10-01

    Full Text Available Foram analisadas 163 amostras de fezes de crianças com idade abaixo de 5 anos no período de 1995 a 1996, sendo 91 de fezes diarréicas e 72 de fezes não diarréicas. O material foi coletado em meio para transporte e submetido ao processo de enriquecimento a 4oC por 7 dias. Para o isolamento primário foi utilizado ágar amido ampicilina e incubado a 35oC por 18 a 24 horas. Foram isoladas 20 (21,9% das seguintes espécies: Aeromonas A. caviae (7,7%, A. salmonicida salmonicida (6,6%, A. sobria (4,3%, A. hydrophila (2,2% e Salmonicida achromogenes (1,1%. Nenhuma Aeromonas spp foi isolada dos 72 pacientes-controles. A susceptibilidade das amostras de Aeromonas spp aos antimicrobianos foi maior com a ciprofloxacina, diminuindo gradativamente com cloranfenicol, gentamicina, ampicilina e eritromicina.From 1995 through 1996, 163 fecal specimens of children aged under 5 years were analysed, 91 being from diarrhea feces and 72 without diarrhea. The material was collected in transport medium and submitted to the enrichment procedure at 4oC for 7 days. For the primary isolation starch ampicillin agar was used and incubated at 35oC for 18 to 24 hours. Twenty (20.9% from the following specimens were isolated: Aeromonas A. caviae (7.7%, A. salmonicida salmonicida (6.6%, A. sobria (4.3%, A. hydrophila (2.2% e Salmonicida achromogenes (1.1%. No Aeromonas spp was isolated from the 72 control subjects. The Aeromonas spp susceptibility to antimicrobian was greater with ciprofloxacin, being this susceptibility gradually diminished with chloranphenicol, gentamicin, ampicillin and erythromycin.

  1. Cultura in vitro de embriões e de gemas de mudas de pau-rosa (Aniba rosaeodora Ducke) Culture in vitro of rosewood (Aniba rosaeodora Ducke) embryos´seeds and buds explants

    OpenAIRE

    Lucia Handa; Paulo de Tarso B. Sampaio; Regina Caetano Quisen

    2005-01-01

    Este trabalho teve como objetivo o estabelecimento in vitro de embriões e de gemas de mudas de pau-rosa (Aniba rosaeodora Ducke) livres de contaminações e de oxidação fenólica. As gemas foram obtidas da rebrota de mudas cultivadas em viveiro e os embriões a partir de sementes em diversos estágios de maturação. Para a assepsia dos explantes foram utilizados dois antibiótico (Ampicilina e Agrimicina), etanol (70%) e hipoclorito de sódio, em concentrações e tempo de exposição variando em função ...

  2. Determination of Beta-Lactam residues in milk by high performance liquid chromatography

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Roseane Brandão de Brito

    2006-01-01

    Full Text Available A high performance liquid chromatographic method to assay beta-lactam residues in milk was developed and validated. Milk samples were spiked with standard solutions and deproteinated. The extract was cleaned-up on C18 SPE cartridge, the antibiotics eluted with acetonitrile:water (50:50 v/v and derivatized with acetic anhydride and 1-methyl-imidazole solution containing HgCl2. The chromatographic analysis was performed on C18 column using mobile phase consisting of acetonitrile and phosphate buffer (pH 6.5 in the presence of Na2S2O3 gradient and detection at 325 nm. The method was selective for ampicillin, penicillin G and penicillin V, the latter used as internal standard. Average recoveries for ampicillin and penicillin G ranged, respectively, from 60.0% to 104.9% and from 82.7% to 109.2%, with coefficients of variation from 11.1% to 24.6%, and from 2.1% to 25.2%, indicating accuracy and precision. Detection limit of 4.0 µg/L for ampicillin and 3.0 µg/L for penicillin G, and quantification limits of 4.0 µg/L for both were estimated.Um método para determinar resíduos de antibióticos beta-lactâmicos em leite por cromatografia líquida de alta eficiência (CLAE foi desenvolvido e validado. Amostras brancas foram adicionadas de padrão e desproteinizadas. O extrato foi purificado por extração em fase sólida C18, os antibióticos eluídos com acetonitrila:água (50:50 v/v e posteriormente derivatizados com anidrido acético e solução de 1-metil-imidazol contendo HgCl2. A análise cromatográfica foi realizada utilizando coluna C18, fase móvel composta por acetonitrila e tampão fosfato pH 6,5, na presença de Na2S2O3 em gradiente e detecção a 325 nm. O método foi seletivo para ampicilina, penicilina G e penicilina V, sendo este último utilizado como padrão interno. As médias de recuperação para ampicilina e penicilina G situaram-se, respectivamente, na faixa de 60,0% a 104,9% e de 82,7% a 109,2%, com coeficientes de varia

  3. Haemophilus influenzae : Caracterización de aislamientos recuperados de enfermedades invasivas en Cuba durante el período 2008-2011

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Gilda Toraño

    2012-12-01

    Full Text Available Con el objetivo de caracterizar los aislamientos de Haemophilus influenzae, responsables de enfermedades invasivas en Cuba, en la etapa posterior a la vacunación se estudió el total de los recuperados durante el período 2008-2011, remitidos al Instituto "Pedro Kourí" desde diferentes provincias del país. La confirmación de especie y determinación de serotipos se realizó atendiendo al requerimiento de los factores V y X y empleando el método de aglutinación en lámina, respectivamente. Se definieron los biotipos a través de las pruebas de indol, urea y ornitina; se determinó la concentración mínima inhibitoria (CMI mediante la prueba del elipsómetro para la ampicilina, la ceftriaxona, el cloranfenicol y la rifampicina. Para 23 aislamientos se corroboró la identificación como H. influenzae : 21 fueron serotipables y 2 no tipables (HNT. El 90,4% de los serotipables fueron serotipo b y se detectaron dos serotipos a. Nueve aislamientos de H. influenzae b pertenecieron al biotipo I y los aislamientos, serotipo a y HNT, al biotipo II. En una cepa se demostró producción de la enzima ß-lactamasa y resistencia para la ampicilina y el cloranfenicol, con valores de CMI= 8 y 12 µg/mL, respectivamente. Se puso en evidencia que a pesar de la disminución de la incidencia de la enfermedad invasiva por Hib, este serotipo aún constituye el más frecuente y se alerta sobre la necesidad de una vigilancia sostenida que permita detectar fallos vacunales. La susceptibilidad antimicrobiana demostrada para este período pudiera considerarse como un beneficio adicional de la introducción de la vacunación en Cuba.

  4. Perfil de susceptibilidade a antimicrobianos em amostras de cocos Gram-positivos, catalase negativos, isoladas de mastite subclínica bubalina Profile of antimicrobial susceptibility in strains of Gram positive cocos, negative catalase, isolated from buffalo subclinical mastitis

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Maria C.E. Vianni

    2003-06-01

    Full Text Available Estudou-se o perfil de susceptibilidade a antimicrobianos em cocos Gram-positivos catalase negativos (21 amostras de Lactococcus garvieae e 6 de Enterococcus gallinarum, isoladas do leite de fêmeas com mastite subclínica e pertencentes a uma população composta por seis rebanhos bubalinos localizados no Estado do Rio de Janeiro. O teste utilizado foi o da difusão de discos em agar Müller Hinton, segundo recomendações do National Committee for Clinical Laboratory Standards - NCCLS, tendo sido testados discos com ampicilina (10mg, cefalotina (30mg, cefotaxima (30mg, cefoxitina (30mg, cloranfenicol (30mg, eritromicina (15mg, gentamicina (10mg, nitrofurantoína (300mg, norfloxacina (10mg, penicilina (10 UI, tetraciclina (30mg e vancomicina (30mg. Os resultados evidenciaram que em se tratando de Lactococcus garvieae, o antimicrobiano mais eficiente foi o nitrofurantoína com 85,71% de sensibilidade, seguido da cefotaxima (61,90%, vancomicina (52,38%, norfloxacina (47,62% e cefalotina (47,62%. A maior resistência foi desenvolvida frente a penicilina e ampicilina, com 95,24% de resistênciapara os dois antimicrobianos testados. O perfil de susceptibilidade desenvolvido pelas amostras de Enterococcus gallinarum, mostrou baixa sensibilidade frente aos antimicrobianos testados, onde os maiores índices foram observados frente eritromicina e gentamicina, com 33,34% de sensibilidade para ambos; quanto à resistência desenvolvida, foi possível observar 100% de resistência com relação a vancomicina e tetraciclina, seguindo-se cloranfenicol, penicilina, ampicilina, cefoxitina, cefalotina, cefotaxima, norfloxacina e nitrofurantoína, todas evidenciando uma resistência de 83,33% das amostras testadas.The susceptibility of antimicrobials was studied in Gram positive and catalase negative cocci (21 samples of Lactococcus garvieae and 6 Enterococcus gallinarum, isolated from the milk of cows with subclinical mastitis, belonging to six buffalo herds in

  5. Prescripción de antimicrobianos contra infecciones respiratorias agudas en niños menores de 5 años Antimicrobials prescription against acute respiratory infections in children under 5 years of age

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Odalis López Soria

    2011-09-01

    Full Text Available Se realizó un estudio descriptivo y transversal para evaluar la prescripción de medicamentos contra infecciones del tracto respiratorio en niños y niñas menores de 5 años, pertenecientes al área de salud Libertador en el municipio del mismo nombre, estado de Carabobo (Venezuela, desde septiembre de 2006 hasta marzo de 2007, motivado por el incremento de indicaciones de ciertos antimicrobianos para combatirlas, dificultades en la calidad del plan terapéutico y ausencia de estadísticas al respecto. Los fármacos más prescritos fueron los betalactámicos (penicilinas, fenoximetilpenicilina y amoxicilina, aunque generalmente de forma inadecuada por obviarse la individualización del tratamiento. Se presentaron reacciones adversas medicamentosas, en su mayoría leves, por lo cual primó la satisfacción de los usuarios con el servicio de salud recibido.A descriptive and cross-sectional study was carried out from September, 2006 to March, 2007 in order to assess the drug prescription against infections of the respiratory duct in boys and girls under 5 years of age belonging to Libertador health area in the municipality with the same name from Carabobo state, Venezuela. The study was motivated by the increase of antimicrobial prescriptions to treat them, the difficulties in the quality of the therapeutic plan, and the absence of statistics regarding this matter. Most prescribed drugs were as follows: beta-lactams (penicillin, phenoxymethylpenicillin, and amoxycillin; however, they were generally prescribed in an inadequate way because individualization of treatment was overlooked. Some side effects, most of them mild, were observed. Thus, the health service received by patients was satisfactory.

  6. Ocorrência de infecção urinária em pacientes psiquiátricos de uma instituição de longa permanência

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Giovanna Vallim Jorgetto

    2005-08-01

    Full Text Available As infecções do trato urinário (ITU representam hoje o maior número de infecções hospitalares, aproximadamente 40% destas, e são mais comuns que as infecções respiratórias. Os riscos para aquisição de ITU são uso de sonda vesical de demora (SVD, bexiga neurogênica, diabetes, uso de diafragma, mulheres grávidas, uso de preservativo com espermicida, anormalidades congênitas do trato urinário, obstrução urinária e deficiência de estrógeno. Este estudo teve por objetos identificar a ocorrência e microorganismo causador de infecção urinária em população psiquiátrica de um hospital governamental de grande porte do interior do Estado de São Paulo. De um total de 57 pacientes detectados com quadro de infecção urinária, 53 indivíduos (97% pertenciam ao sexo masculino e 4 indivíduos (7% ao sexo feminino. A prevalência do sexo masculino dá-se pelo histórico do hospital onde se realizou o estudo. A faixa etária de maior incidência de infecção urinária ocorreu entre 51 a 80 * anos (73,7% da população estudada. 100% das infecções urinárias foram diagnosticadas por exame laboratorial do tipo urina rotina e somente 15,8% da amostra foi submetida a urocultura. Do total de culturas realizadas 55,5% das infecções foram causadas por Escherichia coli e 33,3% por Enterobacter sp. A E.coli foi susceptível a ceftriaxona (100%, gentamicina (100% e amicacina (83,3% e foi resistente a ampicilina e cefadroxil. Enterobacter sp apresentou susceptibilidade a gentamicina (100%, ceftriaxona (100%, garamicina (100%, penicilina G (66,7, cefalotina (66,7%, ciprofloxacina (66,7% e norfloxacina (66,7% e foi resistente a notrofurantoína, rifampicina, ampicilina, eritromicina e amoxacilina.

  7. Vigilancia en red de los serotipos y la susceptibilidad antimicrobiana de Salmonella spp., Shigella spp. Y Vibrio cholerae O1, 1997 - 1999

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Nélida Muñoz

    2000-09-01

    Full Text Available En 1997, el Grupo de Microbiología del INS estableció un programa en red con los Laboratorios de Salud Pública (LSP del país y el apoyo de la OPS, para la vigilancia de los principales patógenos causantes de enfermedad diarreica aguda. El objetivo fue conocer los serotipos y los patrones de resistencia antimicrobiana de Salmonella spp., Shigella spp. y Vibrio cholerae O1. Los aislamientos fueron confirmados de acuerdo con los esquemas de identificación bioquímica y serológica estandarizados y la determinación de la susceptibilidad antimicrobiana se realizó por la técnica de difusión de disco (Kirby-Bauer. De 1997 a 1999, participaron 22 LSP con el envio de 976 aislamientos, 96% de origen clínico y 4% de alimentos; 34% Salmonella spp., 23% Shigella spp. y 42% V. cholerae 01. La distribución por serotipo de Salmonella fue 39% S. Enteritidis, 27% S. Typhimurium, 9% grupo El, 5% S. Typhi y 20% otros serotipos; de los aislamientos de Shigella, 67% fueron S. grupo flexneriza, 30% S sonnei, 2% S. dysenteriae y 1% S. boydii. Para V. cholerae 01, 99% fue serotipo Ogawa. La susceptibilidad antimicrobiana determinó que 56% de los aislamientos de Salmonella eran resistentes y 22% multirresistentes, con un patrón predominante de ampicilina, tetraciclina y trimetoprim-sulfa (SXT. De los aislamientos de Shigella, 97% fueron resistentes y 57% multirresistentes, con un patrón de ampicilina, tetraciclina, cloranfenicol y SXT. No se observaron cambios en la susceptibilidad de V. cholerae O1. Este estudio enfatiza la importancia de continuar con el programa de vigilancia, para conocer la epidemiologia de la EDA en Colombia, darle un tratamiento óptimo a estas infecciones y poder diseñar programas para disminuir la diseminación de bacterias resistentes.

  8. Aislamientos invasivos de Haemophilus influenzae en menores de 5 años: distribución de los serotipos y de la sensibilidad antimicrobiana, SIREVA II, Colombia 2002-2013

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Mabel Karina Rodríguez

    Full Text Available Objetivo: Analizar del 2002 al 2013 los datos de la vigilancia de los serotipos y sensibilidad antimicrobiana de los aislamientos invasivos de Haemophilus influenzae ( H. influenzae en niños menores de 60 meses. Materiales y métodos: Se analizaron los datos demográficos, fuente y enfermedad asociada de los aislamientos invasivos de H. influenzae recibidos entre 2002 y 2013. Todos los aislamientos habían sido confirmados bacteriológicamente, tenían el dato del serotipo, el cual fue determinado por el método de aglutinación en lámina y PCR y los patrones de sensibilidad antimicrobiana por concentración inhibitoria mínima a ampicilina, SXT, cloranfenicol, cefuroxima y ceftriaxona. El análisis se realizó por periodos de 3 años. Resultados: Por enfermedad invasiva el 50,5% eran de pacientes con meningitis, 23,5% de neumonías, 19,5% de sepsis y bacteriemia, 2,0% de otros y 4,5% sin dato. Por procedencia se recibieron de Bogotá y Antioquia 55 aislamientos de cada uno, de Risaralda 24, de Valle 15, de Santander 11 y 40 de 14 departamentos. El serotipo predominante fue el Hib (40,5%, seguido de HiNT (38,0%, Hia (17,5%, Hid (2,0%, Hif (1,5% y Hie (0,5%. Del total de los aislamientos, 12,0% eran resistentes a ampicilina; 16,5% a SXT; 1,0% a cloranfenicol y 0,5% a ceftriaxona. Todos los aislamientos fueron sensibles a cefuroxima y a rifampicina. Conclusiones: La vigilancia por el laboratorio es una vigilancia pasiva voluntaria pero, no obstante el número reducido de aislamientos, permite determinar que Hib continúa circulando en esta población y que hay otros serotipos de H. influenzae que causan enfermedad invasiva. Por tanto es necesario mantener y fortalecer la vigilancia de este patógeno.

  9. Meningitis por Streptococcus suis en un paciente inmunocompetente Streptococcus suis meningitis in an immunocompetent patient

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    A. Nagel

    2008-09-01

    Full Text Available Se describe un caso de meningitis por Streptococcus suis en un paciente inmunocompetente. Presentaba astenia, debilidad generalizada, fiebre (39 °C, vómitos, deterioro del sensorio y desorientación témporo-espacial. Los cultivos de sangre (2/2 y de líquido cefalorraquídeo fueron positivos. La identificación preliminar se realizó utilizando las pruebas bioquímicas convencionales y fue completada en el Servicio Bacteriología Especial del INEI-ANLIS "Dr. Carlos G. Malbrán". Se comenzó el tratamiento con ampicilina y ceftriaxona. El microorganismo aislado demostró sensibilidad a ampicilina, cefotaxima y vancomicina. El paciente evolucionó favorablemente, pero se comprobó leve hipoacusia. Reingresó a los 4 meses con marcha atáxica, anacusia en oído izquierdo e hipoacusia en oído derecho. Continúa con seguimiento neurológico y audiométrico. Retrospectivamente se constató el contacto del paciente con cerdos. Se destaca la importancia de la anamnesis para alertar la sospecha de este agente etiológico en meningitis y bacteriemias.A case of Streptococcus suis meningitis is described in an immunocompetent patient presenting asthenia, general weakness, fever, vomiting, sensory deterioration and temporospatial disorder. The cerebrospinal fluid and two blood cultures (2/2 bottles were positive. The isolate was preliminary identified by conventional biochemical tests, and the identification was completed at the Special Bacteriology Service of INEI-ANLIS "Dr. Carlos G. Malbrán". Ampicillin and ceftriaxone treatment was initiated. The isolate was susceptible to ampicillin, cefotaxime and vancomycin. The patient experienced a good outcome but suffered hearing loss. However, after four months he returned with walking ataxia, deafness in his left ear, and hearing loss in the right ear. The patient’s retrospective exposure to pigs had been verified. It is important to evaluate predisposing and epidemiologic factors in order to alert about

  10. Fatal septicemia caused by Chromobacterium violaceum in a child from Colombia Septicemia mortal causada por Chromobacterium violaceum en una paciente pediátrica de Colombia

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Pedro Martinez

    2007-12-01

    Full Text Available A 4-year old child living in Colombia presented with a history of fever and severe abdominal pain for four days. The patient developed pneumonia, septic shock, multiple organ failure and died on the fifth day of hospitalization. Chromobacterium violaceum was isolated from admission blood cultures and was resistant to ampicillin, cephalosporins, carbapenems and aminoglycosides.Una niña de 4 años que vivía en Colombia presentó historia de fiebre y dolor abdominal severo por cuatro días. La paciente desarrollo neumonía, shock séptico, múltiple falla de órganos y muerte el quinto día de hospitalización. Chromobacterium violaceum fue aislado de cultivos de sangre y mostró resistencia a ampicilina, cefalosporinas, carbapenems y aminoglicosidos.

  11. Trends in antimicrobial resistance among clinical isolates of enterococci in a Brazilian tertiary hospital: a 4-year study Evolução da resistência aos antimicrobianos entre isolados clínicos de enterococos em um hospital terciário brasileiro: um estudo de 4 anos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Natália Conceição

    2011-04-01

    TODOS: As espécies foram identificadas por testes bioquímicos convencionais e o perfil de sensibilidade foi determinado pelo método de disco difusão. A sensibilidade à vancomicina foi também determinada pela triagem em agar e pela concentração inibitória mínima (CIM. Testes moleculares foram utilizados para confirmar as espécies e determinar os genótipos dos enterococos resistentes à vancomicina (VRE. RESULTADOS: Foram analisadas 324 amostras de enterococos, sendo 87% E. faecalis e 10,8% E. faecium. A incidência de E. faecium por 1.000 pacientes internados aumentou significativamente (p 256µg/mL para vancomicina. A maioria (89,5% dos VRE pertencia à espécie E. faecium e foram resistentes à ampicilina e quinolonas. Foi observado um aumento significativo na taxa de resistência à ampicilina, de 2,5% (2006 para 21,4% (2009. As taxas de resistência para gentamicina, cloranfenicol, tetraciclina e eritromicina diminuíram significativamente no período do estudo. Para as quinolonas, as taxas de resistência foram elevadas não alteraram significativamente, no período do estudo. CONCLUSÕES: Os resultados do presente estudo mostram um aumento significativo na incidência de E. faecium resistentes à ampicilina e vancomicina.

  12. Meio semi-seletivo para isolamento de Xanthomonas campestris pv. viticola

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Peixoto Ana Rosa

    2006-01-01

    Full Text Available O cancro bacteriano causado por Xanthomonas campestris pv. viticola é a fitobacteriose mais importante da videira no Submédio São Francisco. O isolamento de X. campestris pv. viticola de tecidos vegetais infectados é dificultado pela presença de contaminantes bacterianos, entre os quais Microbacterium barkeri. Objetivando-se a formulação de meio de cultura semi-seletivo, 22 isolados de X. campestris pv. viticola foram testados com relação a 30 antibióticos. O meio semi-seletivo NYDAM (extrato de carne 3, peptona 5, glicose 10, extrato de levedura 5, ágar 18 e ampicilina 0,1 em g L-1 inibiu M. barkeri e bactérias fitopatogênicas podendo ser utilizado para isolar X. campestris pv. viticola de hospedeiros com infecção natural em campo.

  13. Susceptibility trends of Bacteroides fragilis group isolates from Buenos Aires, Argentina Tendencias en el perfil de sensibilidad de aislamientos del grupo Bacteroides fragilis obtenidos en Buenos Aires, Argentina

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    L. Fernández Canigia

    2007-09-01

    Full Text Available The aim of this study was to analyze the susceptibility trends to seven antibiotics of Bacteroides fragilis group isolates based on three survey studies performed by the Committee of Anaerobic Bacteria between 1989 and 2002. Fifty three, 82 and 65 B. fragilis group isolates were collected during each period. The antimicrobial agents included were: ampicillin, ampicillin-sulbactam (2:1, cefoxitin, piperacillin, imipenem, clindamycin, and metronidazole. Minimal inhibitory concentrations (MICs were determined according to the reference agar dilution method described by the Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI, formerly NCCLS. The most active antibiotics for B. fragilis and non- B. fragilis species throughout the three periods were: imipenem with 99.1 and 100% of activity, respectively, and metronidazole with 100% of activity. The susceptibility to ampicillin-sulbactam showed a decrease, from 100% to 90.3% and to 82.4 % in the last period, for both B. fragilis and non-B. fragilis species, respectively. The overall susceptibility rates for cefoxitin, piperacillin, and clindamycin were significantly different between B. fragilis and non-B. fragilis species (84.2% vs. 56.5%; 85.9% vs. 66.7% and 88.8% vs. 64.7%, respectively, pEl objetivo de este estudio fue evaluar las variaciones en el perfil de sensibilidad frente a siete antimicrobianos de aislamientos del grupo Bacteroides fragilis, mediante el análisis de tres relevamientos realizados por la Subcomisión de Bacterias Anaerobias de la Asociación Argentina de Microbiología (años 1989-1991, 1996-1998 y 1999-2002. En los citados períodos se recolectaron 53, 82 y 65 aislamientos del grupo B. fragilis. Se evaluó la actividad de: ampicilina, ampicilina-sulbactama (2:1, cefoxitina, piperacilina, imipenem, clindamicina y metronidazol. La concentración inhibitoria mínima (CIM se determinó utilizando el método de dilución en agar, según las normas del Clinical and Laboratory

  14. Concentração mínima inibitória de dez antimicrobianos para amostras de Staphylococcus aureus isoladas de infecção intramamária bovina Minimum inhibitory concentrations for ten antimicrobial agents against Staphylococcus aureus from bovine intramammary infection

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M.A.V.P. Brito

    2001-10-01

    Full Text Available Determinou-se a concentração mínima inibitória (CMI de ampicilina, cefalotina, eritromicina, gentamicina, neomicina, norfloxacina, oxacilina, penicilina G, tetraciclina e tilosina para 112 amostras de Staphylococcus aureus isoladas de infecções intramamárias bovina, em 33 rebanhos leiteiros da Zona da Mata do Estado de Minas Gerais. Foram isoladas 24 amostras de infecção clínica, 66 de subclínica e 22 de infecção crônica. As amostras de infecção crônica foram isoladas repetidas vezes dos mesmos quartos mamários de nove vacas de um rebanho, no período de 13 meses. A CMI foi realizada em ágar Mueller Hinton, com concentrações entre 0,015 e 128µgml-1 de cada antimicrobiano. As amostras da American Type Culture Collection (ATCC recomendadas para controle de qualidade, S. aureus ATCC 29213, Escherichia coli ATCC 25922 e Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853, foram incluídas em cada teste. Cem por cento das amostras foram susceptíveis à cefalotina, eritromicina, gentamicina, norfloxacina e oxacilina, 91% à tetraciclina (CMI50: 0,5µgml-1 e à tilosina (CMI50: 2,0µgml-1, 65% à ampicilina (CMI50: 0,125µgml-1 e à penicilina G (CMI50: 0,06µgml-1. Todas foram susceptíveis à neomicina (CMI50: 0,5µgml-1 exceto uma amostra que apresentou um padrão intermediário. O nível de resistência para ampicilina e penicilina foi maior nas amostras isoladas de casos clínicos e nas de infecção subclínica com escores positivos no CMT (P ou = 0,125µgml-1 para penicilina foram positivas para produção de beta-lactamase.The minimum inhibitory concentrations (MIC for ampicillin, cephalothin, erythromycin, gentamicin, neomycin, norfloxacin, oxacillin, penicillin G, tetracycline and tylosin against 112 Staphylococcus aureus strains isolated from bovine intramammary infections were determined. The strains were originated from 33 dairy herds located in the Zona da Mata, Minas Gerais State. Twenty-four strains were isolated from clinical

  15. Comunicación breve Alergia a betalactámicos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Ricardo Cardona Villa

    2000-01-01

    Full Text Available El metabolismo de los antibióticos betalactámicos produce nuevos compuestos que unidos a proteínas plasmáticas pueden inducir, en una pequeña proporción de casos, una respuesta inmune nociva que en el 50% de los mismos está mediada por inmunoglobulina E (IgE. Los determinantes antigénicos mayores y menores de la penicilina son de gran utilidad en el diagnóstico in vivo de la alergia a este compuesto, con una sensibilidad de hasta un 70%, pero la detección in vitro de IgE específica tiene una menor sensibilidad que la prueba cutánea. Los cambios en la prescripción antibiótica han facilitado la aparición de individuos alérgicos a la ampicilina o la amoxicilina que toleran la penicilina G o V.

  16. Determinación de la actividad antimicrobiana de la melanina purificada, a partir de la tinta de Octopus mimus Gould, 1852(Cephalopoda: Octopodidae

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Marco Vega Petkovic

    2013-07-01

    Full Text Available Los cefalópodos, constituyen importantes modelos biomédicos orientados a vertebrados, con potencial farmacológico. Estos animales poseen una glándula de tinta, que produce un líquido marrón o negro (tinta, con una elevada concentración de melanina, a la cual se le han atribuido propiedades antibacterianas. Con esta información, se busca determinar el efecto protector de la melanina de Octopus mimus, mediante la extracción y purificación de la tinta y posterior evaluación de su actividad antimicrobiana frente a dos cepas (Staphylococcus aureus y Escherichia coli. Los resultados indican una actividad antimicrobiana moderada, en comparación con el antibiótico comercial (ampicilina 0,05 mg mL-1, y una concentración inhibitoria mínima diferencial entre ambas cepas bacterianas.

  17. Infección urinaria crónica en un hospital general

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Hernando Rocha Posada

    1972-10-01

    Full Text Available Un grupo seleccionado de 362 pacientes adultos entre varones y mujeres, fueron sometidos a medicación quimioantibiótica para  evaluar    el curso de la bacteriuria crónica. Los mejores resultados se obtuvieron luego del uso de la Gentamicina (79.1% Rifampicina (74,4%, Hetacilina (63, 3%, Kanamicina (60,0%, Oxietraciclina micronizada (60.0% y Cefalatina (52,2%. Con sulfametoxipiridazina, Colimicina, Doxiciclina, Ampicilina, Metaciclina y Cloramfenicol los resultados variaron entre el 40 y 50%. Durante el lapso comprendido entre 1961 y 1967, fueron estudiados 6.113 urocultivos obteniéndose recuentos significativos por encima de100.000 o más bacterias, en el 31,03%. Las bacterias más frecuentemente aisladas fueron en su orden: Escherichia coli, Klebsiella Aerobacter, Proteus, Escherichia freundii, Paracoli, E. intermedium y P. aeruginosa. Las infecciones por cocos gram-positivos fueron escasas, predominando en ellas el Enterococo y el Estafilococo coagulasa positiva.

  18. Antimicrobial susceptibility of coagulase-negative staphylococci isolated from meat-producing ewes with mastitis

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    A.M.M.P Della Libera

    2010-12-01

    Full Text Available Avaliou-se a sensibilidade antimicrobiana in vitro de 121 cepas de estafilococos coagulase-negativa isolada de leite de ovelhas Santa Inês, aos fármacos: penicilina, amoxicilina, ampicilina, estreptomicina, oxaciclina, neomicina, cefalotina, gentamicina e sulfonamida. A resistência à sulfonamida foi a mais frequente (27,3%, seguida pela estreptomicina (14,0% e pela oxaciclina (14,0%, enquanto da gentamicina (1,6% foi a menos frequente. Todas as cepas foram sensíveis a pelo menos um antimicrobiano, e 20,3% das cepas apresentaram resistência múltipla. Os resultados mostram a importância de Staphylococci coagulase-negativas como agentes causadores de mastite em ovinos, e o perfil de resistência múltipla indica a importância da determinação da resistência à oxaciclina como indicador da presença de ilhas de patogenicidade que contêm fatores de virulência e resistência a outros antimicrobianos que contribuem para a sobrevivência da bactéria ao tratamento.

  19. Resistência de estafilococos de origem canina, frente à drogas anti microbianas em Londrina, PR.

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Amauri Alcindo Alfieri

    1985-11-01

    Full Text Available The sensitivity of 71 staphylococci (S. aureus and S. intermedius, isolated from dogs with signs of skin disease, to J1 chemotherapeutic agents was determined. Of the strains, 55(77,46% were resistant to amicacin, 29(40,84% to penicillin G, 26(36,61% to ampicillin, 24(33,80% to tetracycline, 15(21,13% to chloramphenicol, 12(16,90% to erytromycin, 11(15,49% to kanamycin, 8(11,27% to gentamycin, 5(7,04% to sulfazothrim, 2(2,82% to cefoxithin and 1(1,41% to oxacillin.Foram examinadas 71 cepas de estafilococos (S. aureus e S. intermedius isoladas a partir de cães com pioderma, frente a 11 substâncias antimicrobianas. Das cepas, 55(77,46% apresentaram resistência à amicacina, 29(40,84% à penicilina G, 26(36,61% à ampicilina, 24(33,80% à tetraciclina, 15(21,13% ao cloranfenicol, 12(16,90% à eritromicina, 11(15,49% à canamicina, 8(11,27% à gentamicina, 5(7,04% ao sulfazotrim, 2(2,82% à cefoxitina e 1(1,41% a oxacilina.

  20. Antimicrobial susceptibility of coagulase-negative Staphylococci isolated from mastitic cattle in Brazil Susceptibilidade antimicrobiana de cepas de Staphylococci coagulase-negativa isoladas de leite de bovinos com mastite no Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    T.R.O. Machado

    2008-02-01

    Full Text Available Um total de 109 cepas de Staphylococci coagulase-negativa foi isolado de leite de vacas com mastite clínica e subclínica, em 35 fazendas, situadas em nove estados brasileiros, no período de fevereiro a maio de 2005. Os isolados foram investigados em relação a susceptibilidade in vitro a diversos agentes antimicrobianos. A resistência à penicilina foi a observação mais freqüente (93,5%, seguida por sulfonamida (88,9%, novobiocina (88,6% e ampicilina (85,3%. Todas as cepas examinadas mostraram resistência a pelo menos uma das drogas antimicrobianas testadas. Cepas apresentando resistência múltipla foram extremamente comuns, com 10,0% dos microrganismos isolados apresentando resistência a todas as drogas antimicrobianas. Os resultados obtidos indicaram que as cepas de Staphylococci coagulase-negativas, isoladas no Brasil, apresentaram um alto grau de resistência a antimicrobianos. Estes resultados são, provavelmente, uma conseqüência da pressão devida ao uso intensivo de drogas antimicrobianas.

  1. Etiología bacteriana de la infección urinaria y susceptibilidad antimicrobiana en cepas de Escherichia coli Bacterial etiology of urinary sepsis and antimicrobial susceptibility in strains from Escherichia coli

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Leonor Díaz Rigau

    2006-09-01

    Full Text Available La infección del tracto urinario constituye un problema de salud frecuente. Se realizó un estudio descriptivo-retrospectivo con el objetivo de conocer el comportamiento y la frecuencia de los aislamientos bacterianos más frecuentes encontrados en muestras de orina de pacientes con diagnóstico presuntivo de infección urinaria. Los pacientes tenían edades comprendidas entre 0 y 15 años y fueron hospitalizados en el Hospital General Docente «Aleida Fernández Chardiet», en Güines, entre el 2003 y el 2004. El mayor número de aislamientos correspondió a Escherichia coli, Klebsiella sp., Proteus vulgaris, entre otros. Las cepas de Escherichia coli presentaron niveles de sensibilidad superiores al 90 % para los antibióticos ciprofloxacina, norfloxacina y amikacina, entre 85 % y 90 % para las 3 cefalosporinas en estudio y aminoglucósidos (gentamicina y kanamicina. El 64,2 % y 57,7 % de las cepas presentaron resistencia a la ampicilina y al trimetoprin-sulfametozaxol, respectivamente.

  2. Laboratory detection methods for methicillin resistance in coagulase negative Staphylococcus isolated from ophthalmic infections Métodos laboratoriais para a detecção da resistência à meticilina nos Staphylococcus coagulase negativos de infecções oculares

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Adália Dias Dourado Oliveira

    2007-08-01

    moxifloxacin (P= 0.002; P= 0.008; P= 0.002 and P= 0.003, respectively. There was a statistically significant higher proportion of resistance of the coagulase negative Staphylococcus mecA-positives for: penicillin G, amoxicillin-ampicillin, cefazolin, ampicillin-sulbactam, erythromycin, clindamycin, gentamicin and tetracycline (POBJETIVOS: Avaliar os diferentes métodos de suscetibilidade à oxacillina, em isolados oculares, considerando a reação em cadeia da polimerase (PCR como "padrão-ouro" e comparar a suscetibilidade in vitro para outros antimicrobianos de uso oftalmológico. MÉTODOS: O sistema automatizado Vitek foi utilizado para identificar as diferentes espécies de Staphylococcus coagulase negativo (SCoN. A presença do gene mecA foi determinado pela reação em cadeia da polimerase com a combinação de 2 "primer" sets (mecA e 16S rRNA em uma única região. Estes resultados foram analisados e comparados com outros métodos de suscetibilidade à oxacilina: detecção da proteína PBP2a pelo teste de aglutinação em látex (SLA; E-test oxacilina; o sistema automatizado Vitek (GPS-105; o teste de triagem em ágar (OSAS com oxacilina nas concentrações de 6,0, 1,0 e 0,75 µg oxacilina por ml e o teste de disco difusão com cefoxitina (CDD. A suscetibilidade automatizada foi obtida para os seguintes agentes antimicrobianos: fluorquinolonas, penicilina G, amoxicilina-ampicilina, cefazolina, ampicilina-sulbactam, eritromicina, clindamicina, gentamicina, tetraciclina, sulfametoxazol-trimetoprima, vancomicina e rifampicina. RESULTADOS: Dos 69 Staphylococcus coagulase negativo testados, 71% foram mecA-positivos e 29%, mecA-negativos. Todos os métodos testados apresentaram concordância estatisticamente significante com a reação em cadeia da polimerase. Houve tendência à predominância da positividade da reação em cadeia da polimerase entre os S. epidermidis comparado aos não-epidermidis, embora sem significância estatistica (78,3% vs. 56,5%; chi2= 2,54; p=0

  3. Caracterização fenotípica da resistência a antimicrobianos e detecção do gene mecA em Staphylococcus spp. coagulase-negativos isolados de amostras animais e humanas Phenotypic characterization of antimicrobial resistance and detection of the mecA gene in coagulase-negative Staphylococcus spp. isolates from animal and human samples

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Lidiane de Castro Soares

    2008-08-01

    Full Text Available Os estafilococos coagulase-negativos (ECN fazem parte da microbiota normal da pele e, apesar de terem sido considerados saprófitas por muito tempo, o seu significado clínico como agente etiológico tem aumentado com o passar dos anos. Neste estudo, foram obtidos 72 isolados de ECN a partir de amostras do conduto auditivo de cães, de mastite bovina e de infecções humanas. Staphylococcus xylosus foi o microrganismo mais isolado, nas amostras animais, e S. cohnii subsp. cohnii em humanos. Os isolados foram avaliados de modo a traçar o perfil fenotípico de sua resistência aos antimicrobianos mais indicados no tratamento de infecções estafilocócicas. Foi detectado um elevado nível de resistência à penicilina e ampicilina. A gentamicina, a vancomicina e a associação ampicilina+sulbactam foram eficientes frente aos isolados testados. A resistência à oxacilina foi avaliada por meio dos testes de difusão em disco modificada, ágar screen, microdiluição em caldo e diluição em ágar para constatar, se à semelhança do que ocorre com os estafilococos coagulase-positivo, esta pode ser mediada pelo gene mecA e apresentada de forma heterogênea. A presença do gene mecA foi determinada pelo método da Reação em Cadeia de Polimerase (PCR, sendo 5,6% dos isolados mecA positivos.Coagulase-negative staphylococci (SCN make part of the normal microbiota skin and although they have been considered saprophytics for years, nowadays their clinical significance as an etiologic agent has increased. In this study, 72 SCN isolates obtained from external ear canals of dogs, bovine mastitis and human nosocomial infections were evaluated. Staphylococcus xylosus was the most prevalent microorganism in animal samples and S. cohnii subsp. cohnii in human samples. SCN isolates were evaluated in order to establish a phenotypical resistance pattern towards the most indicated antibiotics for staphyloccocal infections. A high level of resistance to penicillin

  4. Resistencia a antibióticos y epidemiología molecular de Shigella spp. en el nordeste argentino

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Luis A. Merino

    2004-04-01

    Full Text Available OBJETIVOS: Evaluar la resistencia a antibióticos de cepas de Shigella spp. aisladas de muestras de heces en el nordeste argentino y caracterizarlas desde el punto de vista de su epidemiología molecular. MÉTODOS: Se estudiaron 132 aislamientos de Shigella spp. obtenidos de las heces de igual número de pacientes con diarrea que asistieron a diferentes laboratorios privados y estatales de las provincias del Chaco y Corrientes, Argentina, durante el período de 1998 a 2002. Cada cepa se caracterizó según su serotipo, su resistencia a 13 antibióticos individuales o combinados y su sensibilidad a las piocinas. A 52 cepas seleccionadas en función de sus perfiles de susceptibilidad antimicrobiana se les determinaron la dotación plasmídica mediante lisis alcalina y las secuencias repetitivas palindrómicas extragénicas mediante la amplificación de segmentos repetitivos de ADN con la reacción en cadena de la polimerasa (REP-RCP. Se aplicó la prueba de ji al cuadrado para comparar proporciones. El nivel de significación estadística fue de 0,05. RESULTADOS: Shigella flexneri fue la especie más frecuente (78%, seguida de S. sonnei (22%. En general, la resistencia de S. flexneri a los antibióticos estudiados fue mayor que la de S. sonnei y esta diferencia fue estadísticamente significativa (P <0,001 frente a ampicilina, tetraciclina, cloramfenicol y la combinación de ampicilina con sulbactama. Las cepas de S. flexneri también mostraron mayor multirresistencia que las de S. sonnei (84,5% frente a 31,0%; P <0,001. Las cepas aisladas de S. flexneri pudieron agruparse según 5 piocinotipos, 3 perfiles plasmídicos y 5 patrones de secuencias repetitivas palindrómicas. Por su parte, las cepas de S. sonnei conformaron 3 piocinotipos, 2 perfiles plasmídicos y 3 patrones de secuencias repetitivas palindrómicas. CONCLUSIONES: Las especies de Shigella estudiadas mostraron una elevada resistencia a los antibióticos de uso más frecuente, por lo

  5. Vigilancia de la resistencia a los antibacterianos en Argentina. Programa WHONET, 1995-1996 Monitoring antimicrobial resistance in Argentina: the WHONET program, 1995-1996

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alicia Rossi

    1999-10-01

    Full Text Available La Organización Mundial de la Salud ha puesto en marcha un programa para la vigilancia de la resistencia a los antibacterianos, denominado WHONET, que se desarrolló en Argentina mediante una red de 23 laboratorios de instituciones hospitalarias públicas y privadas sometidos a programas nacionales e internacionales de control de calidad. Entre enero de 1995 y diciembre de 1996 se determinó por el método de difusión en agar la sensibilidad a los antibacterianos de 16 073 aislados clínicos consecutivos, siguiendo las recomendaciones del Comité Nacional de Estándares para Laboratorios Clínicos (National Committee for Clinical Laboratory Standards: NCCLS de los Estados Unidos de América. Más de la mitad de los aislados urinarios de Escherichia coli fueron resistentes a la ampicilina, y más de 30% a la trimetoprima-sulfametoxazol. Cuando se comparó la sensibilidad de los aislados urinarios de pacientes ambulatorios y hospitalizados, se observó una marcada diferencia en los perfiles de actividad (porcentaje de microorganismos resistentes aislados en pacientes hospitalizados frente a pacientes ambulatorios de la gentamicina (8% frente a 2%, la norfloxacina (6% frente a 2% y las cefalosporinas de tercera generación (18% frente a 10%. Los aislados de Klebsiella pneumoniae recuperados de hemocultivos presentaron resistencia a las cefalosporinas de tercera generación y a la gentamicina en 71 y 60% de los casos, respectivamente. La proporción de Staphylococcus aureus resistentes a la oxacilina fue de 39%. Cerca de la mitad de los aislados de Enterococcus spp. presentaron resistencia de alto nivel a los aminoglucósidos, pero no se detectó resistencia a los glicopéptidos. En nuestro medio, la ampicilina y la trimetoprima-sulfametoxazol no fueron apropiadas para el tratamiento de las diarreas; Shigella flexneri presentó mayor porcentaje de aislados resistentes a ambos fármacos (87 y 74%, respectivamente que Shigella sonnei (47 y 71

  6. Emergência da múltipla resistência a antimicrobianos em Vibrio cholerae isolados de pacientes com gastroenterite no Ceará, Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Hofer Ernesto

    1999-01-01

    Full Text Available Das 7058 amostras de Vibrio cholerae isoladas de pacientes com suspeita de síndrome coleriforme, no período de 1991 a 1993, no Estado do Ceará, foram detectadas duas com as características de múltipla resistência aos antimicrobianos (tetraciclina, ampicilina, eritromicina, sulfametoxazol-trimetoprima e ao composto vibriostático O/129 (2,4-diamino-6,7-diisopropilpteridina. Do ponto de vista bacteriológico uma amostra foi identificada como V. cholerae sorogrupo O:1, biotipo El Tor e sorovar Inaba e a outra, caracterizada como V. cholerae sorogrupo O:22, classificada bioquimicamente no tipo II de Heiberg. Foi demonstrado que apenas na amostra do sorogrupo O:1, a multirresistência era codificada por um plasmídio, transferível por conjugação para Escherichia coli K12 e amostras sensíveis de V. cholerae O1 e não O1, numa freqüência entre 8x10-2 a 5x10-6. O plasmídio responsável pela multirresistência apresentou um peso molecular de 147 Kb, compatível com as descrições em outras partes do mundo.

  7. La infección del tracto urinario (ITU en un hospital universitario de Santafé de Bogotá: etiología y evaluación de los antimicrobianos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    S. Máttar

    1994-09-01

    Full Text Available Los objetivos de este trabajo fueron determinar la etiología y la sensibilidad antimicrobiana en la infección del tracto urinario (ITU. Para ello, se analizaron prospectivamente 245 orinas extra e intrahospitalarias del Hospital Universitario San Ignacio de Santafé de Bogotá. Las orinas se estudiaron a través del sedimento, Gram, tira reactiva y cultivo bacteriológico; la susceptibilidad antimicrobiana se realizó por el método de Kirby Bauer. De las 245 orinas se descartaron 45; las 200 orinas restantes fueron cultivadas, resultando 100 positivas y 100 negativas. El agente más frecuentemente aislado fue E. coli (85%, seguido de Proteus sp. (6%. Los microorganismos aislados presentaron una alta sensibilidad a la cefotaxima (100%, norflocacina (98%, netilmicina (98%, amikacina (98%, nitrofurantoína (92%, gentamicina (86%, ácido nalidixico (78% y una sensibilidad del 57% frente al trimetoprim-sulfametoxasol y el 25% a la ampicilina. Los antimicrobianos eficaces para el tratamiento de la ITU, por su bajo costo y alta actividad sobre los microorganismos encontrados, son: nitrofurantoina, norfloxacina, amikacina, netilmicina, gentamicina y ácido nalidíxico.

  8. Mastites em ruminantes no Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Atzel Candido Acosta

    Full Text Available Resumo: A mastite é uma doença complexa e considerada uma das principais causas de perdas à indústria leiteira mundial. Objetivou-se com esta revisão compilar informações dos últimos dez anos sobre a mastite em ruminantes no Brasil. A prevalência da mastite subclínica chega a 48,64% na espécie bovina, 30,7% na espécie caprina, 31,45% na espécie ovina e 42,2% na espécie bubalina, destacando-se a etiologia por Staphylococcus spp. Os fatores de risco associados à ocorrência de mastite estão relacionados a problemas no saneamento ambiental e ao manejo dos animais. As bactérias isoladas do leite mastítico apresentam maior percentual de resistência a penicilina, ampicilina, amoxicilina e neomicina e a utilização de técnicas moleculares no diagnóstico dos agentes causadores de mastites no país, ainda é escassa o que dificulta a obtenção de um diagnóstico mais rápido, sensível e específico.

  9. Antimicrobial susceptibility of Campylobacter sp strains isolated from calves with and without diarrhea in Minas Gerais state, Brazil Susceptibilidade a antimicrobianos de amostras de Campylobacter sp isoladas de bezerros com e sem diarréia, no estado de Minas Gerais, Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Karina Leite Miranda

    2007-06-01

    Full Text Available The antimicrobial susceptibility of 25 Campylobacter sp strains isolated from calves with and without diarrhea - 7 C. coli, 16 C. fetus and 2 C. jejuni was studied by the disk diffusion method. Eleven antimicrobial agents were tested amikacin, ampicillin, kanamycin, chloramphenicol, erythromycin, gentamicin, neomycin, nitrofurantoin, penicillin G, tetracycline and sulfamethoxazole-trimethoprim. All Campylobacter sp strains were susceptible to amikacin, ampicillin, chloramphenicol, erythromycin, gentamicin, neomycin and nitrofurantoin. Three strains were moderately susceptible to kanamycin (2 C. coli and 1 C. fetus. All the strains were resistant to penicillin G. Two C. fetus strains were moderately susceptible to sulfamethoxazole-trimethoprim and 1 C. coli, 9 C. fetus and 2 C. jejuni strains were resistant. Two C. fetus strains were moderately susceptible to tetracycline and 3 C. coli, 2 C. fetus and 1 C. jejuni strains were resistant. Eleven strains showed multidrug resistance (2 C. coli, 8 C. fetus and 1 C. jejuni. There was no correlation between resistance of Campylobacter sp strains to antimicrobials and the occurrence of diarrhea in calves. The frequency of resistance and, most importantly, multi drug resistance found among Campylobacter sp strains isolated from calves in Minas Gerais, Brazil, were high and the patterns of resistance observed are related to the antimicrobials agents most largely used in cattle in Brazil.Foi estudado o perfil de susceptibilidade aos antimicrobianos de 25 amostras de Campylobacter sp isoladas de bezerros com e sem diarréia (7 C. coli, 16 C. fetus e 2 C. jejuni. Foram testados pelo método de difusão 11 agentes antimicrobianos: amicacina, ampicilina, canamicina, cloranfenicol, eritromicina, gentamicina, neomicina, nitrofurantoína, penicilina G, tetraciclina e sulfametoxazole-trimetoprim. Todas as amostras de Campylobacter sp foram susceptíveis a amicacina, ampicilina, cloranfenicol, eritromicina

  10. Serogrupos y susceptibilidad antimicrobiana en cepas de Shigella Serogroups and antimicrobial susceptibility in Shigella strains

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Leonor Díaz Rigau

    2009-03-01

    Full Text Available INTRODUCCIÓN. Shigella spp. es uno de los agentes causales más importantes de diarrea aguda en los niños. La presente investigación tuvo como objetivo conocer la frecuencia de serogrupos y la susceptibilidad antimicrobiana a los fármacos de elección y a los alternativos. MÉTODOS. Se realizó un estudio descriptivo y retrospectivo entre enero de 2004 y diciembre de 2006 a partir de 34 cepas de Shigella spp. aisladas en heces de niños menores de 5 años ingresados en el Hospital «Aleida Fernández Chardiet» (Municipio Güines a causa de enfermedad diarreica aguda. RESULTADOS. Los serogrupos encontrados fueron S. sonnei (70,5 % y S. flexneri (29,5 %. Ambos serogrupos mostraron altos niveles de resistencia al trimetoprim-sulfametoxazol y a la ampicilina, además en las cepas de S. sonnei se encontró resistencia al ácido nalidíxico y en las de S. flexneri al cloranfenicol. Todas las cepas mostraron altos porcentajes de sensibilidad a la ceftriaxona, norfloxacina y ciprofloxacina. El 70 % de las cepas de S. sonnei fueron multirresistentes. El patrón de multirresistencia (ampicilina, trimetoprim-sulfamtetoxazol y ácido nalidíxico se encontró en ambos serogrupos. CONCLUSIONES. La determinación y vigilancia de los patrones de resistencia facilita el control de la política de uso de antibióticos en la región estudiada y previene el surgimiento de cepas resistentes a fármacos de nueva generación.INTRODUCTION: Shigella ssp. is one of the more important causal agents of acute diarrhea in children. Present research has as aim to know serogroups frequency and antimicrobial susceptibility to choice drugs, and to its alternatives. METHODS: A descriptive retrospective study was carried out between January 2004 and December 2006 of 34 strains of Shigella isolated from children lower than 5 years admitted in "Aleida Fernández Chardiet" Hospital in Güines Municipality by acute diarrheic disease. RESULTS: Serogroups included S. sonnei (70

  11. Bacterial pathogens associated with bloody diarrhea in Uruguayan children Patógenos bacterianos asociados a diarrea con sangre en niños uruguayos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M. I. Mota

    2010-06-01

    . Entre junio de 2001 y enero de 2008 se estudiaron 249 niños con diarrea sanguinolenta. Shigella y Escherichia coli productor de toxina Shiga (STEC se recuperaron de 48 (19,3% y 3 (1,2% casos, respectivamente. En la subpoblación de 49 niños cuyo estudio coprobacteriológico fue más completo se aisló, además de Shigella (14,3%, Campylobacter jejuni (14,3%, Salmonella spp. (4,1% y Aeromonas spp. (2%. Treinta y cuatro (71% aislamientos de Shigella mostraron resistencia a ampicilina y 13 (27% a trimetoprima-sulfametoxazol. Todos los aislamientos de Shigella fueron sensibles a ácido nalidíxico, ciprofloxacina y ceftriaxona. Los aislamientos de Salmonella y STEC fueron sensibles a todos los antibióticos ensayados. En función de estos resultados, se concluye que el uso de trimetoprima-sulfametoxazol y de ampicilina no sería apropiado para el tratamiento empírico de la diarrea asociada a Shigella.

  12. Síndrome de Alport autosómico recesivo.: A propósito de un caso

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Carlos Enrique Tapia Zerpa

    2008-01-01

    Full Text Available Mujer, de 14 años de edad procedente de San Martín (Perú, ingresó al hospital con historia de tres meses de disnea, palidez e hiporexia, y disminución del volumen urinario en el último mes. Dos semanas antes de su ingreso presentó cefalea global, diplopía y náuseas y vómitos. Acudió al hospital de su localidad donde le indicaron tratamiento con ampicilina y gentamicina, por sospecha de pielonefritis aguda; al no observar mejoría fue trasladada a nuestro hospital. No había antecedentes personales ni familiares de importancia, salvo que los padres eran consanguíneos. Al examen se encontró palidez, opacidades bilaterales en el cristalino, hipoacusia bilateral y flapping. Los exámenes de laboratorio mostraron anemia y retención nitrogenada (urea 233 mg/dL y creatinina 15 mg/dL. El examen de orina mostró alteraciones tubulares, proteinuria y hematuria. La ecografía renal mostró riñones pequeños. El examen ocular reveló catarata nuclear polar posterior en ojo derecho y catarata total en el ojo izquierdo y la audiometría, sordera neurosensorial bilateral. (Rev Med Hered 2008;19:25-28.

  13. Evaluación in vitro de las cepas de Enterococcus faecalis y Enterococcus faecium, como potenciales probióticos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Diana Alejandra Pico Veslin

    2016-06-01

    folato (Trimetropim sulfa, Betalactamicos (Ampicilina,Fenicol (Cloramfenicol y Florfenicol Fluroquinolonas (Ciprofloxacina del laboratorio Oxoid. Resultados: para el caso de las cepas de  E. faecium  94,1% muestran sensibildad frente a glucopeptidos (Vancomicina, 95% a inhibidores de  folato (Trimetropim sulfa,76% a fenicol(Clorafenicol, 100% a los  Betalactamicos (ampicilina, 19% a Fluoroquinolonas (Ciprofloxacina y un 95% a Fenicol ( Florfenicol. Se obtuvo  una  resistencia  de  5 %  para  Trimetropim sulfa, 19% para Clorafenicol, 52,3%  a la Ciprofloxacina, para E. faecalis se observó una sensibilidad del 100% frente a los antibióticos usados, excepto para la Ciprofloxacina un 50% de cepas sensibles. Conclusiones: Tres cepas de Enterococcus cumplen con los criterios de cepas seguras como potenciales probióticos. Posteriormente se determinará presencia y/ o ausencia del gen Van A mediante pruebas moleculares.

  14. Limpeza clonal de mudas de videira infectadas por Xanthomonas campestris pv. viticola

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Adriano Márcio Freire Silva

    2013-03-01

    Full Text Available O cancro bacteriano da videira é causado por Xanthomonas campestris pv. viticola (Xcv. Visando à limpeza clonal de mudas de 'Red Globe', foram estudados: tamanho ideal de ápices e gemas axilares para cultivo em meio de Galzy modificado (MGM; efeito da termoterapia (38ºC/30 dias; e ação de antibióticos na eliminação de Xcv em videiras infectadas. Os percentuais de contaminação por Xcv e de regeneração foram analisados, e as plantas obtidas foram indexadas em meio ágar nutritivo-dextrose-extrato de levedura-ampicilina (NYDAM, seguindo-se teste de patogenicidade. O cultivo de explantes com 3 mm possibilitou a obtenção de plantas livres da bactéria, com regeneração 14,3 vezes maior que explantes com 1 mm. A termoterapia de mudas infectadas, associada ao cultivo in vitro, não eliminou o patógeno. O cultivo de explantes com 10 mm, durante 40 dias em MGM + cefotaxima (300 mg L-1, proporcionou limpeza clonal das mudas. A indexação de plantas de videira regeneradas in vitro, quanto à infecção por Xcv utilizando NYDAM, seguida de teste de patogenicidade, é uma alternativa econômica e eficiente para produção de mudas de alta qualidade fitossanitária.

  15. Uso de antimicrobianos como promotores de crescimento e resistência em isolados de Escherichia coli e de Enterobacteriaceae lactose-negativa da microflora fecal de frangos de corte

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Pessanha R.P.

    2001-01-01

    Full Text Available Foram coletadas amostras de fezes de aves durante um ciclo de criação (45 dias e analisadas quantitativamente quanto à presença de Escherichia coli e de Enterobacteriaceae lactose-negativa (ELN. As contagens de colônias lactose-positivas e negativas foram realizadas em placas de ágar MacConkey e os isolados foram submetidos ao teste de susceptibilidade aos antimicrobianos in vitro, pela técnica de difusão em gel. Os números desses microrganismos estabilizaram-se na faixa de 10(6 UFC/g de fezes para E. coli, e de 10(5 UFC/g de fezes para ELN. A resistência e a multirresistência aos antimicrobianos de isolados de E. coli foram observadas em 98,6% e 65,7%, e nos de ELN em 98,1% e 84,6%, respectivamente. Os espectros de resistência de E. coli e ELN foram: 52 e 57% ao cloranfenicol, 51 e 67% à cefalotina, 48 e 84% à tetraciclina, 45 e 74% ao ácido nalidíxico, 42 e 57% à ampicilina, 28 e 55% a sulfametoxazol + trimetoprim e 26 e 22% à gentamicina, respectivamente. O estudo demonstrou que os frangos de corte podem funcionar como reservatórios de genes de resistência a antibióticos importantes em medicina veterinária e humana.

  16. Antibiotic susceptibility patterns and prevalence of group B Streptococcus isolated from pregnant women in Misiones, Argentina Sensibilidade a antibióticos e prevalência de Streptococcus do grupo B em mulheres grávidas em Missiones, Argentina

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M. Quiroga

    2008-06-01

    Posadas, Missiones, Argentina. A positividade para GBS nas mulheres grávidas foi 7,6%. Um total de 62 cepas de GBS foi selecionado ao acaso para testes in vitro de sensibilidade a penicilina G, ampicilina, tetraciclina, levofloxacina, gatifloxacina, ciprofloxacina, quinupristina-dalfopristina, linezolida, vancomicina, rifampicina, trimetoprim-sulfametoxazol, nitrofurantoína, gentamicina, clindamicina e eritromicina, e determinação dos fenótipos de resistência. Não foi encontrada resistência à penicilina, ampicilina, quinupristina-dalfopristina, linezolida e vancomicina. Entre as cepas, 96,8%, 98,3%, 46,8% e 29,0% foram sensíveis à rifampicina, nitrofurantoína, trimetoprim-sulfametoxazol e tetraciclina, respectivamente. Para as quinolonas, a ordem de sensibilidade foi: gatifloxacina (98,4% > levofloxacina (93,8% > ciprofloxacina (64,5%. A taxa de resistência à eritromicina (9,7% foi superior a de outros relatos na Argentina. Nenhuma das cepas apresentou alto nível de resistência à gentamicina. Devido a 50% das cepas de GBS terem apresentado MIC para gentamicina igual ou inferior a 8 mg/ml, correspondente à concentração usada em um dos meios seletivos recomendados para GBS, sugeriu-se ao menos em nossa população, o emprego de ácido nalidíxico e colistina em meios seletivos para melhorar a sensibilidade da triagem de culturas para GBS em mulheres grávidas.

  17. Meningitis y artritis por Haemophilus influenzae en un adulto

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Javier Molina

    1988-02-01

    Full Text Available Tradicionalmente el Haemophilus influenzae ha sido considerado un germen causante de infecciones en niños; en adultos se lo ha relacionado con Infecciones respiratorias, pero en los últimos tiempos se han descrito en ellos infecciones severas cuando hay algunos factores predisponentes. Se describe un paciente drogadicto de 30 años con cuadro de meningitis y artritis y prueba de látex y cultivo de LCR positivos para HaemophiIus influenzae, quien recibió tratamiento con ampicilina, 2 gramos Intravenosos cada 4 horas y evolucionó a la mejoría sin secuelas. Se plantea la necesidad de tener en cuenta al Haemophilus influenzae como patógeno del adulto y más en aquellas personas con factores predisponentes.

    Haemophilus influenzae has traditionally been considered as an infectious agent that predominantly affects children; instead, in adults It has been Linked either to respiratory infections or to gevere infections occurring when predisposing factors are present. We describe a 30 year-old drug adict patient that presented with meningitis and arthritis; both latex test and cerebrospinal fluid culture were positive for Haemophilus influenzae. He was treated with ampicilin 2 gm, I. V. every four hours and improved without sequelae. This microorganism must be considered among those affecting adult patients specially when predisposing factors for infection are present.

  18. Niveles de resistencia a quinolonas y otros antimicrobianos en cepas de Escherichia coli comensales en niños de la zona periurbana de Lima, Perú Levels of quinolones resistance and other antimicrobial in non-pathogenic Escherichia coli strains in children from the periurban area of Lima, Peru

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    María J. Pons

    2012-03-01

    Full Text Available El objetivo principal del estudio fue establecer el nivel de resistencia a antimicrobianos en un total de 222 cepas comensales de E. coli de origen fecal, en Perú. Las frecuencias de resistencia encontrados, frente los antimicrobianos evaluados, fueron: ampicilina (62,6%, cotrimoxazol (48,6%, tetraciclina (43,0% y cloranfenicol (15,8%. Destacan los elevados niveles de resistencia a quinolonas: 32% al ácido nalidíxico (NAL y 12% a ciprofloxacino (CIP. Estos elevados niveles hacia las quinolonas en cepas comensales aisladas en niños de esta franja de edad, realzan el uso extendido y el impacto de consumo de este tipo de antimicrobianos en la comunidad, mostrando el riesgo potencial de su pérdida de utilidad en el área.The main aim of this study was to establish the resistance levels to antimicrobial agents, in 222 non-pathogenic E. coli strains of fecal origin in Peru. The proportion of resistance found to the evaluated antimicrobials was ampicillin (62.6%, cotrimoxazole (48,6%, tetracycline (43,0% and chloramphenicol (15,8%. We emphasize the high resistance levels found for quinolones: 32% for nalidixic acid (NAL and 12% for ciprofloxacin (CIP. These high levels of quinoloneresistance in non-pathogenic strains isolated from children in this age group highlight the extensive use and the impact of the intake of this kind of antimicrobials in the community, showing the potential risk of the loss of their utility in the area.

  19. Caracterización de la comunidad bacteriana aerobia en sanguijuelas (Hirudinea, Haementeria sp. (Glossiphoniidae y Oxytychus ornatus (Macrobdellidae de El Bagre, Antioquia = Characterization of the aerobic bacterial community in leeches Haementeria sp (Hirudinea: Glossiphoniidae y Oxytychus ornatus (Hirudinea: Macrobdellidae de El Bagre, Antioquia

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    López Isaza, Laura Patricia

    2012-01-01

    Full Text Available Se ha incrementado el uso terapéutico de las sanguijuelas y se ha demostrado que ellas pueden inocular bacterias causantes de infecciones en el 20% de los pacientes. El hallazgo en Antioquia de dos especies de sanguijuelas promisorias para hirudoterapia motivó este estudio para identificar las bacterias en la superficie, la probóscide y el intestino de estos anélidos y evaluar su sensibilidad a antibióticos. Las sanguijuelas estudiadas se identificaron como Haementeria sp., y Oxytychus ornatus. Muestras de la superficie, boca e intestino de ambos anélidos se inocularon en agar sangre, agar sangre con ampicilina y agar eosina azul de metileno. La identificación de las bacterias y su sensibilidad a antibióticos se evaluaron por el método automatizado Vitek (Biomerieux®. Se hicieron en total 26 aislamientos pertenecientes a 12 especies de nueve géneros. Enterobacter cloacae fue la especie más frecuente en ambos anélidos. Las bacterias fueron sensibles a los antibióticos comúnmente empleados en las infecciones causadas por este tipo de microorganismos. Se sugiere hacer profilaxis con antibióticos en los pacientes que reciban terapia con los anélidos investigados e implementar los protocolos estandarizados para el lavado de los animales antes de su uso y para el aseo de los acuarios en donde se los mantenga.

  20. Antimicrobial susceptibilities of Listeria monocytogenes human strains isolated from 1970 to 2008 in Brazil Susceptibilidade antimicrobiana de cepas humanas de Listeria monocytogenes isoladas no período de 1970 a 2008 no Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Cristhiane Moura Falavina dos Reis

    2011-04-01

    ampicilina a um aminoglicosídeo além de outros, em segunda escolha, representados por cloranfenicol, eritromicina, tetraciclina e rifampicina. O presente estudo teve como objetivo analisar o perfil de susceptibilidade aos antimicrobianos de amostras de origem humana isoladas nas últimas quatro décadas. MÉTODOS: Foram selecionadas 68 cepas provenientes de casos clínicos humanos ocorridos em diferentes regiões do país no período de 1970-2008. A susceptibilidade aos antimicrobianos testados foi determinada através dos critérios estabelecidos por Soussy pelo método de Kirby-Bauer e a concentração mínima inibitória realizada através do E-Test. RESULTADOS: A amostragem constituiu-se de 68 cepas, isoladas principalmente de líquido cefalorraquidiano, e hemocultura no período, pertencentes ao Laboratório de Zoonoses Bacterianas/LABZOO/Fiocruz. O sorovar L4b (60,3% foi o mais prevalente, seguido do sorovar 1/2a (20,6%, 1/2b (13,2% e aqueles mais raros representados por 1/2c, 3b e 4ab (5,9%. Todas as cepas foram sensíveis à ampicilina, cefalotina, eritromicina, gentamicina, teicoplanina e vancomicina. Apenas uma cepa (1,5% apresentou resistência à rifampicina, enquanto duas (3% foram resistentes à associação de sulfametoxazol-trimetoprim. CONCLUSÕES: Apesar de o estudo ter demonstrado uma baixa prevalência de amostras resistentes aos antimicrobianos indicados na terapêutica da listeriose humana, o sistema de monitoramento do perfil de resistência antimicrobiana é de extrema importância para a orientação do tratamento adequado, principalmente nas infecções em pacientes imunocomprometidos.

  1. Infecção urinária em menores de 15 anos: etiologia e perfil de sensibilidade antimicrobiana em hospital geral de pediatria Urinary tract infection in children under 15 years: etiology and antimicrobial susceptibility in a children's hospital

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Denise Swei Lo

    2010-12-01

    Full Text Available OBJETIVO: Descrever a prevalência dos principais agentes etiológicos de infecção urinária comunitária em crianças menores de 15 anos e analisar o perfil de sensibilidade antimicrobiana do principal agente, Escherichia coli. MÉTODOS: Estudo retrospectivo conduzido a partir de uroculturas com crescimento de agente único, com unidades formadoras de colônia maior ou igual a 10(5/mL. A população selecionada foi atendida no Pronto Atendimento de Pediatria do Hospital Universitário da Universidade de São Paulo entre janeiro de 2006 e dezembro de 2007. Para analisar o perfil de sensibilidade de E. coli, foram excluídos casos com infecção urinária de repetição e/ou portadores de uropatias. RESULTADOS: Dos 176 casos de infecção urinária, 133 (76% ocorreram no sexo feminino e 43 (24% no masculino. A faixa etária de maior prevalência das infecções urinárias foi a de menores de dois anos, com 84 casos (48%. Escherichia coli foi o principal agente isolado (122 culturas - 69% do total. Foram encontrados altos índices de sensibilidade antimicrobiana de E. coli às cefalosporinas de segunda e terceira geração (cefuroxima e ceftriaxona, 100%, aos aminoglicosídeos (amicacina, 100%; gentamicina, 96,4%, ao ácido nalidíxico (97,3%, à nitrofurantoina (98,2% e às quinolonas (ciprofloxacina e norfloxacina, 98,2%; sensibilidade moderada à cefalosporina de primeira geração (cefalotina, 78,4%; baixa sensibilidade à ampicilina (38,7% e ao sufametoxazol-trimetoprim (55%. CONCLUSÕES: E. coli continua sendo a bactéria mais prevalente das infecções urinárias comunitárias. Conhecendo a baixa sensibilidade in vitro dessa bactéria à sulfametoxazol-trimetoprim e à ampicilina, recomenda-se que tais drogas não sejam eleitas para a terapêutica inicial.OBJECTIVE: To describe the prevalence of the most frequent etiological agents of community acquired urinary tract infection in children under the age of 15 years, as well as to analyse

  2. Actividad "in vitro" de diferentes antibacterianos sobre bacilos gram-negativos no fermentadores, excluidos Pseudomonas aeruginosa y Acinetobacter spp ‘In vitro' activity of different antimicrobial agents on gram-negative nonfermentative bacilli, excluding Pseudomonas aeruginosa and Acinetobacter spp

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    C.A. Vay

    2005-03-01

    Full Text Available Los bacilos gram-negativos no fermentadores se encuentran ampliamente distribuidos en el medio ambiente. Además de causar dificultades en la identificación, a menudo presentan una marcada multirresistencia a los antimicrobianos incluyendo aquellos activos frente a Pseudomonas aeruginosa. El objetivo de este trabajo fue evaluar la actividad "in vitro" de diferentes antimicrobianos sobre 177 aislamientos de bacilos gram-negativos no fermentadores (excluidos Pseudomonas aeruginosa y Acinetobacter spp. provenientes de especimenes clínicos. Las concentraciones inhibitorias mínimas (CIM se determinaron por el método de dilución en agar Mueller Hinton frente a los siguientes antibacterianos: ampicilina, piperacilina, piperacilina-tazobactama, sulbactama, cefoperazona, cefoperazona-sulbactama, ceftazidima, cefepima, aztreonam, imipenem, meropenem, colistina, gentamicina, amicacina, trimetoprima-sulfametoxazol (TMS, cloranfenicol, eritromicina, rifampicina, norfloxacina, ciprofloxacina y minociclina. Sobre siete aislamientos: Sphingobacterium multivorum (2, Sphingobacterium spiritivorum (1, Empedobacter brevis (1, Weeksella virosa (1, Bergeyella zoohelcum (1 y Oligella urethralis (1 se ensayó la sensibilidad a amoxicilina-ácido clavulánico y ampicilina-sulbactama y no se determinó la actividad de cefoperazona ni de sulbactama. La multirresistencia fue comúnmente observada en los aislamientos de Stenotrophomonas maltophilia, Burkholderia cepacia, Chryseobacterium spp., Myroides spp., Achromobacter xylosoxidans y Ochrobactrum anthropi. En cambio, Pseudomonas stutzeri, Shewanella putrefaciens-algae, Sphingomonas paucimobilis, Pseudomonas oryzihabitans, Bergeyella zoohelcum, Weeksella virosa y Oligella urethralis, fueron ampliamente sensibles a los antibacterianos ensayados. Debido a la gran variabilidad observada en la sensibilidad a los antimicrobianos en las distintas especies, se hace imprescindible realizar la prueba de sensibilidad a los

  3. In vitro antimicrobial susceptibility in clinical isolates of Enterococcus species Susceptibilidad antimicrobiana in vitro en aislamientos clínicos de Enterococcus species

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Ernesto Calderón-Jaimes

    2003-04-01

    a diciembre de 1999 hecho en el Instituto Nacional de Pediatría en la Ciudad de México, se procesaron 97 cepas de Enterococcus (60 de Enterococcus faecalis y 37 de Enterococcus faecium, contra 11 antibióticos. La prueba de susceptibilidad se elaboró con agar, de acuerdo con los estándares del Comité Nacional para el Laboratorio Clínico (NCCLS. Todos los aislamientos fueron probados para determinar la resistencia elevada en contra de beta-lactámicos, aminoglucósidos y glicopéptidos. Asimismo, se determinó el fenotipo de resistencia hacia la vancomicina. Se evaluaron diferencias de proporciones con ji2 o prueba exacta de Fisher. RESULTADOS: La resistencia en general hacia los antibióticos probados fue 17/97 (17.5% a penicilina, ampicilina, amoxicilina-clavulanato e imipenem. No se encontró resistencia elevada ni presencia de producción de beta-lactamasas; 74/97 (48.4% fueron resistentes a eritromicina, 60% resistentes a ciprofloxacina, 31/97 (32% resistentes a gentamicina y 55/97 (56.7% resistentes a estreptomicina. Siete cepas fueron resistentes a vancomicina, todas ellas E. faecium; 5/7 con el fenotipo A y 2/7 con el fenotipo B. Todas las cepas aisladas fueron susceptibles al linezolid. La diferencia en la susceptibilidad antimicrobiana entre las especies fue significativa. CONCLUSIONES: La resistencia antimicrobiana múltiple de Enterococcus spp. es un problema real y es necesaria su vigilancia. El laboratorio de microbiología es la primera línea de defensa en contra de la diseminación de enterococos con resistencia múltiple en el ambiente hospitalario. Todas las cepas aisladas deberían ser probadas en contra de ampicilina, estreptomicina, gentamicina y glicopéptidos.

  4. Serovariedades de Salmonella enterica subespecie enterica en porcinos de faena y su resistencia a los antimicrobianos Serovars of Salmonella enterica subspecies enterica and its antimicrobial resistance in slaughterhouse pigs

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M. P. Ibar

    2009-09-01

    Full Text Available Se realizó un estudio para determinar la prevalencia de Salmonella y sus serovariedades en cerdos de faena, para evaluar sus perfiles de resistencia a los antimicrobianos y para conocer la presencia de integrones de clase 1 como posibles reservorios de resistencia. A partir de un total de 386 muestras de porcinos provenientes de cuatro frigoríficos de las provincias de Buenos Aires y de Santa Fe (Argentina, se identificaron 93 (24,1% cepas de Salmonella enterica subespecie enterica, 52 (55,9% de contenido cecal y 41 (44,1% de nódulo linfático ileocecal. Se hallaron 13 serovariedades de S. enterica, las más prevalentes fueron S. Schwarzengrund, S. Heidelberg, S. subespecie I 6,8:e,h:-, S. Derby y S. Bredeney. Se probaron 15 antimicrobianos por el método de dilución en agar: amikacina, gentamicina, ciprofloxacina, cefalotina, cefotaxima, enrofloxacina, fosfomicina, polimixina-B, tetraciclina, cloranfenicol, estreptomicina, trimetoprima-sulfametoxazol, ampicilina, nitrofurantoína y ácido nalidíxico. Según se estableció mediante la determinación de la CIM, el 73% de las cepas de S. enterica subespecie enterica fueron sensibles a todos los antimicrobianos probados. Se observó resistencia a tetraciclina en 24 (25,8% de las 93 cepas, a cloranfenicol en 22 (23,7%, a estreptomicina en 22 (23,7% a trimetoprima-sulfametoxazol en 20 (21,5%, a ampicilina en 18 (19,4%, a nitrofurantoína en 3 (3,2% y a ácido nalidíxico en 3 (3,2%. Algunos aislamientos de S. Typhimurium, S. Heildelberg, S. Derby y S. Orion presentaron multirresistencia y portaban el gen de la integrasa clase 1. Los mayores porcentajes de resistencia correspondieron a los antimicrobianos habitualmente utilizados en veterinaria y en las explotaciones porcinas.A study was carried out in order to determine the prevalence of Salmonella and its serovars among porcine slaughterhouses, to evaluate the antimicrobial resistance profiles and to know the presence of class 1 integrons as

  5. Etiologia e perfil de sensibilidade de bactérias isoladas de ovelhas com mastite na região nordeste do estado do Pará Etiology and antimicrobial susceptibilities of bacteria isolated from sheep with mastitis in northeastern Pará, Brazil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Natália da Silva e Silva

    2010-12-01

    Full Text Available Objetivou-se com este trabalho estudar a etiologia da mastite em ovelhas na região nordeste do Pará, além de estabelecer o perfil de sensibilidade das bactérias isoladas frente a antimicrobianos. Foram examinadas 176 ovelhas da raça Santa Inês, em lactação, mantidas em sistema semi-intensivo, pertencentes a sete propriedades especializadas na criação de ovinos. Foi realizado o exame clínico da glândula mamária, o exame macroscópico da secreção láctea por meio do Teste da Caneca Telada, o California Mastitis Test (CMT, o exame microbiológico do leite e o antibiograma. Das 352 metades mamárias estudadas (176 ovelhas, 21 (5,97% apresentaram mastite clínica, 26 (7,39% apresentaram mastite subclínica e 305 (86,64% metades mamárias foram negativas. A maioria dos animais acometidos pela mastite estava no terço médio da lactação, com menor número de crias e maior número de lactações. Na mastite clínica (MC as bactérias isoladas foram Staphylococcus spp. coagulase negativo (42,9%; Staphylococcus aureus (9,52%; Streptococcus spp. (4,76% e Escherichia coli (4,76%. As associações observadas foram Staphylococcus aureus e Streptococcus spp. (4,76%; Staphylococcus spp. coagulase negativo não hemolítica, Staphylococcus spp. coagulase negativo hemolítica e Staphylococcus spp. coagulase negativo pigmento não hemolítica (4,76%. Já na mastite subclínica (MSC, as bactérias isoladas foram Staphylococcus spp. coagulase negativo (26,9%; Staphylococcus aureus (15,4%; Streptococcus spp. (7,69%; Escherichia coli (7,69% e Citrobacter freundii (11,5%. A associação observada foi Staphylococcus spp. coagulase negativo não hemolítica e Staphylococcus spp. coagulase negativo hemolítica (3,85%. Os antimicrobianos com maior eficácia contra os agentes isolados Gram positivos foram penicilina/novobiocina (100%, cefalotina (100% e florfenicol (100% e contra o Citrobacter freundii foram a ampicilina (100% e florfenicol (100%. Já em

  6. CARACTERIZAÇÃO BIOQUÍMICA DE AMOSTRAS DE Haemophilus parasuis ISOLADAS DE SUÍNOS NA REGIÃO SUL DO BRASIL

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Maria Aparecida Vasconcelos Paiva Brito

    1994-12-01

    Full Text Available O objetivo deste trabalho foi caracterizar amostras não hemolíticas de bactérias do gênero Haemophilus isoladas de suínos. As bactérias foram isoladas de material clínico de animais com suspeita da doença de Glässer, de leitões aparentemente sadios provenientes de quatro rebanhos com suspeita clínica desta doença e de casos de poliartrites. Além das características culturais e morfotintoriais, foram utilizados os seguintes testes para a identificação: dependência de NAD(fator V, CAMP, produção de hemolisina, indol, urease e catalase, redução do nitrato e produção de ácido dos carboidratos: glicose, sacarose, arabinose e manose. Dezessete dentre 24 amostras foram classificadas como Haemophilus parasuis (dez isoladas de animais clinicamente doentes e sete de leitões normais. Cinco destas amostras foram classificadas nos sorogrupos 2, 4, 7, ND4 e uma foi não tipável. Quatro das 24 amostras apresentaram características do grupo taxonômico C (teste de arabinose positivo e três produziram urease. Os testes realizados não permitiram distinguir as amostras urease positivas do gênero Haemophilus das amostras não hemolíticas de Actinobacilius pleuropneumoniae. Mais de 60% das amostras apresentaram sensibilidade in vitro a: ampicilina, cefalotina, cloranfenicol, danofioxacina, nitrofurantoína, penicilina G, polimixina B e tetraciclina.

  7. Cribado para evaluar actividad antibacteriana y antimicótica en plantas utilizadas en medicina popular de Argentina Screening to evaluate the antibacterial and antimycotic activity in plants used in Argentinean folk medicine

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    María Claudia Luján

    2008-08-01

    Full Text Available Se realizó un cribado de 31 extractos de plantas utilizadas en medicina popular de Argentina para evaluar su actividad antibacteriana y antimicótica, con el empleo de cepas de Micrococcus luteus, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus oxacilina sensible y Candida albicans. Se utilizaron distintas concentraciones de cefazolina, ampicilina y miconazol como antibióticos testigos. Se aplicó el método de difusión en pozos de agar nutritivo. Se evaluó la actividad de extractos acuosos de material vegetal. Las estructuras vegetativas y/o reproductivas de Conyza sumatrensis mostraron actividad contra todos los microorganismos tratados, mientras 7 taxones lo hicieron contra Proteus mirabilis y los extractos de la semilla de Bauhinia forficata subsp. pruinosa contra Staphylococcus aureus. Los resultados revestirían potencialidad farmacológica debido a la importancia clínica de los microorganismos estudiados.A screening of 31 extracts of plants used in Argentine folk medicine for antimicrobial activity was made. The activity of aqueous extracts from vegetal material was assayed. Micrococcus luteus, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Pseudomonas aeruginosa, oxacillin sensitive Staphylococcus aureus and Candida albicans were used as microorganisms. Different concentrations of cefazolin, ampicilin and miconazole were used as standard antibiotics. The agar-well diffusion method was used. Vegetative or reproductive structures of Conyza sumatrensis showed activity against all the microorganisms studied, whereas 7 taxons did it against Proteus mirabilis and seed extracts from Bauhinia forticata subsp. pruinosa did it against Staphylococcus aureus. The results should have pharmacological potentiality due to the clinical importance of the studied microorganisms.

  8. Atividade antimicrobiana de extratos vegetais sobre o desenvolvimento de Acidovorax avenae subsp citrulli.

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    César Luis Siqueira Junior

    2014-08-01

    Full Text Available A atividade antimicrobiana de plantas medicinais tem sido pesquisada em diversas espécies no Brasil. A utilização de extratos vegetais como uma ferramenta para o controle de doenças de plantas se tornou uma prática útil na agricultura. No presente estudo, 7 extratos etanólicos de plantas foram testados quanto suas atividades antibacterianas. A ação antibacteriana foi avaliada através da inoculação de placas contendo meio Sacarose Peptona Agar (SPA, com a bactéria Acidovorax avenae, com  nove discos de papel contendo, um deles, o antimicrobianos comercial (ampicilina e os outros embebidos com 100 mL dos extratos etanólicos. As placas foram incubadas a 37 ºC por 48 horas, e a leitura de diâmetro halos de inibição foi feita. Os resultados demonstraram que os extratos testados foram ativos contra a bactéria com exceção dos extratos de mamona, e de abricó para os quais não foi detectada a inibição de crescimento bacteriano. Os extratos de tanchagem, pitomba e baquipari provocaram a inibição no crescimento bacteriano formando halos médios de 26, 26 e 23,3 mm, respectivamente. De maneira surpreendente, a mistura dos extratos de abricó e baquipari (1:1 causou um aumento na inibição do crescimento bacteriano, sugerindo o potencial de uso de extratos combinados contra patógenos de plantas.

  9. Control de Calidad de Discos de Calidad de Sensibilidad antibiótica comercializados en el Mercado Peruano (1998-1999

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    George Obregón B

    2000-01-01

    Full Text Available Objetivo: Se realizó el control de calidad de los discos utilizados en la evaluación de la sensibilidad de microorganismos patógenos frente a los antibióticos. Materiales y métodos: Se evaluó la calidad de 36 lotes de discos de sensibilidad antibiótica de cinco marcas de diverso origen de fabricación, comercializadas en el mercado peruano, empleando la norma M2A5, Suplemento M100-S7 del NCCL-S (método de Kirby-Bauer. Se evaluaron lotes de discos de amicacina, amoxicilina/ácido clavulánico, ampicilina, ceftazidima, cefuroxima, cloranfenicol, eritromicina, estreptomicina, gentamicina y penicilina. Los resultados fueron comparados con los valores indicados en la norma, utilizando para ello la prueba de límites de confianza (t0,05. Resultados: 41,7% del total de lotes de discos evaluados cumplieron los requisitos de la norma; 48,3% de los lotes de discos de fabricación extranjera evaluados cumplieron con dichos requisitos, a diferencia de los discos nacionales, los cuales no cumplieron con los parámetros de la norma en ninguno de los casos. Conclusiones: La elevada proporción de discos no conformes sugiere que la calidad de los discos de sensibilidad antibiótica comercializados en el Perú no es la óptima, por lo que es necesario realizar monitoreos y controles periódicos a fin de asegurar la calidad de este producto en el mercado peruano.

  10. Isolamento e teste de susceptibilidade a antimicrobianos de bactérias em infecções uterinas de éguas Isolation and antimicrobial susceptibility of bacteria in uterine infections in mares

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    N. Silva

    1999-06-01

    Full Text Available Foram examinados 206 "swabs" cervicais e uterinos de éguas de várias raças, de diversas regiões do Estado de Minas Gerais, durante o período de 1986 a 1996. Cerca de 164 "swabs" foram positivos para a presença de microrganismos causadores de endometrites. Streptococcus equi subsp. zooepidemicus (25,7% e Escherichia coli (15,1% foram os principais agentes infecciosos isolados. Outros microrganismos presentes foram: Staphylococcus aureus (9,2%, Streptococcus alfa-hemolítico (9,2%, Pseudomonas aeruginosa (3,9%, Staphylococcus coagulase negativo (6,3%, Bacillus spp. (1,9%, Rhodococcus equi (3,4% e Proteus mirabilis (1,5%. As provas de susceptibilidade aos antimicrobianos revelaram que amicacina e gentamicina (70,2%, ampicilina (59,5% e cloranfenicol (59,5% foram os antibióticos de maior ação in vitro contra os microrganismos isolados.This study examined 206 cervical and uterine swabs collected from infected mares from herds in the Minas Gerais State, Brazil, from 1986 to 1996. Amongst 164 successful isolations, 25.7% were identified as Streptococcus equi, subsp. zooepidemicus, and 15.1% as Escherichia coli, both considered the most important isolates. Other bacteria found included Staphylococcus aureus (9.2%, Streptococcus alpha-hemolytic (9.2%, Pseudomonas aeruginosa (3.9%, coagulase negative Staphylococcus (6.3%, Bacillus spp. (1.9%, Rhodococcus equi (3.4% and Proteus mirabilis (1.5%. The antibiotic susceptibility tests revealed amikacin and gentamicin (70.2%, ampicillin and chloramphenicol (59.5% as the most effective in vitro antibiotics against these microorganisms.

  11. Resistencia a los antimicrobianos de aislamientos de Escherichia coli obtenidos de cerdos de la República Argentina Antimicrobial resistance of Escherichia coli isolated from pigs in Argentina

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    F.A. Moredo

    2007-12-01

    Full Text Available Se estudiaron 69 aislamientos de Escherichia coli provenientes de cerdos clínicamente sanos o con signología clínica no compatible con diarreas causadas por este microorganismo, con el objetivo de determinar el patrón de resistencia a los antimicrobianos frecuentemente utilizados en medicina veterinaria y humana. Se empleó el método de difusión en agar. Se observaron elevados porcentajes de resistencia frente a ampicilina, estreptomicina y tetraciclina, antimicrobianos utilizados en las explotaciones porcinas, y frente a trimetoprima-sulfametoxazol y cloranfenicol, compuestos que han dejado de utilizarse hace varios años. El 62% de los aislamientos mostró multirresistencia. Los resultados obtenidos en el presente trabajo corroboran la hipótesis de que la distribución fenotípica de la resistencia y, posiblemente, la de sus determinantes genéticos están directamente influenciadas por los tratamientos antimicrobianos utilizados.Sixty-nine Escherichia coli isolates from healthy pigs or with clinical signs non-compatible with diarrhea caused by this microorganism, were studied. The purpose was to determine the resistance profile against antimicrobials frequently used in veterinary and human medicine. The agar diffusion method was used. High resistance percentages against antimicrobials used in swine farms such as ampicillin, streptomycin and tetracycline were observed, as well as against trimetoprim-sulfametoxazole and chloramphenicol, compounds that were stopped being used several years ago. Sixty two percent of isolates showed multidrug-resistance. The results obtained in this work corroborate the hypothesis that the phenotypic distribution of resistance and possibly that of its genetic determinants, are directly influenced by the antimicrobial treatments used.

  12. DETECCIÓN DE Escherichia coli O157: H7 y Salmonella spp., EN CERDOS DEL DEPARTAMENTO DE CORDOBA

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Jaime Vargas

    2004-07-01

    Full Text Available E. coli O157:H7 y Salmonella spp., son bacterias de distribución mundial causantes de enfermedades intestinales queafectan tanto al hombre como a LOS animales. ESTE estudio tuvo como objetivo determinar la presencia y frecuenciade aparición de E. coli O157:H7 y Salmonella spp., en los diferentes sistemas de producción porcina que se empleanen el departamento de Córdoba. Se realizó un estudio de corte descriptivo prospectivo, con un muestreo al azar enlos sistemas de explotación porcina intensiva y extensiva. Se procesaron 500 muestras de materia fecal de porcinos,250 provenientes del sistema extensivo y 250 del sistema intensivo. Para la detección E. coli y Salmonella spp., sellevaron a cabo procedimientos estándares microbiológicos. Los resultados mostraron una frecuencia de aparición deSalmonella spp., del 1%, el 0.2% en el sistema intensivo y el 0.8% en el sistema extensivo; no se aisló Escherichia coliO157:H7. Los resultados de resistencia y sensibilidad a los antibióticos en las cepas aisladas de Salmonella spp.,mostraron una sensibilidad del 100% al trimetoprim sulfametozasol, a la amikacina, al ceftriaxona, a la ciprofloxacina,a la gentamicina y al aztreonam y un 20% a la ampicilina y al sulbactam. Se concluye que la frecuencia de apariciónde Salmonella spp., en muestras coprológicas porcinas es baja, y nula para E. coli O157:H7, sin embargo, se debemantener la vigilancia sobre estos patógenos, por lo que se recomienda continuar los estudios epidemiológicos.

  13. Antibiotic Susceptibility Profiles of Listeria monocytogenes Strains Isolated from Food Products and Clinical Samples

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Caplan Marius Eduard

    2014-06-01

    Full Text Available Listeria monocytogenes are o distribuţie ubiquitară în natură şi poate contamina produsele alimentare de origine animală, provocând infecţii severe la om. Până în prezent există foarte puține date cu privire la profilurile de rezistenţă ale tulpinilor circulante în România. Scopul acestui studiu a fost determinarea pattern-urilor de rezistenţă la antibiotice ale unor tulpini de L. monocytogenes (n=37 izolate din produse alimentare de origine animală şi din probe clinice. Probele din alimente (carne şi produse lactate, au fost colectate în perioada 2009-2013. Probele clinice au fost recoltate de la pacienţi cu septicemie, meningită/meningo-encefalită, cazuri de avort spontan şi nou-născuţi, spitalizaţi în perioada Aprilie 2010 - Aprilie 2013 în trei Instituţii Medicale din Bucureşti: Spitalul Elias, Spitalul Victor Babes si Institutul Naţional de Boli Infecţioase (INBI Matei Bals. Toate tulpinile testate au prezentat rezistenţă la cefalosporine şi acidul nalidixic; o tulpină izolată din melci fierţi a fost rezistentă la Trimetoprim/sulfametoxazol. Rezistenţa unora dintre tulpinile analizate la ampicilina, antibiotic de elecţie pentru terapia infecţiilor cauzate de L. monocytogenes, subliniază necesitatea testării in vitro a sensibilitatii la antibiotice a fiecarui izolat clinic pentru a stabili eficienţa diferitelor antibiotice, precum şi a unor studii epidemiologice extinse în scopul stabilirii profilurilor de rezistenţă ale tulpinilor de L. monocytogenes circulante în ţara noastră.

  14. Resistencia antibiótica en infecciones urinarias en niños atendidos en una institución privada, periodo 2007 - 2011

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Fernando Polanco Hinostroza

    2013-07-01

    Full Text Available La resistencia antibiótica es un serio problema de salud, sobre todo en pacientes con recurrencia de episodios y anomalías del sistema urinario. Objetivo: Describir el patrón de resistencia antibiótica de las bacterias causantes de la infección del tracto urinario (ITU como primer episodio, recurrente o complicada en niños menores de 5 años. Material y métodos: Estudio tipo serie de casos observacional, retrospectivo y descriptivo. Se revisaron las historias clínicas de los pacientes con diagnóstico de ITU con cultivo de orina positivo, durante un periodo de 5 años en una institución de salud privada. Resultados: Se incluyeron 111 niños de 1 mes a 5 años; 97 (87,4% fueron mujeres; 68 (61,3% fueron lactantes; hubieron 77 pacientes con ITU, 34 con ITU recurrente o complicada. Escherichia coli (63,1% fue el microorganismo más frecuente en todos los grupos. La resistencia antibiótica fue: ampicilina 80,6%, cefalotina 59%, amoxicilina/clavulánico 55,4%, trimetoprima-sulfametoxazol 51,6%, ácido nalidixico 51%, cefalexina 40%, cefotaxima 31%, cefuroxima 29,8%, ceftriaxona 28,6%, ceftazidima 27,3%, norfloxacino 21,2%, ciprofloxacino 21,1%; y con menos resistencia fueron nitrofurantoína 17%, gentamicina 13,2%, amikacina 1%. Conclusiones: La resistencia antimicrobiana para los antibióticos usados para el tratamiento de ITU es alta para las aminopenicilinas, sulfas, cefalosporinas de primera, segunda y tercera generación así como quinolonas; los aminoglucósidos aún presentan muy baja resistencia porque lo que serían útiles para la terapia de primera elección.

  15. Etiology of canine otitis media and antimicrobial susceptibility of coagulase-positive Staphylococci in Fortaleza city, Brazil Etiologia da otite média canina e susceptibilidade a antimicrobianos de Staphylococcus coagulase-positiva em Fortaleza, Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Lis Christina de Oliveira

    2006-06-01

    Full Text Available This study evaluated the middle ear microbiota and antimicrobial susceptibility patterns from strains isolated from dogs with otitis media. A total of 62 dogs obtained from Zoonoses Control Center of Fortaleza City Ceará State / Brazil were studied over a 10-month period (August/2003 to June/2004. Of the total, 46.8% (n=30 of the animals were positive for otitis media and the infection was monomicrobial in 76.6% of them. The most frequent isolated agents were coagulase-positive Staphylococci (CPS-55% and Pseudomonas sp (10%. For S. intermedius (n=13 and S. aureus subsp aureus (n=9, respectively, the greater resistance rates were observed using penicillin G (30.76% and 44.44%, ampicillin (7.69% and 44.44%, erythromycin (23.07% and 44.44%, clindamycin (23.07% and 44.44% and thrimethropim/sulfamethoxazol (15.38% and 33.33%.O presente trabalho avaliou a microbiota do ouvido médio e os perfis de susceptibilidade a antimicrobianos de cepas isoladas de cães com otite média. Um total de 62 cães obtidos no Centro de Controle de Zoonoses de Fortaleza Ceará / Brasil foram estudados no período de 10 meses (agosto/2003 a junho/2004. Do total de animais, 46.8% (n=30 foram positivos para otite media e a infecção envolvida era monomicrobiana em 76,6% dos casos. Os agentes isolados com maior frequência foram Staphylococcus coagulase-positiva (CPS-55% e Pseudomonas sp (10%. Considerando-se S. intermedius (n=13 e S. aureus subsp aureus (n=9, respectivamente, as mais elevadas taxas resistência foram observadas frente a: penicilina G (30,76% e 44,44%, ampicilina (7,69% e 44,44%, eritromicina (23,07% e 44,44%, clindamicina (23,07% e 44,44% e trimetropim/sulfametoxazol (15,38% e 33,33%.

  16. SUSCEPTIBILIDAD ANTIMICROBIANA DE AISLAMIENTOS DE Salmonella enterica PROVENIENTES DE PISOS, EQUIPOS, UTENSILIOS Y PRODUCTO TERMINADO EN PLANTAS DE BENEFICIO PORCINO EN COLOMBIA

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    P. M. Bermúdez

    2016-01-01

    Full Text Available La diseminación de Salmonella spp. resistente a antimicrobianos en las cadenas productivas de alimentos de origen animal es una preocupación de salud pública de carácter mundial. Este estudio describe los patrones de resistencia antimicrobiana de 283 aislamientos de Salmonella enterica procedentes de plantas de beneficio porcino en Colombia. Se evaluó la susceptibilidad antimicrobiana frente a diez antimicrobianos mediante el método de difusión en disco: amoxacilina-ácido clavulánico (30 ug, ampicilina (10 ug, ceftiofur (30 ug, ciprofloxacina (5 ug, cloranfenicol (30 ug, florfenicol (30 ug, gentamicina (10 ug, sulfadiazina/trimetroprim (25 ug, tetraciclina (30 ug y tilmicosina (15 ug. Los resultados evidenciaron la presencia de 279 aislamientos multirresistentes de Salmonella enterica de origen porcino provenientes del ambiente y del producto terminado en las plantas de beneficio evaluadas (46,64% n: 132. Se detectaron 52 patrones de multiresistencia: el más común fue ceftiofur-tetraciclina-tilmicosina en el 9,89% (n: 28 de los aislamientos. Con referencia a estos antimicrobianos, 96,82% (n: 274 de los aislamientos fueron resistentes a tetraciclina, 73,14% (n: 207 a tilmicosina y 28,27% (n: 80 a ceftiofur. De especial interés fue la alta proporción de aislamientos resistentes a ceftiofur, debido a una posible resistencia cruzada con ceftriaxona. Los resultados obtenidos demuestran la necesidad de promover el diseño e implementación de un Programa oficial Integrado de Vigilancia de la Resistencia Antimicrobiana, además de sistemas de monitoreo voluntario en cada eslabón de la cadena productiva porcina, para contribuir a la prevención y control de la transmisión de microorganismos resistentes de origen alimentario en el marco del sistema de gestión de inocuidad alimentaria en Colombia.

  17. Resistencia antimicrobiana de Salmonella spp aislada de alimentos de origen animal para consumo humano

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Adriana Quesada

    2016-01-01

    Full Text Available Objetivos. Analizar la información disponible sobre la resistencia antimicrobiana de aislamientos de Salmonella spp de alimentos de origen animal para consumo humano en América Latina. Materiales y métodos. Se realizó una revisión sistemática de estudios epidemiológicos observacionales realizados en América Latina entre los años 2003 y 2014 en las bases de datos PubMed y LILACS. Se excluyeron estudios realizados como parte de estudio de brotes o casos de infecciones en humanos. Tres revisores de forma independiente participaron en la selección de estudios. Además, se realizó la evaluación de calidad a los estudios incluidos. Resultados. Un total de 25 estudios cumplieron con los criterios de inclusión. Los estudios incluidos fueron realizados en Brasil, México, Colombia, Argentina y Venezuela. Los aislamientos de Salmonella spp se obtuvieron principalmente de alimentos de origen avícola, porcino y vacuno, siendo Salmonella typhimurium y Salmonella enteritidis los serotipos que se aislaron con mayor frecuencia (17 y 11 estudios, respectivamente. En 23 de los estudios, Salmonella spp fue resistente a más de un antibiótico, incluyendo ácido nalidíxico, estreptomicina, tetraciclina, cloranfenicol, ampicilina, trimetoprim/sulfametoxazol, gentamicina, ciprofloxacina y cefalosporinas. Conclusiones. Los aislamientos de Salmonella spp obtenidos de alimentos de origen animal para consumo humano en los países analizados presentan con frecuencia resistencia a múltiples antibióticos. Es importante que más países en América Latina realicen y publiquen estudios sobre la resistencia de Salmonella spp para establecer y monitorear estrategias de control adecuadas.

  18. Prevalencia de colonización por Moraxella catarrhalis en portadores asintomáticos menores de seis años

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Leaños-Miranda Blanca

    2001-01-01

    Full Text Available OBJETIVO: Determinar la prevalencia de colonización nasofaríngea por Moraxella catarrhalis en niños menores de seis años. MATERIAL Y MÉTODOS: Se realizó una encuesta, de enero a diciembre de 1998, en 604 niños de la ciudad de México, de entre dos meses y cinco años de edad, seleccionados mediante el marco muestral maestro y muestreo por conglomerados. Se tomaron muestras de exudado faríngeo, identificando M. catarrhalis. Se determinó la concentración mínima inhibitoria a diferentes antimicrobianos y detección de beta-lactamasas a través del método iodométrico. Para el análisis se utilizaron frecuencias simples, cálculo de razón de momios, intervalos de confianza al 95% y ji cuadrada de Mantel-Haenzel. Se consideró como estadísticamente significativo un valor de p< 0.05. RESULTADOS: De los 604 niños que se incluyeron de las 16 delegaciones políticas del Distrito Federal, se excluyeron 37; se encontró M. catarrhalis en 130 (22.9%. La mayoría de las cepas fueron productoras de beta-lactamasa (75.4%. La resistencia a penicilina fue de 80% y a ampicilina y amoxicilina de 70%. No se encontró resistencia a cefotaxima, imipenem, meropenem y eritromicina. CONCLUSIONES: La prevalencia de colonización de M. catarrhalis en tracto respiratorio superior es similar a la de otros patógenos respiratorios. Con la información obtenida se requiere investigar la participación de M. catarrhalis como causante de infecciones respiratorias agudas y crónicas en México. El texto completo en inglés de este artículo está disponible en: http://www.insp.mx/salud/index.html

  19. Transgresiones en el uso clínico del cloranfenicol

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Julio González Medina

    1984-06-01

    Full Text Available Se presentan los resultados de un estudio descriptivo sobre la racionalidad de la prescripción del cloranfenicol en la totalidad de los pacientes ambulatorios formulados en los Centros de Atención Básica del Instituto de los Seguros Sociales. Seccional Bogotá-Cundinamarca durante un período de dos semanas. El estudio se efectuó con la información médica consignada en las fórmulas individuales y con los datos de las historias clínicas de los pacientes formulados con cloranfenicol. Los resultados muestran que 101 pacientes recibieron cloranfenicol en los cuales probablemente solo estaba indicado en dos pacientes. Ningún paciente recibió el medicamento para cuadros clínicos en que se pudiera sospechar razonablemente el diagnóstico de fiebre tifoidea, ni para otras condiciones en que el medicamento pudiese ser la primera elección a excepción de los dos pacientes mencionados. Se señala un uso simultáneo inadecuado con otros medicamentos como la fenilbutazona y antibacterianos como el trimetropin-sulfa, ampicilina y gentamicina. El antibiótico se utilizó principalmente para el tratamiento de posibles pero no probados cuadros de infecciones de las vías respiratorias, urinarias y digestivas pero también inexplicablemente para cuadros de resfriado común, parasitismo intestinal y otras razones banales. Los tratamientos realizados se hicieron a dosis muy bajas y por períodos cortos comparados con los estándares recomendados, lo cual tiene importantes repercusiones sobre la emergencia potencial de cepas resistentes y sobre la probabilidad de presentación de algunos de los efectos tóxicos diferentes al de la anemia aplásica. De la totalidad de los Centros de Atención Básica del ISS se encontró prescripción en aproximadamente un tercio de ellos y en estos últimos solamente el 6,7% de los médicos prescribieron el medicamento durante el periodo de estudio.

  20. Molecular characterization and susceptibility to antimicrobial drugs of isolated bacterials from shrimps (“Litopenaeus vannamei” Caracterização molecular e susceptibilidade aos antimicrobianos de isolados bacterianos de camarões

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Ricardo Castelo Branco Albinati

    2010-06-01

    Full Text Available The objective was to isolate bacteria from gut of shrimps from Litopenaeus vannamei, by biochemical characterization and molecular identification, inhibition activity in vitro of Bacillus cereus and sensitivity pattern determination. The bacterial species isolated were: Aeromonas caviae (n = 7, Alcaligenes denitrificans (n = 1, Bacillus cereus (n = 1 and Enterobacter spp. (n = 3. Bacillus cereus isolated in this study did not have inhibitory activity to other shrimps isolated bacteria evaluated. In the susceptibility to antimicrobial drug test, it were observed 68,7% to erythromycin, 50% to tetracycline, 81,2% to trimethoprim:sulfamethoxazole, neomycin and estreptomycin, 12,5% to lincomycin and ampicillin, 87,5% to enrofloxacin and nitrofurantoin, 93,7% to ceftriaxone, 100% to norfloxacin and nalidix acid. The characterization molecular is important on identifying the microrganisms studied. The nalidixic acid and norfloxacin are antimicrobial drugs with high sensitivity for bacteria isolated from shrimps.Objetivou-se isolar bactérias provenientes do trato intestinal de camarões da espécie Litopenaeus vannamei, por meio da caracterização bioquímica e molecular, atividade de inibição in vitro do Bacillus cereus e perfil de sensibilidade aos antimicrobianos. As espécies bacterianas identificadas foram Aeromonas caviae (n = 7, Alcaligenes denitrificans (n = 1, Bacillus cereus (n = 1 e Enterobacter spp. (n = 3. Bacillus cereus obtido neste estudo não apresentou atividade de inibição frente às demais bactérias isoladas de camarões. Quanto ao perfil de sensibilidade aos antimicrobianos, foram observados 68,7% de eritromicina, 50% de tetraciclina, 81,2% de sulfametoxazol/trimetoprina, neomicina e estreptomicina, 12,5% de lincomicina e ampicilina, 87,5% de enrofloxacina e nitrofurantoína, 93,7% de ceftriaxona, 100% de norfloxacina e ácido nalidíxico. A caracterização molecular é útil para identificação dos microrganismos estudados

  1. Antibiotic sensitivity of bacterial strains isolated from newborn infants Sensibilidad a los antibióticos de bacterias aisladas de neonatos hospitalizados

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alvaro Uribe

    1990-02-01

    Full Text Available

    Eighty nine bacterial strains isolated from newborn infants hospitalized at a Special Care Unit in Medellin, Colombia, were studied. The sensitivity of each one was determined by the Minimallnhibitory Concentration method against 21 antibiotics; a high frequency of resistance was found toward gentamycin, netilmycin, oxacillin, penicillin G and ampicillin, that are often employed as initial therapy in newborn infants; on the other hand both Gram positive and Gram negative bacteria exhibited high percentages of sensitivity against quinolones; aztreonam and third generation cephalosporins were also highly effective against Gram negative bacilli. On the basis of this new information the need to restate therapeutic conducts in the case of serious bacterial neonatal infections is emphasized.

    Se estudiaron 89 cepas bacterianas aisladas de neonatos hospitalizados en la sala de cuidados especiales de la Fundación Hospitalaria San Vicente de Paúl, de Medellín; a cada una se le determinó la sensibilidad frente a 21 antibióticos por el método de la concentración inhibitoria mínima (CIM; se halló una alta frecuencia de resistencia hacia la gentamicina, la netilmicina, la oxacilina y la ampicilina que se usan a menudo en esta institución como terapia inicial en las infecciones del recién nacido; por otra parte se demostraron altos porcentajes de sensibilidad hacia las quinolonas tanto de las bacterias gram positivas como de las gram negativas; contra estas últimas también fueron muy efectivos el aztreonam y las cefalosporinas de tercera generación. A la luz de esta nueva información se llama la atención hacia la necesidad de revaluar las normas de la antibioterapia en las infecciones graves del recién nacido.

  2. Identificação e controle com antibióticos de bactérias endofíticas contaminantes em explantes de batata micropropagados Identification and antibiotic control of endophytic bacteria contaminants in micropropagated potato explants

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Jonny Everson Scherwinski Pereira

    2003-07-01

    Full Text Available Este trabalho teve por objetivos isolar, caracterizar e identificar bactérias endofíticas contaminantes encontradas em tecidos de batata durante a micropropagação e selecionar antibióticos para o controle in vitro desses microrganismos por meio da determinação da concentração bactericida mínima inibitória. Brotações de batata apresentando contaminação bacteriana durante a etapa de multiplicação in vitro, foram superficialmente esterilizadas e os internódios transferidos para placas de Petri com ágar nutriente, onde permaneceram incubadas a 28°C por até cinco dias. Após purificação, as bactérias foram caracterizadas e identificadas por testes taxonômicos. Um total de oito estirpes bacterianas foram isoladas e identificadas como pertencentes às famílias Acetobacteriaceae (1 e Enterobacteriaceae (2 e aos gêneros Corynebacterium (3, Pseudomonas (1 e Xanthomonas (1. Os melhores resultados para a inibição do crescimento bacteriano foram obtidos com os antibióticos ampicilina, cloranfenicol, estreptomicina e tetraciclina em concentrações que variaram de 32 a 256 mg L-1.This work aimed to isolate, characterize and identify contaminant endophytic bacteria found in potato tissues during the micropropagation and to select antibiotics for in vitro control of these microorganisms by determining the inhibitory minimal bactericidal concentration. Potato shoots presenting bacterial contamination during the in vitro multiplication were superficially sterilized and the internodes transferred to Petri dishes with nutrient agar medium for up to five days at 28°C. After subcultures the grown bacteria were purified and identified through taxonomic tests. A total of eight bacterial endophytic strains were isolated and identified as belonging to Acetobacteriaceae (1 and Enterobacteriaceae (2 families and Corynebacterium (3, Pseudomonas (1 and Xanthomonas (1 genera. The best results for bacterial growth inhibition were obtained with

  3. Análise de potenciais interações medicamentosas em prescrições de um hospital veterinário do noroeste paulista como ferramenta do serviço de farmácia hospitalar para reduzir suas reais manifestações

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Ana Gabriela dos Reis

    2012-04-01

    Full Text Available A associação entre medicamentos é uma ferramenta terapêutica amplamente utilizada, devido à existência de comorbidades. Contudo, essa prática eleva o índice de interações medicamentosas (IM, que podem ser benéficas ou acarretar danos à vida do paciente. Nesse contexto, os farmacêuticos de um hospital veterinário do noroeste paulista, implantaram em sua rotina a análise de todas as prescrições por meio de softwares e programas on line quanto à ocorrência de potenciais IM relacionadas à farmacoterapia de animais internados. Foram analisadas 5.376 prescrições, aviadas pelo serviço de farmácia hospitalar no período de 01 de junho de 2009 a 20 de dezembro de 2010. Todas foram elaboradas pelos médicos veterinários da instituição aos animais de pequeno porte que após atendimento ambulatorial permaneceram sob regime de internação. As IM estiveram presentes em 4,92% (n=265 das prescrições, as mais incidentes ocorreram entre ampicilina e heparina com 23,8% (n=63; ranitidina e cetoprofeno 12,9% (n=34; alimento e cefalexina 11,7% (n=31; cetoprofeno e heparina 9,4% (n=25 e metoclopramida e tramadol 8,3% (n=22. Quanto à gravidade, a maioria 52,4% (n=139 foi classificada como de nível menor; 24,9% (n=66 moderadas, 11% (n=29 potencialmente fatais, e 11,7% (n=31 não foram classificadas. As informações sobre estudos de IM e interações alimentares em animais são escassas, embora seja comum a ocorrência de IM na prática clínica. Assim essa avaliação tem o papel principal de alertar o médico veterinário prescritor para as consequências dessas no tratamento medicamentoso do animal e ainda no prognóstico da doença.

  4. MARCADORES DE PATOGENICIDADE EM Yersinia enterocolitica O: 3 ISOLADAS DE SUÍNOS DO RIO DE JANEIRO Genetic markers of pathogenicity in Yersinia enterocolitica O: 3 isolated from healthy pigs from Rio de Janeiro

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Tereza C. A. Leal

    1997-01-01

    Full Text Available Foi realizada a caracterização genotípica e fenotípica de fatores de patogenicidade em 16 amostras de Yersinia enterocolitica O:3 isoladas de suínos sadios do Rio de Janeiro. Foi observado que apenas 6 cepas possuíam o plasmídio de virulência, pYV (+ 70 kb e apresentavam dependência ao cálcio no meio MOX a 37C. Um plasmídio críptico de cerca de 8,6 kb foi encontrado em uma cepa. Doze cepas revelaram sensibilidade à pesticina enquanto que apenas três se revelaram capazes de hidrolisar a esculina. Através de PCR com "primers" específicos, foi constatada a presença dos genes ail em 14 cepas, irp2, em 1 cepa e a ausência de psaA em todas as cepas analisadas. Quanto aos quimioterápicos, a quase totalidade das cepas mostrou-se ao mesmo tempo resistente à ampicilina e carbenicilina e sensível ao sulfazotrin e à cefoxitina. As respostas foram variadas frente ao cloranfenicol, tetraciclina, kanamicina, gentamicina e ácido nalidíxo.Sixteen Yersinia enterocolitica serotype O:3 strains, isolated from pigs from Rio de Janeiro, have been analyzed for genetic and phenotypic markers of pathogenicity. It was observed that only 6 strains harbored the pYV (+70 kb plasmid and one strain harbored a small cryptic plasmid of about 8.6 kb. Accordingly only strains harboring pYV were calcium dependent in the MOX medium at 370C. Twelve strains showed pesticin sensitivity and the esculin reaction was negative in 13 strains. PCR analysis of pathogenicity genes using specific primers showed the presence of the ail gene in 14 strains, the irp2 gene in one and the psaA in none. Most of the strains were resistant to ampicillin and carbenicillin, although they were susceptible to sulfazotrin and cefoxitin. For chloramphenicol, tetracycline, kanamycin, gentamicin and nalidixic acid the results varied among the strains.

  5. Avaliação da sensibilidade a antimicrobianos de 87 amostras clínicas de enterococos resistentes à vancomicina Antimicrobial susceptibility testing of 87 clinical isolates of vancomycin-resistant enterococci

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    I.H. Saraiva

    1997-09-01

    Full Text Available OBJETIVOS. 1 Avaliar o padrão de sensibilidade in vitro de amostras clínicas de enterococos resistentes à vancomicina (ERV, aos antimicrobianos comumente utilizados no seu tratamento, bem como a antimicrobianos alternativos. 2 Avaliar a acurácia do E test, em comparação aos outros testes de sensibilidade a antimicrobianos (microdiluição em caldo e difusão em disco. MATERIAL E MÉTODOS. Foram analisadas 87 amostras clínicas de ERVs selecionadas de 1.936 isolados de enterococos coletados em 97 hospitais norte-americanos, no último trimestre de 1992. A identificação em nível de espécie foi feita pelos sistemas API 20S, Vitek e uma versão modificada do método convencional proposto por Facklam e Collins. A avaliação da sensibilidade in vitro aos antimicrobianos foi realizada pela técnica de microdiluição em caldo, E test e métodos de difusão em disco. As amostras foram testadas, tanto para antimicrobianos normalmente utilizados no tratamento de infecções enterocócicas (vancomicina, teicoplanina, ampicilina, penicilina, gentamicina e estreptomicina, como também para drogas alternativas potencialmente úteis (cloranfenicol, doxiciclina, esparfloxacina, ciprofloxacina, clinafloxacina, eritromicina, espectinomicina, trospectomicina, trimetoprim-sulfametoxazol e novobiocina. RESULTADOS. A avaliação dos testes de sensibilidade das 87 amostras de ERV revelou resistência, a ampicilina em torno de 86%, o mesmo sendo observado para penicilina. Em relação aos aminoglicosídeos, obtivemos alto grau de resistência, em torno de 82% e 85%, para gentamicina e estreptomicina, respectivamente. Apesar de pertencer à mesma classe da vancomicina, a teicoplanina foi ativa contra 29% das amostras de ERV. Entre os antimicrobianos alternativos testados, os que apresentaram maiores taxas de sensibilidade foram o cloranfenicol, a doxiciclina e a trospectomicina (82%, 92% e 94% de isolados suscetíveis, respectivamente. CONCLUSÃO. O

  6. Sensibilidad antimicrobiana in vitro en aislamientos de Enterococcus faecalis y Enterococcus faecium obtenidos de pacientes hospitalizados

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Manuel Medell

    2014-04-01

    Full Text Available Introducción. Actualmente se considera a Enterococcus spp. como uno de los agentes de infección hospitalaria más importantes, siendo su resistencia a los antibióticos un problema importante en los centros de salud. Objetivos. Caracterizar la resistencia antimicrobiana en 50 cepas de Enterococcus spp. aisladas de muestras clínicas de pacientes hospitalizados. Materiales y métodos. Se llevó a cabo un estudio de tipo descriptivo observacional de corte transversal en 50 aislamientos clínicos de estas especies microbianas. Se trabajó un aislamiento por paciente. La identificación y la sensibilidad a los antibióticos se realizaron por métodos automatizados y convencionales. El análisis fenotípico de los mecanismos de resistencia a glucopéptidos se hizo según las recomendaciones de la Sociedad Española de Enfermedades Infecciosas y Microbiología Clínica. Resultados. De 50 aislamientos, 30 (60,0 % y 20 (40,0 % pertenecían a las especies de Enterococcus faecalis y Enterococcus faecium, respectivamente. La resistencia global expresada por este género fue de 38/50 (76,0 % para ampicilina; 33/50 (66,0 % para gentamicina de alto nivel; 34/50 (68,0 % para estreptomicina de alto nivel; 26/50 (52,0 % para ciprofloxacina; 4/50 (8,0 % para linezolid; 17/50 (34,0 % para teicoplanina; 25/50 (50,0 % para vancomicina; 31/50 (62,0 % para minociclina; 34/50 (68,0 % para tetraciclina y 9/50 (18,0 % para nitrofurantoina. Frente a los glucopéptidos, 25/50 (50,0 % y 10/50 (20,0 % de los aislamientos presentaron los mecanismos Van A y Van B, respectivamente. Conclusiones. Podemos concluir que la mayoría de las veces, las cepas aisladas en el Hospital Hermanos Ameijeiras mostraron porcentajes de resistencia por encima de lo reportado en la literatura científica consultada. El alto porcentaje de cepas con resistencia a la vancomicina podría influir en la aparición de otros gérmenes Gram positivos con resistencia a este fármaco. Se reporta por

  7. Abscesso renal em recém-nascidos: um relato de caso

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Izilda das Eiras Tamega

    2016-10-01

    Full Text Available Introdução: O abscesso renal se caracteriza pela coleção de material purulento dentro do parênquima e pode ser causado por disseminação hematogênica, ascensão pelo trato urinário e infecção de área adjacente. Sua clínica na infância é inespecífica, e pode envolver dor abdominal ou lombar, febre e calafrios, mal- estar, anorexia e perda de peso. Sua ocorrência na infância é rara, mas o diagnóstico e tratamento precoces são fundamentais para a reduzir a mortalidade. Objetivo: Relatar caso de RN admitida no CHS com abdome agudo devido a um abscesso renal. Metodologia: Informações obtidas por meio de revisão de prontuário e literatura. Relato de caso: RN de EPB, sexo feminino, 13 dias de vida, encaminhada de Tietê com queixa de irritabilidade e distensão abdominal iniciadas no primeiro dia de vida, 2 episódios de hematêmese e 4 episódios de melena. Medicada na origem com ampicilina e gentamicina e transferida para o CHS. RN de parto normal, IG =39 semanas, peso ao nascimento=3750g, sem intercorrências relatadas no pré-natal e parto. Ao exame, apresentava-se em REG, descorada 2+/4, com abdome globoso, distendido, RHA +, flácido, doloroso à palpação, fígado a 2cm RCD, baço não palpável, sem demais alterações. Foi introduzida antibioticoterapia e realizado transfusão de concentrado de hemácias, mas a paciente evoluiu com instabilidade hemodinâmica e indicada laparotomia de urgência. No intra- operatório, foi identificado abscesso renal à direita, submetido à drenagem. A paciente evoluiu bem, com boa aceitação do leite materno e sem distensão abdominal e recebeu alta. Conclusão: O abscesso renal em recém-nascido é uma doença rara de difícil diagnóstico, cujo manejo adequado é imprescindível a fim de evitar lesão renal.

  8. Análisis de transferencia horizontal de genes en ensayos de biorremediación con grasas recalcitrantes

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Catalina Rozo

    2010-01-01

    Full Text Available El empleo de microorganismos como herramienta para la mineralización de contaminantes orgánicos es una práctica que ha tomado mucha fuerza gracias a su eficiencia y bajo costo. La transferencia horizontal vía conjugación de genes es un requerimiento básico para optimizar procesos de biorremediación, por esta razón, además de conocer la diversidad metabólica es fundamental entender las interacciones que ocurren en una comunidad bacteriana para potenciar los procesos de biorremediación en campo. En este estudio se busca evaluar el potencial de transferencia horizontal (TH, tanto in vitro como en microcosmos de suelo, de aislamientos de bacterias obtenidas de un pasivo ambiental de grasas provenientes de la explotación carbonífera del Cerrejón. Inicialmente se agruparon los aislamientos de acuerdo con sus patrones de resistencia a antibióticos: ampicilina, cloramfenicol, gentamicina, tetraciclina y kanamicina. El potencial de TH de las cepas Vlf4, Ot3, Ot6, Pgt4, Blf11 y Vlf13 fue evaluado in vitro en medio sólido Luria-Bertani (LB donde se obtuvieron nuevos fenotipos a partir de los cruces Vlf13xOt6 y Pgt4xOt6, el nuevo fenotipo indica resistencia a los dos marcadores (ampR, kanR y su morfología sugiere que el receptor, en los dos casos, es la cepa Ot6. Los parentales Vlf13, Pgt4 y Ot6 fueron identificados por amplificación del gen RNAr 16S como Pseudomonas sp., Pseudomonas sp. y Chryseobacterium sp., respectivamente, y los transconjugantes como Chryseobacterium sp. Posteriormente, estos dos cruces fueron sometidos a ensayos de transferencia horizontal en microcosmos de suelos, donde se hizo evidente nuevamente la presencia de TH a una menor tasa. Los resultados obtenidos indican la posibilidad de un potencial de transferencia horizontal de genes entre los aislamientos seleccionados, dando lugar a la probabilidad de formular en futuros estudios un consorcio de bacterias que demuestran tener esta ventaja adaptativa.

  9. Resistência a antimicrobianos de bactérias oriundas de ambiente de criação e filés de tilápias do nilo (Oreochromis niloticus Antibacterial resistance in bacteria from fish pond and Nile tilapia fillets (Oreochromis niloticus

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Rejeana Márcia Santos Lima

    2006-02-01

    Full Text Available A resistência de bactérias a antimicrobianos foi determinada em uma piscicultura de tilápias (Oreochromis niloticus em tanques de terra, sem utilização de antibióticos para profilaxia ou controle de doenças. Foi selecionado um tanque, capturados peixes e coletadas amostras de conteúdo intestinal e superfície dos peixes, água de abastecimento e do tanque, ração, filés de tilápias frescos e congelados. Colônias representativas foram selecionadas e analisadas pelos testes de Gram, catalase, oxidase e oxidaçãofermentação. Foram selecionadas 89 amostras e submetidas a antibiograma, utilizando vários antimicrobianos. A maioria das bactérias pertenceu às famílias Enterobacteriaceae e Vibrionaceae. Tanto no ambiente de criação como nos filés de tilápias observou-se que os isolados bacterianos apresentaramse resistentes principalmente a ampicilina e eritromicina. O índice de múltipla resistência a antimicrobianos (MAR foi calculado, sendo que do total de 89 isolados analisados 74 (83%, apresentaram MAR ³ 0,2, ou seja apresentaram-se resistentes a dois ou mais antimicrobianos. As freqüências de índice MAR foram altas e maiores na ração.This study was conducted in a freshwater tilapia farm that has not used any antibiotic. It was selected one pond, caught 15 fishes and collected samples of intestinal content and mucus surface, water influent and pond water, ration, fresh tilapia fillets and frozen fillets.. Phenotypical characteristics, Gram stain, oxidase production, oxidative-fermentative utilization of glucose (O-F were determined of representative colony. Were selected 89 strains and submitted for antimicrobial sensitivy test using several antibiotics. The major identified bacterial families were belonged Enterobacteriaceae and Vibrionaceae. The most isolates showed resistance to ampicilin and eritromicin. From the 89 isolates evaluated 74 (83% showed a multiple antibiotic resistance index (MAR ³ 0.2, that mean

  10. Aeromonas associated diarrhoeal disease in south Brazil: prevalence, virulence factors and antimicrobial resistance Aeromonas associadas a diarréias no sul do Brasil: prevalência, fatores de virulência, e resistência a antibiótico

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Ivani M.F. Guerra

    2007-12-01

    Full Text Available Aeromonas were isolated from 27 (6.6% of 408 patients admitted with acute gastroenteritis in two hospitals at Rio Grande do Sul, Brazil. Isolates were classified as A. hydrophila (51.8%, A. caviae (40.8%, and A. veronii biotype sobria (7.4%. The highest prevalence of Aeromonas associated infections occurred in lactants and children. Virulence genes (aerA -aerolysin/hemolysin, ahpA -serine-protease, satA - glycerophospholipid-cholesterol acyltransferase, lipA -lipase, and ahyB -elastase and virulence factors (hemolytic, proteolitic, lipolitic activities, and biofilm formation were identified in most A. hydrophila and A. veronii biotype sobria isolates, with lower frequencies on A. caviae. All Aeromonas isolates were resistant to ampicillin, ticarcillin/clavulanic acid, cephalotin, and cephazolin, and most of them (>70% exhibited resistance to imipenem, carbenicillin, amoxillin/sulbactan, and piperacillin. Multiple-resistance, more than four antibiotics, was evidenced in 29.6% of the isolates. The most efficient antibiotics were the quinolones (ciprofloxacin and norfloxacin, and the aminoglycosides (amikacin and netilmicin.Aeromonas foram isoladas de 27 (6.6% dos 408 pacientes admitidos com gastroenterite aguda em dois hospitais do Rio Grande do Sul, Brasil. Os isolados foram classificados com A. hydrophila (51.8%, A. caviae (40.8%, e A. veronii biotype sobria (7.4%. A maior prevalência de Aeromonas ocorreu em lactantes e crianças. Genes (aerA -aerolisina/hemolisina, ahpA -serina-protease, satA - glicerofosfolipidio-colesterol aciltransferase, lipA -lipase, e ahyB -elastase e factores (atividade hemolítica, proteolítica, lipolítica, e formação de biofilme de virulência foram identificados na maioria dos isolados de A. hydrophila e A. veronii biotype sobria, com freqüências menores em A. caviae. Todos os isolados de Aeromonas apresentaram resistência a ampicilina, ticarcilina/ácido clavulânico, cefalotina e cefazolina, e a maior parte

  11. Eficiência dos testes COPAN (Microplate e Single na detecção de resíduos de antimicrobianos no leite Efficacy of COPAN (Microplate and Single kits in detection of antimicrobials residues in milk

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    C.G.M.S.C. Tenório

    2009-04-01

    Full Text Available Avaliou-se a eficiência dos testes microbiológicos COPAN (Microplate e Single para detecção de resíduos de 13 antimicrobianos inoculados em leite isento de resíduos. Foram utilizadas quatro concentrações, sendo a primeira equivalente à metade do limite de detecção declarado pelo fabricante (C1; a segunda equivalente ao limite máximo de resíduos (LMR estabelecido pela legislação brasileira (C2; a terceira equivalente ao limite de detecção declarado pelo fabricante (C3; e a quarta equivalente ao dobro do limite de detecção declarado pelo fabricante (C4. Os testes apresentaram 100% de sensibilidade na detecção de amoxicilina, ampicilina, cloxacilina, penicilina, tilosina, sulfadiazina, sulfametoxazol, e 96,7% na detecção de oxacilina para as concentrações informadas pelo fabricante como limite de detecção. Em relação às concentrações estabelecidas pela legislação brasileira, verificou-se que os testes foram capazes de detectá-las para a maioria dos antimicrobianos avaliados. Os testes não se mostraram eficientes na detecção das concentrações estabelecidas pela legislação para eritromicina, oxitetraciclina, tetraciclina, trimetoprim e gentamicina (Microplate.The efficacy of the microbiological kits COPAN (Microplate and Single for detection of antimicrobials residues was tested. Thirteen drugs were inoculated into milk without residues at four concentration levels: C1 - half of the detection threshold declared by the manufacturer, C2 - the maximum residues threshold established by the Brazilian legislation, C3 - the detection threshold declared by the manufacturer, and C4 - two fold the detection threshold declared by the manufacturer. The tests showed 100% efficient in detection of amoxicillin, cloxacillin, penicillin, tilosin, sulfadiazine, and sulfa methoxazol; and 96.7% for oxacillin considering the concentration stated by the manufacturer as threshold level. Regarding the concentrations established by

  12. Serovariedades y patrones de susceptibilidad a los antimicrobianos de cepas de Salmonella aisladas de alimentos en Cuba Serotypes and antimicrobial susceptibility patterns of Salmonella strains isolated from food in Cuba

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Yamila Puig Peña

    2011-12-01

    Full Text Available Se describen los serotipos de 178 cepas de Salmonella enterica aisladas de alimentos en diferentes regiones de Cuba entre enero de 2008 y diciembre de 2009, y el patrón de susceptibilidad a los antimicrobianos de 100 aislados seleccionados mediante muestreo por estratos. Se identificaron 20 serovariedades de Salmonella entre las que predominaron S. Enteritidis (23%; S. Agona (13,5% y S. London (11,2%. Del total, 75% de las cepas fueron resistentes o presentaron resistencia intermedia a al menos uno de los fármacos probados, en el siguiente orden, según su frecuencia: tetraciclina (70,7%; ampicilina (22,7% y ácido nalidíxico (14,7%. Se identificaron 10 patrones de resistencia diferentes y predominaron las cepas resistentes o conresistencia intermedia a un fármaco (89,3%. Tres cepas (S. Infantis, S. Derby y S. Enteritidis fueron multirresistentes y una, de S. Enteritidis, dio un resultado no sensible al ácido nalidíxico y la ciprofloxacina. Se destaca la necesidad de extremar la vigilancia sanitaria integrada en el país para el control de la salmonelosis.The serotypes of 178 isolates of Salmonella enterica taken from food in different regions of Cuba between January 2008 and December 2009 were identified, and the antimicrobial susceptibility pattern of 100 selected isolates was determined by strata sampling. A total of 20 Salmonella serotypes were identified, with a predominance of S. Enteritidis (23%, S. Agona (13.5%, and S. London (11.2%. Of all the strains, 75% were resistant or presented intermediate resistance to at least one of the drugs tested, in the following order: tetracycline (70.7%, ampicillin (22.7%, and nalidixic acid (14.7%. Ten different resistance patterns were identified. The most frequent patterns corresponded to strains that were either drugresistant or had intermediate resistance (89.3%. Three strains (identified as S. Infantis, S. Derby, and S. Enteritidis were multiresistant, and one of them, S. Enteritidis, was

  13. Vigilancia epidemiológica centinela de Haemophilus influenzae y Streptococcus pneumoniae en menores de 5 años en el Perú

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    2003-07-01

    Full Text Available Objetivo: Determinar la frecuencia, serotipos y perfil de resistencia antimicrobiana de Haemophilus influenzae (Hi y Streptococcus pneumoniae (Spn en casos de neumonía y meningitis en niños menores de 5 años en el Perú. Materiales y métodos: Entre octubre de 2000 y diciembre de 2001, se implementó la vigilancia centinela de Hi y Spn en dos hospitales de Lima y tres hospitales de otros departamentos (Cusco, Arequipa y Puno. La identificación de serotipos y el estudio de la resistencia antimicrobiana se realizaron en el Instituto Nacional de Salud de Lima, Perú. La susceptibilidad antimicrobiana por la concentración inhibitoria mínima (CIM se realizó por el método de microdilución en placa, siguiendo las pautas del Comité Nacional de Estándares de Laboratorios Clínicos (NCCLS. Resultados: Ingresaron 1 283 casos. Se aislaron 59 cepas (31 de Hi y 28 de Spn, de ellos, 2,3% de las neumonías y 42,5% de las meningitis tuvieron aislamiento bacteriológico. En 10/1210 (0,8% pacientes con neumonía se aisló Hi y Spn en 18/1210 (1,5%. En 21/73 (28,8% de los casos de meningitis se aislaron Hi y Spn en 10/73 (13,7%. Se identificaron los serotipos de Spn: 1, 5, 6A, 11, 14, 19, 19F y 20. Los cepas aislados de Hi fueron del serotipo B. Se identificaron cepas de Spn con resistencia alta a penicilina (3/13, cotrimoxazol (3/13, eritromicina (1/13, cloranfenicol (1/13 y ceftriaxona (1/13; y cepas de Hi altamente resistentes a cotrimoxazol (4/20 y ampicilina (1/20. Conclusiones: Las tasas de aislamiento de Spn y Hi en menores de 5 años fueron bastante bajas. Se hallaron serotipos ya encontrados en Latinoamérica, y se identificaron algunas cepas de Spn y Hi con resistencia a los antibióticos utilizados en los esquemas de tratamiento para neumonía y meningitis. Recomendamos continuar con este sistema de vigilancia, basado en hospitales centinela.

  14. Estudo da utilização de antimicrobianos e outros fármacos para distúrbios do trato respiratório em pacienteso de antimicrobianos e outros fármacos para distúrbios do trato respiratório em pacientes pediátricos hospitalizados

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    L. C. Lopes

    2009-01-01

    Full Text Available

    O tratamento das doenças respiratórias requerem a utilização de antibióticos, corticosteróides e broncodilatadores. Todavia é desejável que, na pediatria, estas medicações sejam restritas e se utilize uma via de administração confortável. O objetivo deste trabalho foi avaliar a utilização dos medicamentos do trato respiratório e antimicrobianos em pacientes pediátricos hospitalizados, por meio da análise de seus prontuários. Os dados foram coletados durante 120 dias, observando-se os medicamentos prescritos, as doses, as vias de administração e as medidas não farmacológicas prescritas. O critério de inclusão na pesquisa foi estar o paciente internado na pediatria, ter na prescrição um antimicrobiano ou medicamento para o trato respiratório. As análises dos 136 prontuários mostrou que 97,06% continham um antimicrobiano, sendo o mais prescrito ampicilina e o fenoterol e ipratrópio como broncodilatadores. Destaca-se que 21,35% das prescrições apresentaram dosagem abaixo do mínimo e em, 21,89% acima do máximo. Embora em 93,75% dos casos tenha havido prescrição de dieta por via oral, 70,59% dos pacientes tiveram prescrição de medicação por via intravenosa. Esses dados revelam o uso de doses subterapêuticas, prescrição excessiva de antimicrobianos e o uso freqüente da via parenteral que encarecem o tratamento, predispõem ao aparecimento de efeitos indesejáveis como superinfecção, prolongando o tempo de permanência no hospital. Palavras-chave: Posologia, criança hospitalizada, prescrição de medicamento, vias de administração, antimicrobianos, medicamentos do trato respiratório.

  15. Susceptibilidad antimicrobiana de aislamientos bacterianos causantes de infecciones comunitarias Antimicrobial susceptibility of bacterial isolates causing community infections

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Luis Enrique Cabrera Rodríguez

    2007-03-01

    Full Text Available La resistencia bacteriana es un problema de salud creciente a nivel mundial. Se realiz�� un estudio descriptivo-retrospectivo en el Laboratorio de Microbiología Clínica, perteneciente al Centro Municipal de Higiene y Epidemiología del municipio de Güines, en el período comprendido desde enero a diciembre de 2005, para conocer la susceptibilidad a los agentes antimicrobianos de elección de 750 cepas que incluyeron los microorganismos siguientes: Staphylococcus aureus (n=250, Escherichia coli (n= 250 y Pseudomonas aeruginosa (n= 250, aislados de diferentes muestras clínicas (secreción ótica, lesiones de piel, pus de heridas, de la faringe y orina de pacientes ambulatorios con signos y síntomas de infección, de 5 municipios del este de La Habana. Se apreciaron altos niveles de resistencia en las cepas de Staphylococcus aureus a la penicilina, la oxacilina y la eritromicina; en Escherichia coli al trimetoprim-sulfametoxazol, al ácido nalidíxico y la ampicilina; y en el caso de Pseudomonas aeruginosa no se encontraron altos niveles de resistencia a las drogas investigadas. Los resultados ponen en evidencia la necesidad de perfeccionar y continuar la vigilancia microbiológica de la resistencia a los fármacos antimicrobianos.Bacterial resistance is an increasing health problem worldwide. A descriptive, retrospective study was conducted in the Laboratory of Clinical Microbiology of the Municipal Center of Hygiene and Epidemiology of Güines municipality, from January to December 2005, to know the susceptibility to the antimicrobial elective agents of 750 strains that included the following microorganisms: Staphylococcus aureus (n=250, Escherichia coli (n=250 and Pseudomonas aeruginosa (n=250, isolated from different clinical samples (ear secretion, skin lesions, wound pus, pharynx and urine from ambulatory patients with signs and symptoms of infection from 5 municipalities of Eastern Havana. High levels of resistance were found in the

  16. Fontes de contaminação de Yersinia enterocolitica durante a produção de leite

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    A.B. Tavares

    Full Text Available RESUMO Objetivou-se determinar as possíveis fontes de contaminação de Yersinia enterocolitica em diferentes pontos do processo de ordenha de vacas leiteiras em oito propriedades da região de Pelotas, RS, ao longo de um ano. Foram analisadas amostras de leite cru de conjunto logo após a ordenha, água de estábulo leiteiro, mão de ordenhador, balde de recolhimento do leite e insuflador de teteiras. As amostras de leite cru e água foram coletadas em frascos estéreis, e as amostras de mão, balde e teteiras com zaragatoas estéreis. As amostras de leite cru foram submetidas a um pré-enriquecimento em água peptonada, sendo posteriormente incubadas em caldo PSTA, adicionado de ampicilina. As amostras de água foram filtradas em membrana de éster de celulose e incubadas em caldo TSB. As amostras de leite após incubação em PSTA, as membranas utilizadas na filtragem da água incubadas em TSB, bem como o material de mãos, balde e teteiras coletadas nas zaragatoas, foram semeados em ágar MacConkey e incubados para a obtenção de colônias. Colônias características foram analisadas por meio de duplex PCR para confirmação da espécie. Os perfis moleculares dos isolados de Y. enterocolitica foram comparados utilizando-se a técnica de rep-PCR. Y. enterocolitica foi isolada de 9,37% das amostras de leite, 6,25% das amostras de água e 12,5% das amostras de mão. Não houve similaridade no perfil de bandas dos isolados encontrados, entretanto foi identificada a presença de cepas diferentes na mesma amostra, demonstrando uma variedade grande de cepas distribuídas no ambiente. A presença de Y. enterocolitica em leite cru no Brasil é preocupante, já que uma quantidade considerável do produto ainda é comercializada de forma clandestina, expondo o consumidor ao risco de infecção pela bactéria, ao consumi-lo sem tratamento térmico adequado.

  17. Aislamientos bacterianos de muestras respiratorias de pacientes pediátricos con fibrosis quística y su distribución por edades Bacterial isolates from respiratory samples of pediatric patients with cystic fibrosis and their distribution by ages

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Natalia P Busquets

    2013-03-01

    Full Text Available Se investigaron los microorganismos aislados de muestras respiratorias de 50 pacientes pediátricos con fibrosis quística. Se analizó la distribución por edades y se examinó la resistencia a los antimicrobianos, la intermitencia de los aislamientos y la presencia de coinfecciones. Se aisló Staphylococcus aureus en el 72 % de los pacientes, seguido de Pseudomonas aeruginosa (58 %, Haemophilus influenzae (56 % y complejo Burkholderia cepacia (12 %. Encontramos baja frecuencia de aislamientos de P. aeruginosa resistentes a los antibióticos p-lactámicos (13,8 %. El 50,0 % de S. aureus fue resistente a la meticilina. El 57,1 % de H. influenzae fue resistente a la ampicilina por producción de ß-lactamasa. En niños menores de 4 años predominó S. aureus, seguido de P. aeruginosa y H. influenzae. Este orden se observó en todos los grupos etarios analizados, excepto en el de los niños de 10 a 14 años. Los aislamientos de Stenotrophomonas maltophilia y Achromobacter xylosoxidans fueron intermitentes y estuvieron acompañados por otros microorganismos. En suma, en este estudio observamos una gran variedad de especies bacterianas, lo que impone la necesidad de realizar rigurosos estudios microbiológicos en los materiales respiratorios de estos pacientes.The bacterial isolates from respiratory samples of 50 pediatric patients with cystic fibrosis, their distribution by ages and antimicrobial resistance pattern as well as the intermittence of isolations and coinfections, were investigated. Staphylococcus aureus was isolated in 72 % of patients, followed by Pseudomonas aeruginosa (58 %, Haemophilus. influenzae (56 %, and the Burkholderia cepacia complex (12 %. The frequency of resistance of P. aeruginosa isolates to ß-lactam antibiotics was low (13.8 %. Fifty percent of S. aureus isolates was methicillin-resistant, and 57.1 % of H. influenza was ampicillin-resistant due to ß-lactamase production. In children under 4 years-old, S. aureus was

  18. Bactérias gram negativas resistentes a antimicrobianos em alimentos Gram-negative bacteria resistant to antibiotics in foods

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    José Cavalcante de Albuquerque Ribeiro Dias

    1985-12-01

    Full Text Available A partir de 154 espécimens de alimentos, representados por hortaliças (alface, leite e merenda escolar, obteve-se o isolamento e identificação de 400 amostras de bacilos Gram negativos. Esta amostragem se distribuiu em 339 enterobactérias (Escherichia, Shigella, Citrobacter, Klebsiella, Enterobacter, Serratia e Proteus e 61 de gêneros afins (Acinetobacter, Flavobacterium, Aeromonas e Pseudomonas. Submetendo-se as culturas aos antimicrobianos: sulfadiazina (Su, estreptomicina (Sm, tetraciclina (Tc, cloranfenicol (Cm, canamicina (Km, ampicilina (Ap, ácido nalidíxico (Nal e gentamicina (Gm, observou-se apenas seis estirpes sensíveis a todas as drogas e sensibilidade absoluta à Gm. A predominância dos modelos Su (27,6% e Su-Ap (39,6% incidiu nas enterobactérias, enquanto que, 18,0% para Ap e 9,8% para Su-Ap foram detectados nos gêneros afins. Para caracterização da resistência foram realizados testes de conjugação e a totalidade das culturas não revelou transferência para o gene que confere resistência ao ácido nalidíxico. Relevantes são as taxas de amostras R+ observadas nos bacilos entéricos, oscilando em torno de 90% (leite e merenda escolar e alface, em torno de 70%From 154 food samples, including vegetables (lettuce, milk and meals served at school it was possible to isolate and identify 400 Gram negative bacilli distributed among 339 enteric bacteria (Escherichia, Shigella, Citrobacter, Klebsiella, Enterobacter, Serratia and Proteus and other 61 non enteric bacilli (Acinetobacter, Flavobacterium, Aeromonas and Pseudomonas. Submitting this cultures to the drugs sulfadiazine (Su, streptomycin (Sm, tetracycline (Tc, chloramphenicol (Cm, kanamycin (Km, ampicillin (Ap, nalidixic acid (Nal and gentamycin (Gm it was observed only six stocks susceptible to all drugs and total sensibility to Gm. Among enteric bacteria the profiles Su (27,6% and Su-Ap (39,6% predominated, while for the non enteric bacilli percentages of 18.0 for

  19. Antibiotic resistence of Aeromonas hydrophila isolated from Piaractus mesopotamicus (Holmberg, 1887 and Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758 Resistência de Aeromonas hydrophila isolada de Piaractus mesopotamicus (Holmberg, 1887 e Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758 a antibióticos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Andréa Belém-Costa

    2006-06-01

    Full Text Available One of the most important problems involving treatments with antibiotics against Aeromonas hydrophila isolated from fishes is that antibiotic resistance develops readily. The antimicrobial activity of chemotherapeutants in isolates from pacu Piaractus mesopotamicus (Holmberg, 1887 and tilapia Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758 was tested by the Kirby-Bauer disk method, over Mueller-Hinton surface agar previously inoculated with 100 µL of bacterial suspensions. After regular incubation, isolates from tilapia and pacu were uniformly resistant to amoxicillin, ampicillin, lincomycin, novobiocin, oxacillin, penicillin, and trimetoprim+sulfametoxazole. The A. hydrophila type strain presented resistance to the same antimicrobial substances and also against rifampicin; the bacterial isolate from pacu were the only strain resistant to tetracyclin. Isolates from both pacu and tilapia had intermediate reaction with erytromycin. The use of drugs in commercial fish farms in Brazil can favor the development of resistant bacterial strains in native fish species as already observed for exotic species, commercially produced for longer time.Um dos maiores problemas envolvendo o tratamento com antibióticos contra Aeromonas hydrophila isolada de peixes confinados é a rápida resistência ao antibiótico desenvolvida pela bactéria. A atividade antimicrobiana de quimioterapêuticos em isolados a partir de pacu Piaractus mesopotamicus (Holmberg, 1887 e tilápia Oreochromis niloticus (Linnaeus, 1758 foi verificada pelo método de difusão de antibiótico em discos de Kirby-Bauer, sobre uma superfície de Agar Mueller-Hinton previamente inoculada com 100 µL de suspensão bacteriana. Após o período de incubação, os isolados de tilápia e pacu foram uniformemente resistentes a amoxicilina, ampicilina, lincomicina, novobiocina, oxacilina, penicilina e trimetoprim+sulfametoxazol. A cepa tipo para A. hydrophila apresentou resistência às mesmas subst

  20. Sobrevivência e perfil de resistência a antimicrobianos de Salmonella sp. isoladas em um sistema de tratamento de dejetos de suínos Survival and resistance patterns of Salmonella sp. isolated in a pig slurry treatment plant

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Verônica Schmidt

    2003-10-01

    Full Text Available No presente estudo, foi avaliada a sobrevivência de Salmonella sp., presente em dejetos suínos, durante tratamento em um sistema de separação física e lagoas de estabilização ligadas em série. Nas amostras de Salmonella sp. isoladas foi determinado o perfil de resistência pelo método de difusão em ágar, usando 14 antimicrobianos. Das 20 coletas realizadas, foi possível isolar Salmonella sp. em 13 coletas no ponto correspondente ao início do sistema de tratamento e em apenas uma no ponto final do mesmo. Amostras de Salmonella sp. isoladas (161/163 pertenciam ao sorotipo Typhimurium e demonstraram resistência contra sulfonamida (100%, tetraciclina (99,4%, estreptomicina (90,1%, sulfa/trimetoprima (84,5%, ácido nalidíxico (77,6%, ampicilina (76,4%, cloranfenicol (29,2%, cefaclor (25,5%, tobramicina (13,7%, gentamicina (6,2%, amoxacilina/ácido clavulânico (5%, neomicina (5% e amicacina (3,7%. A maioria (94,5% das amostras isoladas foram resistente a 4 ou mais antimicrobianos e apresentaram grande variabilidade nos perfis de resistência. O nível de resistência e a variabilidade dos perfis mantiveram-se em nível semelhante ao longo do sistema.The survival of Salmonella sp. in pig slurry submitted to treatment in successive stabilization ponds on a pig-breeding farm was investigated. Furthermore, the isolated Salmonella strains were tested for their resistance against 14 antibiotics, using the agar diffusion method. Of a total of 20 samples taken from different points in the stabilization ponds system, 13 were positive for Salmonella sp. in the beginning and only one at the end of the system. Most of the isolated Salmonella strains (161/163 belonged to sorovar Typhimurium. These strains were resistant to sulfonamide (100%, tetracycline (9.4%, sulfamethoxazole/trimethoprin (84.5%, ampicillin (76.4%, cloramphenicol (29.2%, streptomycin (90.1%, nalidixic acid (77.6%, tobramycin (13.7%, neomycin (5%, amikacin (3.7%, cefaclor (25

  1. Bacteriemia por Vibrio cholerae no-O1, no-O139 en un paciente en hemodiálisis crónica Non-O1, non-O139 Vibrio cholerae bacteremia in a chronic hemodialysis patient

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Mariela S. Zárate

    2011-06-01

    Full Text Available Vibrio cholerae no-O1, no-O139 es un agente poco frecuente como causal de bacteriemias y no hay informes que documenten su presencia en pacientes en hemodiálisis crónica. Se describe el caso de una paciente en hemodiálisis crónica que presentó un cuadro de sepsis, por lo cual inició un tratamiento con vancomicina y ceftacidima. Al cabo de seis horas y media de incubación en el sistema BACT/ALERT de hemocultivo, se evidenció la presencia de bacilos curvos gram negativos, posteriormente identificados como Vibrio cholerae mediante pruebas bioquímicas convencionales y el uso de los kits API 20 NE y VITEK 2. La evaluación del serogrupo y de la presencia de factores de patogenicidad, realizada en el laboratorio de referencia, determinó que el microorganismo hallado pertenecía al serogrupo no-O1, no-O139. No se detectó la toxina de cólera, tampoco el factor de colonización ni la toxina termoestable. El aislamiento presentó sensibilidad frente a ampicilina, trimetoprima-sulfametoxazol, ciprofloxacina, tetraciclina, ceftacidima y cefotaxima por el método de difusión con discos y por VITEK 2. La paciente cumplió 14 días de tratamiento con ceftacidima endovenosa, con evolución favorable.Non-O1, and non-O139 Vibrio cholerae is an infrequent cause of bacteremia. There are no reports of such bacteremia in chronic hemodialysis patients. This work describes the case of a chronic hemodialysis patient that had an episode of septicemia associated with dialysis. Blood cultures were obtained and treatment was begun with vancomycin and ceftazidime. After 6.5 hours of incubation in the Bact/Alert system there is evidence of gram-negative curved bacilli that were identified as Vibrio cholerae by conventional biochemical tests, API 20 NE and the VITEK 2 system. This microorganism was sent to the reference laboratory for evaluation of serogroup and virulence factors and was identified as belonging to the non-O1 and non-O139 serogroup. The cholera

  2. Antibiotic resistance of Staphylococcus aureus isolated from enteral diets in a public hospital of Minas Gerais Resistência a antibióticos de Staphylococcus aureus isolados de dietas enterais em um hospital público de Minas Gerais

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Nélio José de Andrade

    2007-10-01

    submetidas a diferentes antibióticos, apresentando resistência à tetraciclina (100%, eritromicina (90,9%, cloranfenicol (59,1%, estreptomicina (22,72%, penicilina (18,8%, vancomicina (13,63%, ampicilina (13,63%, amoxilina (9,09% e gentamicina (4,54%. Devido à versatilidade no desenvolvimento de resistência a vários agentes antimicrobianos S. aureus sobrevive em ambientes hospitalares e pode ser difundido entre os pacientes.

  3. Out-patient drug treatment of pneumonia among children under two years of age in Fortaleza, Brazil Tratamento ambulatorial das pneumonias nas crianças menores de dois anos em Fortaleza, Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Chizuru Misago

    1997-01-01

    Full Text Available Results are reported from a study on drug use in treatment of children with pneumonia in a pediatric hospital in the city of Fortaleza, Northeastern Brazil. There were 171 out-patients; prescription details were obtained for 149. The most commonly prescribed antimicrobial drug was procaine penicillin, accounting for 33% of antimicrobial prescriptions, followed by benzathine penicillin (31%, ampicillin or amoxicillin (12%, and cotrimoxazole (8%. Benzathine penicillin was frequently given with other drugs, but was the sole antimicrobial agent for 31 children. Compliance with antimicrobial treatment was 52% overall and was higher for the injectables. Prescription patterns varied from child to child, and children were often prescribed more than one antimicrobial in the same or repeat prescriptions; combining this information with compliance, 81 (54% of the children were estimated to have received 5 or more days of appropriate antimicrobial treatment for pneumonia. This percentage is not high, and five days were often reached after using more than one antimicrobial and after repeat visits. The authors concluded that the need remains for simple antimicrobial regimes, attractive to comply with, that can be expected to be consistently used. Other drugs were chiefly analgesics and bronchodilators.Estudou-se a aderência ao tratamento de pneumonia em crianças, em serviço ambulatorial de hospital pediátrico em Fortaleza, Brasil. Foram investigadas 171 crianças com diagnóstico de pneumonia. Através de questionário foram coletadas informações referentes à prescrição médica e estimada a aderência ao tratamento de 149 crianças. Os antimicrobianos mais comumente prescritos foram penicilina procaína (33%, penicilina benzatina (31%, ampicilina ou amoxacilina (12% e cotrimoxazol (8%. Embora tenha sido freqüente a associação de antimicrobianos com outros medicamentos, tratamento exclusivo com penicilina procaina foi prescrito para 31 crianças. A

  4. Endocarditis por Brucella canis: primer caso documentado en un paciente adulto en Argentina Brucella canis endocarditis: first documented case in Argentina

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Valeria Manias

    2013-03-01

    Full Text Available Se describe el primer caso documentado de endocarditis por Brucella canis en Argentina. El paciente fue un varón adulto que consultó por edemas en miembros inferiores, registros febriles aislados de 2 meses de evolución y dolor precordial opresivo que irradiaba a brazo izquierdo. Negaba contacto con animales de cría o consumo de productos sin pasteurización. Estudios cardiológicos constataron endocarditis infecciosa. Se resuelve cirugía de recambio valvular ante fracaso terapéutico empírico con cefalotina, ampicilina y gentamicina. Los hemocultivos fueron positivos (4 de 4 muestras con bacilos gram negativos. Se realizó la identificación con técnica API 20 NE (bioMérieux, el método automatizado Phoenix (BD y las pruebas bioquímicas convencionales, sin concluir género ni especie. Se derivó la cepa al departamento de Bacteriología Especial INEI-ANLIS "Dr. Carlos G. Malbrán" donde se identificó al aislamiento como Brucella canis. Se rotó el esquema terapéutico a doxiciclina, rifampicina y trimetoprima-sulfametoxazol con buena evolución. La importancia del caso radica en la posible falla del tratamiento antimicrobiano empírico administrado para endocarditis, ya que B. canis no responde a los antimicrobianos convencionales para esta patología.We herein present the case of an adult male patient who consulted for lower extremity edema, a 2- month history of fever and oppressive chest pain radiating to the left arm. He referred neither contact with breeding animals nor consumption of unpasteurized dairy products. A diagnosis of endocarditis was confirmed by cardiac studies. Since the empirical treatment with cephalotin, ampicillin and gentamicin failed, the patient underwent aortic valve replacement. A total of four blood cultures were positive with a gram-negative rod. Bacterial identification was performed using the API 20 NE technique (bioMerieux, the Phoenix automated method (BD and conventional biochemical tests which were

  5. Estudo do perfil de susceptibilidade antimicrobiana e avaliação molecular de amostras de Enterococcus spp isoladas de pacientes hospitalizados - DOI: 10.4025/actascihealthsci.v25i1.2249 Study of drugs susceptibility and molecular samples evaluation of Enterococcus spp isolated in hospitalized patients - DOI: 10.4025/actascihealthsci.v25i1.2249

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Celso Luis Cardoso

    2003-04-01

    Full Text Available Neste estudo foi investigado o perfil de susceptibilidade antimicrobiana e avaliação molecular de amostras de Enterococcus spp, isoladas de urina, secreção purulenta, sangue e ferida cirúrgica de pacientes do Hospital Universitário de Maringá, estado do Paraná, no período entre 1998 e 2000. As amostras foram avaliadas quanto à susceptibilidade a drogas, tipificadas através de JB1-PCR e investigadas quanto à presença de gene Van A e Van B. Das 58 amostras, 98,3% foram classificadas como Enterococcus faecalis. Todas as amostras foram sensíveis à nitrofurantoína e vancomicina, 96,6% sensíveis à ampicilina, 32,8% foram resistentes à estreptomicina, 10,3% resistentes à gentamicina e ciprofloxacina e 6,9% resistentes a norfloxacina. Por meio do teste de CIM, para vancomicina, observou-se crescimento bacteriano até a concentração de 4μg/ml. Não foi detectada a presença de gene Van A e Van B. A amplificação por JB1-PCR proporcionou padrões de bandas com até 7 fragmentos sendo as amostras divididas em 6 grupos distintos. Não houve prevalência de algum padrão de bandeamento que denotasse a presença de um clone e não foi possível estabelecer correlação entre genótipo com resistência antimicrobiana.The aim of this study was to investigate the prevalency of Enterococcus spp, isolated from different clinical materials. The strains were evaluated for drugs susceptibility, typing by JB1-PCR and screened to the presence of Van A and Van B gene. From the 58 strains, 98.3% were classified as Enterococcus faecalis. All strains were sensible to nitrofurantoin and vancomycin, 96.6% were sensible to ampicilin, 32.8% were resistant to streptomycin, 10.3% were resistant to gentamicin and ciprofloxacin and 6.9% were resistant to norfloxacin. Using CIM test to check vancomycin susceptibility was observed bacterial growth until 4μg/ml. The presence of Van A e Van B gene was not detected. The amplification by JB1-PCR provided band

  6. Vigilancia de los serotipos y susceptibilidad antimicrobiana de Haemophilus influenzae en Colombia, 1994-2002.

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    María Victoria Ovalle

    2003-06-01

    Full Text Available La enfermedad invasora causada por Haemophilus influenzae, serotipo b, ha sido una de las mayores causas de morbilidad y mortalidad en la población infantil; afortunadamente, en algunos países con amplia cobertura de la vacuna conjugada esta situación ha cambiado. En 1994 se inició en el Grupo de Microbiología un programa de vigilancia de la susceptibilidad antimicrobiana y de los serotipos de aislamientos invasores de H. influenzae, remitidos por los hospitales y Laboratorios de Salud Pública del país como componente de los programas de vigilancia en red de infección respiratoria aguda y meningitis bacteriana aguda. El objetivo de este trabajo fue determinar la evolución de los serotipos y los patrones de susceptibilidad antimicrobiana de los aislamientos invasores de H. influenzae obtenidos de 1994 al 2002 y realizar un nuevo análisis sobre el impacto de la vacuna conjugada de H. influenzae, serotipo b, en Colombia. De 1994 a 2002 se han estudiado 683 aislamientos; 379 (55,5% de pacientes del género masculino; 370 (54,2% de menores de 1 año; 227 (33,2% de 1 a 5 años; 19 (2,8% de 6 a 14 años; 38 (5,6% de mayores de 14 años, y de 29 (4,2% no se tenía el dato de la edad; 493 (72,2% fueron recuperados de pacientes con meningitis, 181 (26,5% de neumonía y 9 (0,9% de otras enfermedades. El 85,1% de los aislamientos fueron H. influenzae, serotipo b, 12,9% no capsulares y 2,0% de otros serotipos (10 a, 1 d, 1 e y 2 f. Del total de aislamientos, 12% fueron productores de beta-lactamasa; 13,9%, resistentes a ampicilina; 12,7%, a trimetoprim sulfametoxazol (SXT; 5,4%, a cloranfenicol, y 1% a cefuroxima; todos fueron sensibles a ceftriaxona. Durante este período se observó un incremento en la resistencia de los aislamientos a SXT (5% al 13%, pero la diferencia no fue estadísticamente significativa (p=0,1. Con la vigilancia se pudo determinar una disminución significativa de los casos de meningitis en los menores de 1 año y en el

  7. Aislamiento de especies de enterococos causantes de infecciones y su sensibilidad a los antimicrobianos Isolation of enterococci species causative of infections and sensitivity to antimicrobial drugs

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    C. Toledo

    2004-03-01

    Full Text Available Entre abril de 1999 y julio de 2000 se obtuvieron 144 aislamientos sucesivos de enterococos (uno por paciente a partir de cultivos de una variedad de sitios anatómicos. La distribución de las diferentes especies fue: 119 (82,6% Enterococcus faecalis, 11 (7,6% E. faecium y 14 (9,7% otras especies (5 E. raffinosus, 4 E. avium, 3 E. casseliflavus, 1 E. pseudoavium y 1 E. dispar, las cuales estuvieron asociadas con infecciones clínicas. Los sitios más comunes de aislamiento fueron: tracto urinario 54,9%, cavidad abdominal 12,5%, heridas quirúrgicas 12,5%, abscesos 6,9% y pie diabético 6,2%. Se detectó alto nivel de resistencia a gentamicina, estreptomicina o ambos en 48,6% de los aislamientos. Los aislamientos de E. faecium y E. raffinosus fueron significativamente más resistentes a ampicilina e imipenem que E. faecalis. Ninguna de las cepas exhibió actividad de b-lactamasa. Una cepa de E. faecium (0,7% fue resistente a vancomicina y teicoplanina (fenotipo Van A y dos cepas de E. casseliflavus (1,4% mostraron bajo nivel de resistencia a vancomicina (fenotipo Van C. Debido a estos diversos mecanismos de resistencia antimicrobiana, el tratamiento exitoso y el control de las infecciones enterocócicas con agentes antimicrobianos corrientes se hace cada vez más dificultoso.Beetween April 1, 1999 and June 30, 2000, 144 isolates of enterococci (one per patient from cultures of several anatomic sites were collected . One hundred and nineteen (82.6% E. faecalis, 11 (7.6% E. faecium and 14 (9.7% of other species (5 E. raffinosus, 4 E. avium, 3 E. casseliflavus, 1 E. pseudoavium, and 1 E. dispar were associated with clinical infections. The most common sites of isolation were: the urinary tract 54.9%, abdominal cavity 12.5%, surgical wounds 12.5%, abscesses 6.9% and diabetic foot 6.2%. High-level resistance to gentamicin or streptomycin or both was detected in 48.6% of the isolates. E. faecium and E. raffinosus were significantly more resistant than

  8. Clonamiento, expresión y seroreactividad del antígeno recombinante flagelina de Bartonella bacilliformis

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Karen Gallegos V

    2005-03-01

    Full Text Available Objetivos. Clonar el gen de la flagelina A (flaA de Bartonella bacilliformis, expresar y evaluar preliminarmente la seroreactividad de la proteína recombinante a sueros de pacientes con Bartonelosis por B. bacilliformis. Materiales y Métodos. Se diseñó una pareja de oligonucleótidos iniciadores -BbFlaA1 y BbFlaA2- para la amplificación del gen completo de la flagelina flaA de B. bacilliformis. El producto de amplificación obtenido se clonó en pGEM y luego se subclonó en el vector de expresión pGEX4T-1. Se indujo la expresión de la proteína de fusión rBbFlaA-GST con isopropil tio-β -D-galactosido (IPTG. La proteνna de fusiσn producida fue digerida con trombina para liberarla de GST. Finalmente, una prueba de ELISA fue estandarizada para detectar los anticuerpos IgG contra la proteína de fusión rBbFlaA-GST y rBbflaA libre de GST. Se evaluaron sueros de pacientes con diagnóstico de Bartonelosis por B. Bacilliformis (n= 30, sueros de individuos sanos (n= 20 y sueros de pacientes con otras enfermedades de posible reactividad cruzada; entre ellas, Brucelosis (n= 3, leptospirosis (n= 3 y salmonelosis (n=7. Resultados. Se determinó que para la expresión óptima en E. coli BL21 de la proteína de fusión rBbFlaA se requiere que el cultivo crezca en caldo LB/ampicilina a 30 °C suplementado con 2% de glucosa a partir de un preinóculo de 100 µL (crecido por toda la noche, hasta que alcance una densidad óptica de 1 OD600 y se induzca por dos horas con 2,5 mM de IPTG. Finalmente, el 57,6 % (17 de 30 sueros de pacientes con diagnóstico confirmado de bartonelosis reaccionaron con la proteína recombinante BbFlaA en el formato de ELISA. Conclusiones. Se logró expresar exitosamente en E. coli la proteína recombinante BbFlaA de B. bacilliformis, determinándose un protocolo de expresión y de purificación de rBbFlaA para la producción de esta proteína. Así también, el antígeno rBbFlaA es reconocido por anticuerpos de sueros de

  9. Virulence factors, antimicrobial resistance, and plasmid content of Escherichia coli isolated in swine commercial farms Fatores de virulência, resistência aos antimicrobianos, presença de plasmídeos em Escherichia coli isoladas de amostras clínicas e ambientais de suínos

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M.M. Costa

    2010-02-01

    Full Text Available Virulence factors and antimicrobial resistance patterns of Escherichia coli isolates were evaluated. A total of 80 E. coli isolates were evaluated, being 64 from clinical samples (intestinal content and fragments of organs from diarrheic piglets, seven from feces of clinically healthy piglets and sows, and nine environmental samples (five from facilities, two from feed, one from insect, and one from waste. Molecular characterization was performed by PCR detection of fimbriae and toxin genes and plasmid content determination. The isolates were also characterized according to their resistance or sensitivity to the following drugs: ampicillin, trimethoprim:sulfamethoxazole, tetracycline, amikacine, colistin, norfloxacin, florfenicol, enrofloxacin, cefalexin, trimethoprim, neomycin, chloramphenicol, and gentamicin. From 80 E. coli isolates, 53.8% were classified as enterotoxigenic E. coli (ETEC, 2.5% were shiga toxin-producing E. coli (STEC, and 43.8% showed a non specific pattern and were unclassified. One fecal isolate from non-diarrheic piglet was classified as ETEC by PCR. Clinical isolates showed resistance mainly for tetracycline and trimethoprim:sulfamethoxazole. Plasmidial DNA was observed in 70 isolates, being 78.5% of clinical isolates, 8.57% of non-diarrheic feces, and 12.8% of environment.Os fatores de virulência e a resistência aos antimicrobianos foram avaliados em Escherichia coli. Um total de 80 isolados de E. coli, sendo 64 de amostras clínicas (conteúdo intestinal e fragmentos de órgãos de leitões diarreicos, sete das fezes de porcas e leitões saudáveis e nove de amostras ambientais (cinco de instalações, dois de alimentos, um de inseto e um de esterqueira. A caracterização molecular feita pela PCR objetivou detectar fimbrias e toxinas, bem como a determinação do conteúdo de plasmídeos. Os isolados foram caracterizados quanto à resistência ou sensibilidade às seguintes drogas: ampicilina, sulfazotrim

  10. Limpeza clonal de mudas de videira infectadas por Xanthomonas campestris pv. viticola Clonal cleaning of grapevine plants infected by Xanthomonas campestris pv. viticola

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Adriano Márcio Freire Silva

    2013-03-01

    Full Text Available O cancro bacteriano da videira é causado por Xanthomonas campestris pv. viticola (Xcv. Visando à limpeza clonal de mudas de 'Red Globe', foram estudados: tamanho ideal de ápices e gemas axilares para cultivo em meio de Galzy modificado (MGM; efeito da termoterapia (38ºC/30 dias; e ação de antibióticos na eliminação de Xcv em videiras infectadas. Os percentuais de contaminação por Xcv e de regeneração foram analisados, e as plantas obtidas foram indexadas em meio ágar nutritivo-dextrose-extrato de levedura-ampicilina (NYDAM, seguindo-se teste de patogenicidade. O cultivo de explantes com 3 mm possibilitou a obtenção de plantas livres da bactéria, com regeneração 14,3 vezes maior que explantes com 1 mm. A termoterapia de mudas infectadas, associada ao cultivo in vitro, não eliminou o patógeno. O cultivo de explantes com 10 mm, durante 40 dias em MGM + cefotaxima (300 mg L-1, proporcionou limpeza clonal das mudas. A indexação de plantas de videira regeneradas in vitro, quanto à infecção por Xcv utilizando NYDAM, seguida de teste de patogenicidade, é uma alternativa econômica e eficiente para produção de mudas de alta qualidade fitossanitária.Bacterial canker is caused by Xanthomonas campestris pv. viticola (Xcv. In order to eliminate Xcv from 'Red Globe' plants it was studied: optimal size of meristem tips and axillary buds for cultivation in modified Galzy's medium (MGM; effects of thermotherapy (38ºC/30 days; and action of antibiotics in the elimination of Xcv in infected grapevines. The percentages of contamination by Xcv and regeneration were analyzed and plants obtained were indexed using the semi-selective culture medium nutrient agar-dextrose-yeast extract-ampicilin (NYDAM followed by a pathogenicity test. The cultivation of 3 mm explants permitted to obtain plants free of bacteria with regeneration 14.3 times higher than 1 mm explants. The thermotherapy of infected plants associated to the in vitro culture

  11. Fatores de virulência em linhagens de Escherichia coli isoladas de mastite bovina Virulence factors in Escherichia coli strains isolated from bovine mastitis

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M.G. Ribeiro

    2006-10-01

    Full Text Available Avaliou-se a ocorrência de fatores de virulência e do sorotipo O157:H7 em 120 linhagens de Escherichia coli, isoladas de 80 casos de mastite clínica bovina e 40 de mastite subclínica. Verificou-se alfa-hemolisina em oito (6,7% linhagens, isoladas de cinco casos de mastite clínica e três de mastite subclínica e em nenhuma das estirpes detectou-se enteroemolisina. A presença de sideróforos foi encontrada em 11 (9,2% linhagens, sete de mastite clínica e quatro de subclínica. Em duas (1,7% estirpes isoladas de mastite subclínica, identificou-se enterotoxina STa. Observou-se efeito citopático em células vero compatível com a produção de verotoxina-VT em cinco (4,2% linhagens, duas de mastite clínica e três subclínicas. Em uma (0,8% linhagem isolada de mastite clínica, detectou-se efeito citopático compatível com o fator necrosante citotóxico. Nenhuma estirpe apresentou-se sorbitol-negativa no MacConkey-sorbitol, tampouco aglutinou com o sorotipo O157:H7. Os antimicrobianos mais efetivos foram polimixina B (97,5% e norfloxacina (95,8%. Observou-se multi-resistência a dois ou mais antimicrobianos em 24 (20% estirpes, principalmente com o uso de ampicilina e ceftiofur.The occurrence of different virulence factors and O157:H7 serotype investigation in 120 Escherichia coli strains isolated from clinical (80 cases and subclinical (40 cases bovine mastitis was evaluated. Alpha-haemolysin was detected in 8 (6.7% strains (5 clinical and 3 subclinical cases. None strain showed enterohaemolysin production. E. coli growth under iron restriction conditions (siderophores production was observed in 11 (9.2% strains (7 clinical and 4 subclinical cases. STa enterotoxin was detected in 2 (1.7% strains from subclinical cases. Cytotoxic effect in vero cells compatible with verotoxin-VT production was observed in 5 (4.2% strains (2 clinical and 3 subclinical cases. One strain (0.8% isolated from clinical mastitis showed cytophatic effect in vero

  12. K. pneumoniae: ¿The new “superbacteria”? Pathogenicity, epidemiology and resistance mechanisms K. pneumoniae: ¿la nueva

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Lina María Echeverri Toro

    2010-05-01

    Full Text Available The antimicrobial resistance is an increasing problem of public health. Klebsiella pneumoniae has become one of the most important pathogens because it is a frequent cause of nosocomial and community acquired infections and it has pathogenicity mechanisms like capsules, adhesive properties mediated by specialized estructures (pillis and siderophores that are capable of taking up iron, an essential factor in bacterial growth. The increase in bacterial resistance to antibiotics has evolved with the use of these in patients treatments, being increasingly wide the spectrum that they include, happening from the resistance to ampicillin by the production of betalactamase SHV-1 to carbapenems resistance by diverse mechanisms, from the production of extendedspectrum betalactamases (ESBL that are associated with hydrolysis of extended-spectrum cephalosporins and aztreonam. Microbiology laboratory should follow international recommendations to detect and confirm the presence of this resistance mechanism in bacteria and the clinicians should make a suitable interpretation of the results to make the better choice of the antibiotic therapy. ----- La resistencia de los microorganismos a los antibióticos es un problema cada vez creciente en salud pública. Entre estos, Klebsiella pneumoniae es un representante importante no sólo por su frecuencia como causa de infecciones asociadas al cuidado de la salud y de la comunidad, sino por los mecanismos patogénicos que posee, como la capacidad de producir cápsula, la presencia de estructuras especializadas que le permiten adherirse a las células del hospedero (pilis, y de sideróforos que le permiten obtener el hierro necesario para su desarrollo. La resistencia de Klebsiella pneumoniae a los antimicrobianos ha evolucionado de acuerdo con la aparición y uso de estas moléculas en el tratamiento de los pacientes, siendo cada vez más amplio el espectro que abarcan, el cual va desde la resistencia a la ampicilina

  13. Resistencia a los antimicrobianos en bacterias indicadoras y zoonóticas aisladas de animales domésticos en Argentina Antimicrobial resistance in indicator and zoonotic bacteria isolated from domestic animals in Argentina

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    F. L. Pantozzi

    2010-02-01

    Full Text Available Se estudiaron los patrones de resistencia a diversos antimicrobianos en bacterias indicadoras y zoonóticas aisladas de muestras fecales de individuos sanos, sin signología clínica, pertenecientes a los siguientes grupos animales: bovinos, equinos, ovinos, porcinos, gallinas ponedoras y caninos. Los antimicrobianos seleccionados fueron los empleados con mayor frecuencia en medicina veterinaria y humana, y el método de evaluación utilizado fue el de difusión en agar con discos. Los resultados obtenidos a partir de 240 Escherichia coli, 189 Enterococcus spp., 11 Campylobacter spp. y 2 Salmonella Gaminara (16:d:1,7, revelaron un mayor porcentaje de resistencia y multirresistencia en porcinos y aves, esto es, en animales de cría intensiva. El perfil de resistencia observado en los aislamientos de E. coli incluyó a la ampicilina, la estreptomicina, la tetraciclina y el ácido nalidíxico, en coincidencia con los antimicrobianos más utilizados en las explotaciones animales, al igual que lo detectado en Enterococcus spp. respecto a la tetraciclina y la eritromicina. Las cepas de Salmonella Gaminara (16:d:1,7 fueron sensibles a todos los antimicrobianos probados. En Campylobacter spp., si bien el número de aislamientos evaluados fue reducido, se observó una mayor resistencia a tetraciclina y quinolonas. Teniendo en cuenta la falta de datos en nuestro país sobre resistencia a los antimicrobianos en bacterias indicadoras y zoonóticas en animales domésticos, consideramos que la información obtenida podría utilizarse como punto de partida para futuros programas de monitoreo.Antimicrobial resistance profiles in indicator and zoonotic bacteria isolated from faeces of healthy animals without clinical signs of the following species: bovine, equine, ovine, porcine, layer hens, and canine, were studied. The chosen antimicrobials are frequently used in veterinary and human medicine. The agar diffusion was the method used. The obtained results of 240

  14. Perfil de sensibilidade microbiana in vitro de linhagens de Staphylococcus spp. isoladas de vacas com mastite subclínica In vitro antimicrobial sensitivity to Staphylococcus spp. isolates from dairy cows with subclinical mastitis

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Elizabeth S. Medeiros

    2009-07-01

    Full Text Available Objetivou-se com este estudo avaliar a sensibilidade antimicrobiana in vitro de 291 isolados de Staphylococcus spp. recuperados de amostras de leite de vacas com mastite subclínica, em 15 propriedades rurais localizadas na Região Metropolitana do Recife (A, Agreste (B e Zona da Mata (C do estado de Pernambuco. Dos 291 isolados, 170(58,4% foram classificados como Staphylococcus coagulase negativa (SCN, 84(28,9% como Staphylococcus aureus e 37(12,7% como Staphylococcus coagulase positiva (SCP. Para o estudo do perfil de sensibilidade a antimicrobianos empregou-se a técnica de difusão em discos, foram avaliadas 16 drogas antimicrobianas utilizadas no tratamento das mastites. O antibiótico que apresentou melhor eficácia in vitro foi a associação entre neomicina + bacitracina + tetraciclina com percentuais de 98,4%, 99,3%, 89,7% para as regiões A, B e C, respectivamente. O antibiótico menos eficaz foi a ampicilina que apresentou 56,5% de resistência para as amostras da região A, 72,8% para a região B e 71,8% na região C. Os resultados obtidos mostram a necessidade da realização periódica de testes de sensibilidade in vitro, pois existem variações no perfil de sensibilidade e resistência que podem comprometer o tratamento do animal bem como os programas de controle da mastite bovina causada pelo Staphylococcus spp.The objective of the investigation was to evaluate the in vitro antimicrobial sensibility of 291 isolates of Staphylococcus spp., taken from the mammary glands of dairy cows with subclinical mastitis in the regions of Metropolitan Recife (A, Agreste (B and Zona da Mata (C in the state of Pernambuco, Brazil. From the 291 isolates, 170 (58.4% were identified as negative coagulase Staphylococcus (SCN, 84 (28.9% as Staphylococcus aureus, and 37 (12.7% as positive coagulase Staphylococcus (SCP. To study sensitivity to antimicrobials, the diffusion in disks method was used with 16 antimicrobial drugs commonly employed in the

  15. Serotipos prevalentes de Streptococcus pneumoniae colonizadores de nasofaringe, en niños del Distrito Federal Prevalence of Streptococcus pneumoniae serotypes on nasopharyngeal colonization in children of Mexico City

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Fortino Solórzano-Santos

    2005-07-01

    Full Text Available OBJETIVO: Determinar frecuencia, serotipos y susceptibilidad a ocho antimicrobianos en Streptococcus pneumoniae aislados de la nasofaringe de una muestra representativa de niños menores de cinco años de edad residentes en el Distrito Federal. MATERIAL Y MÉTODOS: Estudio transversal, hecho de febrero de 2002 a enero de 2003. Se incluyeron niños de 2 meses a 5 años. A los seleccionados se les tomó una muestra de exudado faríngeo con hisopo de alginato de calcio. Bajo técnicas ya establecidas se realizó identificación, tipificación y susceptibilidad a ocho antimicrobianos de los aislamientos de S. pneumoniae. Se utilizó estadística descriptiva, prueba de Ji cuadrada y razón de momios (IC 95% para los factores de riesgo. RESULTADOS: Se estudiaron 573 niños. En 122/573 (21.4% niños se aisló S. pneumoniae. Los serotipos más frecuentes fueron el 23F, 35, 19F, 11A y 15A; 46% de los serotipos encontrados no son cubiertos con la vacuna heptavalente. Se encontró 12% de susceptibilidad reducida a la penicilina, con 3% de cepas con alta resistencia; la resistencia a eritromicina fue >30% y para trimetoprim-sulfametoxazol (TMP/SMX >40%. No hubo cepas resistentes a vancomicina, cefotaxima, amoxicilina-clavulanato, cloranfenicol o ampicilina. CONCLUSIONES: El porcentaje de serotipos de S. pneumoniae en portadores nasofaríngeos no cubiertos por la vacuna heptavalente es alto, y la resistencia a macrólidos y TMP/SMX es elevada, lo que debe alertar al grupo médico.OBJECTIVE: To determine the frequency, serotypes and susceptibility profiles to eight antimicrobials in Streptococcus pneumoniae nasopharyngeal isolates from a representative sample of children under 5 years of age, residents of Mexico City. PATIENTS AND METHODS: A cross-sectional survey was conducted in 573 children aged 2 months to 5 years. A nasopharyngeal sample was taken. S. pneumoniae identification, capsular serotyping and antimicrobial susceptibility to eight antimicrobials

  16. Patrones de resistencia a antibióticos de enterococos aislados de aguas estuarinas Antibiotic resistance patterns of enterococci isolated from estuarine waters

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M. Baldini

    2008-03-01

    Full Text Available La llegada al ambiente de bacterias antibiótico-resistentes compromete su calidad higiénico sanitaria. Se analizó la prevalencia de diferentes especies de Enterococcus en aguas del estuario de Bahía Blanca y sus patrones de resistencia a los antibióticos. Se identificaron bioquímicamente 103 aislamientos . Para evaluar la resistencia a antibióticos se implementó la técnica de difusión en agar utilizando discos de vancomicina (Van 30 µg, gentamicina (GenH 120 µg, estreptomicina (StrH 300 µg, teicoplanina (T 30 µg, ampicilina (Am 10 µg y ciprofloxacina (CIP 5 µg, según normas del Clinical and Laboratory Standards Institute. Se identificaron siete especies de Enterococcus; Enterococcus faecium y Enterococcus faecalis resultaron ser las más frecuentes. El 1,9% de los enterococos presentó resistencia de alto nivel a los aminoglucósidos y no hubo aislamientos con resistencia simultánea a StrH y GenH. El 12,6% de los aislamientos resultó resistente a CIP. No se detectaron resistencias a los glucopéptidos, ni a la Am. El 34% de los aislamientos fue sensible a todos los antibióticos probados. Tradicionalmente, la vigilancia de la dispersión de resistencias bacterianas se realiza con microorganismos de muestras clínicas. Los hallazgos de este trabajo constituyen un dato relevante para el control de cepas resistentes, las que se creían circunscriptas al ámbito hospitalario y que, sin embargo, se encuentran circulando en el ambiente.The introduction of antibioticresistant bacteria to the environment, affects its hygienic-sanitary quality. The objective of this work is to study the prevalence and the antibiotic resistance patterns of enterococci species isolated from Bahía Blanca estuarine waters. One hundred and three isolates were biochemically identified as Enterococcus spp. The diffusion technique was implemented, by using disks of: vancomycin (Van 30 µg, gentamicin (GenH 120 µg, streptomycin (StrH 300 µg, teicoplanin (T

  17. Perfiles de resistencia a antibióticos y metales pesados en Pseudomonas aeruginosa potencialmente patógenas aisladas de agua de uso agrícola

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Oscar G. Gutiérrez Cárdenas

    2017-01-01

    Full Text Available El 70% de l agua a nivel mundial se destina principalmente para las actividades agrícolas. Sin embargo, debido al crecimiento descontrolado de los asentamientos urbanos se ha acentuado la escasez y contaminación de los cuerpos de agua superficiales, de tal forma que cada vez este líquido de buena calidad es más escaso para la agricultura. Uno de los pri n cipa les contaminantes son las bacterias potencialmente patógenas resistentes a los antibiót i cos. Pseudomonas aeruginosa es una bacteria que se encuentra normalmente en el agua y suelo, es patógeno de animales y plantas. Esta bacteria se ha considerado un fenóm eno de resistencia debido a la diversidad de mecanismos que posee, por lo cual representa un rie s go potencial para la p o blación. Método : Se colectaron muestras de agua de uso agrícola, a partir de las cuales se aislaron e identificaron a nivel bioquímico y molecular P. aeruginosa . En estas bacterias se determinó la distribución de 6 genes de virulencia por PCR. Mediante ensayos de difusión en disco y m i crodilución se analizó la resistencia a 20 antibióticos. Además mediante ensayos de microd i lución se dete rminó la resistencia a metales pesados. Resultados : Se identificaron a nivel bioquímico y molecular 46 aislados de P. aeruginosa, éstas son potencialmente patógenas ya que en ellas se detectó la presencia de los genes de virule n cia algD y toxA (100%, las B (97.8%, plcH (95.6%, plcN (91.3% y exoS (89.1%. Dichas bacterias presentaron altos índices de resistencia a ampicilina, ceftriaxona, cloranfen i col, cefalotina, cefotaxima, nitrofurantoína, kanamicina , estreptomicina y tetraciclina. De igual forma fue ron muy susceptibles a ceftazidima, gentamicina, imipenem, ticarcilina, a z treonam, levofloxacina, netilmicina y carbenicilina. Todas las bacterias fueron multirresiste n tes ya que toleraron entre 8 y 11 antibióticos. De acuerdo a los patrones de resistencia obse r vados, las bacterias se

  18. Cultura in vitro de embriões e de gemas de mudas de pau-rosa (Aniba rosaeodora Ducke Culture in vitro of rosewood (Aniba rosaeodora Ducke embryos´seeds and buds explants

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Lucia Handa

    2005-01-01

    Full Text Available Este trabalho teve como objetivo o estabelecimento in vitro de embriões e de gemas de mudas de pau-rosa (Aniba rosaeodora Ducke livres de contaminações e de oxidação fenólica. As gemas foram obtidas da rebrota de mudas cultivadas em viveiro e os embriões a partir de sementes em diversos estágios de maturação. Para a assepsia dos explantes foram utilizados dois antibiótico (Ampicilina e Agrimicina, etanol (70% e hipoclorito de sódio, em concentrações e tempo de exposição variando em função do tratamento. Para o controle da oxidação foram utilizados imersão em ácido ascórbico (250 mg/l e PVP (Polivinilpirrolidona no meio Murashige & Skoog (MS. O delineamento estatístico empregado foi o inteiramente ao acaso com tratamentos e repetições em função do tipo de explante. Foi observado 71% de sobrevivência e 53% de germinação de embriões tratados com hipoclorito de sódio (50% e 2% de cloro ativo por 10 minutos e inoculados em meio MS contendo 20 mg/l de água de côco após 45 dias. As gemas das rebrotas de mudas tratadas com solução de Sulfato de Estreptomicina (Agrimicina na concentração de 500 mg/l (1h apresentaram 51% de sobrevivência. Quando submetidas ao pré-tratamento com o emprego de bomba a vácuo (180 mmHg contendo a Agrimicina (500 mg/l, apresentaram 25% de sobrevivência.This study deals with the establishment in vitro of Aniba rosaeodora Ducke explants, free from fungical and endogenous contaminations and phenolic oxidation. Bud explants and embryos' seeds from many maturation stages were used in this trial. The explants were disinfected with Ampicilin antibiotic, Streptomicine Sulphate (Agrimicina, etanol (70%, sodium hipoclorite in many concentrations and exposure time acording to the type of explant. For the phenolic oxidation control, the immersion on ascorbic acid and PVP (Polyvinilpirrolidone in culture medium were used. The explants were inoculated in MS medium. The statistical design was the

  19. Caracterización de aislamientos de Vibrio cholerae no-O1, no-O139 asociados a cuadros de diarrea Characterization of Vibrio cholerae non-O1 and non-O139 isolates associated with diarrhea

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    S. González Fraga

    2009-03-01

    Full Text Available La infección por Vibrio cholerae, el agente causal del cólera, se trasmite al hombre por ingestión de agua y alimentos contaminados. Aunque son los serogrupos O1 y O139 los que habitualmente se asocian al cólera epidémico, los aislamientos de otros serogrupos también son causales de gastroenteritis e infecciones extra-intestinales. Durante el período 2003-2005, se investigó la presencia de V. cholerae en la materia fecal de niños con diarrea atendidos en el Hospital del Niño Jesús, Tucumán. Se recuperaron 34 aislamientos de V. cholerae no-O1, no-O139. Se determinaron sus perfiles de virulencia por PCR, la sensibilidad a los antimicrobianos y la diversidad genética por electroforesis en campo pulsado. Se obtuvieron ocho perfiles de virulencia, aunque ningún aislamiento fue positivo para la toxina colérica ni para la toxina termoestable. Cuatro aislamientos fueron positivos para el sistema de secreción de tipo tres. El 17,6% de los aislamientos fueron resistentes o de sensibilidad intermedia a ampicilina y el 5,9% fueron resistentes a trimetoprima-sulfametoxazol. Los aislamientos resultaron muy diversos: se hallaron 27 patrones distintos en 29 aislamientos tipificables por electroforesis en campo pulsado. A pesar de su baja incidencia, V. cholerae continúa siendo un agente causal de diarrea en niños, los que se ven afectados por una amplia variedad de cepas circulantes.Vibrio cholerae, etiologic agent of cholera, is transmitted to humans by ingestion of contaminated food or water. Even though serogroups O1 and O139 are the ones usually associated to epidemic cholera, isolates from other serogroups also cause gastroenteritis and extraintestinal infections. During the period 2003-2005, presence of V. cholerae in stools was investigated in children with diarrhea that seaked assistance at the Niño Jesús Hospital in Tucumán. Thirty four isolates of V. cholerae non-O1, non-O139 were recovered. We characterized the isolates studying

  20. Phenotypic and molecular characterization of isolates of Staphylococcus spp. obtained from sheep milk Chapecó-SCCaracterização fenotípica e molecular de isolados de Staphylococcus spp. obtidos de leite de ovelhas do Município de Chapecó-SC

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    José Francisco Manta Bragança

    2013-03-01

    Muller Hinton contendo brometo de etídio. Os resultados mostraram que 1 (2,78%, 36 (100% e 10 (27,78% isolados foram considerados produtores de biofilme pelos testes de Agar Vermelho Congo, DAPI e Violeta de Genciana, respectivamente, enquanto que o gene icaD foi observado em apenas 2 (5,55% isolados. O menor percentual de sensibilidade foi observado para ampicilina (58,33% e penicilina (58,33%. Os isolados avaliados foram positivos para os genes de resistência blaZ (58,33% e msrA (11,11%. Nenhum isolado apresentou os genes de resistência erm (A, B, C e apenas uma amostra foi positiva para o teste da bomba de efluxo.

  1. Antibacterial activities of multi drug resistant Myroides odoratimimus bacteria isolated from adult flesh flies (Diptera: Sarcophagidae are independent of metallo beta-lactamase gene Atividades antibacterianas de Myroides odoratimimus isolada de moscas varejeiras adultas (Diptera: Sarcophagidae são independentes do gene metalo beta lactamase

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    M.S. Dharne

    2008-06-01

    avaliação de parâmetros nutricionais pelo sistema BIOLOG GN, ao sequenciamento genético 16S rRNA, à sensibilidade a vários antimicrobianos pelo método de difusão de discos e à detecção dos genes de metalo beta lactamases (TUS/MUS. Os efeitos antagonistas foram testados contra bactérias Gram negativas e Gram positivas isoladas de material clínico humano, amostras ambientais e intestino do inseto. As espécies bacterianas incluíram Aeromonas hydrophila, A. culicicola, Morganella morganii subsp sibonii, Ochrobactrum anthropi, Weissella confusa, Escherichia coli, Ochrobactrum sp, Serratia sp, Kestersia sp, Ignatzschineria sp e Bacillus sp. A cepa Myroides sp foi resistente à penicilina G, eritromicina, estreptomicina, amicacina, canamicina, gentamicina, ampicilina, trimetoprim e tobramicina. Esta cepa apresentou atividade antimicrobiana contra todas as cepas exceto W.confusa, Ignatzschineria sp, A. hydrophila e M. morgani subsp sibonii. A resistência múltipla da cepa foi semelhante à de isolados clínicos, inibindo bactérias das amostras clínicas, ambientais e do intestino do inseto. Os genes de metalo beta lactamases (TUS/MUS estavam ausentes, excluindo-se a resistência mediada por esses genes, o que indica o envolvimento de um mecanismo alternativo de secreção.

  2. Fascitis necrotizante de punto de partida abdominal: a propósito de un caso

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Dayyorsem Canelón

    2012-03-01

    Full Text Available La fascitis necrotizante es una infección de etiología típicamente polibacteriana, cuyas toxinas afectan los tejidos blandos (fascias, subcutáneo, vasos y nervios. Caso Clínico: masculino de 47 años de edad, hipertenso crónico no controlado, quien ingresa en shock hipovolémico secundario a abdomen agudo quirúrgico traumático por herida de arma de fuego en región lumbar sin orificio de salida. Se aplica ABC para paciente politraumatizado incluyendo profilaxis antimicrobiana a base de Ampicilina-Sulbactam-Metronidazol. Es llevado a quirófano teniendo como hallazgos operatorios: 1400 cc de hemoperitoneo y contenido intestinal (materia fecal libre en cavidad, desvascularización de mesocolon ascendente, lesión de arteria ileocólica y colon, por lo que se procede a realizar hemicolectomía derecha ampliada. En el postoperatorio inmediato y de evolución rápida presenta lesiones cutáneas dadas por eritema, edema, vesículas, flictenas en flanco derecho, a las 36 hrs cursa con necrosis que se extiende hasta tercio medio y lateral de muslo, se toma cultivo que reporta Streptococcus sp. β hemolíticos, Escherichia coli, Citrobacter perfringens. Decidiéndose realizar fasciotomía, ampliar la antibioticoterapia de amplio espectro con (Tigeciclina y dar soporte ventilatorio mecánico teniendo a pesar de ello, una evolución tórpida que conduce a falla multiorgánica y deceso. Consideramos que si bien es una patología poco frecuente debe tenerse presente para garantizar el tratamiento precoz y de esta manera disminuir su alta mortalidad. Necrotizing fasciitis from abdominal starting point: purpose of case Abstract The necrotizing fasciitis is an infection of typically polybacterial etiology, whose toxins affects the soft tissues (fascias, subcutaneous, blood vessels and nerves. Clinical case: 47 years old male, with uncontrolled chronic hypertension, admitted for hypovolemic shock secondary to acute surgical traumatic abdomen by gunshot

  3. Caracterização da mastite subclínica em caprinos produzidos em sistema orgânico no Rio Grande do Sul Characterization of subclinical mastitis in dairy goats herds raised on an organic system in Rio Grande do Sul

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Verônica Schmidt

    2009-09-01

    Full Text Available O leite e derivados são reconhecidos como veículos de patógenos para humanos, secundário a contaminação pós-ordenha ou de infecções do próprio animal, particularmente na mastite. Foi estudada a ocorrência de mastite e aspectos do manejo em cabras de três propriedades criadas em sistema orgânico. O exame clínico da glândula mamária de 64 cabras em diferentes períodos de lactação, não acusou a presença de mastite clínica. Entretanto, o Califórnia Mastitis Test (CMT identificou 54 (22,7% metades mamárias reagentes (+ ou ++. Foram colhidas 238 amostras de leite, das quais houve isolamento bacteriano em 37 (15,6%. Em apenas oito amostras houve coincidência entre o isolamento bacteriano e o resultado do CMT, indicando sensibilidade de 21,6% para este teste no diagnóstico de mastite subclínica em caprinos. Staphylococcus coagulase negativa (SCN foi o microrganismo mais freqüente (83,8%. O teste de sensibilidade microbiana in vitro revelou resistência das linhagens de SCN ao cotrimoxazol (50%, ampicilina (48,1%, nitrofurantoína (7,7%, cefaclor (7,14% e oxacilina (3,85%. Cefalotina, gentamicina, neomicina, estreptomicina e tetraciclina foram os antimicrobianos mais efetivos frente aos isolados. Não se evidenciou relação entre a ocorrência de mastite subclínica com a raça, a fase de lactação, sistema de ordenha ou qualidade da água utilizada nas propriedades.Milk and derivates are recognized as vehicle of different pathogens for humans. These micoorganisms may manifest as post-milking contamination or as in infections in the animal itself, particularly in mastitis. The aim of present study was characterizes the occurrence of mastitis and management aspects in dairy-goats raised in three farms of organic milk. The correlation between mastitis and goat husbandry was also investigated. The clinical exam of the mammary glands of 64 dairy-goats did not reveal the presence of clinical mastitis. Nevertheless, the California

  4. Ceftriaxone and ciprofloxacin restriction in an intensive care unit: less incidence of Acinetobacter spp. and improved susceptibility of Pseudomonas aeruginosa Restricción del uso de ceftriaxona y ciprofloxacino en una unidad de cuidados intensivos: menor incidencia de Acinetobacter spp. y mayor sensibilidad de Pseudomonas aeruginosa

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Julio César Medina Presentado

    2011-12-01

    el uso de ampicilina/sulbactam (P = 0,002. Durante la fase 1, se aislaron 48 bacilos gramnegativos (37 resistentes [77,1%] y 11 no resistentes [22,9%], en comparación con un total de 64 durante la fase 2 (27 resistentes [42,2%] y 37 no resistentes [57,8%] (P = 0,0002. Se aisló Acinetobacter spp. 13 veces durante la fase 1 y 3 veces en la fase 2 (P = 0,0018. La sensibilidad de Pseudomonas aeruginosa al ciprofloxacino aumentó de 40,0% en la fase 1 a 100,0% en la fase 2 (P = 0,0108. CONCLUSIONES: La restricción del uso de ceftriaxona y ciprofloxacino redujo la colonización por Acinetobacter spp. y mejoró el perfil de sensibilidad de P. aeruginosa.

  5. Etiologia e evolução das meningites bacterianas em centro de pediatria Etiology and evolution of bacterial meningitis in a pediatric center

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Roberta M.C. Romanelli

    2002-02-01

    Full Text Available Objetivo: determinar a prevalência dos agentes etiológicos das meningites bacterianas em serviço de referência, no atendimento de doenças infecciosas para o estado de Minas Gerais, e verificar a resposta ao tratamento utilizado.Métodos: estudo descritivo em que foram incluídas todas as crianças com diagnóstico provável de meningite, admitidas na instituição no período de junho a novembro/99.Resultados: obteve-se 210 casos de meningite, sendo 111 casos de etiologia bacteriana (52,9%. Destes, 52 casos foram diagnósticos prováveis (por alteração do liquor rotina e 59 com diagnósticos de certeza (por cultura e/ou isolamento de antígeno. Os principais agentes isolados foram, em ordem decrescente, H. influenzae, N. meningitidis e S. pneumoniae. O tratamento inicial para a faixa etária de três meses a cinco anos foi ampicilina e cloranfenicol, sendo posteriormente restrito para penicilina em casos de meningococo e pneumococo, e para cloranfenicol nos casos de H. influenzae. A mudança para antimicrobiano de maior espectro foi realizada com base em dados clínicos ou laboratoriais, não havendo isolamento de microorganismo resistente.Conclusões: o acompanhamento do perfil epidemiológico das meningites deve ser contínuo, e cada serviço deve se basear em dados locais para direcionar a terapia antimicrobiana. A monitorização contínua dos agentes prevalentes em cada instituição e de sua resistência é fundamental para a escolha antimicrobiana, atuando com menor interferência na colonização individual, sem contribuir para a crescente resistência dos agentes responsáveis pelas infecções meníngeas.Objective: to establish the prevalence of the etiological agents of bacterial meningitis in a reference center for the treatment of infectious diseases in the state of Minas Gerais. Methods: descriptive study including all children with probable diagnosis of meningitis between June/1999 and November/1999.Results: there were 210

  6. Perfil microbiológico, celular e fatores de risco associados à mastite subclínica em cabras no semiárido da Paraíba Cellular and microbiological profiles and risk factors for subclinical mastitis in goats in the semi-arid region of Paraíba

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Patrícia B. Neves

    2010-05-01

    Full Text Available Foi realizado um estudo da mastite subclínica em nove rebanhos de cabras leiteiras no semiárido paraibano com o objetivo de determinar a ocorrência da infecção, avaliar o perfil microbiológico e celular do leite, testar a sensibilidade dos microorganismos isolados frente a antimicrobianos além de identificar os fatores de risco. Foram utilizadas 131 cabras leiteiras das quais foram colhidas 261 amostras de leite para exame microbiológico e 131 para contagem de células somáticas (CCS. Na ocasião das colheitas foi realizado o California Mastitis Test (CMT e aplicado um questionário epidemiológico por propriedade. Houve crescimento bacteriano em 30 amostras (11,49% com 25 (83,33% dos isolados identificados como Staphylococcus coagulase negativa e cinco (16,66% Staphylococcus aureus. A média de CCS foi de 1,39x10(6 células/ml. O CMT apresentou baixa sensibilidade (46,7% e baixa especificidade (60,6% quando comparado ao exame microbiológico. A gentamicina e a associação da neomicina, bacitracina e tetraciclina foram os antimicrobianos contra os quais os microrganismos isolados apresentaram 100% de sensibilidade. Penicilina e ampicilina foram os de maiores índices de resistência (66,67% e 63,89%, respectivamente. A caprinocultura não ser a atividade principal da propriedade e o não isolamento de animais doentes, foram identificados como fatores de risco para a mastite subclínica caprina nas propriedades estudadas. Programas de controle e profilaxia da mastite devem ser implementados enfocando as medidas de higiene na ordenha e correção dos fatores de risco identificados nesse estudo.A subclinical mastitis study was conducted in nine dairy goat herds in the semi-arid region of Paraíba state, Northeastern Brazil, to determine the occurrence of infection, to evaluate microbiological and cellular profiles of the milk, to test the sensitivity of isolated microorganisms to antimicrobials, and to identify risk factors. One hundred

  7. Antimicrobial susceptibility among Enterococcus isolates from the city of Porto Alegre, RS, Brazil Sensibilidade aos antimicrobianos entre amostras de Enterococcus isolados na cidade de Porto Alegre, RS, Brasil

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Pedro Alves d'Azevedo

    2004-09-01

    . faecalis (92,8%, seguidas por E. faecium (2,9%, E. gallinarum (1,5%, E. avium (1,1%, E. hirae (0,7%, E. casseliflavus (0,4%, E. durans (0,4% e E. raffinosus (0,2%. Os testes de sensibilidade revelaram que 62,0% das amostras foram resistentes à tetraciclina, 42,6% à eritromicina, 24,8% ao cloranfenicol, 22,6% à ciprofloxacina, 22,0% à norfloxacina, 3,5% à ampicilina e 3,5% á nitrofurantoína. Resistência a níveis elevados de aminoglicosídeos foi encontrada em 37,8% das amostras, com 23,5% sendo resistente à gentamicina, 14,3% à estreptomicina e 2,8% a ambos gentamicina e estreptomicina. Nenhuma amostra com resistência adquirida à vancomicina ou produtora de b-lactamase foi encontrada. Os resultados indicam um significante percentual de amostras resistentes a diferentes antimicrobianos, apontando a necessidade de estratégias de controle para evitar a disseminação de cepas resistentes e de vigilância contínua para a detecção de características emergentes de resistência.

  8. Nocardiosis: an overview and additional report of 28 cases in cattle and dogs Nocardiose: visão geral e relato de 28 casos em vacas e cães

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Márcio Garcia Ribeiro

    2008-06-01

    IV, N. otitidiscaviarum,N. nova (tipo III e N. farcinica (tipo V foram isoladas do leite de vacas com mastite, de material de lavado transtraqueal e de lesões cutâneas de cães. Nocardiose mamária bovina foi diagnosticada predominantemente sob a forma clínica, em propriedades com precárias condições de higiene na pré e pós-ordenha, e inadequado procedimento de terapia intramamária. Nocardiose canina foi diagnosticada comumente em animais co-infectados com o vírus da cinomose. Sulfametoxazole/trimetoprim (92,8%, amicacina (92,8% e ceftiofur (92,8% foram os antimicrobianos mais efetivos frente às linhagens de Nocardia. Resistência múltipla a três ou mais e cinco ou mais antimicrobianos foram observadas, respectivamente, em dez (35,7% e três (10,7% linhagens, notadamente frente à cloxacilina, cefoperazona e ampicilina. A caracterização de espécies (tipo, aspectos clínico-epidemiológicos, diagnóstico, resistência múltipla aos antimicrobianos e reflexos em saúde pública de linhagens de Nocardia isoladas de bovinos e cães no Brasil foram discutidos. Foi destacada a similaridade entre as espécies de Nocardia isoladas de animais e do homem, e a primeira descrição no Brasil de N. otitidiscaviarum na etiologia da mastite bovina.

  9. Endocarditis fatal con localización mitral producida por Erysipelothrix rhusiopathiae Fatal mitral valve endocarditis by Erysipelothrix rhusiopathiae

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    G.V. Vallespi

    2005-06-01

    Full Text Available Se describe un caso fatal de endocarditis en válvula mitral por Erysipelothrix rhusiopathiae, en un paciente varón de 45 años con antecedentes de etilismo crónico y sin contacto previo con animales. Presentaba un síndrome febril prolongado con poliartralgias, pérdida de peso y dolor en región lumbar y miembros inferiores. Los hemocultivos (2/2 fueron positivos a las 48 hs. de incubación y en el examen directo se observaron bacilos gram-positivos pleomórficos. En el subcultivo en agar sangre ovina al 5% desarrollaron colonias puntiformes con alfa hemólisis, catalasa y oxidasa negativas, PYR y LAP positivas y con producción de H2S en medio TSI. La cepa aislada fue identificada como E. rhusiopathiae de acuerdo a la metodología convencional y confirmada con API Coryne. El cuadro se asumió como una probable endocarditis demostrada mediante un ecocardiograma transtorácico. Se comenzó el tratamiento endovenoso con ampicilina y gentamicina. El paciente evolucionó favorablemente y se tornó afebril, sin embargo falleció a los 19 días de internación por edema agudo de pulmón. La prueba de sensibilidad por E-test demostró resistencia a vancomicina y gentamicina y sensibilidad a penicilina y cefotaxima. Es importante valorar los aislamientos de bacilos gram-positivos pleomórficos, catalasa y oxidasa negativos y realizar la prueba de producción de SH2 en el medio TSI. La resistencia a vancomicina ayuda a la identificación y permite establecer una correcta terapia antimicrobiana. Si bien se considera que las infecciones por E. rhusiopathiae son de carácter ocupacional, el contacto con cerdos u otros animales puede no ser evidente.A fatal case of Erysipelothrix rhusiopathiae mitral valve endocarditis is described in a 45 years old male, with a history of chronic alcohol abuse and without animals contact. He presented intermittent fever, polyarthralgia, weight loss, and low back pain. In blood cultures (2 bottles, gram

  10. Bacterial meningitis Meningitis bacateriana aguda en niños: estudio clínico y bacteriológico en el Hospital Infantil de Medellín

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Daniel Hoyos

    1988-02-01

    siguieron el Streptococcus pneumoniae (27.4%, las enterobacterias (15.8%, la Neisseriameningitidis (4.2%, el Staphylococcus aureus (3.2% y estreptococos beta hemoifticos (2.1%; uno de éstos fue Streptococcus agalactiae y correspondió al primer caso de MBA descrito en Medellín por tal microorganismo; igualmente, se halló el primer caso colombiano de MBA por Shigella La fiebre, el vómito, la irritabilidad, los signos de irritación meníngea y las convulsiones, fueron las manifestaciones más frecuentes; en general el cuadro clínico fue más severo y mayores las complicaciones mientras menor fuera el paciente; los pacientes con convulsiones persistentes de predominio focal tenían, por lo general, infarto cerebral, derrame subdural, dilatación ventricular o una combinación de los mismos. El origen bacteriano del padecimiento se pudo comprobar en 89 pacientes (93.7% mediante una combinación de exámenes directos, cultivos y contra inmunoelectroforesis. La mortalidad general fue de 19.0%; de otro lado el 26.0% de los pacientes quedó con secuelas tales como convulsiones, déficit motor y sordera. Por primera vez se comprobó en este Hospital resistencia del H. influenza a la ampicilina (3 de las 26 cepas estudiadas. Con base en éste y los demás hallazgos se recomiendan modificaciones al esquema terapéutico Inicial de la MBA y la supresión de la punción lumbar final rutinaria.

  11. Staphylococcus aureus: incidência e resistência antimicrobiana em abscessos cutâneos de origem comunitária Staphylococcus aureus: etiology and susceptibility profile to antimicrobial agents of skin and subcutaneous cell tissue abscesses from community infections

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Martin Zavadinack Netto

    2002-03-01

    Full Text Available O objetivo deste trabalho é estudar prospectivamente Staphylococcus aureus (Monera, como agente etiológico das infecções comunitárias, que provocam abscedação na pele e tecido celular subcutâneo, e seu perfil de susceptibilidade a antimicrobianos utilizados na profilaxia ou terapêutica dessas infecções cutâneas. Foram analisadas 107 amostras de secreções,coletadas de pacientes do pronto atendimento do Hospital Universitário da Universidade Estadual de Maringá, Estado do Paraná, Brasil, portadores de infecção comunitária com abscedação da pele e tecido celular subcutâneo, no período de janeiro de 1996 a julho de 1997 . A avaliação microbiológica foi realizada conforme o preconizado por Bayle, e a avaliação da sensibilidade in vitro aos antimicrobianos, pela técnica de difusão em agar segundo Kirby . Foram avaliados 16 antimicrobianos eventualmente utilizados na profilaxia ou terapêutica de infecções comunitárias de pele e tecido celular subcutâneo. Das 107 amostras clínicas de pacientes, com queixa de infecções com abscedação da pele e tecido celular subcutâneo, 71 (66,35% foram positivas para S.aureus e 36(33,65% negativas para outros microorganismos. Na avaliação de susceptibilidade do S.aureus, constatou-se uma maior sensibilidade à vancomicina (100%, amicacina (100%, teicoplanina (100%, cefoxitina(100%, cefalotina (98,53%, lincomicina (98,53%, gentamicina (98,2%, oxacilina (96,4%, norfloxacina (95,77% e sulfazotrim (95,77%, quando comparados a penicilina G(8,45, ampicilina (8,45%, tetraciclina (90,14%, kanamicina (81,69%, eritromicina (88,41% e cloranfenicol (94,36%. Os resultados do presente estudo permitem concluir que S.aureus é o microorganismo mais freqüentemente isolado de infecções comunitárias com abscedação da pele e tecido subcutâneo. O perfil de susceptibilidade evidencia uma alta taxa de resistência às penicilinas, restringindo o uso destes antimicrobianos como alternativa na

  12. Infecção urinária na gravidez: análise dos métodos para diagnóstico e do tratamento Urinary infection in pregnancy: analysis of diagnostic methods and treatment

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Geraldo Duarte

    2002-08-01

    Full Text Available Objetivos: avaliar os aspectos diagnósticos, terapêuticos e as complicações dos casos de infecção do trato urinário (ITU sintomática durante a gestação, que necessitaram de internação hospitalar. Métodos: foram incluídas 136 grávidas com diagnóstico clínico de pielonefrite. Foram avaliados: a idade e paridade da paciente, idade gestacional em que foi feito o diagnóstico, antecedentes de importância epidemiológica, propedêutica laboratorial para avaliação da infecção urinária, tratamento e evolução clínica, antimicrobianoprofilaxia e complicações. Resultados: pielonefrite foi diagnosticada, nas mesmas proporções, em todas as idades gestacionais. Houve maior incidência de ITU entre as primigestas. Apenas 29,3% das gestantes apresentaram história prévia de ITU. Observou-se que 57,0% das pacientes apresentaram anemia e 93,0% mostraram análise urinária alterada. A Escherichia coli foi o uropatógeno mais prevalente (75,8% dos casos, com baixos percentuais de sensibilidade à ampicilina (60,6% e à cefalotina (63,6% e altos percentuais de sensibilidade à cefuroxima (95,5%. A maior taxa de melhora clínica foi obtida entre as gestantes tratadas com cefuroxima (95,7%. A antimicrobianoprofilaxia foi necessária em 11,0% das pacientes. O trabalho de parto pré-termo ocorreu em 33,3% das gestantes que deram à luz em nosso serviço, e o parto pré-termo em 18,9%. Conclusões: esses resultados reforçam a necessidade do diagnóstico precoce e tratamento efetivo da ITU em gestantes, a fim de evitar a ocorrência freqüente de complicações perinatais, como o trabalho de parto e o parto pré-termo. Destaca-se a necessidade de avaliação periódica do padrão de sensibilidade dos agentes etiológicos prevalentes aos antimicrobianos de uso permitido durante a gestação, adotando-se a cefuroxima como o antimicrobiano de escolha para o tratamento das ITU na gestação.Purpose: to assess the diagnostic and therapeutic

  13. Antibiotic- and heavy-metal resistance in bacteria isolated from deep subsurface in El Callao region, Venezuela

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Maura Lina Rojas Pirela

    2014-07-01

    Full Text Available Título en ingles: Antibiotic- and heavy-metal resistance in bacteria isolated from deep subsurface in El Callao region, Venezuela Título corto: Antibiotic and metal resistance in bacteria from deep subsurface Título en español: Resistencia a antibioticos y metals pesados en bacterias aisladas de subsuelo en la región El Callao, Venezuela Resumen:  Se investigó el efecto de la contaminación con mercurio (Hg en las comunidades bacterianas del subsuelo profundo en la región de El Callao (Estado Bolívar, Venezuela. Se estudiaron comunidades bacterianas de dos niveles de profundidad (-288 m y -388 m en una mina de oro con el propósito de describir las características más relevantes de las bacterias indígenas cultivables que colonizaban esta mina. Se evaluaron los patrones de resistencia a antibióticos y metales pesados, presencia del gen merA y plásmidos en aislados resistentes. Se encontró una elevada frecuencia de bacterias indígenas resistentes al Hg y otros metales pesados. De 76 aislados Hg-resistentes probados 73.7 % fueron adicionalmente resistentes a ampicilina; 86.8 % a cloranfenicol; 67.1 % a tetraciclina; 56.6 % a estreptomicina y 51.3 % a kanamicina. Además, se encontró que 40.74 % (-328 m y 26.53 % (-388 m de las bacterias Hg-resistentes fueron simultáneamente resistentes tanto a cuatro como a cinco de estos antibióticos. Se detectó la presencia de plásmidos de alto y bajo peso molecular y, a pesar de que los aislados mostraban resistencia a compuestos mercuriales, la presencia del gen merA fue detectada solo en 71.05 % de los cepas. Estos resultados sugieren que la exposición a Hg podría ser una presión selectiva en la proliferación de bacterias resistentes a antibióticos y promover el mantenimiento y propagación de estos genes de resistencia. Sin embargo, la existencia de tales resistencias a estas profundidades podría también apoyar la idea de que la resistencia a antibióticos en estas bacterias es

  14. Mastite bovina causada por Prototheca zopfii: relato de um caso Clinical bovine mastitis caused by Prototheca zopfii: a case study

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Maria Aparecida Vasconcelos Paiva Brito

    1997-12-01

    Full Text Available Um caso de mastite clínica causada por Prototheca zopfii em uma vaca de um rebanho leiteiro localizado na Zona da Mata do Estado de Minas Gerais foi estudado. O animal apresentou sinais clínicos nos quartos mamárias anteriores e queda acentuada na produção de leite. Após o diagnóstico inicial, o animal foi observado durante onze meses, do início da manifestação da doença até 12 dias após o parto. Exames microbiológicos do leite foram realizadas aos 7, 30, 39, 49, 65, 326 e 331 dias após o isolamento inicial, sendo os dois últimos exames realizados 7 e 12 dias após o parto. As amostras de P. zopfii isoladas apresentaram resistência in vitro a: ampicilina, canamicina, cefatoridina, enrofloxacina, estreptomicina, gentamicina, neomicina, oxacilina, penicilina, sulfonamidas e trimetoprim x sulfametoxazol. Foi avaliada a susceptibilidade in vitro das amostras de P. zopfii a um produto natural constituído de extrato de sementes de frutas cítricas, obtido comercialmente. A menor concentração que inibiu totalmente a alga foi 1:500. Recomendou-se um tratamento com a diluição a 1:200 do extrato em solução fisiológica estéril contendo timerosal a 1:30.000 como conservante, em doses diárias de 20ml, por via intramamária. O tratamento foi realizado inicialmente durante sete dias. Após este período houve redução, mas não a completa eliminação dos organismos do leite. Foi, então, recomendado mais um período de 15 dias de tratamento, de modo semelhante ao primeiro. Trinta e nove dias após o diagnóstico inicial não foi mais isolado P. zopfii do leite dos quartos afetados e a produção retornou a níveis semelhantes de antes da infecção. Amostras de leite naturalmente infectadas foram congelados a -20°C. Células viáveis de P. zopfii foram recuperadas de amostras mantidas até 38 dias nestas condições.A clinical case of mastitis caused by Prototheca zopfii in a cow from a dairy herd located in the region of Zona da

  15. Susceptibility to rifaximin and other antimicrobials of bacteria isolated in patients with acute gastrointestinal infections in Southeast Mexico

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    O. Novoa-Farias

    2017-07-01

    óticos, con excepción de la rifaximina (RIF. La RIF es un antibiótico no absorbible que alcanza altas concentraciones fecales (≈ 8,000 μg/g. La susceptibilidad a los antimicrobianos puede variar en distintas regiones geográficas. Objetivo: Investigar la susceptibilidad a rifaximina y otros antimicrobianos de bacterias enteropatógenas aisladas de pacientes con diarrea aguda en el sureste de México. Material y métodos: Se analizaron 614 cepas de bacterias aisladas de pacientes con diarrea aguda de 4 ciudades del sureste del México. Se realizó antibiograma con: ampicilina (AMP, trimetoprim/sulfametoxazol (T-S, neomicina (NEO, furazolidona (FUR, ciprofloxacino (CIP, cloranfenicol (CLO y fosfomicina (FOS por difusión en agar a las concentraciones estándar recomendadas por CLSI y ASM y RIF en 4 concentraciones por microdilución. Resultados: La mayoría de las bacterias fueron Escherichia coli (55% en todas sus variantes patógenas, Shigella (16.8%, Salmonella (15.3%, Aeromonas (7.8% y menos de 5% Campylobacter, Yersinia, Vibrio y Plesiomonas. La susceptibilidad global acumulada a RIF fue del 69.1, el 90.8, el 98.9 y el 100% a las concentraciones de 100, 200, 400 y 800 μg/ml, respectivamente. La susceptibilidad global a los otros antibióticos fue: FOS 82.8%, CLO 76.8%, CIP 73.9%, FUR 64%, T-S 58.7%, NEO 55.8% y AMP 23.8%. La susceptibilidad a RIF 400 y 800 μg fue significativamente mayor que con los otros antimicrobianos (p  98% de las cepas bacterianas y alta frecuencia de resistencia a varios antimicrobianos comunes. Keywords: Rifaximin, Bacterial resistance, Bacterial susceptibility, Southeast Mexico, Gastroenteritis, Acute diarrhea, Palabras clave: Rifaximina, Resistencia bacteriana, Susceptibilidad bacteriana, Sureste mexicano, Gastroenteritis, Diarrea aguda

  16. Microrganismos patogênicos, celularidade e resíduos de antimicrobianos no leite bovino produzido no sistema orgânico Pathogenic microorganisms, somatic cell count and drug residues evaluation in organic bovine milk

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Márcio Garcia Ribeiro

    2009-01-01

    Full Text Available Nos últimos anos cresce a preocupação dos consumidores quanto à qualidade do leite e às condições de produção e bem-estar dos animais. Simultaneamente, aumenta o interesse e o consumo de produtos e subprodutos de origem animal produzidos no sistema orgânico, com destaque para o leite e derivados. O presente estudo investigou a presença de microrganismos patogênicos, a sensibilidade e a multi-resistência dos isolados aos antimicrobianos, a celularidade e a presença de resíduos de drogas no leite de vacas, com e sem mastite, produzido no sistema orgânico. Foram amostradas 148 vacas no período médio de lactação, das quais duas com mastite clínica, 72 com mastite subclínica e 74 sem mastite (controles, provenientes de quatro pequenas propriedades do interior do Estado de São Paulo, certificadas como orgânicas. Staphylococcusaureus (25,7%, Streptococcus spp. (21,4%, Corynebacterium bovis (12,9%, Streptococcus agalactiae (4,3% e Staphylococcus spp. (4,3% foram os microrganismos mais frequentemente isolados nos animais com mastite. Aspergillus spp. foi isolado de um animal. Ceftiofur (95,2%, oxacilina (84,2%, gentamicina (76,3% e cefoperazona (70,3% foram os antimicrobianos mais efetivos frente aos isolados. As maiores taxas de resistência das linhagens foram constatadas para penicilina (53,5%, ampicilina (41,6% e neomicina (38,6%. Multi-resistência a três ou mais fármacos foi encontrada em 40 (39,6% linhagens. A média da contagem de células somáticas das propriedades para animais com mastite foi 175.742,67 céls/mL, enquanto que para os animais controles foi 58.227,6 céls/mL. A presença de resíduos de antimicrobianos foi observada no leite de quatro (2,7% animais. Os resultados revelaram baixa celularidade média nos animais, indicativo de boa qualidade do leite. Entretanto, apontam para a necessidade da adoção de medidas de controle para microrganismos contagiosos e maior rigor na proibição do uso de

  17. Freqüência e percentual de suscetibilidade de bactérias isoladas em pacientes atendidos na unidade de terapia intensiva do Hospital Geral de Fortaleza Frequency and susceptibility percentile of bacteria isolated in patients assisted in the intensive care unit of the General Hospital of Fortaleza

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Everardo Albuquerque Menezes

    2007-06-01

    Full Text Available INTRODUÇAO: As infecções hospitalares, hoje, são motivo de grande preocupação no âmbito hospitalar, principalmente nas unidades de terapia intensiva (UTIs, nas quais encontramos uma associação de fatores propícios ao surgimento de infecções. Objetivos: Verificar a freqüência e o perfil de suscetibilidade aos antimicrobianos das bactérias isoladas de pacientes da UTI do Hospital Geral de Fortaleza (HGF. MATERIAL E MÉTODOS: As bactérias foram isoladas em meio de cultura e a identificação e o teste de suscetibilidade aos antimicrobianos realizados por meio do sistema de automação MicroScan WalkWay. RESULTADOS: No período de janeiro a dezembro de 2002 houve 34% de positividade de bactérias no aspirado traqueal de pacientes da UTI; 10% de positividade no cateter; 26% de positividade na urina; e 30% de positividade no sangue. As bactérias mais freqüentes do aspirado traqueal foram Pseudomonas aeruginosa (16% e Klebsiella pneumoniae (15%. Em cateteres, houve maior freqüência de Staphylococcus coagulase negativa (SCN (25% e Staphylococcus aureus (25%; na urina, predominaram Klebsiella pneumoniae (16% e Pseudomonas aeruginosa (14%. Em hemoculturas, as bactérias mais isoladas foram SCN (41% e Staphylococcus aureus (17%. Foi observado, em relação ao perfil de suscetibilidade, que as Pseudomonas aeruginosa isoladas de aspirado traqueal apresentaram total suscetibilidade à piperacilina e resistência total à ceftriaxona e à cefotaxima. A Klebsiella pneumoniae isolada de aspirados traqueais foi totalmente sensível ao imipenem, não apresentando resistência total a nenhum antimicrobiano testado, e apresentou suscetibilidade de 54% à ceftazidima. Em cateter ela apresentou resistência a ampicilina/sulbactam, cefepima, cefotaxima, ceftazidima, ceftriaxona, cefuroxima, gentamicina, piperacilina/tazobactam, piperacilina, ticarcilina/clavulanato e tobramicina, bem como suscetibilidade ao imipenem. Na urina, observamos 55% de

  18. La Pediatría 1989 – 1990

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alberto Hernández Saenz

    1990-12-01

    Full Text Available

    “Padre Omnipotente y Misericordioso, acompáñame en mis esfuerzos para curar al enfermo. Que nunca nazca de mí la idea de que conozco bastante, dame fuerza, ocasión y celo para aumentar mi conocimiento”.

    -Maimónides-

    Una taxonomía diferente, el Campylobacter pylori, se designará ahora Helicobacter pylori…

    Otro cambio, ya no hay enfermedad sino síndrome de Kawasaki …

    Los japoneses lanzan al mercado otra cefalosporina de tercera generación, de uso oral, cada 24 horas, se llama Cefixime …

    Aumentan los pacientes tratados con Virazole nebulizado, en casos seleccionados de infecciones por VSR, parainfluenza 1,3, pacientes inmunosuprimidos y arenavirus, con resultados alentadores, se cuestiona, sin embargo, su posible efecto teratogénico en enfermeras …

    Los casos de enfermedad de Lyme aumentan en los Estados Unidos, y ya hay 24 países del mundo donde se encuentra esta Borrelia transmitida por una garrapata.

    La creencia de hace unos años de “Salud para todos en el año 2000”, es completamente quimérica. El país debería dedicar entre 7 a 7.6% del producto bruto interno para dar servicio similar al que presta en la actualidad el ISS. Contraloría General de la Nación (mayo 11190.

    Permetrin es una nueva droga contra la pediculosis …

    El Isotretinoin, usado en el acné, debe emplearse juiciosamente con la seguridad de que la paciente no esté embarazada, puesto que produce embriopatía.

    Se comienza a usar en mayO!’ escala Cefotaxime y Ceftriaxone en el tratamiento de meningitis purulentas como drogas de elección, por disminuir la mortalidad global, en comparación con Ampicilina o Cloramfenicol. ..

    Los niños tratados con Ceftriaxone tienen una menor incidencia de sordera (enero, 1990.

    Ceftriaxone de elección en contactos de Meningococo, substituye a la Rifampicina.

    Los investigadores

  19. Identificação e resistência a antimicrobianos de espécies de Aeromonas móveis isoladas de peixes e ambientes aquáticos Identification and antimicrobial resistance of motile Aeromonas isolated from fish and aquatic environment

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Daniela Hirsch

    2006-12-01

    Full Text Available Com o objetivo de se verificar a diversidade de espécies de Aeromonas móveis e seu perfil de susceptibilidade a antimicrobianos em pisciculturas comerciais, foram selecionadas oito tilapiculturas localizadas na região do Alto Rio Grande, Minas Gerais. De cada propriedade foram coletadas três amostras de peixes em estádio de pré-abate (vivos e saudáveis, uma amostra de água do tanque e uma amostra da água de abastecimento do sistema. De cada peixe foram coletadas amostras de lavado superficial e do parênquima renal. Diluições seriadas adequadas de cada amostra foram plaqueadas em TSA-ampicilina (10 mg/l e as amostras de rim em Ágar Sangue de cavalo a 5%. A partir de colônias isoladas positivas para o teste da oxidase foram realizados testes para identificação do gênero (testes presuntivos e das espécies de Aeromonas (testes bioquímicos. O perfil de antibiograma foi obtido pelo teste de difusão de discos de antibióticos em Ágar Mueller Hinton. Foram obtidos 75 isolados diferenciados em nove espécies de Aeromonas: A. jandaei, A. hydrophila, A. trota, A. caviae, A. sobria, A. eucrenophila, A. veronii bt veronii, A. schubertii, A. media, além de amostras classificadas como Aeromonas atípicas. Do total isolado, oito amostras foram provenientes da superfície corpórea de peixes, 14 da água de abastecimento e 53 da água do tanque. Não houve isolamento a partir dos espécimes de parênquima renal. Em relação ao perfil de resistência, 93% dos isolados foram resistentes à eritromicina, 36% à tetraciclina, 13% ao ác. nalidíxico, 9% à gentamicina, 8% à nitrofurantoína, 8% à canamicina, 5% à norfloxacina, 4% ao cloranfenicol e 3% às sulfonamidas. Dentre os isolados analisados, 43% apresentaram índice de múltipla resistência a antimicrobianos (MAR igual ou superior a 22%, ou seja, resistência a dois ou mais drogas das nove testadas. Os dados apontam para um risco iminente, tanto pelo isolamento de amostras

  20. First isolation and antimicrobial susceptibility testing of Chromobacterium violaceum from oysters in Mexico

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    R. Berebichez-Fridman

    2018-04-01

    bacterium in order to provide prompt treatment and reduce the morbidity and mortality associated with the infection. This work represents the first isolation, cultivation and identification of Chromobacterium violaceum in Mexico. Resumen: Introducción: Chromobacterium violaceum es un cocobacilo Gram negativo, facultativo, anaeróbico, no formador de esporas, fermentativo y oxidasa positivo. Las infecciones en humanos causadas por Chromobacterium violaceum son infrecuentes. Existen pocos reportes de casos en varios países. Estas infecciones aparecen después del contacto de la piel con el suelo o con agua contaminada. Las infecciones pueden progresar a lesiones necrotizantes metastásicas y múltiples abscesos en pulmón, hígado, piel, bazo, ganglios linfáticos y cerebro y septicemia letal. Las infecciones causadas por esta bacteria tienen una alta tasa de letalidad, con una baja tasa de recuperación entre los sobrevivientes. Se ha descrito que esta bacteria es resistente a varios antibióticos. Material y métodos: Se aisló, cultivó e identificó Chromobacterium violaceum en ostras de trece distintos restaurantes de la Ciudad de México y se realizaron estudios de susceptibilidad antimicrobiana. Resultados: Cuatro aislamientos de Chromobacterium violaceum fueron obtenidos de ostras. Tres de los aislamientos correspondieron al biotipo 36 y todos tuvieron un nivel de confianza de 0.987. Todos los aislamientos fueron resistentes a Carbenicilina, Cefalotina y Cefotaxima. Dos aislamientos fueron también resistentes a Ampicilina y uno fue resistente a Amikacina. Todos los aislamientos fueron sensibles a Ceftriaxona, Cloranfenicol, Gentamicina, Netilmicina, Nitrofurantoína, Pefloxacina y Trimetoprim-Sulfametoxazol. Conclusiones: La presencia de Chromobacterium violaceum en alimentos obtenidos de marismas los cuales son ingeridos frescos (como las ostras, representa un alto potencial de riesgo para la salud humana, ya que esta bacteria se ha asociado con enteritis aguda

  1. Efeito de medicamentos indicados para a prevenção da mastite bovina no período seco sobre a função fagocítica in vitro de leucócitos do leite de caprinos Effect of dry cow therapy products on the in vitro phagocytic function of goat milk leukocytes

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alexandre Q. Benesi

    2010-05-01

    Full Text Available O uso de medicamentos antimamíticos específicos para vacas no período seco é indicado para prevenção de infecções na lactação seguinte. Não obstante, a ação das células envolvidas no período de secagem tem fundamental importância para a involução da glândula mamária e seu restabelecimento para a lactação subseqüente. A indisponibilidade de tais medicamentos para uso em cabras tem resultado na extrapolação do uso de produtos recomendados para vacas sem que se considerem as particularidades e diferenças anátomo-fisiológicas entre as espécies bovina e caprina. O presente estudo teve por objetivo avaliar a influência de cinco antimamíticos específicos para vacas secas sobre a função dos fagócitos provenientes de leite caprino. Para tal, fez-se o isolamento de células somáticas de 20 amostras de leite provenientes de 10 cabras lactantes, sem antecedentes de tratamento de mamite nos últimos 30 dias, sob condições higiênico-sanitárias de colheita e com resultados negativos ao cultivo microbiológico do leite. As células aderidas a lamínulas de vidro foram confrontadas com formulações contendo princípios ativos disponíveis no mercado como Gentamicina (M1, Cefalônio Anidro (M2, Ampicilina (M3, Cloxacilina Benzatínica (M4 e Cefapirina Benzatínica (M5. Avaliou-se, por microscopia, a fagocitose de partículas de Zymosan. As médias dos índices de fagocitose das células submetidas ao tratamento com M2 (15,12% ± 16,22, M3 (6,02% ± 7,96, M4 (4,54% ± 5,45 e M5 (2,47% ± 4,64 foram menores (pThe use of specific anti-mastitis drugs is indicated in dry cow therapy to prevent infections in the following lactation. Nonetheless, cells active in the dry period are of fundamental importance for the involution of the mammary gland and its recovery for the following lactation. Since there are no specific drugs for dry goat therapy, the dry cow therapy drugs tend to be misused in goats despite of the anatomical and

  2. Caracterización por PCR- múltiple del grupo filogenético de Escherichia coli uropatógena aisladas de pacientes ambulatorios de Bucaramanga, Santander

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Alexandra Serrano

    2016-06-01

    en el software estadístico STATA V.11.0, para un tamaño de 250 cepas a analizar. Se realizó la extracción de ADN de UPEC por el método de extracción de DN genómico, usando Kit comercia.  Para la estandarización de la PCR multiplex se tomó como base el estudio realizado por Clermont 2000, en donde se realizaron modificaciones con el fin de poder obtener una mejor calidad de cada una de las bandas de los genes usados, mediante el análisis de sus respectivos pares de bases (ChuaA 279 pb, YjaA 211pb, TSPE4.C2 152 pb, ArpA 400 pb. La clasificación molecular de cada uno de los grupos filogenéticos de E. coli uropatógena, se realizó mediante la lectura del gel y la identificación final se determinó mediante el análisis del árbol dicotómico propuesto por Clermont 2000. Resultados: Se pudo determinar que de las 250 cepas analizadas, 114 cepas lo que equivale a un 45,6% pertenecen a los grupos filogenéticos considerados de tipo comensal. Por lo contrario las 136 cepas restantes es decir el 54.4% son consideradas cepas patógenas extraintestinales, los cuales según la literatura reportada son los que presentan los niveles más altos de distribución en la población con infecciones del tracto urinario ya que se considera que son estos grupos filogenéticos los contienen los genes que codifican factores de virulencia responsables de promover la infección en el humano, así mismo 79 cepas de UPEC presentaron multirresistencia a 3 o más familias de antibióticos. El perfil de antibiótico-resistencia demostró una alta sensibilidad a Amikacina (98%, Nitrofurantoina (94,8% y Cefoxitina (86,8% y resistencia a Ampicilina (80%, Amoxacilina (78,4% y Trimetoprim/sulfametoxazole (68%. Conclusiones: Se logró determinar que de los aislados analizados la mayoría pertenecen a los grupos filogenéticos virulentos B2 y D, sin embargo teniendo en cuenta la relación con los perfiles de resistencia se pudo determinar que las cepas comensales A y B1 fueron resistentes a

  3. Prevalência de colonização por Streptococcus agalactiae em gestantes atendidas em maternidade do Ceará, no Brasil, correlacionando com os resultados perinatais Prevalence of the colonization by Streptococcus agalactiae in pregnant women from a maternity in Ceará, Brazil, correlating with perinatal outcomes

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    José Juvenal Linhares

    2011-12-01

    Full Text Available OBJETIVO: Analisar a prevalência de Streptococcus agalactiae, um estreptococo do Grupo B, em gestantes e seus possíveis fatores de risco, bem como o impacto perinatal e a suscetibilidade antimicrobiana das colonizadas. MÉTODOS: Foram avaliadas 213 gestantes a partir de 20 semanas de gestação, independente dos fatores de risco, atendidas em um hospital-escola terciário da zona Norte do Estado de Ceará, no Brasil. O cálculo do tamanho amostral ocorreu por conveniência. Foi utilizada técnica do swab estéril único para coleta de secreção das regiões vaginal e perianal. As amostras recém-obtidas eram armazenadas em meio de transporte Stuart e, no laboratório, inoculadas em meio seletivo Todd-Hewitt adicionado de gentamicina (8 ug/mL e ácido nalidíxico (15 ug/mL, com posterior subcultivo em placas em ágar-sangue. Nos materiais eram realizados teste de Gram, catalase com peróxido de oxigênio e CAMP (Christie, Atkins, Munch-Petersen, sendo confirmados sorologicamente com Streptococcal Grouping Kit, Oxoid®. As positivas foram submetidas a testes de suscetibilidade antimicrobiana. Foram também avaliadas variáveis socioeconômicas, reprodutivas, clínico-obstétricas e neonatais. Os dados foram analisados utilizando o programa Epi-Info 6.04. RESULTADOS: A prevalência de colonização encontrada foi de 9,8% pelo teste de CAMP, embora apenas 4,2% pelo sorológico. O único fator de proteção observado foi cor da pele branca (p=0,01, 0.45>OR>0.94, IC95%. Não foi observada diferença de prevalência do estreptococo do Grupo B com outras variáveis reprodutivas ou obstétricas. Ocorreu infecção em apenas um dos recém-nascidos de mães colonizadas, entretanto revelou-se infecção por Pseudomonas spp. Foi encontrada resistência para ampicilina (4/9 e cefalotina (4/9, penicilina (4/9 casos, eritromicina (3/9, clindamicina (7/9 e cloranfenicol (1/9. CONCLUSÕES: A taxa de infecção foi inferior à encontrada em outros estudos

  4. Frecuencia de infección del tracto urinario en lactantes con fiebre, sin foco infeccioso evidente, que consultan a la Unidad Vida Infantil de la Universidad de Antioquia del Hospital Francisco Valderrama, Turbo (Antioquia Frequency of urinary tract infections in febrile infants without evidence of an infectious source. from the clinic of the Unidad Vida Infantil of the University of Antioquia, Hospital Francisco Valderrama, Turbo, Colombia.

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    Harold Durango Galván

    2006-01-01

    ía anorexia, irritabilidad, malestar general y vómito. Los parámetros de laboratorio más específicos fueron tinción de gram positiva (cualquier bacteria y piuria (>10 leucocitos por campo de alto poder. Todas las infecciones urinarias fueron causadas por Escherichia coli. Los antibiogramas mostraron sensibilidad disminuida al trimetroprim sulfa y a la ampicilina. CONCLUSIONES: la infección urinaria es una causa frecuente de síndrome febril agudo sin causa aparente en lactantes, en Turbo, Antioquia. En tales casos, los médicos deben ordenar un UA (leucocitos y bacterias por campo de ato poder y tinción de gram. Si los resultados de estas pruebas son positivas, debe hacerse urocultivo. En este estudio las cepas de Escherichia coli identificadas mostraron resistencia a antibióticos frecuentemente utilizados. BACKGROUND: in infants, it has been documented that urinary tract infections (UTI are a common cause of the acute febrile syndrome without apparent source for the fever. According to the results of some research, the prevalence of UTI varies between 4% and 13%. In infants, especially those under the age of 2 years, UTI are associated with an increased incidence of vesicoureteral reflux and renal parenchymal involvement. Moreover, this group of patients with UTI require special attention in order to prevent renal scarring, hypertension and chronic renal failure. OBJECTIVE: to establish the prevalence rate of UTI in febrile infants under 24 months of age, admitted to the Vida Infantil” Department of the University of Antioquia and the Francisco Valderrama Hospital in Turbo, Antioquia, (Colombia, from February 1st, 2003 through January 31st, 2004. METHODS: a total of 50 children under 24 months of age who had been admitted to the aforementioned Department were enrolled in this prospective study. Patients had fever the cause of which was not definitely known. The following laboratory tests were performed: white blood cell total and differential count (WBC

  5. Resultados a curto e longo prazo de moxifloxacina comparada com o tratamento antibiótico convencional nas exacerbações agudas da bronquite crónica (Estudo MOSAIC

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    R. Wilson

    2003-05-01

    ço moxifloxacina.A superioridade da moxifloxacina em relação à terapêutica de referência manteve-se quando se consideraram os subgrupos de prognóstico, nomeadamente o número de exacerbações no ano anterior, idade dos doentes, obstrução das vias aéreas, duração da doença e doenças concomitantes (nomeadamente cardíacaA moxifloxacina demonstrou uma erradicação bacteriológica superior na população microbiologicamente válida (devido, em grande parte, à persistência de H. influenzae nos grupos de referência.Foi utilizado um número significativamente maior de antibióticos para tratamento das exacerbações no grupo dos fármacos de referência durante o período de seguimento, devido a falências terapêuticas neste grupo, comparativamente com a moxifloxacina.O tempo até à próxima exacerbação foi significativamente superior com moxifloxacina (131 dias vs 103 dias e a ocorrência de falência, nova exacerbação ou novo antibiótico foi muito inferior até aos 5 meses. COMENTÁRIOS: Está demonstrada a eficácia da terapêutica antibiótica no tratamento das EABC do tipo I e do tipo II de Anthonisen.É com base nestes critérios que os estudos com antibióticos têm sido realizados comparando a “não inferioridade” (equivalência clínica e bacteriológica dos mais recentes antibióticos — β-lactâmicos (com inibidores das blactamases, cefalosporinas, macrólidos e quinolonas — relativamente aos mais antigos (ampicilina, tetraciclina e cotrimoxazole.No entanto, estes estudos têm excluído doentes graves, com comorbilidades, assim como não estudam apenas doentes com DPOC (isto é, com obstrução das vias aéreas, pois incluem doentes de idades mais jovens e ainda sem obstrução.Este estudo MOSAIC foi desenhado para avaliar a eficácia do tratamento das exacerbações infecciosas (crit

  6. Resultados a curto e longo prazo de moxifloxacina comparada com o tratamento antibiótico convencional nas exacerbações agudas da bronquite crónica (Estudo MOSAIC

    Directory of Open Access Journals (Sweden)

    R. Wilson

    2004-09-01

    ço moxifloxacina.A superioridade da moxifloxacina em relação à terapêutica de referência manteve-se quando se consideraram os subgrupos de prognóstico, nomea-damente o número de exacerbações no ano anterior, idade dos doentes, obstrução das vias aéreas, duração da doença e doenças concomitantes (nomeadamente cardíacaA moxifloxacina demonstrou uma erradicação bacteriológica superior na população microbiologicamente válida (devido, em grande parte, à persistência de H. influenzae nos grupos de referência.Foi utilizado um número significativamente maior de antibióticos para tratamento das exacerbações no grupo dos fármacos de referência durante o período de seguimento, devido a falências terapêuticas neste grupo, comparativamente com a moxifloxacina.O tempo até à próxima exacerbação foi significativamente superior com moxifloxacina (131 dias vs 103 dias e a ocorrência de falência, nova exacerbação ou novo antibiótico foi muito inferior até aos 5 meses. COMENTÁRIOS: Está demonstrada a eficácia da terapêutica antibiótica no tratamento das EABC do tipo I e do tipo II de Anthonisen.É com base nestes critérios que os estudos com antibióticos têm sido realizados comparando a “não inferioridade” (equivalência clínica e bacteriológica dos mais recentes antibióticos — β-lactâmicos (com inibidores das blactamases, cefalosporinas, macrólidos e quinolonas — relativamente aos mais antigos (ampicilina, tetraciclina e cotrimoxazole.No entanto, estes estudos têm excluído doentes graves, com comorbilidades, assim como não estudam apenas doentes com DPOC (isto é, com obstrução das vias aéreas, pois incluem doentes de idades mais jovens e ainda sem obstrução.Este estudo MOSAIC foi desenhado para avaliar a eficácia do tratamento das exacerbações infecciosas (crit