Klindamycyna – kompletna monografia leku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Iwona Korzeniewska-Rybicka

2018-01-01

Full Text Available Klindamycyna jest półsyntetyczną chlorową pochodną linkomycyny o licznych zaletach w porównaniu ze swoim prekursorem, dostępną w lecznictwie od 1966 roku. Wykazuje działanie bakteriostatyczne poprzez wpływ na podjednostkę 50S rybosomów wrażliwych bakterii, identycznie jak makrolidy i streptograminy typu B, a co nie mniej ważne, blokuje syntezę toksyn i ogranicza wirulencję niezwykle niebezpiecznych bakterii: Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus. Jest to antybiotyk aktywny wobec ziarenkowców Gram-dodatnich, z wyjątkiem enterokoków, oraz wobec większości bakterii beztlenowych, zarówno Gram-dodatnich, jak i Gram-ujemnych. Działa też przeciwpierwotniakowo, np. wobec gatunków takich jak Pneumocystis czy Toxoplasma. Oporność bakterii na klindamycynę narasta wśród niektórych gatunków, np. Streptococcus pneumoniae czy Bacteroides fragilis, co związane jest zwykle z modyfikacją miejsca docelowego wiązania, działaniem pomp wyrzutu lub inaktywacją enzymatyczną leku. Klindamycyna jest dostępna w Polsce pod różnymi postaciami. Charakteryzuje się dobrą biodostępnością po podaniu doustnym oraz dobrą dystrybucją do tkanek (z wyjątkiem ośrodkowego układu nerwowego. Eliminowana jest głównie z żółcią. Działania niepożądane klindamycyny na ogół nie są groźne, choć stosunkowo często występują objawy takie jak biegunka czy wysypki skórne. Poważnym powikłaniem terapii tym antybiotykiem może być wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia jelit wywołanego przez Clostridium difficile. Klindamycyna może być stosowana w wielu wskazaniach klinicznych. Często jest jednak lekiem drugiego rzutu w terapii zakażeń lub w farmakoprofilaktyce. Aktywność wobec bakterii beztlenowych i gronkowców opornych na metycylinę przesuwa ją do terapii pierwszej linii leczenia w infekcjach o takiej etiologii.

Funkcje białek bakteriofagowych

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Ewa Brzozowska

2011-01-01

Full Text Available Bakteriofagi (fagi stanowią naturalny czynnik regulujący liczebność populacji bakteryjnych w przyrodzie. Zainteresowanie bakteriofagami ciągle wzrasta ze względu na ich ogromną liczebność w naturalnym środowisku, a tym samym wpływ na funkcjonowanie organizmów żywych oraz zastosowanie w terapii przeciwko patogennym bakteriom opornym na stosowane antybiotyki. Za swoistość i za zjadliwość fagów wobec bakterii odpowiadają białka wchodzące w skład cząstki fagowej. Białkami tymi są adhezyny rozpoznające receptory na komórkach gospodarzy oraz enzymy degradujące określone struktury ściany komórkowej lub otoczki bakterii. Inne białka fagowe pełnią funkcję strukturalną, wchodząc w skład kapsydów. Białka te chronią fagowy kwas nukleinowy oraz umożliwiają przekazanie wirusowego genomu do wnętrza komórki bakteryjnej, a tym samym odpowiadają za proces infekcji i namnażania fagów potomnych. Enzymy fagowe są ważną grupą białek, które degradują struktury ścian i otoczek bakteryjnych od zewnętrznej, a także od wewnętrznej strony komórki gospodarza. Są to enzymy lityczne hydrolizujące komponenty cukrowe oraz białkowe. Bliższe poznanie natury bakteriofagów oraz pojawienie się lekooporności wśród patogennych bakterii, spowodowało wzrost zainteresowania fagami, jako czynnikami leczniczymi. Bakteriofagi coraz częściej wykorzystywane są także w innych dziedzinach życia człowieka. Testowano je nie tylko w terapii roślin, zwierząt i ludzi, ale także zaproponowano ich użycie do odkażania żywności i środowiska.

Probiotyki i prebiotyki w profilaktyce i leczeniu chorób u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Leokadia Bąk-Romaniszyn

2010-11-01

Full Text Available Probiotyki to mikroorganizmy, które wywierają korzystne działanie na organizm gospodarza po spożyciu przez niego odpowiedniej dawki określonego szczepu. Najczęściej jako probiotyki stosowane są bakterie kwasu mlekowego Lactobacillus i Bifidobacterium oraz wybrane szczepy Streptococcus, Bacillus, a także drożdże Saccharomyces boulardii. Probiotyki wpływają korzystnie na skład środowiska ekologicznego przewodu pokarmowego, wykazując antagonizm w stosunku do drobnoustrojów chorobotwórczych kolonizujących błonę śluzową przewodu pokarmowego. Obecność w jelicie bakterii fermentacyjnych, głównie pałeczek kwasu mlekowego, a zwłaszcza typów adhezyjnych, chroni przed dyslokacją bakteryjną i enterotoksemią, normalizuje zaburzenia motoryki jelit i zmniejsza objawy nietolerancji laktozy. Prebiotyki to substancje naturalnie zawarte w żywności (bądź do niej dodawane, które selektywnie pobudzają wzrost i/lub aktywność wybranych szczepów bakterii probiotycznych obecnych w przewodzie pokarmowym. Probiotyki i prebiotyki, jak również ich połączenie – synbiotyki, występują w pożywieniu, mieszankach mlecznych, preparatach farmakologicznych, dodatkach do żywności, suplementach dietetycznych i w sposób naturalny poprawiają stan naszego zdrowia oraz mają coraz większe znaczenie w nowoczesnej medycynie. W pracy omówiono udział probiotyków i prebiotyków w kształtowaniu się biocenozy przewodu pokarmowego oraz w profilaktyce i leczeniu wybranych chorób u dzieci, jak: biegunki bakteryjne i wirusowe, dysbioza poantybiotykowa, martwica jelit noworodków, kolka jelitowa, nieswoiste zapalenia jelit, zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego.

Potencjał olejków eterycznych w profilaktyce i terapii grzybic

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Monika Sienkiewicz

2008-10-01

Full Text Available Silne właściwości antyseptyczne olejków eterycznych znane są od wielu wieków. Są one produktami metabolizmu wtórnego roślin. Olejki eteryczne i ich składniki wykazują działanie hamujące wzrost wobec bakterii, grzybów, wirusów i pierwotniaków. Ich aktywność przeciwdrobnoustrojowa jest ściśle związana ze składem chemicznym. Do tej pory nie odnotowano doniesień o rosnącej oporności szczepów bakterii i grzybów na składniki olejków. Olejki eteryczne wykazują m.in. właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i antyoksydacyjne. Do najbardziej skutecznych olejków o najsilniejszych właściwościach przeciwgrzybiczych należą olejki pozyskiwane z drzewa herbacianego, tymianku, oregano, cząbru, bazylii, szałwi, goździkowca i cynamonowca. Największą aktywnością charakteryzują się olejki zawierające fenole – tymol, karwakrol i eugenol. Olejki tymiankowy, oreganowy i cząbrowy zawierają tymol i karwakrol, natomiast pozyskiwane z goździkowca i z liści cynamonowca zawierają eugenol. Jeden z najbardziej efektywnych olejków jest pozyskiwany z drzewa herbacianego (Melaleuca alternifolia. Olejek ten wykazuje wysoką aktywność wobec Candida sp., Trichophyton sp. i Microsporum sp. Olejki tymiankowy, oreganowy i rozmarynowy ze względu na szerokie spektrum aktywności mogą być polecane w leczeniu zakażeń wywoływanych przez Candida albicans, Trichophyton sp., Epidermophyton floccosum i Microsporum canis. Olejek goździkowy i cynamonowy z liści wykazują znaczące działanie hamujące wobec Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Candida albicans i Cryptococcus neoformans. Olejki eteryczne oraz ich składniki mogą posiadać silne działanie immunostymulujące, zaliczamy do nich: olejek sosnowy, cytrynowy, geraniowy, a-pinen. Olejki eteryczne znalazły zastosowanie w leczeniu infekcji dermatologicznych pochodzenia grzybiczego. Dobre wyniki przynosi również stosowanie olejków w ginekologii i w terapii

The Inactivation of Escherichia Coli Bacteria Labelled with Tritiated Thymidine; Inactivation de Bacteries Escherichia Coli Marquees par la Thymidine Tritiee; 0418 043d 0414 ; Inactivacion de Escherichia Coli Marcada con Timidina Tritiada

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Apelgot, Sonia [Institut du Radium, Laboratoire Curie, Paris (France)

1962-02-15

'efficacite de chaque atome desintegre pour tuer une bacterie est tres faible. Le calcul du nombre de paires d'ions crees, a l'inactivation, dans la bacterie par les particules {beta} emises au cours de la transmutation des atomes de {sup 3}H montre que ce nombre est comparable a celui laisse dans le cas des rayons X. Il semble que le suicide provoque par les desintegrations de {sup 3}H soit lie directement, a - 196 Degree-Sign C, a l'ionisation produite, dans l'ADN bacterien, par des particules {beta} emises, et a 0 Degree-Sign C, a la transmutation des atomes de {sup 3}H elle-meme. (author) [Spanish] tritiada. Se ha marcado con timidina tritiada el acido desoxirribonucleico de bacterias de la cepa B; thy {sup -}/Sr, que requieren timidina y son resistentes a la estreptomicina. Las mediciones de radiactividad se efectuaron con un contador de centelleador liquido, provisto de dos fotomultiplicadores montados en coincidencia. En las condiciones experimentales utilizadas, el rendimiento de recuento fue del 4,5% y la actividad de fondo, de 130 impulsos por minuto. Las bacterias radiactivas se guardaron a 0 Degree-Sign C y a - 196 Degree-Sign C en ampollas soldadas y se estudio su supervivencia. Los experimentos demuestran que las bacterias radiactivas son inactivadas exponencialmente, en funcion del numero de atomos de tritio que se desintegran. La inactivacion depende tambien de la temperatura. En ambos casos, se determino el efecto letal por transmutacion nuclear comprobandose que es muy debil. Se calculo el numero de pares ionicos generados por las particulas beta emitidas a consecuencia de la transmutacion del {sup 3}H y se observo que es comparable al obtenido en el caso de los rayos X. La muerte, causada por las desintegraciones del {sup 3}H, parece estar directamente relacionada con a ionizacion producida por las particulas beta en el acido desoxirribonucleico de las bacterias. (author) [Russian] Bakterii shtamma B{sup 3}{sub 1} thy{sup -}/Sr, nuzhdajushhiesja v timine i

Probiotyki i prebiotyki w chorobach przewodu pokarmowego u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Leokadia Bąk-Romaniszyn

2009-06-01

Full Text Available Probiotyki to żywe mikroorganizmy, które po spożyciu w odpowiedniej dawce wywierają korzystne działanie na organizm gospodarza. Najczęściej jako probiotyki stosowane są bakterie kwasu mlekowego Lactobacillus i Bifidobacterium oraz wybrane szczepy Streptococcus, Bacillus, jak również drożdże Saccharomyces boulardii. Zależnie od szczepu i dawki bakterie probiotyczne przywracają naturalny, właściwie funkcjonujący układ mikroflory jelitowej, hamują rozwój wielu mikroorganizmów chorobotwórczych, łagodzą przebieg oraz skracają czas trwania niektórych biegunek bakteryjnych i wirusowych, zapobiegają wystą- pieniu lub łagodzą przebieg biegunek poantybiotykowych, likwidują lub zmniejszają objawy nietolerancji laktozy, a także normalizują zaburzenia motoryki jelit. Prebiotyki to substancje zawarte w żywności (bądź do niej dodawane, które selektywnie pobudzają wzrost i/lub aktywność wybranych szczepów bakterii probiotycznych obecnych w przewodzie pokarmowym. Prebiotyki przez stymulację i tworzenie warunków dla wzrostu szczepów probiotycznych poprawiają skład biocenozy jelitowej, motorykę jelit, powodują ustąpienie klinicznych objawów chorób zapalnych jelit oraz wpływają korzystnie na odżywienie komórek nabłonka jelitowego. Probiotyki, prebiotyki, jak również ich połączenie – synbiotyki, w sposób naturalny, przez wielokierunkowe oddziaływanie lecznicze żywych kultur baterii, poprawiają stan naszego zdrowia, wspomagają terapie farmakologiczne i mają coraz większe znaczenie w nowoczesnej medycynie. W pracy omówiono udział probiotyków i prebiotyków w kształtowaniu się biocenozy przewodu pokarmowego oraz ich zastosowanie w profilaktyce i leczeniu wybranych chorób przewodu pokarmowego.

Zakażenia pałeczkami Legionella pneumophila – opis przypadku

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2011-12-01

Full Text Available Legionella pneumophila jest wewnątrzkomórkowym patogenem zasiedlającym środowiska wodne. Do zakażenia dochodzi drogą inhalacji zakażonego aerozolu, rzadziej poprzez aspirację. Rozprzestrzenianie się zachodzi drogą krwionośną, limfatyczną i przez ciągłość. Choroba rozwija się w postaci dwóch klinicznie odrębnych zespołów: choroby legionistów i gorączki Pontiac. Pozapłucne postaci legionelozy spotyka się niezmiernie rzadko. Powikłania mogą występować w postaci niedodmy, wysięku, zrostów, ropni płuc, ropniaków opłucnej, przetok oskrzelowo-opłucnowych, a w konsekwencji mogą prowadzić do niewydolności wielonarządowej. W diagnostyce zakażenia Legionella pneumophila stosuje się izolację i hodowlę bakterii uzyskanych z tkanek chorego na specjalnych podłożach, metody genetyczne bądź też testy serologiczne. W leczeniu skuteczne są antybiotyki z grupy makrolidów, a w ciężkiej postaci choroby także fluorochinolony. Leczeniem alternatywnym jest kombinacja trimetoprym + sulfametoksazol. W artykule przedstawiono opis przypadku 14-letniego chłopca, który został przyjęty do Kliniki z powodu gorączki, osłabienia, wymiotów, bólów brzucha i głowy. U dziecka wykonano serię badań wyjaśniających przyczynę dolegliwości. Stwierdzono podwyższone wykładniki stanu zapalnego z towarzyszącą leukopenią i trombocytopenią. W przebiegu choroby pojawiły się kaszel i wysypka. W badaniach dodatkowych wysunięto podejrzenie zajęcia układu sercowo-naczyniowego. Podejrzewając zakażenie atypowe, do leczenia dołączono makrolid, po którym uzyskano poprawę stanu klinicznego i ustąpienie objawów. Otrzymany później wynik badania w kierunku Legionella pneumophila wskazywał na możliwość zakażenia o tej etiologii.

Immunomodulacyjne właściwości makrolidów – zastosowanie w leczeniu chorób układu oddechowego u dzieci

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Bolesław Kalicki

2012-11-01

Full Text Available Odmienności budowy i czynności układu oddechowego u dzieci predysponują do częstszego występowania zakażeń. Podstawą działania antybiotyków makrolidowych są ich właściwości bakteriostatyczne wynikające z blokowania podjednostki 50s i 23s rRNA. Makrolidy wykazują szereg dodatkowych działań pozarybosomalnych. Działanie to obejmuje wpływ na komórki układu odpornościowego, odpowiedź cytoki‑ nową, układ oddechowy i metabolizm glikokortykosteroidów. W pracy przedstawiono aktualną wiedzę doty‑ czącą mechanizmów działania tej grupy antybiotyków. Makrolidy zmniejszają ilość neutrofilów w miejscu zapalenia poprzez hamowanie wydzielania czynników chemotaktycznych, blokowanie cząsteczek powierzch‑ niowych biorących udział w procesie migracji oraz kierowanie komórek zapalnych na drogę apoptozy. Wielo‑ kierunkowy wpływ antybiotyków makrolidowych na odpowiedź cytokinową sprowadza się głównie do obni‑ żania wydzielania cytokin prozapalnych i hamowania syntezy tlenku azotu. Ponadto zapobiegają one kolonizacji dróg oddechowych przez P. aeruginosa, co wynika z faktu blokowania przez makrolidy produkcji składników biofilmu, elementów układu quorum sensing (umożliwiającego komunikację się bakterii i hamo‑ wania produkcji czynników zjadliwości. Stosowanie makrolidów zmniejsza również produkcję śluzu w ukła‑ dzie oddechowym i poprawia klirens rzęskowy. Cytowane w opracowaniu badania dowodzą skuteczności makrolidów w zmniejszaniu nadprodukcji śluzu w drogach oddechowych i zapobieganiu kolonizacji przez P. aeruginosa u pacjentów z mukowiscydozą. Ponadto zmniejszają one częstość zaostrzeń i poprawiają jakość życia tych chorych. Nie zaobserwowano jednak istotnej poprawy parametrów spirometrycznych. W przebiegu zakażenia RSV zastosowanie makrolidów powoduje ograniczenie nasilonej reakcji przeciwzapalnej, nadreak‑ tywności oskrzeli i hipersekrecji śluzu, co skutkuje

Adsorption and Biocirculation in Oceanic Waters; 0410 0414

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Zenkevich, L. A.

1960-07-01

perenosa i raspredelenija radioaktivnyh veshhestv v vode, to vpolne ponjato, chto vnimanie uchenyh vse bolee sosredotochivaetsja na zhivyh organizmah. B. Ketchum i V. Bouen rassmatrivajut ponjatie ''biologicheskij perenos'' i delajut dovol'no interesnuju popytku vyrazit' ego matematicheski, a takzhe sopostavit' s issledovanijami fizicheskogo perenosa. Pojavilsja termin ''biocirkuljacija''. Ochevidno, chto jetot faktor kak sredstvo perenosa i sistema adsorbcii ne mozhet byt' ne prinjata v raschet. Bol'shoe kolichestvo suspenzij mineral'nyh veshhestv (ne soderzhashhej zhivyh organizmov) harakterizuetsja otnositel'no medlennoj podvizhnost'ju, i poverhnosti tel bakterij i fitoplanktona obrazujut ogromnuju adsorbirujushhuju poverhnost'. Stolb vody v okeane vkljuchaet ogromnoe kolichestvo vzvesi, soderzhashhej zhivye organizmy (bakterii, fito- i zooplankton), i komponenty, ne soderzhashhie zhivyh organizmov (bioseston i abioseston). Kolichestvennoe opredelenie vsego sestona daet vozmozhnost' ocenit' ego rol' kak adsorbirujushhej poverhnosti i kak mehanizma biocirkuljacii (v vertikal'nom i gorizontal'nom napravlenijah). Adsorbirujushhaja poverhnost' dlja razlichnyh grupp sestona v zonah raspredelenija srednej plotnosti i pokazatel' podpoverhnostnoj biocirkuljacii v stolbe vody pod 1 m{sup 2} v srede obitanija privedeny.

Postrzeganie pałeczek Salmonella przez wybraną grupę respondentów

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Anita Kukułowicz

2017-06-01

Full Text Available Wprowadzenie. Głównym źródłem zakażenia ludzi pałeczkami Salmonella jest skażona żywność pochodzenia zwierzęcego, która nie została poddana właściwej obróbce kulinarnej. Przyczynę zachorowań na salmonellozy może stanowić niewłaściwa higiena i postępowanie podczas przygotowywania posiłków. Celem badań było sprawdzenie wiedzy respondentów dotyczącej aspektów związanych z zatruciami pokarmowymi wywoływanymi pałeczkami Salmonella. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono przy użyciu autorskiego kwestionariusza ankiety w okresie wiosennym 2016 roku w grupie 120 nielosowo wybranych osób. Większość pytań zamieszczonych w kwestionariuszu miało charakter zamknięty, przy czym w niektórych pytaniach ankietowani mogli zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź. Wyniki. Przeprowadzone wyniki badań wskazują, że ponad 80% badanych kobiet i około 75% mężczyzn słyszało o pałeczkach Salmonella. Wskazywanymi najczęściej produktami, po spożyciu których zazwyczaj dochodzi do zatrucia pałeczkami Salmonella, były zarówno w grupie kobiet jak i mężczyzn jaja oraz lody. Zarówno kobiety jak i mężczyźni za główne symptomy związane z zatruciem uważali: ból brzucha, biegunkę, odpowiednio 93,2% i 96,3% wskazań, mdłości i wymioty, odpowiednio 76,2% i 71,9% wskazań. Połowa badanych mężczyzn oraz 30% badanych kobiet wiedziało, że najlepszą metodą eliminacji bakterii Salmonella jest ogrzewanie produktów w temperaturze 72°C przez 15 sekund. Oceniając wiedzę respondentów dotyczącą znajomości produktów narażonych na występowanie pałeczek Salmonella, objawów towarzyszących zatruciom oraz sposobów zapobiegania stwierdzono, że kształtowała się ona na poziomie niskim lub dostatecznym. Wnioski. 1. Wykształcenie wpływało na poziom wiedzy dotyczącej aspektów związanych z zatruciami pokarmowymi wywoływanymi pałeczkami Salmonella. 2. Około jedna trzecia badanych osób nie dostrzega

Porównawcze badania nad występowaniem bakterii w hydroponicznych uprawach sałaty (Lactuca sativa L. z azotanowaą i amonową formą azotu w pożywce [Comparative studies on the occurrence of bacteria in hydroponic cultures of lettuce (Lactuca sativa L. enriched with nitrate or ammonia forms of nitrogen in the nutrient medium

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Z. Kobierzyńska-Gołąb

2015-06-01

Full Text Available The experiment demonstrated the greatest number of bacteria on the surface of roots immersed in nutrient solution, next on the epidermis of the parts of roots remaining in the air space above the nutrient solution and on the roots growing in the seed-bed; a smaller number in the seed-bed itself and the smallest number in the nutrient solution. The population of bacteria consisted of up to 90% short rod of bacilli. The total number of bacteria in hydroponic culture with ammonium was higher than in that with nitrate. As a rule the bacteria belonging to the separate physiological groups, participating in nitrogen metabolism (ammonifying, proteolytic, proteinizing, denitrifying and oligonitrophilic bacteria appeared to be more numerus in the culture with ammonium than in that with nitrate. The growth of plants in hydroponic culture with ammonium was weaker than in that with nitrate.

Wpływ szczepów bakterii wyizolowanych z hydroponicznej uprawy sałaty (Lactuca sativa L. na wzrost siewek sałaty, rosnących w obecnosci rożnych form pożywienia azotowego [Influence of bacterial strains isolated from hydroponic cultures of lettuce (Lactuca sativa L. on the growth of lettuce seedlings growing in the presence of various forms of nitrogen nutrition

Directory of Open Access Journals (Sweden)

Z. Kobierzyńska-Gołąb

2015-06-01

Full Text Available 320 bacterial strains isolated from the surface of cultivated plants, as well as from other parts of hydroponic cultures showed stimulating (49 bacterial strains or inhibitory (9 bacterial strains properties in respect to the investigated plant. The following bacteria were isolated: Pseudomonas, Flavobacterium, Agrobacterium, Achromobacter and Chromobacterium. The effects of active bacterial strains on the growth of seedlings were investigated in dependence on the kind of inorganic form of nitrogen present in the nutrient solutions. The same bacterial strains exerted a stimulating effect on seedlings growing on nitrates, weaker stimulation was observed in cultures with ammonium nitrate; the growth of lettuce seedlings on nutrient solution with ammonium only, was, as a rule, inhibited by the bacteria.

Status of Research and Developmental Studies on Radiation Pasteurization of Fish and Shellfish in the United States; Etat des Etudes et des Realisations en Matiere de Radiopasteurisation des Poissons, Crustaces et Mollusques aux Etats-Unis; Sostoyanie nauchno-issledovatel'skikh rabot po radiatsionnoj pasterizatsii ryby i krabov v soedinennykh shtatakh; Estado de las Investigaciones y Estudios Experimentales Sobre la Radiopasteurizacion de Pescados y Mariscos en los Estados Unidos

Energy Technology Data Exchange (ETDEWEB)

Slavin, J. W.; Ronsivalli, L. J.; Connors, T. J. [United States Bureau of Commercial Fisheries Technological Laboratory, Gloucester, MA (United States)

1966-11-15

kachestvo produkta i sroki hranenija; upakovka imeet sushhestvennoe znachenie. Sinergeticheskie sistemy s ispol'zovaniem baktericidnyh solej ili nagreva v svjazi s izlucheniem jeffektivno unichtozhajut bakterii i svidetel'stvujut o vozmozhnosti sokrashhenija radiacionnyh urovnej i uvelichenija srokov hranenija produktov po sravneniju so srokami, kogda primenjaetsja lish' izluchenie. Obluchenie na ochen' nizkih urovnjah znachitel'no izmenjaet mikrobnuju floru rybnogo file, no interesno, chto jeto izmenenie bol'she izmenenija, kotoroe imeet mesto pri hranenii produktov v anajerobnoj okruzhajushhej srede. Obsuzhdaja mikrobiologicheskie izmenenija v obluchennoj i neobluchennoj rybe, avtory otmechajut, chto obrabotannye rybnye file javljajutsja takimi zhe bezopasnymi i s{sup e}dobnymi, kak i neobrabotannaja ryba. V doklade podrobno obsuzhdajutsja raboty po aspektam bezopasnosti obluchennyh rybnyh file. Provedenie issledovatel'skih rabot aktivizirovalos' posle sooruzhenija i puska v jekspluataciju ustanovki po obrabotke ryby s pomoshh'ju kobal'ta-60 moshhnost'ju v 250 000 kjuri v Glostere, Massachusets. Ispytanija po upakovke i perevozke obluchennyh produktov v iskusstvennyh kommercheskih uslovijah pokazyvajut, chto s pasterizovannoj ryboj mozhno obra shhat'sja tak zhe, kak i so svezhej ryboj, prichem srok hranenija pasterizovannoj ryby v dva raza vyshe. V sotrudnichestve s chastnymi i gosudarstvennymi organizacijami obluchennye s{sup e}dobnye produkty morja perevozilis' po territorii Soedinennyh Shtatov v kommercheskih kontejnerah i provodilas' ocenka na kachestvo. Rezul'taty - ves'ma obnadezhivajushhie i svidetel'stvujut o tom', chto dannyj process budet imet' chrezvychajno cennoe znachenie dlja promyshlennosti. Obluchenie ryby v more govorit o perspektive ispol'zovanija jetogo metoda v kachestve sredstva uvelichenija sroka hranenija vylovlennoj svezhej ryby. Predvaritel'nye rezul' taty ukazyvajut kovodnoj ryby v more na urovne menee 100 000 rad i posledujushhee povtornoe